บทที่ 9 สิ่งสำคัญคือความมั่งมี

ฟางหลินเฉินพาเสี่ยวตงเดินไปตามถนนยามเช้าที่แสนวุ่นวาย ผู้คนในยุคโบราณต่างต้องตื่นเช้าเพื่อจะรีบทำงานรักษาชีวิต แต่ถึงแม้จะมีคนเดินผ่านไปมามากมาย ก็ไม่มีฝูงชนวิ่งเข้ามาเบียดเพื่อขอลายเซ็นเขาอีกต่อไป

ชายหนุ่มรู้สึกดีมากที่ได้เดินบนถนนอย่างสบายอารมณ์เช่นนี้ ไม่รู้ว่านานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้เดินท่ามกลางถนนสาธารณะอย่างอิ่มเอม อาจตั้งแต่ที่เขาเดบิวต์กับวงไอดอลของเขา ถึงจะแลกมาด้วยความใฝ่ฝันและเงินทองชื่อเสียง แต่เขาก็ขาดอิสรภาพเช่นนี้

ไม่รู้ว่ายามนี้จะมีเพื่อนๆ ในวงคิดถึงเขาหรือเสียใจจริงๆ ที่เขาตายไปแล้วหรือไม่ แต่เขาก็ยังดีใจที่ได้ออกมาใช้ชีวิตอิสระ ไม่ต้องคอยระวังว่าความต้องการของเขาจะทำให้ชื่อเสียงของวงเสื่อมเสีย

ฟางหลินเฉินเดินชื่นชมอาคาร ถนน และรูปแบบการใช้ชีวิตของคนยุคนั้นอยู่นานมาก ในที่สุดเสี่ยวตงเป็นฝ่ายเดินไม่ไหว เขาจึงพาเด็กรับใช้เข้าไปนั่งพักในร้านน้ำชาแห่งหนึ่ง

ท่ามกลางความวุ่นวาย ฟางหลินเฉินเห็นชายคนหนึ่งใส่เสื้อผ้าเก่าขาด เขาสั่งน้ำชาถ้วยเดียว รีบดื่มและรีบออกไปจากร้าน ไม่กล้าเงยหน้ามองสตรีที่ใด

ต่อมาชายอีกคน เสื้อผ้าเก่าแต่ยังคงดูดี อายุของชายคนนั้นน่าจะมากกว่าสามสิบปีแล้ว เขามากับหญิงสาวที่ไม่ได้งดงามมาก และท่าทางคล้ายเป็นภรรยาของเขา คู่สามีภรรยาสั่งน้ำชาหนึ่งชุด แต่ส่วนใหญ่ภรรยาเป็นคนดื่ม สามีแทบไม่กล้าแตะ

ไม่นานก็มีชายอีกคนที่ทั้งอ้วนและน่าเกลียด แต่ชายคนนั้นกลับใส่เสื้อผ้าเนื้อนุ่มอย่างดี ทั้งสะอาดสะอ้าน และมีหญิงสาวติดตามมากถึงสามคน แต่ละคนล้วนหน้าตางดงาม แต่เท่าที่ฟังบทสนทนา ชายอ้วนคนนั้นยังมีภรรยาเอกและภรรยารองที่ไม่ได้พาออกมาด้วยกัน หญิงสาวสามคนนั้นเป็นเพียงอนุและสาวใช้อุ่นเตียงของเขาเท่านั้น

ฟางหลินเฉินกะพริบตาและขมวดคิ้ว

“เสี่ยวตง..ที่นี่บุรุษสามารถมีภรรยาได้มากกว่าหนึ่งคนด้วยหรือ” เขาหันไปถามเด็กรับใช้ที่อายุไม่ได้มากกว่าเขานัก

“ขอรับ” เสี่ยวตงนั่งฝั่งตรงข้ามด้วยความหวาดหวั่น มองซ้ายมองขวา กลัวว่าจะมีคนพบว่าเขานั่งร่วมโต๊ะกับนายน้อย ตั้งแต่นายน้อยฟื้นคืนชีพครั้งนี้ เขาก็เปลี่ยนไปมากจนเสี่ยวตงกลัว บางครั้งเสี่ยวตงยังรู้สึกว่านายน้อยไม่ใช่คนเดิมที่เอาแต่ใจอีกแล้ว

“แล้วเหตุใดชายคนก่อนหน้าถึงไม่มีภรรยา คนนั้นที่นั่งอยู่อีกโต๊ะก็เหมือนจะมีภรรยาคนเดียวไม่ใช่หรือ” 

“เพราะไม่มีเงินขอหญิงสาวแต่งงานขอรับ” เสี่ยวตงตอบ

“หมายความว่า..หากมีเงินก็สามารถแต่งภรรยาได้มากเท่าที่ต้องการเลยหรือ” ชายหนุ่มขมวดคิ้วและตกใจ ก่อนจะสำนึกได้ว่าที่นี่คือโลกยุคโบราณ บุรุษสามารถมีสามภรรยาสี่อนุ

“ขอรับ” 

ฟางหลินเฉินชะงักไปอยู่นาน ในหัวของเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีภรรยามากกว่าหนึ่งคน แม้เขาจะชอบสาวๆ หุ่นอวบอ้วนหลายคน และเขาก็เล่นสนุกบนเตียงกับทุกคน 

แต่เพราะเขาชอบทุกคน เขาจึงไม่เคยคิดแต่งงานเพื่อมอบความสุขให้หญิงสาวเพียงคนเดียวตลอดชีวิต ที่แท้ การแต่งงานกับหญิงสาวหลายคนและทำให้ทุกคนมีความสุขก็เป็นทางเลือกหนึ่ง อ๋องฉินกวงนั่น นับว่ารักษาสัญญาเป็นอย่างดี

