ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.45

"ว่าไงจ๊ะ พวกลูกโอเคมั้ย?"

หมับ!

"เยส! ซีจะได้ยัยน้ำมาเป็นพี่สะใภ้จริงๆเหรอคะ อร๊ายยย ดีใจด้วยนะจ๊ะน้ำหนาววว"

ฉันที่ตอนนี้ยังคงทำตัวไม่ถูก มันยังงงสับสนไปหมดว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมคุณแม่ของพี่เวย์ถึงได้เอ่ยออกมาแบบนี้ล่ะ

ฉันหันไปมองปฏิกิริยาพี่เซอร์เวย์ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะเขานิ่งมากแล้วฉันก็ไม่สามารถอ่านความคิดเขาออกได้ว่าเขารู้สึกยังไง แต่ฉันคิดว่ารุ่นพี่น่าจะไม่ชอบใจมากกว่าเพราะเรื่องแบบนี้มันเร็วเกินไปสำหรับพวกเราสองคน

"แม่ไม่อยากให้ใครมองเราสองคนไม่ดีนะจ๊ะ อีกอย่างแม่ก็รักหนูน้ำหนาวเหมือนลูกคนหนึ่งด้วยนะจ๊ะ ^_^"

"เอ่อ....คือว่าเรื่องนี้...."

"ยัยน้ำแกตกลงไปเลย แกก็ชอบพี่เวย์ไม่ใช่เหรอ? แล้วพี่เวย์เองก็ด้วย จะนิ่งกันทำไมเนี่ย"

"ซีอาร์ลูก!"

"ขอโทษค่ะ ซีตื่นเต้นไปหน่อยค่ะม๊า แหะๆๆ"

"ว่าไงจ๊ะตาเวย์?"

"......"

ฉันกลัวว่ารุ่นพี่จะเกรงใจคุณแม่จึงเป็นฝ่ายพูดแทรกขึ้นมาก่อน

"น้ำว่าเราสองคนยังไม่พร้อมค่ะคุณแม่ อีกอย่างเอ่อ...พี่เวย์เองก็ไม่ได้...." ฉันสะอึกขึ้นมาทันที เมื่อนึกไปถึงเมื่อคืน เพราะเป็นฉันมากกว่าที่เป็นฝ่ายบอกรักเขา พี่เซอร์เวย์อาจจะไม่ได้คิดแบบเดียวกับฉันก็ได้

"ไม่ได้อะไรเหรอจ๊ะ ^_^"

"เอ่อ...เปล่าค่ะ แต่น้ำยังไม่พร้อมค่ะ พี่เวย์ไม่ต้องรับผิดชอบน้ำก็ได้ค่ะ" ฉันบอกท่านพร้อมกับหันไปมองรุ่นพี่ข้างๆที่นั่งนิ่งอยู่ เราสบตากันนิ่ง แต่รุ่นพี่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

"ไม่ได้นะจ๊ะ เราเสียหายนะหนูน้ำหนาว อีกอย่างแม่ก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน"

"ม๊าครับ"

"ว่าไงตาเวย์ ปล่อยให้หนูน้ำหนาวพูดอยู่ใ่ายเดียวได้ยังไงกัน"

"ผมขอคุยด้วยหน่อยครับ"

"คุยด้วยกันนี่แหละ"

"เอ่อ...ม๊าค่ะ งั้นเดี๋ยวซีกับน้ำหนาวออกไปก่อนดีกว่านะคะ ไปกันยัยน้ำ!"

"อ่อ...อืม"

___________________

"แม่กลับก่อนนะจ๊ะ วันหลังไปเยี่ยมแม่ที่บ้านด้วยนะจ๊ะลูก ^_^"

"ค่ะ คุณแม่ ^_^"

"งั้นฉันกลับก่อนนะน้ำ เจอกันที่มอ"

"อื้ม!"

"ม๊ากลับก่อนนะเวย์ อย่าลืมเรื่องที่เราคุยกันไว้ล่ะ"

"ครับ"

"ม๊าไปนะจ๊ะ ^_^"

"สวัสดีค่ะคุณแม่ ^_^"

พอส่งคุณแม่เสร็จ ฉันก็มานั่งที่โซฟาตัวเดิม แต่ที่ทำให้ฉันแปลกใจก็คงเป็นพี่เซอร์เวย์ เพราะตอนนี้เขาเงียบมากเลย

"เอ่อ...พี่เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

"คืนนี้นอนที่นี่"

"คะ?"

