40

อลินทิราหยุดทุกอย่างลงชั่วขณะเมื่อเห็นเขาสั่นสะท้านเต็มที่ ร่างแน่งน้อยเลื่อนริมฝีปากนุ่มจากแกนกายกำยำขึ้นมาหยุดบนร่องสะดือกลางหน้าท้องซิกซ์แพ็คและนั่นเป็นการเปิดโอกาสให้นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มเปลี่ยนท่าขึ้นมาทาบทับบนร่างอรชร

“แดน...ทำไมล่ะคะ คุณไม่ชอบมันหรือคะ?”

เจ้าของกลีบปากฉ่ำเยิ้มสีกุหลาบถามเบา ๆ คล้ายยังเสียดายรสชาติของเขาที่ปลายลิ้น แดเนียลประทับจูบอลินทิราเนิ่นนานขณะช่วยปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากเรือนร่างกลมกลึงจนหมด

“ไม่” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงพร่า “ผมชอบที่คุณทำแบบนั้น แต่...ผมกลัวว่าตัวเองจะรอไม่ไหว”

แดเนียลสารภาพและไล้ปลายนิ้วไปบนเรียวปากเย้ายวน ชายหนุ่มถูกแม่สายลับสาวปลุกปั่นจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอฉุดรั้งเขามาไกลเกินกว่าเขตแดนที่ตัวเขาพยายามขีดคั่น และความรู้สึกเช่นเดียวกันนี้ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากอลินทิรา ร่างบางสั่นสะท้านอยู่ใต้ความกำยำใหญ่โต เธอกำลังรอคอยบางอย่างแม้ตระหนักรู้ว่าต้องพบกับความเจ็บปวดที่ปลายทางก็ตามที

“ซอนญ่า...คุณตัดสินใจได้หรือยัง หลังจากที่ได้คุยกับพ่อของผม”

คำถามที่แทรกขึ้นมาทำให้บรรยากาศดื่มด่ำแปรเปลี่ยนไป ทว่าอลินทิรากลับยังรู้สึกว่าเรือนร่างของเขายังคงเร่งเร้าอารมณ์หวามของเธออยู่ในทุกนาที

ตัดสินใจหรือ? มันเป็นคำถามที่หญิงสาวก็ยังสับสนใจ หากเขาได้สิ่งที่ต้องการกลับไป แล้วตัวเธอล่ะ...จะเกิดอะไรขึ้น

“แล้วพวกคุณล่ะคะ คงตัดสินใจได้แล้วว่าจะทำยังไงกับสายลับอย่างฉัน”

“พวกเรางั้นหรือ? ไม่...เรื่องนี้มีแต่ผมกับคุณเท่านั้นที่รู้”

“พวกท่านคงจะรู้...ในวันหนึ่งที่ฉันตัดสินใจ”หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมดวงตาสีน้ำตาลแกมเขียวที่ฉายความเจ็บปวด ต่างคนต่างเงียบราวถูกกลืนหายเข้าไปในลมหายใจของกันและกัน โดยเฉพาะแดเนียลที่ยังคงตั้งคำถามว่าถึงที่สุดแล้วเขาจะทำเช่นไร ทว่าความคิดทั้งมวลกลับตกเป็นเบี้ยล่างให้ร่างกายที่ท้ายแล้วก็ไม่อาจทานทนต่อความหวามไหวเย้ายวน

“แดน...คุณอาจจะใช้ยากับฉันก็ได้นะคะ”

ร่างบอบบางกระซิบเสียงหวิวเมื่อรู้สึกถึงความแข็งขันแทรกเข้ามาในตัวเธอ หญิงสาวนึกถึงความน่าครั่นคร้ามที่เธอไม่อาจกลืนกินเขาได้ทั้งหมด แดเนียลเพียงส่ายหน้าและแย้มเรียวปากเผยรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์

“ผมว่าบางทีมันอาจไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว”

“ทำไมล่ะคะ” หญิงสาวมีสีหน้าบอกความเคลือบแคลง

“ผมรู้ว่าคุณไม่จำเป็นต้องใช้มัน”

