บทที่ 41

เมื่อเธอเชยคางของเขาด้วยนิ้วเรียวสวยของเธอ เธอจึงถามขึ้น “แอนโทนี่ ฉันดูเหมือนคนที่ยอมขายตัวเพื่อแก้ปัญหาหรือเปล่าคะ?”

แอนโทนี่ขมวดคิ้ว เธอหมายความว่าอะไรที่ว่า ‘ยอมขายตัวเพื่อแก้ปัญหา’ อย่างนั้นเหรอ? การได้แต่งงานกับเขาเป็นความใฝ่ฝันอันสูงสุดของผู้หญิงนับไม่ถ้วน แบบนั้นจะเป็นการขายตัวไปได้อย่างไร? นิ้วที่อยู่บนคางอขงเขาค่อนข้างเย็น และมีกลิ่นจาง ๆ ที่เป็นเอกลักษณ์

ริมฝีปากของเขาเหยียดขึ้น “ถ้าคุณจอร์แดนยังยืนยันว่าเป็นเรื่อง ‘ขายตัว’ ผมก็ไม่รังเกียจ” ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับมือเรียวสวยของเธอเอาไว้ ในตอนนั้นเอง พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของกระแสไฟฟ้าแปลก ๆ ที่วิ่งผ่านร่างกายที่ชะงักนิ่งของพวกเขา

ชาร์มินเป็นคนที่หลุดจากภวังค์ก่อนและดึงมือตัวเองออก “ฝันไปเถอะ! ฉันเกรงว่าคุณจะซื้อตัวคนอย่างฉันไปไม่ได้!” เธอลุกหนีออกไปจากโต๊ะอาหาร ร่างที่เย่อหยิ่งของเธอเดินออกไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ยอมอ่อนข้อ

แอนโทนี่ไม่ยอมรับ ทว่าก็ไม่ได้เร่งรัดในเรื่องนี้

เธอกลับไปที่ห้องที่คริสนอนอยู่ อย่างไรก็ตาม ในค่ำคืนนี้เด็กชายคงจะหลับอยู่ในห้องของเธอ

โถ่ เธอไม่อาจข่มตาให้หลับ ที่บนเตียงเธอเปิดโหมดเงียบในโทรศ