บทที่ 8 แต่งภรรยาแล้ว

หลังจากนั้น แม้หลิวลี่อินจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ตอบคำถามของเขา เล่าความจริงให้เขาฟัง เขาถามซ้ำๆ หลายครั้ง แต่ก็ยังได้คำตอบเดิม 

ที่แท้..เขาตายไปแล้วจริงๆ และที่นี่เขาเพียงอยู่ในร่างผู้อื่น!

หลิวลี่อินเล่าว่านางกำลังจะแต่งงานให้กับคุณชายน้อยฟางหลินเฉิน บุรุษผู้มีชื่อและหน้าตาเหมือนเขาไม่มีผิดเพี้ยน แต่ชายผู้นั้นเจ็บแค้นใจที่จะได้แต่งงานกับหญิงสาวน่าเกลียดเช่นหลิวลี่อิน เขาจึงชิงดื่มยาพิษฆ่าตัวตาย 

แต่ถึงแม้ศพของคุณชายน้อยฟางจะตัวเย็นชืด หลิวลี่อินก็ยังต้องแต่งเข้าจวนฟางอยู่ดี เดิมทีนางคิดว่าจะฆ่าตัวตายตามสามี แต่ระหว่างที่นางกำลังหวาดกลัวอยู่ข้างเตียง เขากลับลืมตาขึ้นมา และทุกอย่างก็เลยเถิดจนถึงขั้นนี้

ฟางหลินเฉินนั่งอยู่ปลายเตียงและมองหลิวลี่อินเล่า นางทั้งหวาดหวั่นและน่าสงสาร สตรีงดงามเช่นนี้ แต่เจ้าโง่คุณชายฟางอะไรนั่นกลับบอกว่าน่าเกลียด ถึงขั้นฆ่าตัวตายเพื่อหนีงานแต่ง เขารู้สึกทั้งโกรธและรังเกียจยิ่งนัก

“มานี่สิ..” เขาอ้าแขนออกเพื่อให้หลิวลี่อินเข้ามากอดเขา นางลังเลครู่หนึ่ง คล้ายไม่แน่ใจว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ แต่ก็ยอมขยับมาให้เขากอดในที่สุด

“ข้า..ข้าไม่รู้ว่าข้าคนก่อนหน้าเป็นเช่นไร แต่สำหรับข้ายามนี้ เจ้างดงามยิ่งนัก งดงามราวออกมาจากความฝันของข้า งดงามไม่ต่างจากเทพธิดาบนสรวงสวรรค์ ต่อไปข้าจะปกป้องดูแลเจ้าให้ดีที่สุด เช่นนี้ดีหรือไม่” เขาเอ่ยเสียงนุ่มนวลเพื่อปลอบโยนภรรยาที่เขากราบไหว้ฟ้าดิน รับนางเป็นคนของเขาแล้วโดยไม่รู้ตัว

“ท่านพี่..” หลิวลี่อินทั้งประหลาดใจและอบอุ่นใจยิ่งนัก แม้นางไม่มั่นใจว่าเขาโกหกเรื่องนางงดงามหรือไม่ เพราะทั้งชีวิตของนางไม่เคยมีผู้ใดชื่นชมนาง แต่ขอเพียงสามียังอ่อนโยนต่อนาง เท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับนาง

“อืม..ฮูหยิน..เอ่อ ข้าควรเรียกเจ้าว่าลี่เอ๋อร์ ใช่หรือไม่”

“เจ้าค่ะ..” 

“ข้าเพิ่งกลับมาจากโลกความตาย ความทรงจำของข้าจึงไม่เหมือนเดิม ข้าจำไม่ได้หลายสิ่ง เจ้าจะช่วยข้าได้หรือ” เขาถาม

“ได้เจ้าค่ะ” นางส่งยิ้มหวานให้เขา

ฟางหลินเฉินหัวใจกระตุก เดิมทีเมื่อเขาได้ฟังนางเล่าความจริง ทำให้เขารู้ว่าตัวเองได้กลับมาเกิดใหม่ในยุคโบราณ เขาคิดว่าอยากจะเลือกหญิงสาวมากมายตามใจชอบ

แต่เมื่อเขาลืมตาตื่นก็แต่งสตรีคนหนึ่งเป็นภรรยาแล้ว เขายังนึกด่าท่านอ๋องฉินกวงที่ไม่รักษาสัจจะว่าจะให้เขามีหญิงงามรายล้อม ยามนี้เขาแต่งงานแล้ว เขาจะมีสตรีรายล้อมมากมายอีกได้อย่างไรกัน!

แต่หากมีภรรยาน่ารักราวนางฟ้าเช่นนี้ ก็ไม่เลวนัก..

