เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่6
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-21 00:10:46บทที่6
“จู่ๆ ก็หยุดเดิน ใครจะไปตั้งตัวทัน” ผมเถียงออกไป มือก็คลำที่จมูกตัวเองไปด้วย ยังเจ็บอยู่เลยเนี่ย
“กูจะบอกเรื่องห้องพัก ใครจะคิดว่ามึงจะเดินใจลอยไม่มองหน้ามองหลัง”
เจ็บอีกแล้วครับ
เจอคำพูดแดกดันของพี่กู๊ดมันสองครั้งติดเลยวันนี้
“แล้วจะให้พักห้องไหน?” พี่กู๊ดชี้ไปทางห้องที่อยู่ด้านซ้ายมือ
“ห้องนั้นของมึง ส่วนนี่ห้องกู” แล้วพี่มันก็ชี้ไปอีกห้องที่อยู่ด้านขวามือ ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของผม โดยที่มีห้องรับแขกขั้นกลางระหว่างห้องผมกับห้องพี่กู๊ด
จะบอกทำไม? ไม่เห็นจะอยากรู้
“ตามสบายนะ คิดเสียว่าเป็นห้องของตัวเองก็แล้วกัน” พี่กู๊ดมันบอก แล้วก็เดินไปทางห้องครัวก่อนจะหยิบน้ำในตู้เย็นมาให้ผม
อย่างน้อยๆ พี่กู๊ดมันก็ยังมีความเป็นเจ้าของบ้านที่ดี เอาน้ำมาต้อนรับแขกเหมือนกันนะ
“ขอบคุณ” ผมบอก หลังจากที่พี่มันวางแก้วน้ำไว้ตรงหน้าผม
“แล้วนี่มายังไง เอารถมาเหรอ?” พี่กู๊ดนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับผม โดยที่มันไม่คิดจะไปแต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้แม้แต่น้อย
รู้แล้วว่าหุ่นดี ไม่ต้องโชว์มากก็ได้หรอกนะ
ผมก็เพิ่งจะได้พิจารณาพี่กู๊ดมันก็ตอนนี้แหละ ว่าความจริงแล้วหน้าตาพี่มันก็ไม่ได้แตกต่างจากเมื่อก่อนมากนัก ยังหล่อเหมือนเดิมนั่นแหละ เพียงแต่ตอนนี้พี่กู๊ดมันดูสูงขึ้นแล้วก็ล่ำกว่าแต่ก่อนเยอะเลย แถมยังมีมัดกล้ามที่หน้าท้องอีกต่างหาก
แล้วนี่ผมจะมานั่งบรรยายเพื่อ?
“มาแท็กซี่” ผมตอบห้วนๆ เหมือนเดิม
ความจริงพี่ซีก็จะให้เอารถที่บ้านมาใช้นั่นแหละ แต่ผมไม่ชอบขับรถและก็ขี้เกียจต้องคอยหาที่จอดเวลาเอารถไปเรียน นั่งแท็กซี่จะสะดวกกว่าเยอะเลย
“แล้วตอนไปมหาลัยล่ะ จะไปยังไง”
“นั่งแท็กซี่ไป”
“รวยนักเหรอ? มหาลัยอยู่แค่นี้ จะนั่งแท็กซี่ไปทำไมให้เปลืองตังค์”
อ้าว! นี่ผมผิดเหรอวะที่จะนั่งแท็กซี่ไปเรียน
“เดี๋ยวไปรถกูนี่แหละ วันไหนกูไม่มีเรียนตอนเช้ามึงค่อยเอาเงินไปหว่านเล่นในรถแท็กซี่”
เกือบจะชมอยู่แล้วเชียวว่าพี่กู๊ดมันใจดี จะให้ผมไปมหาวิทยาลัยกับมันด้วย แต่มาสะดุดที่ประโยคสุดท้ายนี่แหละ แล้วการที่ขับรถไปเรียนเองมันดูไม่รวยเลยมั้งครับ!
