ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.49

แกร๊ก!

"นะ...นั่นมัน..."

ร่างบางมองตาค้างทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องชมรมนั้นเป็นคนที่เธอไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่ได้

"อร๊ายยย นะ...นั่นรุ่นพี่วิศวะนี่นา"

"นั่นสิยะ กรี๊ดดด หล่อมากเลยอ่ะ"

"เงียบๆกันหน่อยค่ะน้องๆ"

พรึ่บ!

"พี่มาที่นี่ได้ยังไงคะ!" ฉันถามพี่เวย์ด้วยความสงสัยทันทีที่เขาเดินมานั่งข้างฉัน ถึงแม้ว่ารอบๆข้างของเราจะเกิดเสียงฮือฮาก็ตาม แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร

"มาหาเธอ"

"แล้วพี่ไม่ได้พรีเซ็นต์งานเหรอคะ?" เพราะเมื่อเช้าก่อนที่ฉันจะลงรถพี่เวย์บอกฉันว่าถ้าเลิกชมรมก็ให้ไปรอเขาที่ห้อง เพราะเขามีพรีเซ็นต์งานกลุ่ม

"เสร็จแล้ว"

"อ่อ"

"เอาล่ะค่ะ วันนี้พี่ก็ไม่ได้มีอะไรมาก แต่อยากบอกเราเรื่องกิจกรรมแรกของชมรมเรา"

"แล้วเราจะไปกันอาทิตย์หน้าจริงมั้ยคะพี่อร"

"ถ้าไมีทีอะไรผิดพลาดนะคะ"

"ค่ะ"

"งั้นวันนี้ก็เลิกชมรมได้ค่ะ เดี๋ยวถ้าพี่มีความคืบหน้าอะไรพี่จะบอกในไลน์กลุ่มนะจ๊ะ"

"ครับ/ค่ะพี่อร"

พรึ่บๆๆ

ตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกชมรมของฉันแล้ว ฉันหันไปมองเพื่อนๆก็พบว่าสามคนนั้นกำลังส่งยิ้มมาให้ฉันก่อนที่จะขอตัวกลับกันไปก่อน

"พี่เวย์ วันนี้อย่าลืมนัดทานข้าวที่บ้านนะคะ ^_^" ซีอาร์เดินมาหาฉันกับพี่เวย์

"อืม"

"ยัยน้ำแกก็มาด้วยล่ะ รู้มั้ยว่าม๊าฉันอยากเจอแกมากเลยนะ"

"เอ่อ...ฉันขอดูก่อนดีกว่า ^_^"

"งั้นน้องกลับก่อนะคะพี่ชาย เอาไว้เจอกันที่บ้านนะคะ"

"กลับยังไง" พี่เวย์ถามซีอาร์ที่กำลังจะหมุนตัวกลับ

"ดอมมารับค่ะ ^_^"

"ดอม?" ฉันมองซีอาร์ด้วยความแปลกใจ

"อื้ม! ไปล่ะนะ ^_^"

"เดี๋ยว!"

"อะไรอีกคะพี่ชายยย"

"ไอ้ลูซรออยู่ที่ห้อง"

"แล้วมาบอกซีทำไมคะ ซีแล้วนะคะ"

"หึ! ถ้ามันรู้ว่าเราไปกับไอ้ดอมนั่น คิดว่าจะเป็นยังไง :-)"

"พี่ลูซจะเป็นอะไรล่ะค่ะ เขาไม่ได้สนใจซีสักหน่อย! ซีไปก่อนนะคะ ไปล่ะน้ำหนาว"

ฉันกับพี่เวย์มองหน้ากัน ก่อนที่ฉันจะมองซีอาร์ที่เดินออกไป เพราะไม่คิดว่ายัยซีจะยังติดต่อกับดอมอีกแฮะ

หมับ!

"ไปกันได้แล้ว"

"ค่ะ ^_^"

บรื้นนนนน.....

ระหว่างทางฉันก็ชวนพี่เวย์คุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงกลายเป็นคนพูดเยอะขนาดนี้ ยังจำได้ว่าตอนแรกยังกล้าๆกลัวๆอยู่เลยที่จะคุยกับพี่เซอร์เวย์

"พี่จะแวะไปส่งน้ำที่บ้านก่อนก็ได้นะคะ"

"คืนนี้นอนด้วยกัน"

">.<"

"หึ! คิดอะไรอยู่หืม?"