“บุรุษเช่นข้า ถือว่าเป็นคนมีเงินไหม” เขาหันไปถามเสี่ยวตง

“นายน้อยมีเงินมากในเมืองหลวงนี้ขอรับ ตระกูลฟางเป็นพ่อค้าขายถุงป่านมามากกว่าสามรุ่น ทั้งยังทำการค้ากับราชสำนักโดยตรง..จึงร่ำรวยมากขอรับ” 

“อ้อ..หมายความว่าจะมีภรรยากี่คนก็ได้ใช่หรือไม่” เขายิ้ม มีแผนในใจผุดขึ้นมามากมาย

“ขอรับ”

“ดี..ฮ่า ๆ ๆ ดีมาก แต่ถ้าเป็นแบบนั้นทำไม..ข้าหมายถึงเหตุใดข้าจึงถูกบังคับแต่งงานกับคุณหนูจวนหลิว” เขายังติดใจที่ต้องตื่นมาก็แต่งงานมีภรรยาแล้ว

“เพราะนายท่านอยากให้ตระกูลพ่อค้ามีหน้ามีตาจึงพยายามสู่ขอหญิงสาวจากตระกูลขุนนาง..แต่เพราะชื่อเสียงการเป็นพ่อค้า จึงขอได้เพียงบุตรสาวอัปลักษณ์ของจวนเจ้ากรมสังคีตที่แทบไม่มีผู้ใดคบหา..ดังนั้นนายน้อยจึง..”

ฟางหลินเฉินพยักหน้าเข้าใจเหตุผลที่เจ้าของร่างฆ่าตัวตาย ก่อนจะขมวดคิ้วไม่พอที่เสี่ยวตงพูดถึงหลิวลี่อินนางฟ้าของเขา

“อย่าพูดถึงฮูหยินของข้าเช่นนั้นอีก นางงดงามที่สุด จำเอาไว้!” เขาสั่งเสียงดุ

“ขอรับ!!” เสี่ยวตงตัวสั่นกลัว รีบลงมาคุกเข่าข้างโต๊ะ เมื่อก่อนนายน้อยเป็นคนเรียกหญิงผู้นั้นว่าอัปลักษณ์ด้วยตัวเอง ยามนี้กลับบอกว่านางงดงาม ประหลาดที่สุด

“อืม..ลุกขึ้นมาเถิด”

เสี่ยวตงได้แต่กะพริบตาด้วยความงุนงง ปกติหากคุณชายน้อยไม่พอใจ เขาคงโดนทุบตีไปแล้ว แต่เขาก็ได้แต่งุนงง ค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งบนโต๊ะร่วมกับคุณชายคนใหม่ที่ใจดีมากขึ้น

“แล้วปกติข้าเป็นคนเช่นไร”

“เอ่อ..เป็นบุรุษรูปงาม มีความสามารถ เป็นบัณฑิตมากความรู้ และเป็นบุรุษกล้าหาญที่เรียนวิชากระบี่กับอาจารย์นิรนามขอรับ” เสี่ยวตงตอบ

ฟางหลินเฉินหัวเราะเบาๆ และส่ายหัว

“เสี่ยวตง..ถึงข้าจะสมองทึบ แต่ยังพอมองออกว่าไอ้คำพูดสวยหรูนั่นคงมีไว้โอ้อวดให้ผู้อื่นฟัง หากข้าเก่งจริง คงสอบติดและรับใช้ราชสำนักไปนานแล้วใช่หรือไม่ ท่านพ่อคงไม่ต้องแบกหน้าไปสู่ขอหญิงสาวจากจวนขุนนางหรอก บอกข้ามาตามตรง ปกติแล้วข้าเป็นคนเช่นไร หมายถึงเมื่อก่อน” 

“นายน้อย..เป็นคุณชายคนเดียวในจวนฟาง จึงถูกตามใจมาแต่เด็ก..เอ่อ..ไม่มีผู้ใดกล้ากล่าวตักเตือนนอกจากนายท่าน แต่..แต่บางครั้งก็..”

“โอเค งั้นหมายความว่าข้าเป็นคนดื้อรั้นเอาแต่ใจมาก คงไม่ยอมเรียน อาจารย์สอนกระบี่ก็ต้องนิรนามเพราะไม่เคยเรียนจริงๆ สินะ ฮึ ๆ ๆ..ก็ไม่แปลกที่คนแบบนั้นจะกล้าดื่มยาพิษฆ่าตัวตายเพียงเพราะไม่อยากแต่งงาน”

“โอ..เค คือสิ่งใดขอรับ” เสี่ยวตงขมวดคิ้ว

“ฮึ..เจ้าไม่เข้าใจหรอก แต่เอาล่ะ ลุกขึ้น ในเมื่อที่นี่คือโลกที่บุรุษมีสามภรรยาสี่อนุ หมายความว่าก็ต้องมีหอนางโลมสินะ ข้าอยากไปหอนางโลม”

“เอ่อ ยามนี้ยังเช้า..อาจจะ..”

“ข้าจะไปเที่ยวชมรอบเมืองก่อน รอเย็นสักหน่อยค่อยไปหอนางโลม” ฟางหลินเฉินมุ่งมั่น

เสี่ยวตงได้แต่ก้มหน้ากลัดกลุ้ม นายน้อยเพิ่งแต่งงาน คนรู้กันทั้งเมืองหลวง จะไปเที่ยวหอนางโลมทันทีคงไม่ดี แต่จะให้เขากล่าวตักเตือนนายน้อย เสี่ยวตงก็ไม่กล้า จึงได้แต่เงียบ