ดูๆ แล้วเราสองคนท่าทางจะญาติดีกันไม่ได้จริงๆ แล้วสินะ
“อย่าดีกว่า เกรงใจ ไม่อยากรบกวน” ผมบอกออกไปนิ่งๆ
“ถึงจะรบกวนแต่มึงก็ต้องทำอย่างที่กูบอก เพราะกูรับปากแม่ของกูกับแม่มึงเอาไว้ว่าจะดูแลมึงให้ เพราะฉะนั้นอย่าเรื่องมาก” มาเป็นชุดเลยคราวนี้
แล้วนี่แม่ผมไปฝากฝังผมกับพี่กู๊ดมันเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยวะ
“เอาโทรศัพท์มา” อยู่ๆ พี่กู๊ดมันก็ขอมือถือของผมเฉยเลย อะไรของมันวะจะเอามือถือผมไปทำไม่อีก
“กูยังไม่มีเบอร์ติดต่อกับมึง เผื่อวันไหนเลิกเรียนไม่ตรงกันจะได้โทรบอก”
อ๋อ! เข้าใจล่ะ
ผมหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงส่งให้พี่กู๊ด เห็นพี่มันกดโทรออก ก่อนจะวางสายไปแล้วก็ยื่นมือถือคืนให้ผม
“นั่นเบอร์กู อย่าลืมเมมไว้ด้วยล่ะ” พี่กู๊ดมันบอก
นี่ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้อง พี่กู๊ดมันสั่งโน่น สั่งนี่ ผมมากี่อย่างแล้ววะเนี่ย แล้วทำไมผมจะต้องทำตามที่มันบอกด้วยวะ
“หมดเรื่องที่จะสั่งแล้วใช่ป่ะ? จะได้เอาของไปเก็บ” ผมถามด้วยน้ำเสียงติดจะประชดหน่อยๆ จนพี่กู๊ดมันมีสีหน้าเหมือนจะไม่พอใจ
“เชิญ!” พี่มันพูดแค่นั้น
ผมจึงลุกไปขนกระเป๋าที่วางอยู่ที่มุมห้องทั้งสองใบ ลากเข้าไปในห้องทันที ส่วนพี่กู๊ดมันก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมนั้นแหละ ไม่ได้ลุกไปไหน
ซึ่งผมอยากจะแนะนำว่าให้ลุกไปใส่เสื้อผ้าเถอะ เพราะมันอุจาดตา
บทล่าสุด
ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง บทที่50
บทที่50“แซนด์ครับ เมื่อไหร่จะยอมสักที” เสียงก็อ้อน“ยอมอะไร?”“แซนด์ก็รู้ว่าพี่หมายถึงเรื่องอะไร” ใช่ผมรู้ แต่ก็แกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ“เป็นแฟนกันนะ”“รอให้ผ่านช่วงงานละครไปก่อนได้มั้ย เดี๋ยวแซนด์จะให้คำตอบ” ซึ่งอีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงงานแล้ว ถึงตอนนั้นผมน่าจะมั่นใจในตัวพี่กู๊ดมากกว่านี้แล้วละตอนนี้ก็ใช่ว่าผมจะปฏิเสธเสียเมื่อไหร่ ที่ยอมให้ทำอะไรๆ แบบที่เป็นอยู่นี่ก็ถือว่าผมให้ใจไปแล้วมากกว่าครึ่งด้วยซ้ำผมแค่อยากจะมั่นใจไงว่าคนที่เคยคบแต่ผู้หญิงมาตลอดแบบพี่กู๊ด จะจริงจังกับผมจริงๆ หรือแค่เล่นๆ เหมือนผู้หญิงพวกนั้นกันแน่พี่กู๊ดเงียบไปเลย หลังจากที่ฟังคำตอบจากผม“แซนด์ไม่มั่นใจในตัวพี่เหรอ” ถามทั้งที่หน้ายังคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอของผมอยู่“แซนด์แค่อยากมั่นใจในตัวพี่กู๊ดแล้วก็ตัวแซนด์เองด้วย พี่กู๊ดรอได้มั้ย?”ไม่ตอบ แต่กลับขโมยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่ เรื่องเนียนไม่มีใครเกินเลยพ่อ“เลิกวอแวแซนด์ได้แล้วพี่กู๊ด อย่าลืมนะว่าตัวเองยังจีบแซนด์ไม่ติด”“ก็เผื่อจะใจอ่อนเร็วๆ ไง”“ฝันอยู่เหรอ? อาทิตย์หน้าค่อยมาว่ากันใหม่” ผมตอบกลับไป คนโดนปฏิเสธถึงกับทำหน้าคว่ำใส่“ตอนนี้ออกไปข้างนอกได้แล้ว ก่อนที่จะ
ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง บทที่49
บทที่49“พี่กู๊ด”“ว่าไง” คนข้างๆ ขานรับ แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะลืมตาขึ้นมาดูเลยแม้แต่น้อย“เอาหัวออกไป แซนด์หนัก” ผมบอกในขณะที่พี่กู๊ดมันไม่แม้แต่จะทำตาม แถมยังขยับหัวหนักๆ เข้ามาใกล้กว่าเดิมเข้าไปอีกตอนนี้เป็นเวลาพัก หลังจากที่เราซ้อมละครกันมาได้สองชั่วโมงแล้ว และผลคือพี่กู๊ดมันก็มานั่งแหมะอยู่ข้างๆ กับผมแถมยังเอนหัวมาพิงไหล่กันอีกนะ สบายมากไหม? ถามหน่อย“พี่กำลังสบายเลย ขออยู่แบบนี่อีกแป๊บนึง”ตอนนี้ผมเข้ามานั่งอยู่ในห้องพักด้านหลังเวที และในห้องก็มีโซฟาตัวยาวตั้งอยู่ ผมก็เลยถือโอกาสมานั่งทำงานที่อาจารย์สั่งในนี้ เพราะไม่มีใครเข้ามาวุ่นวายด้วย เพราะคนอื่นๆ เขาไปอยู่ด้านหน้าเวทีกันหมด แต่ใครมันจะไปคิดว่าพี่กู๊ดมันจะตามเข้ามาในนี้ด้วย“ทำไมไม่ไปนอนให้มันดีๆ ไปนอนที่โซฟาตรงนั้นดีกว่านะ จะได้ไม่เมื่อย” ผมบอก เพราะโซฟาอีกฝั่งหนึ่งก็ว่างอยู่ จำเป็นไหมที่ต้องมานั่งเบียดกันที่โซฟาตัวเดียวกันแบบนี้“นอนก็ได้”พูดปุ้บ นอนปั้บ แต่ก็นอนที่โซฟาตัวเดียวกันนี่แหละ แถมยังเอาหัวหนักๆ มาหนุนที่ตักผมอีก ยอมใจเขาเลย“พี่กู๊ด! แซนด์ทำงานไม่ได้ ไปนอนตรงโน้นเลยไป” ผมไล่ ก็เล่นนอนขวางกันแบบนี้แล้วงานของผมจะเ
ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง บทที่48
บทที่48แล้วทำไมต้องพูดเพราะใส่ด้วยเนี่ยถ้าเดาไม่ผิด ตอนนี้หน้าผมจะต้องแดงมากแน่ๆ เลย“พี่กู๊ดทำไมชอบแกล้งแซนด์”“ก็แซนด์น่าแกล้งอ่ะ”“นิสัยเสีย”“งั้นพี่ขอแกล้งต่ออีกหน่อยแล้วกัน”พูดจบพี่มันก็ก้มลงมาจูบผมโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวจูบย้ำ ซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นอย่างเอาแต่ใจ ถึงจะไม่ได้มีการรุกล้ำใดๆ ก็ตาม แต่มันก็ทำให้ผมเหมือนจะละลายตายอยู่ในอ้อมกอดของพี่กู๊ดอย่างไงอย่างงั้นเลยให้ตายเถอะ ทำไมถึงยอมให้เขาแกล้งได้ขนาดนี้กันเนี่ย!