"เปล่าสักหน่อยค่ะ ^_^"

อ่อ...ฉันลืมบอกไปเลยว่าตอนนี้ฉันย้ายมาอยู่ที่บ้านตัวเองเหมือนเดิมแล้ว เพราะบ้านก็ได้รับการซ่อมแซมจากคนของพี่เวย์เรียบร้อยแล้ว และอาทิตย์ก่อนพี่ชายฉันกลับมาด้วย ทำให้ต้องย้ายกลับไปที่บ้านทันที เพราะกลัวว่าพี่นทีจะโกรธที่ฉันมานอนค้างกับพี่เวย์แบบนี้

"อยากกินอะไรมั้ย?"

"อยากค่ะ งั้นเราหาอะไรกินแถวๆเทคนิคดีมั้ยคะ?" ฉันถามเขากลับ

"ไม่!"

"ทำไมล่ะค่ะ น้ำอยากไปจริงๆนี่คะ น้ำยังไม่เคยไปเดินถนนคนเดินแถวนั้นเลยนะคะ" ฉันพูดจริงๆนะ แล้วฉันก็ได้ยินมาจากยัยลูกกอล์ฟด้วยว่ามีของกินเยอะมาก รวมถึงพวกของขายต่างๆก็เยอะมากด้วย ฉันก็เลยอยากลองไปดู

"......."

"พี่เวย์...."

"......."

"น๊าาาา" ฉันพยายามอ้อนเขาสุดฤทธิ์เลยล่ะ

"เฮ้อออ..."

"ตกลงใช่มั้ยคะ ^_^"

"อืม"

"เยส!"

"ดีใจมากไปนะ"

"ก็อยากไปจริงๆนี่คะ น้ำไม่เคยไปแถวนั้นเลยนะคะ อีกอย่างยัยลูกกอล์ฟบอกว่าแถวนั้นน่ะมีแต่คนหล่อๆเท่ห์ๆ เต็มไปหมดเลยนะคะ ^_^"

"น้ำหนาว!"

"แหะๆๆ น้ำล้อเล่นน่ะค่ะ" ฉันแค่อยากแกล้งเขาเฉยๆเอง

"อยากโดน?"

"นี่พี่หึงน้ำหรือไงคะ?"

"อืม"

"......!!" ฉันตกใจมากนะไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมา เพราะฉันก็แค่อยากแกล้งเขาเล่นเท่านั้นเอง

"ทั้งหวง ทั้งหึง พอใจมั้ย?"

">_<"

งือออ...ทำไมต้องทำให้ฉันเขินด้วยเนี่ย

___________________

ตึก...ตึก...ตึก

ตอนนี้ฉันกับพี่เวย์ก็มาเดินเล่นกันที่ถนนคนเดินแล้วและกำลังจะเดินไปซื้อของกินกัน

"นี่ค่ะพี่เวย์"

"อืม"

"อ่ะ ร้านนั้น!" ฉันเห็นว่ามีร้านนมปั่นที่คนมุงกันเยอะมาก ทำให้ฉันอยากลองกินดูบ้างจึงรีบเดินไปดูทันที

หมับ!

"แหะๆๆ" ฉันยิ้มแห้งทันที เมื่อเห็นว่าถูกมือหนาคว้ามาจับอีกครั้ง

"......."

"อ่ะ น่ากินจังเลยค่ะ พี่จะเอาด้วยมั้ย?" ฉันหันไปถามพี่เวย์

"ไม่"

ฉันรอคิวไม่นานก็ถึงคิวของตัวเอง ฉันก็เลยสั่งไปทันที

"หวานมั้ยครับ :-)"

"หวานพอดีค่ะ ^_^" ทำไมคนขายนมปั่นถึงได้หบ่อแบบนี้เนี่ย มิน่าล่ะคนมาซื้อถึงมีแต่พวกผู้หญิงน่ะ

"แก้วเดียวนะครับ"

"ค่ะ ^_^"

"เรียนอยู่ปีไหนเหรอครับ"

"เอ่อ...ฉันไม่ได้เรียนที่นี่ค่ะ"

"อ่อ ถึงว่าล่ะผมไม่เคยเห็นหน้าเลย"

"เอ่อ...ค่ะ แหะๆๆ" ไปไม่เป็นเลยน้ำหนาว

หมับ!

