ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.48

ฟุดฟิด! ฟุดฟิด!

กลิ่นหอมที่ลอยมาแตะจมูกร่างบางท่นอนหลับอยู่นั้น ทำให้เธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีและพอมองไปข้างๆก็ไม่พบร่างสูงนอนกับเธอเลย ทำให้เธอคิดได้ในทันทีว่าพี่เวย์จะต้องเป็นคนทำอาหารอยู่ในห้องครัวแน่นอน

พรึ่บ!

แต่ก่อนที่เธอจะออกไปด้านนอก เธอก็ก้มลงไปมองใค้ผ้าห่มทันทีแล้วก็พบว่ามันเป็นเสื้อเชิ๊ตของพี่เวย์นั่นเองที่เขาน่าจะสวมให้ฉันเมื่อคืน

พรึ่บ!

ไม่คิดสิน้ำหนาว >.<

แกร๊ก!

"ตื่นแล้ว"

"เอ่อ...ค่ะ >.<" ฮือออ...ทำไมต้องมานึกถึงเรื่องเมื่อคืนด้วยเนี่ย น้ำหนาว

"วันนี้ทำงานอีกมั้ย?"

"ค่ะ เรานัดกันตอนบ่ายค่ะ"

"นี่มันเที่ยงแล้วนะ"

"อะ...อะไรนะคะ!" ฉันหันไปมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้มันเที่ยงครึ่งแล้ว เหลืออีกแค่ 30 นาทีที่เพื่อนๆฉันจะมาที่นี่

พรึ่บๆๆ

"เดี๋ยวน้ำขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ!"

ฉันรีบไปจัดการตัวเองโดยไม่ลืมหยิบชุดของตัวเองที่อยู่ในตู้เดียวกับพี่เวย์ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับมือหนาที่จับแขนฉันไว้

จุ๊บ!

".....!!"

"morning kiss"

"มะ...มอร์นิ่งอะไรคะ นี่ทันเที่ยงแล้วนะ >.<"

พรึ่บ!

ปัง!

ฉันรีบวิ่งไปเข้าห้องน้าด้วยความเขินก่อนจะปิดประตูทันทีเมื่อเห็นว่าเขายังมองมาที่ฉันแถมยังยิ้มให้อีกด้วย

ตึกตัก....ตึกตัก...

"บ้าจริงๆเลยเรา >.<"

ฉันมองตัวเองอยู่หน้ากระจกแล้วตอนนี้หน้าตัวเองก็แดงมากเลยด้วยเพราะตอนนี้ตามตัวของฉันมีแต่รอยที่พี่เวย์ทำเมื่อคืน ฮือออ....

"เอ๊ะ!"

สายตาดันไปสะดุดกับสร้อยที่ห้อยอยู่ที่รอตัวเอง ตอนแรกฉันก็คิดว่าเป็นของตัวเองเหมือนกัน แต่ว่าเกียร์ของฉันยังไม่ได้เอามาใส่ยังไงล่ะ เพราะฉันเก็บไว้ในกระเป๋า แล้วนี่สร้อยใครกัน!

"อย่าบอกนะว่า...."

กรี๊ดดดด กะ...เกียร์ของรุ่นพี่งั้นเหรอ >.<

__________________

แกร๊ก!

ฉันเปิดประตูออกมาก็พบว่าพี่เวย์กำลังจัดโต๊ะอาหาร ฉันค่อยๆเดินเข้าไป มองจากด้านหลังของเขาแล้วทำไมถึงมีเสน่ห์แบบนี้นะ

">_<"

"ยืนบื้ออะไร?"

เฮือกกก!

ตกใจหมดเลยน้ำหนาวเอ๊ย!

"เอ่อ พี่เวย์คะ >_<"

"มากินข้าวได้แล้ว"

"ค่ะ >.<"

พรึ่บ!

กุกกัก!

ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่คอนโดของพี่เวย์ เขามักจะทำอาหารให้ฉันกินประจำ โดยที่ฉันแทบไม่ได้ทำเองเลย ได้แต่เป็นลูกมือเขาเท่านั้น

"อร่อยมากเลยค่ะ"

"หึ"

"อ่อ! แค่กๆๆ"

"ค่อยๆกิน"

อึกๆๆ

ฉันรับน้ำจากมือเขามาดื่มทันที

"เอ่อ พี่เวย์คะ"

".....?"

"เอ่อ...เกียร์...."

"อืม"

"ของพี่เหรอคะ!"

"นอนด้วยกันเมื่อคืน เธอคิดว่าเป็นของใคร!"

ฉ่าาาาา

จู่ๆฉันก็รู้สึกตัวเองหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเลยกับคำพูดของเขา

"เอ่อ...ทำไมถึงให้น้ำล่ะค่ะ"

ครืดดด...

พรึ่บ!

"......."

หมับ!

"ทะ...ทำอะไรคะ!"

ฉันตกใจมากเมื่อยู่ๆพี่เวย์ก็เดินมานั่งข้างฉันแถมยังยื่นมือมาจับคางฉันอีก

"เพราะเธอเป็นผู้หญิงของฉัน น้ำหนาว"

".......!!"

จุ๊บ!

".......!!"

"หึ :-)"

หมับ!

"อ๊ะ!"

"ตลกจริงๆยัยเด็กบื้อ :-)"

พรึ่บ!

ถึงแม้ร่างสูงจะลุกไปนั่งที่เดิมของตัวเองแล้ว แต่การกระทำของเขาเมื่อกี้นี้กับรอยยิ้มของเขา มันทำให้ฉันใจเต้นแรงกว่าเดิม

"กินข้าวได้แล้ว"

">.<"

"น้ำหนาว!"

">.<"

ใครจะมีอารมณ์มากินข้าวได้ล่ะตอนนี้น่ะ.....

"ถ้าไม่กินพี่จะทำอย่างอื่นแทน!"

"หื่นตลอดเวลาเลยนะคะ!"

"หึ! อยากโดน?"

"ไม่ค่ะๆๆ"

เธอรีบกินอาหารที่เหลือต่ออย่างรวดเร็ว ก่อนจะแอบเหลือบไปมองร่างสูงที่ยิ้มขำมาให้เธอ

"เหอะ!"

หลังจากนั้นเราสองคนก็ทานอาหารกันเงียบๆ แต่ก็มีบ้างที่ฉันเหลือบมองเขา แต่ก็ต้องหลบสายตาคู่นั้นของพี่เวย์ทันทีด้วยความเขิน

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

แกร๊ก!

"พี่เวย์คะ!"

"......?"

ฉันเดินเข้าไปหาร่างสูงที่กำลังทำงานอยู่ที่ห้อง

"เอ่อ...."

"มีอะไร?"

"เอ่อ...คือว่า..."

ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!

เสียงกริ่งจากด้านนอกดังขึ้น ทำให้เธอคิดว่าตอนนี้เพื่อนของเธออาจะมาถึงหน้าห้องแล้ว

พรึ่บ!

"น้ำให้ค่ะ! เดี๋ยวน้ำออกไปรับเพื่อนนะคะ!"

ปัง!

ฟู่~~

"เฮ้อออ...."

ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!

ตึก...ตึก...ตึก

ฉันรีบเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนทันที

แกร๊ก!

"ไงจ๊ะเพื่อน ^_^" ลูกกอล์ฟทักทายเป็นคนแรก

"หวัดดี ทำไมมากันครบแบบนี้เนี่ย น่าแปลกใจแฮะ" ฉันมองเพื่อนตัวเองที่ยืนอยู่กันครบหมดเลย ยกเว้นภาคินที่วันนี้หมอนั่นมีธุระด่วนก็เลยไม่ได้มาวันนี้

"พวกฉันมาพร้อมกันมันแปลกเหรอยะ!"