"......"

"แต่ว่า...."

"ไม่มีแต่"

"......"

"พี่บอกไอ้นทีแล้ว"

"ฮะ!"

"อืม"

"แล้วพี่นทีพูดอะไรบ้างคะ? พี่เวย์ไม่น่าบอกพี่ชายน้ำเลย" ร่างบางพูดเสียงหงอยทันที เมื่อรู้ว่าตอนนี้พี่ชายของเธอรู้แล้วและคงกำลังเป็นห่วงเธออยู่แน่

"พี่ต้องบอก อีกอย่างถึงพี่ไม่บอกไอ้ทีมันก็รู้เองได้"

"เอ๋?" ฉันงงกับคำตอบของพี่เวย์มากเลยแฮะ พี่นทีจะรู้เองได้ยังไงถ้าฉันไม่บอก

หมับ!

"......."

"ไปเป็นเพื่อนหน่อย"

"คะ? ไปไหนเหรอคะ?" นี่ฉันปรับอารมณ์ไม่ทันเลยนะ

พี่เซอร์เวย์ไม่ได้ตอบฉัน แต่กลับเดินเข้าไปในห้อง รอไม่นานพี่เขาก็เดินออกมาพร้อมกับชุดสูทที่ดูยังไงก็เท่มากเลย >.<

"เดี๋ยวจะไม่ได้ออกไปถ้ายังทำหน้าหื่นแบบนั้น"

"ฮะ! อะ...อะไรคะ น้ำเปล่าสักหน่อย >.<"

"หึ :-)"

_____________________

ฉันนั่งเหงาอยู่ที่ตึกบริหารที่ตอนนนี้ถึงแม้จะเป็นวันหยุด แต่พวกนักศึกษาส่วนมากก็จะเข้ามาทำงานที่นี่กัน ฉันที่วันนี้ไม่ได้นัดทำงานอะไร แต่กลับต้องมามหาลัยแบบนี้ ทำให้รู้สึกเบื่อหน่ายมากเลย พอจะขอพี่เวย์ไม่ห้องสมุดรายนั้นก็ไม่ยอม บอกให้ฉันรออยู่ในห้องนี้ ส่วนตัวเองก็บอกว่าต้องเข้าประชุม

"เฮ้อออ....หน้าเบื่อจริงๆแฮะ"

ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพี่เวย์ถึงพามาที่ห้องนี้แล้วรู้อะไรมั้ยว่าหน้าห้องมันติดว่าอะไร ผู้บริหาร ฉันถึงกับอึ้งไปเลย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเขา เพราะตอนนี้พอจะเข้าใจในระดับหนึ่งแล้วล่ะ

แกร๊ก!

ประตูถูกเปิดเข้ามา ฉันที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่นั้นก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาและคนที่เข้ามาในห้องก็คือพี่เวย์นั้นเอง

"เสร็จแล้วเหรอคะ?"

"อืม"

หมับ!

"ไปกันเถอะ"

"เอ่อ...ค่ะ >.<"

ฉันกับรุ่นพี่เดินออกจากตึกเพื่อไปโรงรถ แต่ระหว่างทางก็มีแต่คนมองมาทางเราแล้วก็หันไปซุบซิบกัน ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะยังไงเดี๋ยวข่าวพวกนี้ก็เงียบไปเองมั้งและดูเหมือนพี่เวย์ก็เป็นแบบฉันเหมือนกัน เพราะรุ่นพี่น่ะไม่สนใครอยู่แล้ว

บรื้นนนนน.......

"เราจะไปไหนกันต่อเหรอคะ?"

"อยากไปไหน?"

"ถามน้ำเหรอคะ?"

โป๊ก!

"อ๊ะ!"

"เธอนั่งอยู่นี่แล้วจะให้ถามใคร?"

"ชิ!"

"หึ :-)"

"งั้น...เราไปคาเฟ่กันมั้ยคะ ^_^"

"คาเฟ่?"