"ได้ยังครับเมีย?"

"อ้าว! คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอคะ" ฉันถามพี่เวย์ทันทีที่เขาเดินมาหาฉัน "แต่เดี๋ยวนะ...เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะคะ?"

"ได้หรือยังครับเมีย!"

พรึ่บ!

"พี่เวย์พูดอะไรคะ!" ฉันตีเข้าที่แขนเขาทันที เพราะเขาไท่ได้พูดเบาๆนะ แต่คนรอบข้างของฉันเริ่มมองมาทางเราสองคนพี้อมกับหันไปซุบซิบกันด้วยนี่สิ ฮือออ....

"เอ่อ...ได้แล้วครับ"

"ขอบคุณค่ะ ^_^"

"วันหลังมาที่ร้านเราบ่อยๆนะครับ :-)"

"หึ!"

"เอ่อ...."

"กลับ!"

พรึ่บ!

ฉันยังไม่ได้คุยกับพ่อค้าสุดหล่อเลย พี่เวย์ก็ดันฉันออกมาซะแล้ว แต่พอดูสีหน้าของเขาตอนนี้ฉันว่าหายนะกำลังมาเยือนฉันแล้วล่ะ

ตึก...ตึก...ตึก

"เอ่อ..."

"......."

เอาแล้วไงล่ะน้ำหนาว.....

"พี่เวย์คะ...."

ตอนนี้เรามาถึงที่รถกันแล้วและในระหว่าวที่เดินทาพี่เซอร์เวย์ก็ไม่ได้พูดอะไรกับฉันเลยจนกระทั่งนั่งอยู่ในรถ

"อย่าบอกนะคะว่างอนน้ำ?"

"......"

ใช่แน่ๆที่พี่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะงอนฉันแน่นอน เพราะมันเคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นยังไงล่ะ

"พี่เวย์ขาาา"

"......."

"พี่..."

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แต่ไท่ใช่ของฉันนะแต่เป็นของพี่เวย์ต่างหากล่ะ เขากดรับสายทัยทีและฉันคิดว่าคนที่โทรเข้ามาก็น่าจะเป็นซีอาร์

"อืม ใกล้ถึงแล้ว"

"จะทำยังไงพี่ถึงหายงอนคะ?"

"......." ไม่พูดด้วย

บรื้นนน....เอี๊ยดดดด!

"อ๊ะ!"

จู่ๆพี่เซอร์เวย์ก็จอดรถกะทันหัน ทำให้ฉันมองไปทางด้านหน้าก็พบว่าตอนนี้รถเข้ามาจอดภายในบ้านของพี่เขา

"ลงมา"

"เอ่อ...ค่ะ"

ตึก...ตึก...ตึก

ฉันรีบเดินตามเขาไปในบ้านทันที ทำไมถึงได้เดินเร็วแบบนี้เนี่ย เฮ้อออ....

"อ้าว! มากันแล้วเหรอเนี่ย"

"สวัสดีค่ะคุณแม่"

"จ๊ะ แล้วนี่ซีอาร์ไม่ได้มาพร้อมเราเหรอหืม เวย์?"

"ไม่ครับ"

"เอ่อ...เดี๋ยวซีก็น่าจะมาแล้วมั้งคะ"

"จ๊ะ งั้นเราเข้าไปนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะทำอาหารอร่อยๆให้ทาน"

"เดี๋ยวน้ำช่วยค่ะ"

"ไม่เป็นไรจ๊ะ เวย์พาน้องไปนั่งข้างในลูก"

หลังจากที่คุณแม่เดินออกไป ก็เหลือแค่ฉันกับพี่เวย์ที่เดินขึ้นไปชั้นบน ฉันจึงรีบเดินตามเขาเข้าไปในห้องทันที

นี่เขาจะงอนฉันนานเกินไปแล้วนะ แถมยังไม่พูดด้วยอีก......

หมับ!

ร่างบางโผเข้ากอดเขาจากทางด้านหลังทันที

"พี่เวย์....." เสียงออดอ้อนมาเต็ม

"......"

"ต่อไปนี้น้ำจะไม่ยิ้มให้ผู้ชายคนไหนเลยนอกจากพี่คนเดียว ดีมั้ยคะ?"

"........"

"น้ำจะไม่มองใครนอกจากพี่เวย์คนเดียว น้ำจะ..."

