Home / วัยรุ่น / ล่ามรัก / แฟนอินทุอร

Share

แฟนอินทุอร

last update Last Updated: 2025-09-01 04:47:27

ระหว่างทาง มิรินและแพรี่ยังคงกรี๊ดกร๊าดถึงความสัมพันธ์ระหว่างชีวินและอินทุอรไม่หยุด ภัทรพิชาได้แต่นิ่งฟังอยู่เงียบๆ ไม่ได้อยากถามหรือต้องการรับรู้สถานะของทั้งสองคนแต่อย่างใด แต่ก็มิวายยังคงถูกสองสาวลากเข้าไปเกี่ยวอยู่ด้วยตลอด

"ว่าไงไพน์ แกรู้มาก่อนหรือเปล่าว่าพี่ชายแกกับยายอินเขาไปแอบรู้จักกันได้ยังไง ที่ไหน และตั้งแต่เมื่อไหร่"

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไงแพรี่ อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่พี่ชายของฉันสักหน่อย"

"อ้าว ก็แกอยู่บ้านเดียวกันกับเขา แล้วแม่ของแกก็พึ่งแต่งงานกับพ่อของเขาไง เผื่อว่าแกจะแอบรู้ว่าสองคนนั้นแอบไปทำความรู้จักกันตอนไหนมาฉันอยากจะรู้"

"เออนั่นดิไพน์ ยายอินกับพี่ชินไปแอบปิ๊งปั๊งกันตอนไหนวะ นั่นระดับพี่ชินเดือนมหาวิทยาลัยเลยนะเว้ย"

ทั้งมิรินและแพรี่ยังคงถามย้ำสนับสนุนคำพูดของกันและกัน ส่วนเธอเองก็ได้แต่บอกสองสาวนั่นไปว่าไม่สามารถบอกข่าวข้อมูลใดๆเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั้นได้เลย เนื่องจากว่าความสัมพันธ์ของเธอและชีวินนั้นไม่ได้อยู่ในระดับที่ดีเท่าไหร่

"ฉันไม่รู้จริงๆพวกแก ถึงแม้ว่าจะอยู่บ้านเดียวกัน แต่ปกติคุณชินเขาก็ไปๆมาๆระหว่างคอนโดกับบ้าน ที่สำคัญ เขาต่อต้านการแต่งงานระหว่างแม่ฉันกับพ่อของเขา พูดง่ายๆก็คือเขาไม่ได้ญาติดีและก็ไม่ได้ยินดีต้อนรับฉันกับแม่ ออกจะรังเกียจเสียด้วยซ้ำที่แม่ของฉันบังอาจไปแต่งงานกับพ่อของเขา ทีหลังพวกแกก็อย่าไปบอกว่าฉันกับเขาเป็นพี่น้องกันอีกนะ พูดแบบนั้นเขาอาจจะโกรธเอาก็ได้"

"ว้ายตายแล้ว! นี่จริงเหรอยะ เห็นหน้าหล่อๆแบบนั้นแต่ทำไมใจร้าย" แพรี่รีบยกมือขึ้นทาบอกปิดปากด้วยความตกใจ

"เออนั่นดิ เรื่องแบบนี้มันอย่างกับพล็อตนิยายที่ฉันชอบอ่านเลยอ่ะ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้ในชีวิตจริงด้วย"

มิรินฟังแล้วก็ได้แต่ทำหน้างง ส่วนแพรี่ก็ออกอาการเอ๋อแดกเพราะคิดไม่ถึงว่าภายใต้ภาพลักษณ์ที่ดูหล่อเท่กร้าวใจสาว ชีวินจะมีมุมมืดอะไรแบบนี้ด้วย

"เอาเป็นว่าถ้าพวกแกอยากรู้อะไรก็ไปถามยายอินเองก็แล้วกัน ส่วนฉันจะขออยู่ของฉันเงียบๆ พวกแกไม่ต้องลากฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยวล่ะ"

