Mag-log inShare
ตอนที่ 83 ซูเหยาผู้ซ่อนคมดาบ
Huling Na-update:
2025-08-09 09:50:20
Pinakabagong kabanata
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 90 ซาลาเปาของหัวใจ
“ท่านพ่อ ข้าได้กลิ่นหอม ท่านทำอะไรอยู่ขอรับ” เสียงเจื้อยแจ้วของหลงจิ่นอวิ๋นเสียงดังก้องมาแต่ไกล ก่อนที่ร่างเล็กจะวิ่งกระโจนโครมครามมาจากอีกฟากตำหนัก แล้วพรวดเข้ามาในห้องเครื่อง องค์ชายน้อยมาหยุดข้างโต๊ะบิดา ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นบิดาร่างสูงสง่าในชุดเรียบง่าย กำลังนั่งประคองมีดลอกเปลือกเผือกด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ หน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ มีซั่งซูห้องเครื่องนั่งถวายคำปรึกษาอยู่ใกล้ๆ “ทะ...ท่านพ่อ…อย่าบอกนะว่า ท่านกำลังจะทำขนม”“อืม…” หลงเจิ้งหยางยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดเหงื่อ ยิ้มบาง ๆ“ข้ากำลังจะทำซาลาเปาเผือกหวานให้มารดาของเจ้า…ตอนอยู่ข้าเคยอยู่ในจวนไป๋ นางเคยบอกว่า นางชอบกินซาลาเปาเผือกที่ท่านแม่ของนางทำ มันอร่อยที่สุดในใต้หล้า ข้าไม่เคยแม้แต่จะจำ วันนี้...ข้าจำได้แล้ว แต่ข้าไม่เคยทำ…”โอรสน้อยทำตาโต อ้าปากพะงาบ ๆ “ถ้าท่านแม่เห็น นางต้องร้องไห้แน่เลย” เด็กชายหัวเราะคิก จากนั้นก็เอียงคอ พินิจเผือกที่ยังไม่หมดหัว“ว่าแต่…ท่านพ่อปลอกเป็นแน่นะขอรับ”“เป็นสิ เจ้าเห็นหรือไม่บิดาของเจ้าปลอกได้สองหัวแล้ว” “แต่ เวลาผ่านมาได้สักหนึ่งชั่วยามแล้วขอรับ” ขันทีเอ่ยกระซิบองค์ชายน้อยเสียงดัง“ก็ เ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 89 ยากที่จะให้อภัย แต่ใจไม่รักดี
“ท่านแม่”เสียงสดใสเจื้อยแจ้วของหลงจิ่นอวิ๋น มาพร้อมกับบานประตูไม้ถูกผลักออกอย่างแรงจนบานหนึ่งสั่นไหว ทำให้ไป๋ลี่เยว่ที่นั่งปักผ้าอยู่กลางสวนเงียบๆ ข้างกายมีนางกำนัลนั่งรอรับใช้อยู่ใกล้ๆ ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง ผู้เป็นมารดาละสายตาจากเข็มปัก ดวงตาคู่งามทอดมองพระโอรสอย่างอ่อนโยน เด็กน้อยวิ่งหน้าตั้งเข้ามาในชุดผ้าแพรลายเมฆา ดวงตากลมโตเปล่งประกาย“ช้า ๆ เสี่ยวเป่า เดี๋ยวได้หกล้มเอา”“ข้าระวังตัวอยู่ขอรับ ท่านแม่ข้าไม่ได้มามือเปล่านะขอรับ” เด็กน้อยยื่นกล่องไม้ผูกริบบิ้นสีม่วงให้ นัยน์ตาแพรวพราวราวประกายดวงดาว“มีคนฝากมาให้ขอรับ…คนที่อยากให้ท่านแม่ยิ้ม”ไป๋ลี่เยว่ชะงัก ริมฝีปากที่กำลังยิ้มพลันแนบสนิทก่อนเม้มแน่นเล็กน้อย…มือเรียวยื่นไปรับกล่องไม้นั้นมาอย่างลังเลเมื่อเปิดออก ภายในคือปิ่นปักผมดอกเหมยแกะจากหยกขาว แกะลายประณีตจนแทบมองเห็นเส้นเกสร ใต้ปิ่นนั้นมีกระดาษแผ่นหนึ่ง มีตัวอักษรเรียงร้อยเป็นประโยค“โปรดรับไว้ อย่างน้อย…ก็ให้มันได้อยู่ใกล้เจ้าแทนข้า”นิ้วเรียวบางสั่นเล็กน้อย ไป๋ลี่เยว่หลุบตาลง ครู่หนึ่งก็กล่าวเสียงเรียบ“ของฝากจากบิดาเจ้าอีกแล้วหรือ”“อื้ม” เด็กน้อยพยักหน้าหงึก“แต่ไม่ใช่
