MasukShare
บทที่ 5 ปรุงรักด้วยหัวใจ 1
Terakhir Diperbarui:
2025-09-01 03:10:26
Bab terbaru
ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก บทส่งท้าย
หกเดือนต่อมา…“โห...คุณตกแต่งที่นี่จนกลายเป็นบ้านที่อบอุ่นเลยนะครับเนี่ย” วิลเลียมยิ้มให้สวยขณะมองไปรอบ ๆ คอนโดที่ครั้งหนึ่งเคยว่างเปล่า แต่ตอนนี้กลับเปี่ยมด้วยชีวิตชีวา “ตอนที่ผมอยู่ที่นี่มันดูโล่งอๆ น่าเบื่อตลอดเลยครับ แต่ก็นั่นแหละ เพราะมันเป็นแค่ที่พักชั่วคราว ไม่ใช่บ้านจริง ๆ”วิลเลียมอยากจะให้ท่านได้เริ่มต้นชีวิตที่ดี เขาจึงท่านเช่าคอนโดของเขาในราคาที่ถูกมาก เพราะต้องการให้ท่านมีที่พักพิงที่มั่นคง ปลอดภัย และอยู่ใกล้กับลูกสาว เพราะถึงแม้ว่าตอนนี้ท่านจะทำงานได้ดีและดูเข้มแข็งขึ้นมากนับตั้งแต่ดำรงถูกขังคุกไป แต่สลิลก็ยังคงกังวลว่าเมื่อถึงจุดหนึ่งอดีตจะย้อนกลับมาหลอกหลอนท่าน และการมีลูกสาวอยู่ใกล้ ๆ คือสิ่งที่ดีที่สุด แม่ลูกกำลังได้เรียกคืนช่วงเวลาอันมีค่าในฐานะแม่ลูกที่ถูกพรากไปนานหลายปีกลับคืนมา“มันก็แปลกดีนะคะที่คิดว่าครั้งหนึ่งสลิลเคยพักอยู่ห้องข้าง ๆ ที่นี่” มาเรียลูบมือไปตามผนังที่ทาสีใหม่อย่างอ่อนโยน “ไม่นานก่อนที่ลูกสาวฉันจะย้ายเข้าไปอยู่กับคุณแบบเต็มต
ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก บทที่ 19 เมื่อหัวใจกล้าจะเอ่ยคำว่ารัก
“วิลไปแล้วเหรอลูก?” แม่เอ่ยถามสลิลทันทีที่ประตูห้องปิดลงตามหลังชายหนุ่ม “เพราะถ้าเขาไปแล้ว แม่มีเรื่องอยากจะคุยกับลูกหน่อยนะ” ท่านคงจะเห็นสีหน้าหวาดหวั่นของเธอเป็นแน่ เพราะท่านรีบหัวเราะแล้วแก้ไขคำพูดตัวเองทันที “ขอโทษทีนะลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันฟังดูน่ากังวลขนาดนั้น แม่ก็แค่ยังไม่มีโอกาสได้คุยกับลูกเรื่องนี้เลยน่ะ”แม่ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาหรูหราแล้วตบที่ว่างข้าง ๆ สลิลค่อย ๆ นั่งลงอย่างระมัดระวัง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว มีบางอย่างในสถานการณ์นี้ที่ทำให้เธอรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก“มีอะไรหรือคะแม่ แม่ทำหน้าแปลก ๆ นะคะ”“ความสัมพันธ์ระหว่างลูกกับคุณวิลเป็นยังไงกันแน่ แล้วก็อย่ามาตอบแม่ด้วยเรื่องไร้สาระอย่าง ‘เป็นแค่เพื่อนกัน’ หรือ ‘เขาเป็นเจ้านาย’ ด้วยล่ะ เพราะแม่ไม่เชื่อหรอก แม่รู้จักลูกดี ลูกอาจจะคิดว่าแม่เอาแต่สนใจเรื่องของดำรงมาโดยตลอด ในแง่หนึ่งลูกก็พูดถูกนะ เพราะแม่ต้องคอยระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลาเวลาที่อยู่ใกล้เขา ซึ่งมันก็ทำให้ยากมากที่จะมอ
ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก บทที่ 18 ความหวังกับรักที่เบ่งบาน
“คุณแน่ใจนะคะว่ามันโอเคจริง ๆ” สลิลกระซิบถามวิลเลียมเป็นครั้งที่ร้อยเห็นจะได้ “ฉันไม่อยากจะทำให้คุณต้องมาลำบากกับเรื่องทั้งหมดนี้นะคะ คุณทำเพื่อพวกเรามามากเกินพอแล้ว ฉันไม่อยากรบกวนคุณไปมากกว่านี้อีกแล้วค่ะวิล”“สลิล ผมอยากให้คุณอยู่ที่นี่นะ” วิลเลียมก้าวลงจากรถแล้วโอบแขนรอบตัวเธออย่างปลอบโยนเมื่อเธอทำเช่นเดียวกัน เขาไม่รู้แน่ชัดว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาอยู่ในสถานะไหน มันยังไม่มีอะไรที่มั่นคงแน่นอนระหว่างพวกเขาสองคน แต่ช่วงนี้พวกเขาก็เริ่มจะรู้สึกสบายใจกับการสัมผัสทางกายเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อกันและกันมากขึ้นแล้ว “อีกอย่างนะครับ ที่นี่มันก็เป็นแค่บ้านพักผ่อนช่วงสุดสัปดาห์ของผมเท่านั้นเอง” เขาชี้ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ และดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “ผมไม่ได้ใช้เวลาอยู่ที่นี่มากนักหรอกเพราะมันใหญ่เกินไปสำหรับคนคนเดียว เพราะฉะนั้นมันคงจะดีไม่น้อยถ้าจะมีเสียงครึกครื้นขึ้นมาบ้างในบ้านหลังนี้”“ที่นี่สวยมากเลยค่ะ” เธอยกมือเท้าสะเอวแล้วจ้องมองอาคารหลังนั้นด้วยความ
ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก บทที่ 17 คำสัญญาของแม่
ท่ามกลางความเงียบของห้องพักผู้ป่วย มีเพียงเสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ สลิลกุมมือที่เย็นชืดของมารดาไว้แน่น พร่ำสวดภาวนาในใจขอให้ท่านตื่นขึ้นเสียที แม้จะได้รับการยืนยันจากแพทย์แล้วว่าตอนนี้อาการของท่านคงที่และจะฟื้นตัวได้อย่างแน่นอน แต่อย่างน้อยก็ทางร่างกาย ทว่าเปลือกตาที่ยังคงปิดสนิทของท่านนั้นกำลังทรมานใจเธอเหลือเกิน“แม่คะ ตอนนี้แม่ต้องเลิกกับไอ้ดำรงจริง ๆ ได้แล้วนะคะ แม่ต้องทำค่ะ เราจะปล่อยให้เรื่องมันเป็นเหมือนเดิมต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ตอนนี้แม่เห็นแล้วใช่ไหมคะ”สลิลโน้มศีรษะลงไปซบเบา ๆ บนหน้าอกของท่าน การได้ยินเสียงหัวใจของท่านเต้นอยู่ช่วยให้ใจชื้นขึ้นบ้าง แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ จนกว่าเธอจะได้รับการยืนยันจากปากท่านเองว่าในที่สุดท่านจะทำให้ชีวิตของตัวเองดีขึ้น เธอก็คงจะยังไม่สามารถผ่อนคลายลงได้ ความกังวลว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะยังคงตามหลอกหลอนเธอเสมอ“ครั้งนี้มันจะต้องเข้าคุกแน่ค่ะถ้าแม่เอาเรื่องจริง ๆ มีหลักฐานเยอะมากเลยนะคะ แม่อย่ายอม
ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก บทที่ 16 อัศวินผู้พิทักษ์
“ไม่มีทาง!”วิลเลียมอาจถูกไอ้สารเลวนั่นเล่นงานทีเผลอได้เพราะมันจู่โจมเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้เขาตกอยู่ในกำมือของมันชั่วขณะ แต่เขาจะไม่ยอมให้มันไปถึงตัวสลิลได้เด็ดขาด ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นไปได้แม้แต่น้อย แม้จะต้องเสี่ยงอันตราย แต่เขาจะไม่ยอมให้มันทำร้ายสลิลเด็ดขาด มันไม่มีสิทธิมาทำอะไรสลิลได้ทั้งนั้น ดูเหมือนว่ามันจะทำร้ายแม่ของเธอไปอย่างหนักหนาสาหัสแล้วโชคดีที่เขาตามสลิลเข้าไปมาในบ้านและรออยู่ที่ประตูหน้า เขารู้ว่าเธอไม่อยากให้เขาทำเช่นนั้น แต่สัญชาตญาณของเขามันบอกว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้องที่ควรจะทำ และสัญชาตญาณของเขาก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังสักครั้งวิลเลียมกระโจนเข้าใส่ดำรงตอนที่มันกำลังเผลอและทันจะได้ไปถึงตัวสลิล เขาซัดมันล้มลงกับพื้น ด้วยปริมาณแอลกอฮอล์ที่มันดื่มเข้าไป มันจึงล้มลงอย่างง่ายดาย และครั้งนี้เขาก็สามารถจับกดมันไว้ได้สำเร็จ เมื่อร่างใหญ่โตของมันล้มลงและถูกเขากดทับไว้จนดิ้นไม่หลุดแล้วนั่นแหละ ที่ในที่สุดเขาก็ได้สบตากับเธอ สลิลตัวแข็งทื่อ หวาดกลัว ไม่กล้าขยับเ
ลิขิตร้อนซ่อนปมรัก บทที่ 15 เผชิญหน้าอสูรร้าย
“เราถึงแล้วค่ะ”สลิลผงกศีรษะขึ้นจากไหล่แกร่งที่ใช้เป็นที่พักพิงมาตลอดทันทีที่ภาพเบื้องหน้าเริ่มคุ้นตา บ้านหลังเดิมที่เต็มไปด้วยความทรงจำอันเลวร้าย และคืนนี้ก็คงจะไม่ได้มาสร้างความทรงจำที่ดีใด ๆ เช่นกัน“นั่นแหละค่ะ บ้านฉัน แต่ทำไมมันถึงได้ดูมืดขนาดนี้นะ ฉันไม่ชอบเลย”ความหวาดกลัวระลอกใหม่เข้าครอบงำเธอ บางทีเธออาจจะมาช้าเกินไป ไอ้สารเลวนั่นอาจจะพาแม่ของเธอหนีไปแล้วก็เป็นได้“จอดตรงนี้ค่ะ” เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างรวดเร็ว “รออยู่ที่นี่นะคะ ฉันจะเข้าไปดูข้างในเองค่ะ”สลิลรีบกระโดดลงจากรถก่อนที่วิลเลียมจะทันได้โต้แย้ง เธอรู้ดีว่าเขาเป็นคนอย่างไร เธอมั่นใจว่าเขาจะต้องอยากจะไปกับเธอ อยากจะมาช่วยชีวิตเธอ เพราะเขาคืออัศวินตัวจริง แต่เธอต้องการให้เขาอยู่ในรถ เธอไม่อยากให้เขามาเห็นความยุ่งเหยิงในชีวิตครอบครัวของเธอ เธอไม่อยากให้เขามาเห็นมันด้วยตาตัวเองจริง ๆ เพราะมันมากเกินไปเธอผลักประตูหน้าบ้า
Anda juga akan menyukai