วันนี้ผมกับพี่กู๊ดมาเรียนพร้อมกัน ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ แต่ที่มันผิดปกติคือ พี่มันมานั่งเฝ้าผมถึงในห้องเรียนนี่แหละเพราะวันนี้พี่กู๊ดไม่มีเรียนช่วงเช้าไง ก็เลยว่าง การมานั่งดูผมเรียนถือเป็นการฆ่าเวลา พี่มันบอกนะ ทำเอาสาวๆ ในห้องผมไม่เป็นอันเรียนกันเลยคราวนี้ก็มีหนุ่มฮอตแห่งวิศวะ มานั่งเด่นเป็นหัวหลักหัวต่ออยู่ทั้งคนนี่ครับ เอ่อ... นั่งเด่นเป็นสง่าเนอะ“ไปได้แล้ว” ผมไล่ ซึ่งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ผมไม่ชอบที่ตัวเองเป็นจุดสนใจแบบนี้เลยจริงๆ“ไม่ จะอยู่จนกว่าจะเลิกคลาส” พี่กู๊ดมันบอก ทั้งที่ตายังจ้องอยู่ที่หน้าจอมือถือโชคดีนะที่ผมเลือกที่นั่งหลังห้อง อาจารย์
ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง บทที่47
บทที่47Sand:Say “พี่กู๊ด! ลุกออกจากตัวแซนด์ได้แล้ว” ผมบอกอย่างหัวเสีย หลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าไอ้พี่กู๊ดมันขึ้นมานอนเกยอยู่บนตัวผมนึกว่าโดนผีอำเสียอีก“มีไรครับ” พี่กู๊ดมันเอ่ยออกมาอย่างงัวเงียยังจะมีหน้ามาถาม กรุณาลืมตาขึ้นมาดูสักนิดเถอะ แล้วการหันมาพูดเพราะๆ ด้วย คืออะไร? เมื่อก่อนเคยเหรอ?ขอร้องอย่ามาแสดง“ก็พี่กู๊ดนอนทับแซนด์อยู่เนี่ย ลุกไปได้แล้ว มันหนัก”นี่คือพฤติกรรมของคนที่แค่กำลังจีบผมอยู่ใช่ไหม?แต่การกระทำนี่เหมือนคนที่คบกันแล้วเลย เนียนไปอีกพี่กู๊ดมันขยับตัวลุกออกไปจากตัวผม ก่อนที่จะไปฟุบหลับที่หมอนของตัวเองต่อนี่ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนถามจริง“แล้วนี่จะไม่ยอมลุกใช่ป่าว?”“ขอนอนต่ออีกแป๊บนึง” มีต่อรอง“แต่แซนด์หิวจะออกไปหาอะไรกินข้างนอก”“ทำอะไรง่ายๆ กินก็ได้” หลับตาพูดอยู่นั่นแหละคนเราแล้วไอ้ที่ว่าอะไรง่ายๆ น่ะ อะไรล่ะ?ผมเข้าไปดูในครัวว่าพอจะมีอะไรที่ใช้ทำอาหารเช้าได้บ้าง แล้วก็มาสรุปที่โจ๊กซองนี่แหละแสนง่าย และเร็วด้วย เพราะในครัวแทบไม่มีอะไรที่จะเอาไว้ทำอาหารเลยสักอย่างเดียวสงสัยผมคงต้องซื้อพวกของสดมาตุนเอาไว้บ้างแล้ว จะได้ไม่ต้องเปลืองเงินกินอาหารนอกบ้านบ่
ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง บทที่46
บทที่46เรามากินข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ มหาลัยนี่แหละครับ เพราะพี่กู๊ดมีเวลาพักแค่ครึ่งชั่วโมง แต่อยากหาเรื่องมากินข้าวข้างนอก สรุปคือต้องรีบกินแล้วก็ต้องรีบกลับ เพื่อที่จะไปซ้อมละครต่อการซ้อมละครกินเวลามาจนถึงสามทุ่ม ก่อนที่พี่จีนจะสั่งเลิกกอง ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน เพราะวันนี้ถือว่าซ้อมกันหนักมาก เพราะเวลาก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไหนจะต้องเสียเวลามาซ้อมฉากใหม่ที่พี่กู๊ดขอเปลี่ยนกันอีกนี่ผมก็ไม่รู้ว่าถ้าเป็นนักแสดงคนอื่นขอเปลี่ยนบทแบบพี่กู๊ดบ้าง