คนนอกสายตา

“ก็ พอดีจ้ะ” จันทิมาตอบพร้อมกับเปิดประตูออกมา

“สวยจังค่ะ พี่จันทร์” รริสากล่าวอย่างชื่นชมความสวยของจันทิมา

“จริงค่ะ ปอยว่าแล้วว่าชุดนี้ต้องสวยมาก ๆ เวลาอยู่บนตัวพี่จันทร์” ปวิตาชมอย่างจริงใจ

“พี่จันทร์ขา ลองอีกชุดสิคะ คุณแม่ตัดให้พี่จันทร์ค่ะ”

ปวิตารีบหันไปหยิบชุดราตรียาวสีทองซึ่งเป็นผ้าหรูเรียบรื่นแนบลำตัว ตัวเสื้อด้านบนเป็นสาย สปาเก็ตตี้เส้นเล็กที่ทำด้วยเพชรเทียม ด้านหลังเปลือยถึงเอวทิ้งตัวยาวถึงข้อเท้า ซึ่งชุดนี้ถ้าหุ่นไม่สวยจริงคงไม่กล้าใส่แน่นอน

หลังจากลองชุดเรียบร้อย จันทิมาก็ชวนน้อง ๆ ไปทานข้าวข้างนอกด้วยกัน เธอตั้งใจว่าจะโทรชวนเพื่อนรักออกไปรับประทานอาหารด้วยกันเสียทีเดียว เพราะตั้งแต่อรปรียา จิราวรรณเพื่อนสนิทของเธอแต่งงานไปกับภูผา  ภาณุลักษณ์ พวกเธอทั้งคู่แทบไม่ได้พบกันอีกเลยทั้งที่แต่ก่อนเห็นจันทิมาที่ไหนเป็นต้องเห็นอรปรียาที่นั่น

“จริงสิ ไม่ค่อยได้เจอเค้กเลยตั้งแต่เค้กแต่งงานไป เดี๋ยวพี่โทรหาเค้กก่อนนะ” แล้วจันทิมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายถึงอรปรียา

“เค้กเหรอจ้ะ นี่จันทร์นะ สบายดีหรือเปล่า”

“ดีใจจังเลยจันทร์ กำลังคิดถึงเธออยู่เชียว”

“ขนาดคิดถึงนะ ตั้งแต่แต่งงานไม่ค่อยติดต่อเพื่อนเลยนะ”

“แหมก็มันกำลังยุ่ง ๆ นิ”

“นั่นแน่อย่ามาพูดทะลึ่งกับจันทร์นะ กำลังยุ่งอยู่กับอะไรจ๊ะ”

“บ้า ตัวเองแหละทะลึ่งใหญ่แล้วนะเดี๋ยวนี้”

“แล้วตอนนี้เค้กอยู่ไหน เจอกันได้ไหม เรากับน้อง ๆ จะไปกินข้าวกันที่ร้านเดิมของเราน่ะ ไปไหม”

“อื้อ ไปซิเดี๋ยวพาเจ้ามือไปด้วย” อรปรียาพูดพร้อมยิ้มหวานให้สามี ที่ส่งตาหวานระยับกลับมา

“จ้ะถ้าอย่างนั้นจันทร์ไปรอที่เดิมนะ แล้วค่อยคุยกัน”

“จ้ะ เดี๋ยวเจอกัน”

ในเวลาเดียวกันอาทิตย์ที่หลับไปทั้งที่ในมือยังถือแก้วเหล้าขณะที่ขวดบรรจุน้ำสีอำพันล้มเกลื่อนอยู่บนพื้นห้องเพิ่งจะรู้สึกตัวหลังจากท้องฟ้าด้านนอกมืดสนิท เขานึกขึ้นได้ว่านัดกับตะวันไว้จึงพยายามดันตัวลุกขึ้นพร้อมกับโทรติดต่อเพื่อนทันที

“ว่าไงวะ วันนี้มึงโทรหากูสองรอบแล้วนะเพื่อน” เสียงตะวันดังมาตามสายโทรศัพท์

“เออ กูแค่จะโทรมาถามว่ามึงยังจะไปเป็นเพื่อนกูกินเหล้าหรือเปล่า” อาทิตย์ถามอีกฝ่ายกลับไป

“กูบอกว่าไปก็ไปสิวะ สองทุ่มเจอกันที่ผับ” ตะวันตอบสั้น ๆ ก่อนจะตัดสายเพื่อนทิ้งเพื่อเร่งทำงานของเขาต่อ

หลังจากนัดแนะกับเพื่อนแล้วอาทิตย์ก็รอให้ถึงเวลาที่นัดหมายกันแต่ก่อนที่จะออกจากคอนโด  ชายหนุ่มก็ยังไม่วายหันกลับมามองรูปแฟนสาวก่อนที่จะพูดกับรูปหญิงสาวเบา ๆ ว่า

“กลับมาซะทีนะป่าน พี่จะคลั่งตายอยู่แล้ว คิดถึงเหลือเกินคนดี”

