จะเป็นยังไงเมื่อการเจอกันครั้งแรกดันเกิดอาการรัทจนเผลอสร้างพันธะ แต่ทว่าพอได้สติคนที่พึ่งจะสร้างพันธะดันหนีไปซะแล้วที่แย่กว่านั้นเขาดันจำหน้าคนคนนั้นได้เพียงเลือนลางแต่ที่จำได้แม่นมีเพียงกลิ่นที่ฉุน
View More“Please don’t do this.” I begged over and over, but no one was listening. I thrashed against their hold, but nothing. “I am your luna.” I screamed at the top of my lungs, but then his laugh from the other room broke all the fight in me. “Luke please.” I begged once more time, my voice horse.
“Kill it once it’s done. Toss her out. She will have to survive on her own from here on out.”
He can’t mean that. This was our baby. “Our baby.”
“Is a mistake from the Moon Goddess. One I will rectify.” His voice called again from the other room. He wouldn’t even face me. “Now do it. That’s an order.”
“Yes, Alpha.”
It was a mistake to come here.
It was a mistake to give him everything.
“Oh, and doctor?” Her sweet voice called from the other room. My stepsister, Shannon. I gritted my teeth. “Don’t use any anesthetic. She should feel everything.”
“Yes, Luna.” The doctor turned back to me with sad eyes, but when he picked up the scalpel, I knew I was screwed.
I’m sorry, baby. Momma couldn’t save you. She wanted you so, so much. I tried to rub my stomach, but the nurses had strapped me down. When the doctor approached, I realized he was using a silver blade.
“Silver?” My whisper was almost silent, but he nodded. I knew then that Shannon didn’t want me to survive. She wanted my life so badly that she lied about me cheating on my mate, showing photos as proof. But I never touched another wolf, nor would I again, not after this betrayal.
Why, Moon Goddess, why would you give him to me just to take him away? My pup.
I cried silently as the doctor cut into my abdomen, and I felt my baby thrash inside. He knew it was too early to be born. This was a death sentence for both of us.
“Bring me the body of the pup.”
“Yes Alpha.” I felt every slice as he cut into me, and finally I could take it no longer. I started to scream, soon I felt the blood trickling down my side, every drip off of me hitting the floor. I thrashed against the restraints. But the silver had made me weak.
I’m sorry, baby.
They weren’t trying to keep me alive, which I expected, but I wished wasn’t true. I used to love my mate, but I felt the love die in me when I saw my pup being ripped from my belly.
“Please, let me hold him once.” I tried to move my arms to reach for him, but I was still tied down. The doctor, who was shedding tears, brought my pup and laid him on my chest.
He was perfect. I rubbed his scent on my face and mine on his. He would forever be a part of my soul.
My missing piece.
“Doctor, now.”
“Yes Alpha.” The doctor picked the baby up and rushed out, leaving me spread open to the elements.
I felt my life slipping away as the door opened and Shannon came in. Her smug smile was firmly in place.
“I told you I would take your life, Amy. I would have your mate. And I have, over and over, since he found out of your betrayal.” Shannon walked over and laid a kiss on my face as I snarled. “He is perfection. And don’t worry. I will give him another son.” She laid her hand on her stomach and I started to laugh. “What’s so funny?”
“I can smell the beta on you. That’s Derek's child, and it’s a girl. Nice try though.”
She snarled and raised her hand, growing her claws to deliver the final blow, but the door was ripped open and my mate, the man I now hated most in the world, stepped inside. His eyes were red, and I started to laugh again.
“You bitch!” He snarled and struck out, whipping Shannon to the other side of the room.
“Brandon!” Shannon shrieked as she hit the wall. “What’s wrong?” She staggered to her feet, but more blood dripped out of me and I closed my eyes.
“You lied!” He screamed, shaking the walls as his aura struck out, but I could barely feel it. I felt the silver travelling in my veins getting closer to my sluggish heart. “This was my pup. I can smell me on him. He was mine.” Brandon's eyes grew redder as the tears gathered. “You said she cheated on me and that it wasn’t my pup.”
“She did cheat on you. I guess I was wrong about the pup.”
“You said you smelt it.” From the sound of it, he lunged for her again, but him clutching our baby in his arm was the last thing I saw. And I wanted to never see it again. He did this to us. Not Shannon.
She played her part well, sure, but him not believing me, not waiting for a few more days to smell the pup, that was his fault. And all of our downfalls.
I prayed for the moon goddess to take me. I no longer wanted to be here. I wanted to be with my pup.