ทั้งสองสาวต่างพากันพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยแล้วจึงเดินมุ่งหน้าแยกย้ายกันเข้าห้องน้ำไป รวมถึงแพรี่ที่แต่งกายในชุดนักศึกษาสาวด้วยที่จะไม่มีทางเข้าห้องน้ำชายโดยเด็ดขาด 

สามสาวพากันเข้าไปนั่งประจำที่ภายในอาคารเรียน เพียงไม่นานอินทุอรก็เดินนามเข้ามาด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม รายนั้นถือว่าเป็นลูกคุณหนูขั้นสุด ที่บ้านของอินทุอรทำธุรกิจหลายอย่างและถือว่าฐานะทางบ้านนั้นร่ำรวยมากจนภัทรพิชายังเคยรู้สึกอิจฉาในความโชคดีของอีกฝ่าย

ทั้งเธอ แพรี่ มิริน และอินทุอร เริ่มรู้จักกันมาตั้งแต่ตอนที่เข้าร่วมกิจกรรมต้อนรับน้องของมหาวิทยาลัย จากนั้นก็เกาะกลุ่มกันมาเรื่อยๆ ตลอดระยะเวลาสองปีก็ถือว่าอินทุอรคือเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง ทั้งนิสัยดีและมีน้ำใจ ไม่ว่าจะพากันไปไหนอินทุอรก็จะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายอาสาเลี้ยงเธอและอีกสองสาวด้วยทุกครั้งอย่างไม่มีข้อแม้ ทำเอาแพรี่และมิรินนั้นต่างปลาบปลื้มรวมไปถึงแม้กระทั่งเธอ

อินทุอรเป็นคนสวยและหุ่นดีมาก ทุกอย่างที่อีกฝ่ายใช้มักจะมีแต่ของดีๆและแพงๆ เวลาที่ไปเที่ยวต่างประเทศทีก็มักจะมีข้าวของดีๆกลับมาฝากเธอและอีกสองสาวเสมอ ส่วนมิรินมีพ่อเป็นทนายความ บ้านแพรี่ก็มีธุรกิจส่งออกผลไม้ เรียกได้ว่าภายในกลุ่มคงน่าจะมีแค่เธอคนเดียวที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากผลการเรียนที่โดดเด่นและเป็นที่พึ่งพิงของสามสาวเวลาที่อาจารย์สั่งงานยากๆ แต่ว่าเพื่อนๆทุกคนก็ไม่เคยมีปัญหาที่จะคบหากับเธอที่เป็นเพียงแค่ลูกสาวแม่บ้านเลย

"มาแล้วเหรอยะแม่ตัวดี มานี่เลยนะ มาสาธยายความเป็นไปเป็นมาระหว่างแกกับพี่ชินให้พวกฉันฟังเดี๋ยวนี้ว่าแกกับพี่เขาไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน อยู่ๆก็พากันมาเปิดตัว หัวใจกระเทยแทบวาย"

แพรี่รีบดึงแขนของอินทุอรให้นั่งลงที่เก้าข้างๆทันทีด้วยความอยากรู้ และดูเหมือนว่าอินทุอรเองก็น่าที่จะเต็มใจที่จะเล่า ดูจากสีหน้าอินทุอรที่เขินอมยิ้มไว้จนแก้มขาวๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

"เปิดตัวอะไรกันเธอ ฉันกับพี่ชินพึ่งจะเริ่มคุยกันเอง ยังไม่ได้ถึงขั้นเปิดตัวอะไรสักหน่อย"

"แหมอย่ามา ฉันเห็นแกกับพี่เขาเดินควงกันมาคุยกันกระหนุงกระหนิงตั้งแต่ปากทางเข้ามหาวิทยาลัย ท่าทีแบบนี้ถ้าไม่เรียกว่าเปิดตัวแล้วเรียกอะไรยะ" 

