ยั่วโมโห

บอม....

ผมขับรถมาเกือบสามชั่วโมงก็ถึงหัวหินที่ผมเลือกที่นี่เพราะที่นี่มันสงบและเงียบกว่าที่อื่น 

"น้องเอิง" ผมเรียกคนที่นอนหลับไม่ยอมตื่น

".........."

"น้องเอิงถึงแล้ว"

"........" เงียบ สงสัยจะหลับลึก  จากนั้นผมก็ได้โทรหาเจ้าของบ้านพักเพื่อแจ้งว่าผมมาถึงแล้วไม่นานเจ้าของบ้านพักนำกุญแจบ้านมายื่นให้กับผมพร้อมแจกแจงรายละเอียดต่างๆให้รับรู้จากนั้นผมก็อุ้มยัยตัวแสบที่นอนขี้เซาไม่ยอมตื่นเข้าไปภายในบ้าน ผมอุ้มน้องเอิงเดินไปที่ห้องนอนจากนั้นก็ค่อยๆวางลงอย่างช้าๆและเบามือที่สุดเพราะกลัวแกจะตื่น

แต่พอผมวางลงบนเตียงปุ๊บยัยตัวแสบก็ลืมตาขึ้นมาทันทีแล้วก็ยิ้มหวานใส่ก่อนจะโน้มตัวผมลงไปจนใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ

"อาบอมขาา"

"แกล้งหลับใช่ไหม"

"ถ้าไม่แกล้งอาบอมจะอุ้มน้องเอิงมาหรือเปล่าล่ะคะ"

"ปล่อยอาได้ละอาจะไปยกกระเป๋า"

"ไม่เอาขอน้องเอิงนอนกอดอาบอมก่อน เราไม่ได้กอดกันนานแล้วนะคะตั้งแต่น้องเอิงโตอาบอมก็ไม่กอดน้องเอิงเลย><"

"ก็เราโตเป็นสาวแล้วอาจจะกอดเหมือนเราเป็นเด็กได้ยังไง" 

"ได้สิคะเพราะตอนนี้เราเป็นคู่หมั้นกันแล้วนี่นา กอดกันก็คงไม่ผิดใช่มั้ยคะ^^"

"ไม่ผิดแต่มันไม่ควร"

"ไม่ควรตรงไหน เป็นคู่หมั้นกันกอดกันได้ไม่ใช่เหรอคะหรืออาบอมต้องไปกอดกับยัยดารานั่นถึงจะไม่ผิด ใช่สิน้องเอิงไม่เด็ดไม่สวยเหมือนยัยนั่นนี่ อาบอมคงทั้งกอดทั้งจูบทั้งทำอะไรมากกว่านั้น อย่าคิดว่าน้องเอิงไม่รู้นะคะว่าอาบอมกับผู้หญิงคนนั้นเคยมีอะไรกัน"

"แล้วมันทำไมในเมื่อตอนนั้นอาไม่ได้มีใครทำไมอาจจะไปนอนกับคนอื่นไม่ได้"

"อาบอมยอมรับแล้วใช่มั้ยคะว่าเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่น"

"อาอายุขนาดนี้แล้วไม่เคยสิแปลก" 

"แล้วถ้าอายุเท่าน้องเอิงจะมีบ้างมันจะแปลกมั้ยคะ"

"หมายความว่าไง"

"ก็ถ้าอาบอมนอนกับคนอื่นได้นอนเอิงก็นอนกับคนอื่นได้เหมือนกัน."

"เอิงเอย!!!" ผมตะคอกใส่คนใต้ร่างที่พูดอะไรไร้สาระ

"อาบอมจะตะคอกใส่น้องเอิงทำไม"

"เราพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า"

"รู้ค่ะทำไมจะไม่รู้ ในเมื่ออาบอมไม่ยอมให้น้องเอิงกอดน้องเอิงจะไปกอดกับคนอื่นก็ได้กอดกับคนที่เค้าเต็มใจให้กอดไม่แน่นะคะน้องเอิงอาจจะยอมให้ทำมากกว่ากอดก็ได้ถ้าเค้าทำให้น้องเอิงมีความสุขน้องเอิงก็อาจจะถอนหมั้นอาบอมก็ได้" ผมรู้ว่าคนใต้ร่างกำลังยั่วโมโหผมอยู่ซึ่งมันก็ได้ผล

"ยั่วโมโหเก่งนักนะ ได้จัดให้..."