“Save her.”
“No!” Shannon screamed. “I am the Luna now, you marked me last night.” Ah, so that was the pain I felt last night. His betrayal had bile shoot into my mouth. “I am bearing your pup.”
I started to laugh again. I cracked my eyes to see my mate, Brandon, hovering next to me. “Stay with me Amy.”
“Beta’s baby. She is fucking…the beta.” I choked out the words and laughed as horror bloomed in his eyes. Blood flew from my mouth as I smiled again.
“Save her.”
“No!” I slammed out, putting all of my power in it. “Don’t move.” I used my Alpha strength to freeze everyone, including my mate.
“How?” Brandon looked down at me, pleading. “Let me save you.”
“I am descended from the Moon Goddess, and you don’t deserve to save me. You don’t deserve our pup. You were weak. And now you lost everything.” I smiled up at him as I felt my life from my body.
And then I was free.
เนื้อหาในตอนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักและเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตจริงแม้แต่น้อย*โปรใช้วิจารณญาณในการอ่าน*หลังจากจบการไปเที่ยวฮันนีมูนกัน ชนาธิปก็พาผักขามาหาคุณหญิงรตรีและประสิทธิ์ชัยผู้เป็นพ่อ เพื่อบอกข่าวดีว่าผักขาภรรยาตัวน้อยของเขาได้ตั้งท้องจริง ๆ แล้วไม่ได้หลอกเหมือนครั้งก่อนแต่ทว่าพวกท่านทั้งสองกับไม่ยอมเชื่อลูกชายตัวดีอย่างนายน์ เพราะเกรงว่าเจ้าลูกชายจะมาหลอกให้ดีใจเก้อเหมือนครั้งก่อน จนผักขาต้องเป็นคนพูดแทนและเอาภาพอัลตร้าซาวด์ที่ไปหาหมอและฝากครรภ์ก่อนที่จะมาหาพวกท่าน ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองดูพวกท่านถึงได้เชื่อและต่างร้องดีใจแล้วพากันอวยพรให้ผักขาสุขภาพแข็งแรงกันยกใหญ่หลังจากที่แจ้งข่าวให้ทุกคนในครอบครัวทั้งฝ่ายของผักขาและของนายน์ได้รับรู้ว่าผักขากำลังตั้งท้องมีหลานให้ได้อุ้ม พอทุกคนรู้ต่างก็พากันดีใจเพราะจะได้อุ้มหลานสองคนในเวลาไล่เลี่ยกันแล้วในตอนนี้วันเวลาก็ผ่านมา 4 เดือนแล้วและตลอด 3-4 เดือนที่ผ่านมาตัวผักขานั้นไม
เนื้อหาในตอนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักและเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตจริงแม้แต่น้อย*โปรใช้วิจารณญาณในการอ่าน*เหตุการณ์หลังจากงานแต่งงาน1อาทิตย์ทินภัทรหลังจากที่พี่นายน์ได้ขอผมแต่งงานที่บ้านของเขาในวันนั้นและผมได้ตอบตกลงไป 2เดือนต่อมางานแต่งของผมและพี่นายน์ก็ได้จัดขึ้นอย่างอลังการ โดยงานแต่งในครั้งนี้ทางฝั่งพ่อแม่ของพี่นายน์เป็นฝ่ายรับผิดชอบเองทุกอย่างเลย ส่วนทางของผมทำเพียงแค่ลองชุดและรอเดินเข้าพิธีก็เท่านั้นแล้วถ้าจะถามว่าในตอนนี้ตัวผมกำลังทำอะไรอยู่ ก็กำลังนอนหมดสภาพอยู่บนเตียงในบ้านพักตากอากาศริมทะเลน่ะสิอ่ะ ๆ อย่าพึ่งคิดไปไกลกับคำว่าหมดสภาพของผมนะ ที่ผมบอกว่าหมดสภาพคือหมดสภาพในการอ้วกจนเหนื่อยและหน้ามืดต่างหากล่ะ แล้วก็ไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไมผมถึงมีอาการแบบนี้ ผมรู้ว่าพวกคุณคงจะเดาออกกันได้ เพราะอาการแบบนี้มันมีไม่กี่อย่างหรอกใช่แล้วล่ะครับ ในตอนนี้ผมกำลัง