"ไม่แปลก แต่แปลกที่มาตรงเวลากันเลยนะ ^_^"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ว่าแต่ทำไมหน้าแกแดงแบบนี้เนี่ย น้ำหนาว หืม ^_^" เรนทักฉันพร้อมกับเอามือมาจับหน้าฉัน

"เปล่าสักหน่อย เข้ามาได้แล้ว มาๆ"

พรึ่บๆๆ

"พี่เวย์ล่ะน้ำ" ซีอาร์ถามฉัน

"อยู่ในห้องทำงานน่ะ"

"เฮ้อออ..พี่ชายฉันนี่นะ หมกมุ่นกับแต่งานจริงๆเลย"

"แต่ฉันว่าดีออก ผู้ชายที่เพียบพร้อมแบบพี่ชายแกเนี่ย >.<" ลูกกอล์ฟพูดไปเขินไป

"หยุดเลยยัยลูกกอล์ฟ แกมีแฟนแล้วเหรอะ!"

"ชิ! ก็แค่เป็นรุ่นพี่ที่ฉันแอบปลื้มเองหรอกยะ!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า/ฮ่าฮ่าฮ่า" เราทั้งหมดหัวเราะออกมาพร้อมกัน

"น้ำหนาว"

"หืออ?" ฉันเงยหน้าขึ้นจากจอโน๊ตบุ๊ค

"วันนี้พวกเราออกไปทำกันข้างนอกเถอะนะ" ลูกกอล์ฟเสนอ

"ที่ไหน?" เรนถาม

"คาเฟ่"

"คาเฟ่?"

"ใช่! พอดีว่าฉันมีร้านที่อยากแนะนำพวกแกน่ะ ไปกันมั้ย?"

"ตอนนี้เลยเหรอ?" ฉันถามลูกกอล์ฟ

"อื้ม! ที่นั่นน่ะสามารถทำงานได้ด้วยนะ อีกอย่างเค้กอร่อยมากเลยด้วย"

"........" ฉัน เรนและซีอาร์หันมามองหน้ากันโดยอัตโนมัติ

"ไปก็ได้นะ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างไง"

"เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวฉันไปบอกพี่เวย์ก่อนนะ"

"อร๊ายยยย ตายแล้วเพื่อนฉัน >.<"

"อะไรของแกลูกกอล์ฟ"

"ก็แกไงล่ะ เดี๋ยวนี้จะไปไหนมาไหนต้องบอกรุ่นพี่ด้วยนะยะ!"

"กะ...ก็..."

"รีบๆไปเถอะยะ เดี๋ยวพวกฉันจะเก็บของให้"

"อื้ม"

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

แกร๊ก!

"เอ่อ...พี่เวย์คะ >.<" ฉันลืมนึกไปเลยว่าก่อนหน้านี้ตัวเองทำอะไรไว้ พอมาคิดได้ก็ตอนที่เปิดประตูเข้ามาแล้ว ฮือออ.....

"......." ร่างสูงเงยหน้าจากกองเอกสารมามองฉัน ก่อนที่เขาจะก้มลงไปทำงานต่อ

"เอ่อ....คือว่า...."

"......."

"น้ำกับเพื่อนจะออกไปทำงานข้างนอกนะคะ"

"ใครไปบ้าง"

"ก็เพื่อนในกลุ่มน้ำไงคะ ไปหมดเลยค่ะ เราจะไปทำที่คาเฟ่ค่ะ ^_^"

"ทั้งหมด?"

"ค่ะ อ่อ แต่ไม่มีภาคินค่ะ วันนี้หมอนั่นไม่ได้มา" ฉันตอบเขาตามความจริง

"อืม"

"เอ่อ...งั้นน้ำไปก่อนนะคะ"

"เดี๋ยว!"