“ไงวะ นัดกูแต่เสือกมาสายซะนี่”

ตะวัน ภาณุลักษณ์ ผู้บริหารโรงแรมเครือตะวันกรุ๊ป ที่มีโรงแรมในเครือ อีกหลายจังหวัดทั่วประเทศ ตะวันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับภูผา ภาณุลักษณ์  หนุ่มเจ้าเสน่ห์ขวัญใจสาว ๆ ทั่วกรุง

ถ้าจะเปรียบเทียบชื่อเสียงของเขา ภูผาและอาทิตย์แล้ว เขากล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าพวกเขาทั้งสามคนมีชื่อเสียงโด่งดังไม่น้อยหน้ากันเลย แต่ปัจจุบัน   ภูผา แต่งงานไปแล้วเมื่อต้นปีกับสาวสวย อรปรียา  จิราวรรณ  เพื่อนสนิทของ จันทิมา ซึ่งเป็นที่มาว่าทำไม เขาถึงได้รู้จักกับ จันทิมา และแอบหลงรักเธอข้างเดียวมานานเกือบปี

ทั้งๆ ที่เขาพยายามจีบเธอมาโดยตลอดแต่ผลตอบแทนที่ได้กลับทำให้เขาต้องระบายลมหายใจยาวเหยียดเสมอกับความใจแข็งของหญิงสาว พอคิดถึงจันทิมาก็อดไม่ได้ที่จะต้องคิดไปถึงน้องสาวจอมแสบของเธอที่ชอบกีดกันไม่ให้เขาเข้าใกล้พี่สาว  สาวน้อยที่หวงพี่เสียยิ่งกว่าไข่ในหิน เจ้าหล่อนเป็นผู้หญิงคนเดียวที่สามารถทำให้เขาทั้งโมโหและหงุดหงิดได้อยู่เสมอ

“เออ อย่าบ่นเลยวะ คนยิ่งกลุ้ม ๆ อยู่” อาทิตย์โบกไม้โบกมือบอกให้เพื่อนรักเลิกส่งเสียง

“ตกลงแกกลุ้มเรื่องอะไรวะ”ตะวันถามเสียงระอา

“จะเรื่องอะไร ก็พ่อฉันนะสิดันไปสัญญากับคุณอาปกรณ์ พ่อของยัยหนูจันทร์นั่น ว่าจะให้ฉันแต่งงานกับหล่อน” อาทิตย์อธิบายด้วยความรู้สึกหงุดหงิด

“แต่งงาน!! แกต้องแต่งงานกับจันทร์” ตะวันตกใจกับข่าวใหม่ที่ได้ยิน

“ก็เออสิ บ้าไหมล่ะ สัญญาเด็ก ๆ ที่ฉันจำแทบไม่ได้ว่าพูดอะไรไว้บ้าง ตอนนั้นฉันเพิ่งอายุแค่สิบกว่าขวบเองนะโว้ย” อาทิตย์รำพันให้เพื่อนรักฟัง

“แล้วคุณจันทร์ล่ะ เขายอมรับเงื่อนไขสัญญานั้นเหรอ”

“ไม่รู้โว้ย ไม่เห็นยัยนั่นปฏิเสธผู้ใหญ่เลย” อาทิตย์ตอบเพื่อนแต่ในใจกำลังนึกพาลโมโหหญิงสาวที่เป็นต้นเหตุความหงุดหงิด

“หรือคุณจันทร์รักแกวะ”

“รักบ้า รักบอ ไม่เคยคบกันหรือสนิทกันเป็นสิบปียี่สิบปีแล้วนะ โว้ย”

“คนเราถ้าลองปักใจนะไอ้อาทิตย์ บางทีก็ยอมดักดานนะโว้ยเพื่อน...เหมือนแกยังไงล่ะ”

“ฉันไม่สนใจว่าหล่อนจะคิดยังไงกับฉันแต่สำหรับฉันหัวใจมีไว้เพื่อป่านคนเดียว”

อาทิตย์กล่าวกับเพื่อนรัก เขามั่นใจว่าเขารักปานดาวเพียงคนเดียว ไม่มีวันที่เขาจะหันไปสนใจจันทิมาอย่างที่คุณสุริยะต้องการแน่นอน

ผู้หญิงที่อาทิตย์กำลังออกอาการพาลใส่หล่อนอย่างจันทิมา หลังจากร่วมรับประทานอาหารมื้อเย็นกับบรรดาน้องสาวและเพื่อนรักแล้ว อรปรียาก็ยังไม่ยอมปล่อยให้พวกเธอลากลับโดยง่ายเนื่องจากพวกเธอสองคนไม่มีโอกาสได้เจอกันมานานหลายเดือนแล้ว พอได้คุยก็เลยยังไม่อยากให้ใครคนใดคนหนึ่งขอตัวกลับ

อรปรียาจึงชักชวนทั้งหมดไปเที่ยวที่ผับ ซึ่งอยู่ชั้นใต้ดินของโรงแรมภูตะวันของภูผาและตะวัน ภาณุลักษณ์