"คุณพ่ออออ"ชนาธิปร้องเรียกผู้เป็นพ่อเสียงหลง เมื่อรับรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเข้าใจนั้นผิดไปส่วนด้านผักขาที่เข้าใจผิดไม่ต่างกับคนรักก็ยืนเบิกตากว้างอ้าปากเหวอ ก่อนที่จะหันไปสบตากับผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยใบหน้าเอียงอายแล้วก้มหัวลงเล็กน้อยเป็นการขอโทษที่ทำให้วุ่นวายกับความเข้าใจผิดของตัวเอง"ผมขอโทษนะครับที่ทำให้คุณน้าคุณอาวุ่นวาย เป็นผักเองที่เข้าใจผิดและคิดไปเองจนทำให้ทุกคนต้องมาทะเลาะกันแบบนี้"ผักขาก้มหน้าเอ่ยขอโทษออกมาเสียงเบา"อ่ะ หนูผักไม่ต้องขอโทษเลยลูก หนูผักไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยหนูผักจะขอโทษทำไมจ๊ะ อีกอย่างคนที่ผิดจริง ๆ คือตานายน์ต่างหากที่มาชวนทะเลาะ"คุณหญิงรตรีรีบเอ่ยพูดกับโอเมก้าตัวน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทันที ก่อนที่ช่วงท้ายจะหันไปพูดและมองหน้าลูกชายตาขวาง"คุณแม่ครับบบ"นายน์ที่เห็นมารดามองตัวเองตาขวางก็เอ่ยเรียกเสียงอ่อน แต่ทว่ารตรีกับพูดสวนกลับมาด้วยน้ำเสียงแข็ง"อะไร ไม่ต้องมาเรียกด้วยน้ำเสียงแบบนั้นเลยนะ บอกเลยไม่ใจอ่อนให้หรอกนะบอกไว้ก่อน""คุณประสิทธิ์ชัย....ดูเมียของคุณทำกับลูกชายของคุณสิ"เมื่อเห็นว่าพูดกับผู้เป็นแม่
"หนูคิดดีแล้วเหรอที่มาคบกับตานายน์ลูกชายของฉัน"ทันทีที่จบประโยคคำถามของประสิทธิ์ชัยผู้เป็นบิดาของคนรัก ท่าทีของผักขาจากที่เกร็งเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็นั่งเกร็งมากกว่าเดิมพลางใบหน้าหวานก็แสดงสีหน้ากระอักกระอ่วนออกมาให้ผู้ใหญ่ทั้งสองได้เห็น"......"ผักขานั่งบีบมือเม้มปากเข้าหากันแน่น พลันหัวสมองก็นึกคิดไปต่าง ๆ นานาว่าพ่อแม่ของคนพี่ต้องไม่ชอบตัวเองเป็นแน่ ถึงได้ถามออกมาอย่างนั้น อาจจะเป็นเพราะฐานะทางบ้านของตัวผักขาเองที่ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ต่างจากทางฝั่งของนายน์ที่เป็นผู้ดีมีตระกูลที่มีหน้ามีตาทางสังคมและร่ำรวยมหาศาลตัวของผักขาคงจะไม่เหมาะสมกับลูกชายของพวกท่านทั้งสองทินภัทรยังคงนั่งก้มหน้านัยน์ตาแดงก่ำจมอยู่กับความคิดในหัวของตัวเอง ทางพ่อและแม่ของนายน์ที่นั่งรอคำตอบจากคนร่างบาง แต่ทว่าผ่านไปหลายนาทีเด็กหนุ่มตรงหน้าของพวกเขาก็ไม่เอ่ยตอบอะไรแถมยังหน้าก้มหน้าก้มตาไม่เงยหน้ามาสบตา ก่อนที่คุณหญิงรตรีจะหันพยักหน้าให้สามีเป็นสัญญาณว่าเธอนั้นจะเป็นฝ่า