"คะ?" พอฉันจะหันหลังกลับ ก็ต้องชะงักไปอีกครั้ง เพราะตอนนี้พี่เวย์เดินเข้ามาหาฉัน

พรึ่บ!

"ใส่ให้หน่อย"

"......!!"

"หึ :-)"

"ค่ะ ^_^"

ที่จริงก่อนหน้านี้พี่เวย์ให้เกียร์ฉันแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาสวมมันให้ตอนไหน แต่ก็คงจะเป็นตอนที่ฉันหลับไปนั่นแหละ ฉันก็เลยอยากจะเอาเกียร์ที่ตัวเองได้นั้นให้เขาเหมือนกัน

"งั้นน้ำไปก่อนนะคะ"

หมับ!

"อ๊ะ! พี่เวย์!"

จุ๊บ!

"อื้อออ"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

"อืมมมม"

จ๊วบ! จ๊วบ!

"ห้ามกลับดึก!"

"รับทราบค่ะ >.<"

"หึ เสร็จแล้วโทรหา พี่จะไปรับ :-)

"เอ่อ...ไม่เป็น..."

"เข้าใจ?"

"ค่าาา"

"ป่ะ"

"เดี๋ยวค่ะ พี่จะไปไหน?"

"ข้างนอก"

"......"

ตึก...ตึก...ตึก

พรึ่บ! พรึ่บ!

"พี่ชายยย"

"ระ...รุ่นพี่!"

พอรุ่นพี่เดินออกมาเท่านั้นล่ะ เพื่อนฉันถึงกับยิ้มหวานกันทันที

"เอ่อ...สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

"......"

หมับ!

ฉันกระตุกมือเขาเพื่อให้เขาปล่อย แต่ร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อยแถมยังจับแน่นอีก จนเพื่อนๆฉันตอนนี้มองกันหมดเลย

"ซี"

"คะพี่ชาย ^_^"

"ฝากดูแลเด็กบื้อด้วย"

"เด็กบื้อ ^_^"

"พี่เวย์!"

"รับทราบค่ะพี่ชาย น้องสาวคนนี้จะดูแลพี่สะใภ้อย่างดีเลยค่ะ คิคิคิ"

"ยัยซี!"

หมับ!

"เสร็จแล้วอย่าลืมโทรมาล่ะ"

"ค่ะ >.<"

___________________

ระหว่างอยู่ในรถ ฉันตอนนี้อึดอัดมากเลยดูสายตาเพื่อนฉันตอนนี้สิ ทำไมมองซะหวานเยิ้มแบบนั้นล่ะ ฮือออ....

"ฝากดูแลเด็กบื้อด้วย"

"ลูกกอล์ฟ!"

"เสร็จแล้วอย่าลืมโทรมาล่ะ"

"ยัยเรน!"

"อร๊ายยยย ฉันอิจฉาอ่ะ" ลูกกอล์ฟพูดขึ้น

"กรี๊ดดดด! ฉันก็ด้วย ฮือออ...พ่อไมโครเวฟที่แสนอบอุ่น"

ฉันมองยัยเรนกับลูกกอล์ฟทำหน้าเพ้อฝันแบบนั้นก็ต้องเอือมระอาทันที เพราะดูท่ายัยสองคนนี้จะล้อฉันไปตลอดทางเลยล่ะ รวมถึงซีอาร์ด้วย

"ฉันอยากมีแบบนี้บ้างอ่ะ ทำไมที่รักฉันไม่เห็นเป็นแบบรุ่นพี่เลยอ่ะ >.<"

"แกก็ไปบอกให้ที่รักแกทำสิ!"

"ฉันพยายามออดอ้อนแล้วนะ แต่ก็....เหอะ!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า/ฮ่าฮ่าฮ่า

=================

📍ใกล้จบแล้วน๊าาา

คอมเมนต์กันเข้ามาได้นะค๊ามา

💋💋