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 88 เด็กส่งของ
ตำหนักชิงอวิ๋น – ยามสายกลิ่นสมุนไพรแผ่วเบาโชยอบอวลในห้องบรรทมของพระบิดา เสียงครูดของครกตำยายังคงดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอแว่วมาจากห้องโอสถ คลอไปกับเสียงสายลมเย็นพัดผ่านช่องหน้าต่างเบา ๆ ขณะองค์ชายน้อยหลงจิ่นอวิ๋น นั่งแกว่งขาอยู่บนเก้าอี้ไม้เตี้ย เบื้องข้างมีถาดหยกเล็ก ๆ วางลูกพีชผิวชมพูอมทองไว้สามลูก เขาหยิบลูกหนึ่งขึ้นมากัดเต็มคำ แก้มใสพองนูนเพราะเนื้อพีชนุ่มละมุน แววตาดำขลับเป็นประกายเมื่อได้รสหวานฉ่ำของผลไม้“ลูกพีชนี้หวานดีจริง ๆ” เด็กน้อยพึมพำกับตนเองเบา ๆ หลังจากที่เขาเอาสมุนไพรมาให้พระบิดาดื่มตามคำสั่งมารดา เขาก็ยังคงนั่งเฝ้าไม่ไปไหนหลงเจิ้งหยางนั่งพิงหัวเตียง พลางจ้องโอรสอย่างใช้ความคิด“เสี่ยวเป่า...”เขาเรียกด้วยเสียงนุ่มนวลผิดวิสัย จนเด็กน้อยหันมองด้วยความระแวง“ท่านพ่อ...เรียกชื่อข้าเช่นนี้อีกแล้ว มีอะไรจะให้ช่วยใช่ไหมขอรับ”หลงเจิ้งหยางหัวเราะเบา ๆ ก่อนหยิบถุงผ้าผูกเชือกแพรสีแดงออกจากอกเสื้อ ค่อย ๆ แกะออก เผยให้เห็นลูกแก้วหยกสีเขียวอ่อนส่องแสงวาววับ“เจ้าชอบของเล่นนี่หรือไม่”เด็กน้อยเบิกตากว้าง กระโดดลงจากเก้าอี้ “ของเล่นจากร้านช่างหยู่นี่นา ท่านพ่อไปหาซื้อมาตอนไหน”“ก็ตอน
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 87 ข้อตกลงพ่อลูก
“ท่านพ่อ…” เสียงนุ่มใสของพระโอรสดังขึ้น ซูเหวินรีบหลบไปทันทีหลงเจิ้งหยางละสายตาจากกล่องไม้ในมือ พลันหันมาทางผู้มาเยือน เด็กน้อยในชุดคลุมตัวหลวมยืนอยู่ตรงธรณีประตู ดวงตาดำขลับทอดมองเขาอย่างสงบหลงจิ่นอวิ๋น ยังคงมีท่าทีสุขุมเกินวัยตามเคย แต่ในแววตานั้นกลับมีความกังวลซ่อนอยู่ เท้าเล็กก้าวเข้ามาใกล้อย่างไม่รีบร้อน ก่อนหยุดยืนข้างโต๊ะ“ถึงเวลาทานยาแล้วขอรับ” เสียงเล็กแต่เรียบ ไม่สูงนัก แต่ชัดเจน“ท่านแม่จัดยารอบค่ำไว้ให้แล้ว…หากท่านไม่พักผ่อนให้เพียงพอ แผลจะหายช้าลง…”หลงเจิ้งหยางยิ้ม ดวงตาคมนิ่งสบสายตาโอรสผู้เอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงแฝงความดื้อดึงแบบเด็กดี“เจ้ามาตามเองหรือ” เขาถามเบา ๆ ก่อนมองด้านหลังหลงจิ่นอวิ๋น พยักหน้า “ท่านแม่ง่วงแล้วขอรับ…หลินซ่างไม่ค่อยสบายข้าก็ไปให้พัก ข้าเลยมาเอง”ร่างเล็กหยุดครู่หนึ่ง ก่อนเม้มปากแน่น “ท่านแม่คงเหนื่อยมาก…ต้องคอยต้มยา ปรุงสมุนไพร…ยังต้องคอยเฝ้าท่านพ่อไม่ให้ทำงานหนักอีก”คำว่าท่านแม่คงเหนื่อยมาก…ที่เอ่ยอย่างไม่รู้ตัว หลงเจิ้งหยางชะงักเล็กน้อย รอยยิ้มเจือจางลง เหลือเพียงแววโศกบาง ๆ ในนัยน์ตา“…แล้วเจ้าล่ะ” เขาถามเสียงแผ่ว“เหนื่อยหรือไม่ ที่ต้องดูแลข
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 86 พันธมิตรที่ไม่รู้ตัว