2เดือนต่อมาหลังจากวันที่ชนาธิปขอผักขาเป็นแฟน ในวันนี้ก็ผ่านมาแล้ว2เดือนที่คนทั้งสองได้ตกลงคบหาดูใจกัน ใช่แล้วล่ะทุกคนอ่านไม่ผิดกันหรอก ในวันนั้นผักขาได้ตกลงปลงใจที่จะเป็นแฟนกับนายน์และในตอนนี้เองผักขาก็ได้ตัดสินใจขึ้นเครื่องบินลัดฟ้ามาที่กรุงเทพกับนายน์ เพื่อที่จะมากินข้าวกับครอบครัวของคนพี่เพราะพวกท่านทั้งสองนั้นอยากจะทำความรู้จักกับผักขา ผักขาก็เลยต้องนั่งเครื่องบินขึ้นมาอย่างที่เห็นแต่เดิมทีผู้ใหญ่ทั้งสองนั้นอยากที่จะเจอผักขานานแล้วล่ะ เพราะทันทีที่ผักขาตกลงคบหากับคนพี่ วันต่อมาคนอายุเยอะกว่าอย่างนายน์ก็โทรไปเล่าให้บิดาและมารดาฟังทันทีว่าตนนั้นได้มีแฟนแล้ว จนผักขาที่เห็นนายน์เล่าไปยิ้มไปอดที่จะส่ายหัวไปมากับความเห่อไม่ได้และตลอดระยะเวลา2เดือนที่นายน์ลาพักร้อนกับผู้เป็นพ่อและมาอาศัยเที่ยวเล่นอยู่ที่บ้านของเขาตั้งแต่ตกลงคบกัน ด้านพ่อกับแม่ของนายน์ก็โทรมาบอกให้ลูกชายพาผักขาไปรู้จักกับพวกท่านอยู่บ่อยครั้งแต่ทว่าผักขาก็หาข้ออ้างต่าง ๆ มากมายมาบ่ายเบี่ยงตลอด เพราะตัวของผักขานั้นยังกังวลกลัวว่าพ่อแม่ของแฟนหนุ่มนั้นจะ
"เอาล่ะพี่ทำให้หนูผักเสร็จแล้ว ทีนี้ถึงตาของพี่แล้วนะครับคนดี หนูผักช่วยถอดกางเกงให้พี่นายน์หน่อยสิ ถอดมันด้วยปากของหนูผักนะครับ หึหึ"จบประโยคนายน์ก็ดันคนน้องที่นั่งคร่อมตักเขาอยู่ให้ลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ด้านล่าง ส่วนตัวเองก็เลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนหมด เผยให้เห็นลอนกล้ามที่ซ่อนอยู่ใต้สาบเสื้อบ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวนั้นดูแลร่างกายอย่างดีแค่ไหน"เป็นคนหื่นกามแบบนี้เหรอเนี่ย"ผักขาบ่นพึมพำออกมาเบา ๆผักขาที่นั่งเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์อยู่ปลายเท้าของนายน์เผลอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก พลางนัยน์ตาสวยก็ช้อนขึ้นมาสบกับดวงตาคมที่มองมาที่ตัวเองด้วยแววตาโลมเลีย ก่อนที่ผักขาจะตัดสินใจเดินเข่าเข้าไปแทรกตรงกลางหว่างขาของนายน์อย่างช้า ๆ พลันในหัวก็เอ่ยบ่นตัวเองไปด้วยทำบ้าอะไรของมึงอยู่เนี่ยผักขา ฮื้อออเขินจนตัวจะแตกอยู่แล้ว แต่จะถอยตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วด้วย ดันไปปากดีกับพี่มันไว้อีก เอาว่ะ! มาขนาดนี้แล้วก็ไปมันให้สุด!"อ่าาาส์ คนดีหนูจะทำให้พี่หัวใจวายตายเอานะครับ"นายน์ครางต่ำในลำคอพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพลางนัยน์ตาคมก็จ้องมองก
"มาทำให้คนอื่นมีอารมณ์ด้วยแล้ว แล้วจะหนีกลับห้องหรือไงหะ"ประโยคที่ทินภัทรเอ่ยพูดนั้นทำให้ชนาธิปยืนเบิกตากว้างตะลึงงันไปชั่วขณะ เพราะเขานั้นคาดไม่ถึงว่าคนร่างบางตรงหน้าของเขาจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาเพราะประโยคที่พูดมาเมื่อกี้นั้น ไม่ต่างจากผักขาชวนเขามีอะไรด้วยเลย"ผักขา...เมื่อกี้พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า"นายน์เดินกลับมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าของผักขาอีกครั้งพร้อมกับเอ่ยถามคนตรงหน้าขึ้นว่า สิ่งที่ตัวเองเอ่ยพูดมาเมื่อกี้นั้นคิดดีแล้วใช่มั้ย หรือที่พูดออกมาแบบนี้เป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในร่างกายด้านผักขาที่นั่งเงียบอยู่สักพักก็เงยหน้าขึ้นมาสบกับนัยน์ตาคมอยู่สักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจหยัดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก้าวเดินเข้าไปประชิดตัวของนายน์ แขนเรียวทั้งสองยกขึ้นคล้องลำคอแกร่ง ก่อนที่เท้าเล็กทั้งสองจะเขย่งขึ้น ดวงหน้าหวานเคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าหล่อ ทันใดนั้นริมฝีปากเล็กก็ประกบจูบริมฝีปากของนายน์อย่างแผ่วเบาริมฝีปากอุ่นค่อย ๆ ขยับนวดคลึงกลีบปากหนาเบา ๆ พลางกายบาง
เวลาผ่านพ้นไป3เดือนเวลา22:12นาทีในตอนนี้อพาร์ทเม้นท์ของผักขาก็สร้างเสร็จมาได้สักพักแล้ว และตอนนี้เองที่บ้านของผักขาก็กำลังจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ให้กับตึกใหม่ที่จะเปิดให้คนที่จองไว้เข้ามาพักอยู่ได้ในวันพรุ่งนี้และงานเลี้ยงในวันนี้เองก็เป็นการเลี้ยงส่งชนาธิปด้วยไปในตัวด้วยหลังจากเริ่มสังสรรค์กันตั้งแต่หนึ่งทุ่ม จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนนี้ตัวของผักขาที่ดื่มจนเริ่มรู้สึกมึนเล็กน้อย ก็ได้หลบออกมาจากงานเลี้ยงมานั่งเหม่อดูดาวอยู่ที่ชิงช้ามุมประจำของเจ้าตัว"อพาร์ทเม้นท์ก็สร้างเสร็จแล้ว ต่อไปนี้พี่มันก็คงไม่มีเหตุผลอะไรให้มาที่นี้อีกแล้วซินะ"ผักขาที่นั่งแกร่งชิงช้าเล่นเบา ๆ พึมพำออกมาด้วยสีหน้าและความรู้สึกวูบโหวงในใจ พลันนัยน์ตาสีน้ำตาลก็แสดงแววตาวูบไหวเมื่อนึกได้ว่างานที่นี้ของชนาธิปได้จบลงแล้ว และคนเป็นพี่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องกลับมาที่นี้อีก"แล้วทำไมมึงต้องรู้สึกเศร้าด้วยเนี่ยผักขา พี่มันไปก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง"ผักขาบ่นพึมพำกับตัวเองออกมาอีกครั้งพลางใบหน้าหวานก็เงยหน้ามองท้องฟ้า ที่มีดวงจันทร์ทอประกายแสงอ
ณ.โรงพยาบาล"ครับ? คุณหมอว่ายังไงนะครับ?"ทินภัทรถามคุณหมอชายวัยกลางคนขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าและน้ำเสียงอึ้งตกใจ"ตอนนี้สถานะเพศรองของคนไข้ได้เปลี่ยนแปลงจากเบ้ตากลายเป็นอัลฟ่าแล้วครับ"คุณหมอเอ่ยแจ้งอีกครั้งด้วยน้ำเสียงและท่าทางใจเย็นเพราะคุณหมอทราบดีว่าเรื่องแบบนี้เป็นใครใครก็ตกใจ ก็อยู่ๆพี่น้องที่เห็นกันมาตั้งแต่เกิดก็เกิดมาสถานะเปลี่ยนเป็นอัลฟ่าแบบนี้ มันก็ต้องตกใจกันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว"เป็นไปได้ยังไง...."ผักขาพึมพำออกมาเสียงเบาอย่างคนหมดแรงพลางใบหน้าหวานก็ยังคงแสดงสีหน้าอย่างไม่อยากจะเชื้อในสิ่งที่ตัวเองพึ่งจะรับรู้จากปากของคุณหมอด้านนายน์ที่นั่งฟังอยู่เก้าอี้ข้างๆ เมื่อเห็นสีหน้าอ่อนแรงของผักขาก็เอื้อมมือไปกุมมือบางเพื่อเป็นการให้กำลังใจ"ไม่เป็นไรนะ"นายน์หันมาเอ่ยพูดกับคนร่างบางที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยใบหน้ายิ้มอ่อนโยน"หมอเข้าใจนะครับว่าตอนนี้ญาติของคนไข้กำลังตกใจแต่เรื่องแบบนี้สามารถเกิดขึ้นได้ครับ เพราะสถานะเพศรองของบางคนเขาก็ซ่อนอยู่กว่าจะแสดงสถานะจริง ๆ ของตัวเองออกมาก็ตอนที่โตเต็มไวหรือก็คือช่วง
Comments