แพรี่ยังคงจี้อินทุอรไม่หยุด ส่วนมิรินก็สนับสนุนให้อินทุอรเล่าต่อ คงจะมีแค่เพียงเธอที่ได้แต่คอยนั่งฟังเงียบๆด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ยิ่งพอได้นึกไปถึงสิ่งที่ชีวินได้ทำกับเธอลงไปในวันนั้นก็ได้แต่รู้สึกคล้ายราวกับว่าจะหายใจไม่สะดวก

"แค่เพื่อนพี่ชายย่ะ พี่ชินเป็นเพื่อนกับลูกพี่ลูกน้องที่เป็นพี่ชายฉัน ก็เลยได้รู้จักกัน"

"แล้วไงต่อยะ ยายอินแกก็เล่าต่อยาวๆสิกั๊กอยู่ได้"

"โอ๊ยแกนี่ก็ใจร้อนจริงๆเลยนะแพรี่ อันที่จริงฉันกับพี่ชินก็แค่พึ่งเริ่มลองๆคุยกันยังไม่ได้ถึงสองอาทิตย์เอง ตอนที่คุยฉันก็พึ่งจะรู้ว่าพี่เขาก็เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ก็เลยได้แลกคอนแทคกันไว้แค่นั้น แค่ลองคุยๆเข้าใจไหม ยังไม่ได้มีอะไรย่ะ"

"เหอะ ทำเป็นมาพูดว่าตอนนี้ยังไม่ได้มีอะไร แต่ว่าอีกหน่อยก็ต้องมีใช่ไหมล่ะ ฉันรู้ทันแกหรอกน่ะ หล่อลากดินแบบพี่ชิน ถ้าได้กินสักทีชีวิตนี้ฉันคงตายตาหลับ"

แพรี่ยังคงทำท่าเพ้อฟันในสิ่งที่ตัวเองพูด ส่วนมิรินและอินทุอรก็ได้นั่งขำและส่ายหน้าให้กับท่าทีของเพื่อน(ไม่)สาว ที่ยกสองมือประสานเข้าหากันตรงหน้าอกและเงยหน้ามองเพดานหลับตาพริ้ม มันคงจะมีแค่เธอที่อยากจะขำท่าทางของแพรี่ยังไงก็ขำไม่ออกเมื่อได้รู้ว่าชีวินและอินทุอรกำลังอยู่ในสถานะที่อาจจะพัฒนาความสัมพันธ์ หากเป็นแบบนั้นเธอควรจะต้องรู้สึกและแสดงออกกับพวกเขายังไง ในเมื่อสิ่งที่มันเกิดขึ้นระหว่างเธอและชีวินนั้นมันช่างทำให้เธอเกิดความรู้สึกแย่กับตัวเอง ราวกับว่าเธอกำลังแอบแทงข้างหลังเพื่อนที่ดีต่อเธอเสมอมา 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ล่ามรัก   ล่ามรัก

    "คุณชิน!""ใช่ ฉันเอง"ภัทรพิชาตกใจจนต้องรีบยันตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ร่างกายของเธอจะถูกเขาจับกดให้กลับลงไปนอนใหม่ ถึงแม้ว่าความคิดถึงมันเต็มล้นเเน่นอยู่ในอก แต่สิ่งที่ชีวินกำลังทำอยู่นั้นมันก็ทำให้เธอเกิดอาการฟึดฟัดขึ้นมาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ชีวินก็ยังคงเป็นชีวินคนเดิมไม่มีเปลี่ยน เรื่องอะไรที่ทำให้เธอฮึดฮัดฟึดฟัดได้นั่นแหละเขาจะรีบทำ"คุณเข้ามาในห้องไพน์ทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ""ไพน์ เธอฟังฉันนะ นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอจะไม่มีทางที่จะสามารถไล่ให้ฉันไปไหนจากเธอได้อีก และตัวเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนจากฉันได้เช่นกัน ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าเมื่อไหร่ที่เธอเรียนจบกลับมา วันนั้นฉันจะไม่มีทางยอมให้เธอหนีฉันไปที่ไหนได้อีกแล้ว เธอจะต้องเป็นของฉันคนเดียว ทั้งตัวและหัวใจตลอดไป"ภัทรพิชานิ่งงันเมื่อได้ฟังในสิ่งที่ชีวินพูด หน้าตาเขาดูจริงจังเหมือนกับวันนั้นไม่มีผิด ราวกับว่าต้องการตอกย้ำและอยากที่จะย้ำเตือนในสิ่งที่เขาเคยพูดเอาไว้ แต่เรื่องทุกอย่างมันจะเป็นไปได้ได้อย่างไร ในเมื่อชีวินเกลียดแม่ของเธอขนาดนั้น "แต่คุณบอกเองว่าคุณเกลียดไพน์และก็แม่ของไพน์ไม่ใช่เหรอคะ""ตอนนั้นฉันอาจจะเ