ตำหนักชิงอวิ๋น ยามซวี (19:00 น.) “คุณหนูเจ้าคะ แผนให้กระจายข่าวลือของเรานั้นได้ผลเกินคาดจริง ๆ” หงเหมยก้าวเข้ามาภายในห้องโอสถอย่างระวัง ก่อนจะคุกเข่าลงเบื้องหน้ารายงานคุณหนูของตน ดวงตาเป็นประกายระยับ สีหน้าเปี่ยมความพอใจ ไป๋ลี่เยว่ที่กำลังยกมือเรียวหยิบรากแห้งสีเข้มเส้นหนึ่งขึ้นมาชะงักมือชั่วครู่ ก่อนจะวางลงอย่างแผ่วเบาในครกหิน เสียงบดตังกุย แทรกซึมในความเงียบ ความขมหวานของกลิ่นสมุนไพรลอยคลุ้งอย่างแผ่วเบา เพียงครู่ก็หยุดมือเอ่ยขึ้นเบา ๆ “ได้ผลว่าอย่างไร” หงเหมยปรายตาไปทางประตูราวตรวจดูว่าไม่มีผู้ใดแอบฟัง ก่อนโน้มกายกระซิบเสียงแผ่วทว่าชัดเจน “ในงานพระสนมชิงอวี่เมื่อวาน…คำลือก็ระเบิดกลางงานเหมือนน้ำมันราดบนไฟ…ทุกอย่างเป็นไปตามแผนเจ้าค่ะ ข่าวลือที่เรากระพือในตลาด และร้านค้า เรื่องคุณหนูสูงศักดิ์ลักลอบเข้าออกเรือนรองของเสนาบดีใหญ่ ถูกพูดถึงกันทั่วทั้งเมืองหลวง และในงานก็มีการซุบซิบไม่หยุดตั้งแต่ต้นงาน แม้แต่นางกำนัลที่ถวายขนมยังอดพูดกันเบา ๆ ไม่ได้” “แล้วนาง…เป็นเช่นไร” นางเอ่ยเสียงนุ่มเบาราวสายลม แต่ปลายเสียงคล้ายคมมีดบางเฉียบ ขณะที่มือยังบดตังกุยในจังหวะคงที่ “นางแต่งองค์งดงามจ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 85 ไปไม่ถึงฝั่งฝัน
พระสนมลุกขึ้นยืน มือที่จับพัดแน่นขึ้น “เรื่องนี้…คุณหนูหลี่ เจ้าจะอธิบายอย่างไร” หลี่ซุนเหม่ย หน้าถอดสี รีบทรุดกายคุกเข่า พยายามกลั้นสะอื้น เสียงสั่นระริกจนแทบฟังไม่ชัด “มะ…หม่อมฉันเพียงไปขอบคุณท่านเสนาบดีซุนที่เคยช่วยไว้เมื่อครั้งยังเยาว์เพคะ หามิได้มีเจตนาอันใดไม่เหมาะสม” “แม้จะเคยช่วยชีวิตเมื่อวัยเยาว์ ก็ต้องรู้จักประมาณตน ก็มิควรย่ำยีเกียรติของตัวเองและเสนาบดีผู้สูงศักดิ์ด้วยการยกตัวเองไปทดแทนถึงเรือนเขาเช่นนั้น” เสียงหัวเราะเยียบเย็นของสนมฮวาเสี่ยงหยง ดังขึ้นเบา ๆ แต่แทงลึกประหนึ่งตะปูตอกลงกลางใจหลี่ซุนเหม่ย หลี่ซุนเหม่ยสะอื้นสะอึก น้ำตาเปรอะใบหน้า ใบหน้าแดงด้วยความอับอายระคนแค้น แววตาผู้คนรอบด้านเหยียดหยัน นางยกมือปิดหน้าแต่ไม่อาจปิดเสียงครหาได้ เสียงรอบข้างแว่วซุบซิบ พระสนมชิงอวี่ยกพัดขึ้นเคาะเบา ๆ กับฝ่ามือ สายตาเยือกเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็ง “สตรีที่มิอาจรักษาแม้แต่ความบริสุทธิ์ของตน กลับกล้าเสนอตัวถวายองค์ชายสอง…เช่นนี้มิใช่เพียงมลทินของตัวเอง หากยังหมายย่ำยีพระเกียรติของราชวงศ์” “เช่นนั้น ข้าคงต้อง…ยกเลิกการพิจารณาถวายตัวของคุณหนูหลี่ให้แก่เชื้อพระวงศ์ไว้แต่เพียงเท่านี้”
Maaari mong magustuhan
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน61.0K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.9K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย15.4K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่183.0K viewsชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80)
sanvittayam2.6K viewsย้อนเวลามาเป็นพระชายาของท่านอ๋องตาบอด
ซีไซต์3.8K viewsข้าลุ่มหลง แต่พระองค์กลับไร้ใจ
ฟู่จินเฟย2.8K viewsผู้ใดก็บอกว่าสามีของข้านั้นอัปลักษณ์
หยางม่งเหยา2.2K views