คืนนั้น หลังจากที่ฟางหลินเฉินเรียกสาวใช้ให้นำน้ำมาให้เขาล้างตัวพร้อมภรรยาและเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ข่าวเรื่องที่เขาตื่นจากความตายก็รู้ถึงหูของฟางเซิ่งฝูผู้เป็นบิดาของคุณชายน้อยฟาง

ทั้งพ่อและแม่ รวมถึงท่านย่าและเหล่าญาติๆ อีกหลายคนต่างอยากพบเขา แต่ยามนี้ก็ดึกมากแล้ว ฟางหลินเฉินเห็นภรรยาของเขาเหน็ดเหนื่อยมาก เขาจึงสร้างเรื่องโกหกเพื่อจะได้กกตัวนอนกอดภรรยาอย่างสุขใจ อย่างไรเขาก็ไม่ได้สนใจคนที่ไม่ได้เป็นบิดามารดาของเขาจริงๆ 

เขาบอกสาวใช้ให้ออกไปบอกผู้อาวุโสทั้งหลายว่าเขาเพิ่งกลับจากความตายเพราะไอพลังบริสุทธิ์ของหลิวลี่อิน ยามนี้เขายังออกไปพบใครไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเขาจะตายจริงๆ ท่านยมบาลบอกว่าเขาจำเป็นต้องอยู่ในห้องหอกับภรรยาคนนี้ให้ครบสามวันสามคืน

ด้วยความเป็นห่วงบุตรชาย ฟางเซิ่งฝูจึงสั่งห้ามใครเข้าใกล้เรือนหอหากไม่จำเป็น เขาสั่งสาวใช้ให้นำอาหารไปให้คู่บ่าวสาวสามเวลา และเมื่อมีสิ่งใดที่คู่บ่าวสาวต้องการก็ต้องรีบจัดหาให้ทันที

เดิมทีฟางเซิ่งฝูเพียงอยากแต่งบุตรีจวนหลิวเพื่อล้างอายให้ตระกูล เพราะลูกชายตัวดีของเขาดันฆ่าตัวตายหนีงานแต่งที่เขาสู้อุตส่าห์แบกหน้าแก่ๆ ไปขอบุตรีจวนขุนนางมาได้ 

เขาพยายามปิดข่าวการตายของคุณชายฟางไว้อย่างดี แต่ชาวบ้านก็เริ่มพูดกันมากขึ้นจนเขาต้องจัดงานแต่งระหว่างคนเป็นและคนตายให้เร็วที่สุด หลังจากนั้นค่อยบอกว่าหญิงอัปลักษณ์จากจวนหลิวทำให้คุณชายน้อยเสียชีวิต แต่ไม่คิดว่าสตรีตระกูลหลิวจะมีไอพลังบริสุทธิ์จนปลุกชีวิตของบุตรชายได้

“ดี..ดียิ่งนัก!” ชายชราตบโต๊ะดีใจ

“ใช่เจ้าค่ะ ข้าจะรีบออกไปกราบพระโพธิสัตว์ที่นอกเมือง จวนของเรายังไม่สิ้นเจ้าค่ะท่านพี่..ฮือ..” นางเจินหมานมารดาของคุณชายฟางถึงกับหลั่งน้ำตา เพราะนางมีโรคภัยมาตั้งแต่เด็ก กว่าจะมีบุตรชายคนนี้ได้นางก็แท้งลูกไปหลายคน และหมอยังห้ามนางตั้งครรภ์อีก ดังนั้นนางจึงดีใจยิ่งนักที่ลูกชายฟื้นคืนชีพ

“ใช่..ใช่ เจ้ารีบไป เตรียมอาหารแห้งและของมีค่าไปถวายสิบลำรถไปเลย ฮ่า ๆ ๆ” ฟางเซิ่งฝูบอกภรรยาด้วยความดีใจ

“ได้เจ้าค่ะ ที่ตระกูลของเรายังไม่สิ้น เพราะท่านพี่บากบั่นแบกหน้าไปขอสะใภ้คนนี้มาได้ ดียิ่งนักเจ้าค่ะ ต่อไปข้าจะดีกับนางให้มากยิ่งขึ้น..” นางเจินหมานเช็ดน้ำตา

ส่วนท่านย่าได้แต่หลับตาภาวนาอะไรบางอย่าง เพราะนางไม่ได้ยินสองสามีภรรยาจวนฟางพูดสักคำ นางอายุมากแล้ว และหูไม่ค่อยดี ที่รู้ว่าหลานยังมีชีวิตเพราะลูกชายเขียนอักษรบอก

ครอบครัวตระกูลฟางต่างดีใจ..

แต่ฟางหลินเฉินกลับขังตัวเองอยู่ในห้องกับภรรยาตลอดสามวันสามคืน และสั่งสอนสตรีดีงามไร้เดียงสาผู้หนึ่งให้กลายเป็นหญิงสาวเจนราคะแบบที่เขาชอบ แม้หลิวลี่อินจะทั้งเขินอายรู้สึกว่าผิดจารีตเพียงใด นางก็ยังเชื่อฟังคำสั่งสอนของสามีอย่างดี

รุ่งเช้าของวันที่สี่ ฟางหลินเฉินรีบร้อนออกจากจวนแต่เช้า ทิ้งภรรยาตัวกลมที่เหน็ดเหนื่อยจากการเคี่ยวกรำของเขาให้อยู่ในห้องลำพัง เขาตื่นเต้นที่จะได้ออกไปผจญภัยในโลกใหม่ ที่เขายอมขังตัวเองอยู่กับหลิวลี่อินก็เพื่อทำตามคำโกหกของตัวเอง และใช้เวลาอยู่กับนางฟ้าของเขาอย่างสบายใจ

ยามนี้ออกมาได้แล้ว เขาก็ไม่สนใจบิดามารดา แต่กลับออกจากจวนตั้งแต่ท้องฟ้าเพิ่งสว่าง พาบ่าวชายออกไปด้วยคนหนึ่ง บ่าวคนนั้นบอกว่าเป็นคนรับใช้คนสนิท ชื่อว่า เสี่ยวตง เพราะเกิดในฤดูหนาว แม่ของเขาจึงตั้งชื่อเช่นนั้น