"ค่ะ น้ำเพิ่งเปิดเจอว่ามีคาเฟ่น่ารักๆแถวๆนี้ด้วยนะคะ เห็นว่ามีมุมถ่ายรูปด้วยนะ ^_^"

"อืม"

"เย้! พี่ถ่ายรูปให้น้ำด้วยนะคะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

"หึ! ยัยเด็กน้อยเอ๊ย :-)"

"^_^"

ในที่สุดฉันก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวกับรุ่นพี่แล้ว ตอนแรกคิดว่าพี่เวย์จะปฏิเสธซะอีก แต่ผิดคาดแฮะ คิคิคิ

พรึ่บ!

"ชาได้แล้วค่ะ"

"ขอบคุณมากค่ะ ^_^"

ตอนนี้เราก็มาอยู่ที่ร้านคาเฟ่น่ารักๆที่ฉันได้บอกพี่เวย์ไปแล้ว แต่ว่าพี่เวย์ไม่ชอบทานของหวานน่ะสิ เฮ้อออ...

"น่าบึ้ง?"

"เปล่าค่ะ"

"แน่ใจ?"

"พี่ไม่ชอบทานของหวาน แต่น้ำดันชวนพี่มาร้านนี้" ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาเลย

"......"

"งั้นเราเปลี่ยนร้านมั้ยคะ?"

พรึ่บ!

"......!!" เธอตาโตขึ้นขึ้นมาทันที เมื่ออยู่ๆ พี่เวย์ก็โน้มหน้ามาใกล้เธอ จนจมูกแทบจะชนกันอยู่แล้ว

"ใครว่าไม่ชอบ?"

"อะ...เอาหน้าออกไปก่อนสิคะ >.<"

จุ๊บ!

"......!!"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

"อืมมม"

">.<"

"ของโปรดพี่เลย"

">.<" ฉันจะเป็นลม

ดีนะที่มุมที่ฉันนั่งอยู่ไม่มีคน เพราะเราเลือกเป็นที่นั่งส่วนตัวและอยู่ด้านในสุดน่ะ ไม่งั้นล่ะก็....

"อะแฮ่ม! เอ่อ...."

"หึ :-)"

"พี่ช่วยถ่ายรูปให้น้ำหน่อยได้มั้ยคะ" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อเห็นว่าเขายังคงขำกับท่าทางของฉันอยู่

__________________

ตกเย็นแล้ว ตอนนี้สองหนุ่มสาวกำลังเดินเล่นที่ถนนคนเดินด้วยกันอย่างสนุกสนาน แต่คนที่สนุกมากกว่าคงเป็นผู้หญิง

"นี่ค่ะพี่เวย์ ^_^"

"......"

"อ้ามมม"

งับ!

"อร่อยมั้ยคะ?"

"อืม"

"ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นก็ตบท้ายด้วยของหวานหน่อยดีกว่า" ฉันเดินนำหน้าพี่เวย์ไปร้านที่อยู่ข้างๆเพราะเห็นน้ำแข็งใสน่ากิน

"จะกินอีก?"

"ค่ะ ^_^" ฉันหันไปสั่ง ก่อนจะหันไปมองคนข้างกายที่ยืนหน้านิ่งมองฉันอยู่ "มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

หวืดดดด...

"ยัยอ้วน!"

"พี่เวย์!"

"หึ :-)"

"ชิ! น้ำไม่อ้วนง่ายๆหรอกค่ะ!"

"ได้แล้วครับ"

"ขอบคุณค่ะ ^_^"

ฉันยิ้มให้กับคนขายที่ดูหล่อมากแล้วอาจจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉันก็ได้มั้ง

หมับ!

"จะยิ้มให้มันอีกนานมั้ย?"

"งะ!"

"ไปได้แล้ว!"

"ค่าาาา"

__________________

แกร๊ก!

พรึ่บ! พรึ่บ!

"เฮ้อออ...เมื่อยจริงๆ" ฉันนั่งลงบนโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะหันไปมองคนที่เดินตามหลังมานั่งข้างๆฉันด้วยใบหน้านิ่งเหมือนเดิม ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าทำไมรุ่นพี่ถึงไม่ยอมพูดกับฉันตั้งแต่ออกมาจากถนนคนเดินนั่น

"พี่เวย์มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?"