  • ล่ามรัก   เพียงสัมผัส

    2 ปีผ่านไป"อาคิยะ เดี๋ยวใบนี้ไพน์ถือเองค่ะ""ไม่เป็นไร ไพน์ถือแค่ใบเล็กๆนั่นก็พอ ส่วนสี่ใบนี้เดี๋ยวผมช่วยไพน์ถือไปส่งที่บ้านให้""หวังว่าแม่ไพน์คงจะไม่ตกใจนะคะที่เห็นไพน์พาคุณกลับไปที่บ้านด้วยแบบนี้""ถ้าแม่ของไพน์ตกใจ เดี๋ยวผมจะเป็นคนอธิบายให้ฟังเองครับ""แล้วนี่คุณกะว่าจะมาอยู่นานแค่ไหนคะ""น่าจะสักเดือนสองเดือน แต่ว่าผมยังไม่มีกำหนดที่แน่นอน ขึ้นอยู่กับว่าที่นี่จะมีอะไรดึงดูดใจให้ผมอยู่ต่อนานๆหรือๆเปล่า""ไพน์ว่าคงจะต้องมีอยู่แล้วล่ะค่ะ เป้าหมายของคุณไง"สองคนชายหญิงเดินคุยกันกระหนุงกระหนิงผ่านจากประตูหนึ่งของสนามบินทะลุไปออกยังอีกหนึ่งประตู โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีใครบางคนที่ยืนมองภาพนั้นอย่างตาค้างตัวชาราวกับจะเกิดอาการช็อก พอตั้งสติได้ก็วิ่งตามไปยังทิศทางที่สองชายหญิงพึ่งจะเดินผ่านไปข้างหน้า แต่พอตามออกมาดูไม่ห็นแล้วว่าไปทางไหนชีวินยืนก้มตัวลงหายใจจนหอบ วันนี้เขาต้องมารับลูกค้ารายใหญ่ที่มาจีน เลยได้มายืนอยู่ที่สนามบินตั้งแต่เช้า ขณะที่ยืนรอสายตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่แสนคุ้นตา คนที่เป็นเจ้าของหัวใจเขามาโดยตลอดตั้งแต่เมื่อก่อนตอนที่เธอพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเขาใหม่ๆ จนกระท