พรึ่บ!

หมับ!

เธอยังพูดไม่จบ จู่ๆร่างสูงก็หันกลับมากลายเป็นว่าเขาเป็นคนกอดเธอแทน ทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความแปลกใจ

"สัญญามั้ย?"

"สัญญาค่ะ"

"หึ :-)"

เดี๋ยวนะนี่พี่เวย์ยิ้มงั้นเหรอ อย่าบอกนะ....

พรึ่บ!

ตุบ!

ฉันผละออกจากอ้อมกอดร่างสูง ก่อนจะทุบไปที่อกเขาทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้

"นี่แกล้งน้ำใช่มั้ยคะ!"

"สัญญาแล้วนะ :-)"

ตุบๆๆ

"งะ! ชอบแกล้งน้ำ!"

หมับ!

"ไม่ชอบให้เมียตัวเองยิ้มให้คนอื่น ผิดด้วยเหรอครับ :-)"

"คะ...ใครเมียพี่กันคะ ไม่ใช่สักหน่อย >.<"

พรึ่บ!

":-)"

">.<" ฉันรีบหลบสายตาเขาทันที ก่อนที่ใบหน้าของพี่เวย์จะเลื่อนลงมาใกล้ฉันเรื่อยๆจนตอนนี้จมูกเราแทบชนกันอยู่แล้ว

"เป็นแฟนกันนะครับ :-)"

"......!!"

" :-)"

"นะ...นี่พี่ขอน้ำเป็นแฟนเหรอคะ >.<" ฉันเขินมากจนคิดว่าคำพูดที่ได้ยินก่อนหน้านี้ฉันคงหูเพี้ยนไปแน่ๆ

"หรือว่าจะเป็น...."

หมับ!

ร่างสูงยังพูดไม่ทันจบ เธอก็โผกอดเขาด้วยความดีใจและมีความสุขมาก เพราะไม่คิดว่ารุ่นพี่มาดนิ่งคนนี้จะขอเธอเป็นแฟน ไม่คิดเลยจริงๆ แต่ก็ต้องแปลกใจกับคำขอเป็นแฟนของเขาอีกครั้ง เพราะเธอยังไม่เคยได้ยินเขาพูดว่าชอบเธอเลย เธอผละกอดออกมาอย่างช้าๆ ก่อนที่ใบหน้านั้นจะเศร้าขึ้นมาทันที

"เป็นอะไรหืม?"

"เปล่าค่ะ ที่พี่ขอน้ำเป็นแฟนพี่ชอบน้ำเหรอคะ" ฉันตัดสินใจถามเขาออกไป เพราะอยากรู้คำตอบจากใจเขาจริงๆ

"......"

"น้ำดีใจมากเลยนะคะที่พี่ขอน้ำเป็นแฟน เพราะน้ำน่ะ....เอ่อ...น้ำ...น้ำระ...น้ำรักพี่ค่ะ พี่เซอร์เวย์!"

"......"

ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าในห้องบรรยากาศเงียบมาก แล้วที่ฉันพูดออกไปนั้นรุ่นพี่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน ทำให้ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา ได้แต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น

พรึ่บ!

"บอกรักพี่ แล้วทำไมไม่มองหน้าล่ะ หืม?"

"ไม่กล้าค่ะ..."

"อยากรู้คำตอบมั้ยว่าพี่คิดยังไงกับเธอ น้ำหนาว"

"ค่ะ!"

"งั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าพี่ก่อน"

พรึ่บ!

"หึ :-)"

"......"

"พี่รักเธอ...น้ำหนาว คบกับพี่นะครับ :-)"

หมับ!

ร่างบางโผเข้ากอดเขาทันทีที่ร่างสูงพูดจบ เธอมีความสุขอย่างมากที่ได้ยินคำว่ารักจากปากของร่างสูงตรงหน้านี้....

ร่างสูงโอบกอดเธอพลางยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กบื้อในอ้อมกอดเขาในตอนนี้ ที่จริงเขาบอกรักเธอไปแล้วด้วยซ้ำ แต่เธอคงไม่ได้ยิน

หึ เด็กบื้อเอ๊ย :-)

===∆===∆===∆===

😎เดี๋ยวนะ!!!

พี่เวย์บอกรักน้อง🤣

ในห้องนอน?เลยเหรอคะ 555

⚡⚡⚡