"......."

"พี่เวย์...."

ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาอีกครั้งเมื่อเขาไม่ยอมมองหน้าฉัน

หมับ!

พรึ่บ!

"อ๊ะ! ทำอะไรคะ!" ฉันตกใจมากที่อยู่ๆเขาก็ยกตัวฉันให้ขึ้นไปนั่งคร่อมตัวเองแบบนั้น แล้วดูเขาจ้องตาฉันสิ แบบนี้ฉันก็เขินแย่น่ะสิ >.<

"พี่เวย์ >.<" ฉันเขินนะ บ้าจริง

"เมื่อกี้เธอยิ้มให้มัน!"

"หาาาาา"

"......"

"อย่าบอกนะคะว่า...."

"......."

"พี่่เวย์หึง!"

ไม่รู้ทำไมฉันถึงพูดคำนั้นออกไป แต่พอดูสีหน้าเขาแล้วคงไม่ใช่แล้วล่ะ....

"......"

"ไม่ใช่สินะ..."

"อืม"

".....?"

"ต่อไปนี้ห้ามมองผู้ชายคนไหนนอกจากพี่ ห้ามยิ้มให้พวกมัน ไม่งั้นล่ะก็...."

">_<" นี่เขาพูดอะไรออกมาเนี่ย ฮืออออ

จุ๊บ!

"อื้อออ"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

"อืมมม อืมมม"

หมับ!

"อ๊ะ! อืมมม"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

"อืมมมม"

ริมฝีปากทั้งสองบดจูบกัน พลางมือหนาก็ล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอพร้อมกับบีบเต้าของเธอเล่นอย่างเอาแต่ใจ

"อ๊าาา รุ่นพี่ >_<"

"นี่แค่เริ่มต้น ไม่งั้นพี่จะทำให้เธอไม่ได้นอนตลอดทั้งคืนเลย คอยดูสิ!"

ฉ่าาาาา

พรึ่บ!

"พูดอะไรของพี่ >_<"

ใบหน้าร้อนขึ้นมาทันทีที่ร่างสูงพูดจบ ก่อนที่เธอจะหลบสายตาเขาทันทีที่ถูกเขาจ้องมอง

"หรือจะลงโทษคืนนี้ดี หืม?"

"หยุดเลยนะคะ พรุ่งนี้เช้าน้ำมีเรียนนะคะ!"

"ก็ไม่ต้องไป"

"ไม่ได้ค่ะ อีกอย่างพรุ่งนี้รับน้องวันสุดท้ายแล้วด้วย"

"นั่นสินะ....พรุ่งนี้...."

"เอ่อ...พี่เวย์คะ ขอบคุณที่ให้น้ำมาอยู่ที่นี่ชั่วคราวนะคะ"

"ตลอดชีวิต"

"คะ?"

"เปล่า ไม่มีอะไร"

"เรื่องของแม่พี่ เดี๋ยวน้ำจะไปอธิบายกับท่านเองค่ะ พี่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรน้ำเลยนะคะ น้ำ..."

"เรื่องนั้นพี่จัดการเรียบร้อยแล้ว"

"จัดการเรียบร้อย?"

"อืม"

"งั้นเรื่องของเรา...เอ่อ...เรื่องของพี่กับน้ำคุณแม่พี่เข้าใจแล้วใช่มั้ยคะ?"

"หึ คิดว่าไงล่ะ"

"......"

"ถ้ายังไม่ไปอาบน้ำ พี่จะไม่ให้เราอาบแล้วนะ แต่จะทำอย่างอื่นแทน :-)"

ตุบ!

พรึ่บ!

ฉันตีเข้าที่อกเข้า ก่อนที่จะรีบลุกขึ้นแล้วถอยห่างร่างสูงทันที

"คนหื่น!"

ตึก...ตึก...ตึก

ปัง!

"หึ :-)"

ร่างสูงยิ้มออกมาให้กับความใสซื่อของน้ำหนาว ก่อนที่จะนึกไปถึงเรื่องที่เขาคุยกับแม่ตัวเอง.....

✴️✴️✴️✴️✴️✴️

🍧เอาความหวานมาเสิร์ฟง๊าบบบ

ฝากติดตามกันด้วยน๊าาา❤️🧡