  • ล่ามรัก   ไกลแสนไกล

    หลังจากวันนั้นชีวินก็ดูเหมือนว่าจะเปิดตัวกับอินทุอรมากยิ่งขึ้น ทุกๆที่ที่มีเธอกับอินทุอรไปก็มักจะมีชีวินติดสอยห้อยตามไปประกบ โดยเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการให้เธอเห็น ต้องการให้เธอเจ็บปวด และมันก็คงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ หลายทีที่ทนเห็นสองคนนั้นสวีทหวานกันไม่ไหวจนต้องแอบหลบออกมาร้องไห้ที่ไหนสักแห่ง ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ที่ความรู้สึกเหล่านี้จะจางหายไป มันช่างเป็นความรู้สึกที่หนักหนาสาหัสราวกับว่าเธอกำลังกลายไปเป็นคนอกหักคนหนึ่งที่ต้องพ่ายแพ้ยามที่เห็นคนที่ตัวเองรักไปแสดงความรักกับคนอื่นหลังจากนั้นเพียงไม่นานชีวินก็เรียนจบ วันรับปริญญาของเขามีพวกเพื่อนๆกับชวลิตและอินทุอรไปร่วมแสดงความยินดีด้วย ทุกอย่างนั้นดูลงตัวเหมาะสมไปหมด ส่วนสิ่งที่เธอทำได้คือเพียงแค่แอบยินดีกับเขาอยู่ในที่ของเธอลำพัง เพียงแค่ได้เห็นเขามีความสำเร็จก็แอบดีใจจากนั้นชีวินก็ออกไปทำงานให้กับบริษัทต่างชาติรายใหญ่ ดูเหมือนว่าชีวิตรักของทั้งสองคนจะดูหวานชื่นมื่นกันมากขึ้น เวลาที่ชีวินต้องบินไปทำงานที่ต่างประเทศ แน่นอนว่าอินทุอรก็มักจะตามเขาไปด้วยเสมอ เรียกว่าหวานชื่นมื่นกันมาตลอด เหลือไว้เพียงสิ่งหนึ่งที่ภัทรพิชาต

  • ล่ามรัก   เคลียร์ใจ

    'ฉันอยู่หน้าบ้าน ออกมาคุยกันหน่อย'ภัทรพิชามองข้อความจากชีวินเด้งเข้ามาในโทรศัพท์มือถือของตัวเองแล้วก็นิ่งเงียบ คิดไม่ตกว่าควรจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ดี หลังจากที่จบเหตุการณ์เมื่อเช้าชีวินก็ขับรถออกไปจากบ้านแล้วหายไปเลยทั้งวัน จนกระทั่งถึงตอนนี้ที่เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มกว่าที่เขาส่งข้อความมา หากแต่ภัทรพิชาเลือกที่จะไม่ตอบ โคมไฟหัวเตียงถูกปิดมืดลงทันทีที่เขาบอกว่ารออยู่หน้าบ้าน ภัทรพิชาคิดว่าชีวินกับแม่ของเธอคุยกันรู้เรื่องแล้วเสียอีกเรื่องที่ว่าไม่ให้เธอกับเขาเจอกันไม่ว่าจะกรณีไหน แถมตอนที่พูดเคลียร์กันเขาเองก็มีท่าทีหนักแน่นว่าตัวเองไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรที่มันแปลกไปกับเธอ ก็แค่เขาเผลอเข้าห้องผิดไปเท่านั้น ดังนั้นภัทรพิชาคิดว่าเธอเองก็ควรที่จะยึดมั่นในสิ่งที่ผู้เป็นแม่ร้องขอ คือเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขาเสีย'แม่ถามแกจริงๆนะไพน์ เรื่องแกกับคุณชินมันมีอะไรเกินเลยหรือเปล่า''มะ ไม่นี่คะ ก็อย่างที่เขาบอกว่าเมื่อคืนเขาคงจะเผลอเดินเข้าห้องผิด ส่วนหนูก็รู้สึกเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบายเลยกินยาแล้วหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่แม่เข้ามา''จริงนะ แกอย่ามาโกหกแม่นะ