"อื้อออออออ"

.....................

เอิงเอย....

"เราพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า" อาบอมถามฉันด้วยใบหน้าดุดัน

"รู้ค่ะทำไมจะไม่รู้ ในเมื่ออาบอมไม่ยอมให้น้องเอิงกอดน้องเอิงจะไปกอดกับคนอื่นก็ได้กอดกับคนที่เค้าเต็มใจให้กอดไม่แน่นะคะน้องเอิงอาจจะยอมให้ทำมากกว่ากอดก็ได้ถ้าเค้าทำให้น้องเอิงมีความสุขน้องเอิงก็อาจจะถอนหมั้นอาบอมก็ได้" ฉันยั่วโมโหคนด้านบนที่ตอนนี้น่าจะกำลังข่มอารมณ์อยู่

"ยั่วโมโหเก่งนักนะ ได้จัดให้..." และเหมือนแผนการของฉันจะได้ผลอาบอมก้มใบหน้าลงมาจูบอย่าเร่าร้อนและรุนแรงจนฉันตั้งรับไม่ทัน

จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบบบ จ๊วบบบบ 

"อื้อออออออ" 

"อยากมากใช่ไหมถึงยั่วกันแบบนี้หื้มมม" อาบอมซุกไซร้ซอกคอของฉันแล้วฝังรอยลงไป

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

"อื้อออาบอมน้องเอิงเจ็บ"

"ก็จะทำให้เจ็บไงคราวหน้าจะได้เลิกพูดยั่วโมโหกันแบบนี้" อาบอมเงยหน้าขึ้นมาหลังจากดูดคอของฉันไปแล้ว

"แต่น้องเอิงชอบค่ะ^^"

"......." อาบอมถึงกับอึ้งเมื่อฉันพูดแบบนั้น จนฉันอดขำไม่ได้

"อาบอมทำแล้วขอน้องเอิงลองทำบ้างนะคะ" ว่าแล้วฉันก็โน้มคออาบอมลงมาแล้วดูดไปที่ซอกคอของเขาเหมือนที่ทำกับฉันก่อนหน้านี้

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ 

"ซี๊ดดด น้องเอิงหยุด อาบอกให้หยุดไง" อาบอมครางออกมาเสียงสั่น แต่มีเหรอที่ฉันจะหยุดฉันไม่หยุดง่ายๆหรอกอุตส่าห์ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่า

"คออาบอมเป็นรอยแล้ว^^" ฉันเอ่ยออกมาด้วยความภูมิในฝีมือของตัวเอง

"พอใจแล้วใช่ไหมพอใจแล้วก็ลุก" อาบอมขยับตัวลุกขึ้นแล้วดึงแขนฉันให้ลุกตาม

"อาจะออกไปยกกระเป๋าส่วนเราจะออกไปเดินเล่นก็ไป"

"ค่ะ><" พูดจบอาบอมก็เดินออกไปจากห้อง แต่มีเหรอที่ฉันจะหยุดเพียงแค่นี้ แผนการสำคัญของฉันยังไม่ได้เริ่มเลย ฉันยืนรออาบอมขนกระเป๋าเข้ามาแล้วรีบลากกระเป๋าตัวเองเข้าห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ

"ทำไมมันโป๊แบบนี้ล่ะ โอ้โหนมแทบล้นยัยเอมิเลือกให้ถูกไซส์หรือเปล่าเนี่ย" ฉันบ่นกับตัวเองเมื่อส่องกระจกมองดูตัวเองที่อยู่ในชุดบิกินี่สีดำที่ฉันเพิ่งได้ลองใส่เป็นครั้งแรก ตอนแรกฉันว่าจะลองใส่ดูก่อนว่ามันคับไปหรือหลวมไปหรือเปล่าเพราะคนที่่สั่งให้คือยัยเอมิเพื่อนตัวแสบของฉันเองแต่ยัยเอมิสั่งห้ามไม่ให้ลองให้มาใส่ที่นี่เลยทีเดียวฉันก็ทำตามที่มันบอก แต่มาถึงตอนนี้ฉันเริ่มไม่มั่นใจตัวเองแล้วฉันจะกล้าใส่ออกไปหาอาบอมหรือเปล่าเพราะมันดูโป๊มากเกิดมาอายุสิบแปดยังไม่เคยใส่อะไรที่มันโป๊ขนาดนี้มาก่อนเลย ยิ่งหน้าอกของฉันที่มันใหญ่เกินตัวที่ดันออกมาจากชุดจนล้นทะลักยิ่งทำให้ฉันอายตัวเอง พอคิดถึงคำพูดยัยเอมิที่บอกว่าถ้าไม่อยากเสียอาบอมให้คนอื่นฉันต้องมัดใจอาบอมให้ได้ทำให้อาบอมหลงหัวปักหัวปำฉันก็ฮึดสู้ขึ้นมาแต่.....พอจะก้าวขาออกห้องฉันก็ไม่กล้าเดินออกไป เห้อฉันจะทำไงดีล่ะ

หรือจะถอดเก็บเอาไว้ก่อนดี แต่พอคิดถึงหน้ายัยดารานั่นฉันก็เริ่มลังเลอีก ฉันเดินเป็นหนูติดจั่นหันไปหันมาอยู่ในห้องว่าจะเอาไงดีจนกระทั่งหันไปเจอเสื้อคลุมสีขาวที่แขนวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าก็เลยหยิบมาสวมทับปกปิดชุดบิกินี่ที่อยู่ข้างในแล้วเดินออกมาจากห้องนอน พอฉันเดินออกมาจากห้องก็เจออาบอมกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

บอม....

หลังจากโดนยัยเด็กแสบดูดคอจนเป็นรอยผมก็รีบเดินออกมาจากห้องทันทีก่อนที่ผมจะควบคุมอารมณ์ความต้องการของตัวเองไม่อยู่ทำผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ภูผาว่าจะไม่ล่วงเกินหรือทำอะไรเอิงเอยจนกว่าจะแต่งงานกัน ซึ่งผมก็รับปากพี่ภูผาไปแล้วด้วย แต่ใครจะไปคิดว่ายัยเด็กแสบจะยั่วผมเก่งแบบนี้ ยั่วด้วยคำพูดที่ทำให้ผมโมโหทั้งที่รู้ว่าเอิงเอยยั่วแต่ผมก็ดันโมโหจริง เห้ออผมแพ้ทางเด็กเหรอวะเนี่ย ไม่ได้การละผมต้องทำใจให้แข็งไม่หวั่นไหวไม่วอกแวกไม่อะไรกับเอิงเอยทั้งนั้นเพราะผมไม่อยากผิดคำพูดที่ให้ไว้กับพ่อของแก แต่ผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ทนสิ่งยั่วยุได้ผมหวังว่ายัยเด็กแสบจะไม่ทำอะไรพิเรนอีกนะ ไม่ใช่อะไรผมกลัวห้ามใจไม่อยู่ถึงตอนนี้ผมจะไม่ได้รู้สึกรักเอิงเอยแบบหนุ่มสาวก็ตามแล้วก็ไม่รู้ว่าผมจะรู้สึกแบบนั้นกับแกได้หรือเปล่า

หลังจากยกกระเป๋าเข้ามาในบ้านผมก็เดินสำรวจรอบๆบ้านพักเพื่อดูว่ามีร้านอาหารแถวนี้บ้างหรือเปล่าเพราะนี่ก็จะเที่ยงแล้วทั้งผมทั้งเอิงเอยยังไม่ทานอะไรเลย ผมกำลังจะเดินไปเคาะประตูห้องเพื่อเรียกยัยตัวแสบไปกินข้างแต่ถือผมดันสั่นขึ้นซะก่อน