“แต่มันเคยเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคุณนี่คะแดน อย่างน้อยที่สุดคุณก็สั่งฉันได้”

“แต่มีอย่างอื่นที่วิเศษยิ่งกว่ายานั่น”

อลินทิราขมวดคิ้วเข้าหากันขณะร่างเปลือยเปล่าเปิดรับตัวตนของเขาที่แทรกลึกเข้าไปเรื่อย ๆ

“บอกฉันมาสิคะแดน ว่ามีอะไรที่วิเศษยิ่งกว่าอัลปราโซแลม”

“เสียงครางของคุณ...ที่ทำให้ผมแทบบ้า อา...นี่ไง...เวลาที่ผมเข้าไปอยู่ในตัวคุณ”

“แดเนียล อย่าค่ะ...อ๊ะ...อา”

ร่างบางร้องห้ามด้วยน้ำเสียงทั้งเบาและสั่นขณะเผลอยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับเขาไว้ทั้งหมด

“ซอนญ่า...ผมจะไม่...พูดถึงข้อตกลงนั่นอีก...ตอนนี้”

นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มบอกเสียงขาดเป็นห้วง ร่างสูงใหญ่หลุดเสียงครางดังขึ้นทุกขณะในห้องนอนซึ่งมีผนังแบบเก็บเสียงภายในเรือยอชต์ขนาดใหญ่โตที่แทบไม่รู้สึกถึงแรงสั่นไหวจากระลอกคลื่นเบื้องล่าง

แน่นอนที่สุดว่าเธอจะเชื่อเขา จารชนสาวบิดร่างแน่งน้อยเมื่อยอดอกแข็งชูชันถูกริมฝีปากหนาครอบครองอีกครั้ง แดเนียลเหมือนเด็กน้อยที่กระหายไม่เคยเอมอิ่ม เขาไล้เลียดเต้ากลมอวบอัดสลับไปมาทั้งซ้ายขวาอย่างไม่รู้หน่าย

“แดน..โอว...แดนคะ...ฉันจะเชื่อคุณค่ะ...อะ...อา”

ครั้งนี้อลินทิราตกเป็นฝ่ายถูกกระทำและเธอก็เต็มใจให้เขาสำรวจเนื้อตัวไปทั่วทุกซอกหลืบ ผิวเนียนขาวดุจพอร์ชเลนดึงดูดให้ร่างสูงบดเบียดกล้ามเนื้อแกร่งเข้าหาจนแนบสนิท สุกส่วนสัดโค้งเว้าและอ่อนนุ่มจุดความร้อนในกายหนุ่มจนแทบจะเก็บความอัดอั้นไม่ไหว

“ซอนญ่า...โอ...พระเจ้า...คุณต้องเปิดรับผมมากกว่านี้”

แดเนียลกระซิบและสายลับสาวก็ยินยอมแยกเรียวขาออกกว้างหลังจากที่เธอเบียดมันเอาไว้เพราะความไม่แน่ใจซึ่งยังติดอยู่ในส่วนลึก อลินทิราได้ยินเสียงเสียดสีระหว่างเนื้อเยื่ออ่อนชัดเจน เธอหวั่นกลัวว่ามันจะปริแยกทว่าสุดท้ายเขาก็พาตัวตนผ่านร่องอันคับแคบกระทั่งเนื้อแบสนิทเนื้อในทุกอณู

“อา...คุณเยี่ยมมาก...ซอนญ่า”

เสียงชื่นชมราวล่องลอยอยู่ในความเพ้อฝัน มันทั้งแสนหวานก้ำกึ่งกับความดุดันยามเขาขยับสะโพก ชายหนุ่มเขยื้อนตัวให้อยู่ในท่าที่พอดีก่อนเริ่มบรรเลงบทเพลงเร้าอารมณ์ผ่านจังหวะแห่งความสุขสมทั้งยามขยับเข้าและออก

“แดนคะ...อา...อูว...เร็วอีกนิดค่ะ”