  • ล่ามรัก   ความแตก

    "ว้ายตายแล้ว นี่มันอะไรกันยายไพน์"ภัทรพิชารีบเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนตอนที่ได้ยินเสียงของมารดาดังขึ้นด้วยความตกใจ ความง่วงที่มีอยู่หายไปแบบสนิท ขนาดว่าแม่เธอร้องเสียงดังขนาดนี้ชีวินก็ยังกอดเธอไม่ยอมปล่อย จนเธอต้องแกะดึงมือเขาออก"แม่คะ คือว่าไพน์""ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ห่างๆจากคุณชิน แล้วนี่มานอนกอดกันอยู่แบบนี้มันคืออะไร"ชีวินลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย เป็นเพราะเสียงร้องของพาณีที่ดังลงไปถึงข้างล่าง เลยทำให้ชวลิตต้องเดินตามขึ้นมาดู ภาพของชีวินและภัทรพิชานอนกอดกันอยู่บนเตียงทำให้พาณีตกใจเสียขวัญ ไม่ใช่ว่าชีวินเป็นคนไม่ดี แต่ติดที่ว่าลูกเลี้ยงไม่ชอบตัวเอง ก็เลยเป็นห่วงว่าจะมีเจตนาที่ไม่ดีต่อลูกสาว ส่วนชีวินได้ยินประโยคที่พาณีพูดกับภัทรพิชาเต็มสองหูก็หัวเสีย ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าไม่อยากให้ภัทรพิชายุ่งเกี่ยวกับเขา ก็ถ้าเกิดว่าภัทรพิชายุ่งด้วยแล้วจะทำไม เขามันไม่ดีอย่างไร ยิ่งฟังแล้วก็ยิ่งโกรธ ทีตัวเองยังเอาพ่อเขาไปนอนกกกอด แล้วทำไมเขาถึงจะเอาตัวภัทรพิชามานอนกกนอนกอดบ้างไม่ได้ชวลิตเปิดประตูตามเข้ามาดูเหตุการณ์ภายในห้อง พอเห็นว่าชีวินอยู่กับภัทรพิชาจริงก็เกิดอาการตกใจ ไม่คิดว่าจะมีเ

  • ล่ามรัก   ก่อนพายุมา

    ค่ำแล้วชีวินขับรถไปจอดส่งภัทรพิชาที่หน้าบ้านแต่ว่าไม่ยอมเข้าไปในบ้านด้วย เหตุก็เป็นเพราะว่ายังไม่อยากให้ใครเห็นว่าตัวเองไปมีเรื่องชกต่อยมา ทั้งที่ในใจอยากจะตามภัทรพิชาเข้าไปด้วย อยากกลับมานอนที่บ้าน อยากจะนอนค้างห้องข้างๆติดกันที่มีเพียงแค่ผนังแผ่นหนึ่งกั้นเอาไว้ แต่รอให้แผลที่หน้าหายไปอีกหน่อย เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ภัทรพิชานอนห่างจากกายได้อีก"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง คุณขับกลับเองได้แน่ๆใช่ไหมคะ""ถ้าฉันบอกว่าขับไปคนเดียวไม่ไหว เธอจะยอมกลับไปค้างกับฉันด้วยหรือไง"ชีวินแกล้งเย้าคนข้างๆเล่น หากแต่ภัทรพิชากลับมองหน้าเขานิ่งอึ้งจนชีวินขำ"ฉันล้อเล่น เธอเข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวฉันจะกลับแล้ว"ภัทรพิชาพยักหน้าปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วจึงหันไปเปิดประตูจะลง แต่มือของเธอกลับถูกชีวินคว้าเอาไว้แถมยังมองมายังเธอตาละห้อยไม่ยอมปล่อยให้เธอลง"คะ""คิดถึง"อะไรกัน นี่เขาคงไม่ได้ถูกเตวิชญ์ต่อยจนสมองได้รับความกระทบกระเทือนไปแล้วหรอกใช่ไหม ทำไมอยู่ๆชีวินคนที่ชอบใจร้ายใส่เธอถึงได้เปลี่ยนเป็นคนคลั่งรักขึ้นมา ตอนอยู่ด้วยกันที่คอนโดของเขาก็มีทั้งกอดทั้งจูบ ไหนจะมีแม้กระทั่งคำว่า คิดถึง ตามมาตอนนี้อีก ทำให้เธอได้สงสัยหวังว่าท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status