พี่จีนจะยอมหรือเปล่าแต่เพราะนี่เป็นพี่กู๊ดไง เป็นคนที่มีอิทธิพลที่สุดของละครเรื่องนี้ไง ถึงไม่มีใครกล้าขัดที่ผมบอกว่ามีอิทธิพลน่ะ ก็พี่มันสามารถถอนตัวเองออกจากการเป็นพระเอกเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้ามีอะไรไม่ถูกใจพี่มันยังไงล่ะแล้วคราวนี้ก็จะเดือดร้อนกันทั้งกองละครเลย เพราะยังไงก็หาพระเอกมาแทนไม่ทันแน่ๆทุกคนเลยต้องทำใจยอมทำตามความต้องการของพี่กู๊ดทุกอย่าง โดยเฉพาะพี่จีน ตามใจพี่กู๊ดทุกอย่างจริงๆบางทีผมก็แอบเห็นใจพี่จีนนะ ที่ต้องมีเพื่อนอย่างไอ้พี่กู๊ดเนี่ย โคตรจะเอาแต่ใจเลย“เดี๋ยวเราแวะหาอะไรกินก่อนกลับเลยแล้วกัน อยากกินอะไรมั้ย?” พี่กู๊ดเอ
ลุ้นรักพี่ชายร่วมห้อง บทที่45
บทที่45Sand:Sayวันนี้ก็ไม่ต่างกับหลายๆ วันที่ผ่านมา คือผมต้องมานั่งดูพี่กู๊ดซ้อมละคร และนี่ก็เกือบสองชั่วโมงแล้วตั้งแต่เริ่มซ้อม แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกองกันง่ายๆ ด้วยที่สำคัญคือตอนนี้ผมหิวมากถึงมากที่สุดอ่ะบอกเลยแต่จะให้ออกไปหาอะไรกินคนเดียวก็จะยังไงอยู่ แต่น้ำย่อยในกระเพาะมันก็ร้องกันระงมเชียว“เป็นอะไรหรือเปล่าน้องแซนด์ ทำหน้าแปลกๆ” เป็นพี่มีนที่เอ่ยถาม เพราะนั่งอยู่ไม่ไกลกับผมมาก“ไม่มีอะไรครับ” ใครจะกล้าบอกว่าหิวจนแสบท้องไปหมดแล้ววะ“วันนี้เลิกกองช้าจังนะครับพี่มีน”“ก็วันนี้ต้องซ้อมบทใหม่ที่โฟร์ทเพิ่งจะเพิ่มเสร็จเมื่อคืน”“บทใหม่เหรอ ครับ?”“จ้ะ พอดีกู๊ดโทรไปขอเปลี่ยนบทกับจีน ก็เลยต้องปรับเปลี่ยนบางฉากที่ต่อเนื่องกันไปด้วย วันนี้ก็เลยเหมือนต้องมาเริ่มซ้อมฉากนั้นกันใหม่ทั้งหมด” พี่มีนอธิบายยาวเหยียด“ถึงว่า ทำไมแซนด์ไม่คุ้นกับฉากนี้เลย แล้วตัดฉากไหนออกไปเหรอครับ”“ก็ฉากที่กู๊ดซ้อมกับแซนด์เมื่อวันหยุดที่แล้วไง” พี่มีนบอก แถมยังส่งสายตาล้อเลียนมาให้กันอีกก็ฉากที่ว่า คือฉากที่พี่กู๊ดมันจูบผมบทเวทีไงครับ“แล้วทำไมพี่กู๊ดถึงขอเปลี่ยนล่ะครับ”“กู๊ดบอกทำใจเล่นฉากนั่นกับแคลีนไม่ไ
บางทีคุณอาจจะชอบ
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ
ตื่นจากนิรันดร์760 viewsเกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี
White Cab6age1.9K viewsท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 1
ลูกแกะขนปุย3.6K viewsพู่กันของวรานนท์ Mpreg
กุหลาบดิน960 viewsใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)
เนตรน364 viewsMerman บันทึกรักใต้มหานที
มินิซ่าส์689 viewsบาร์เทนเดอร์อยากมีรัก(อัลฟ่าxเบต้า)
ซังกง310 viewsรจนีแย่งพระสังข์
ซังกง214 views
