121 แมลง [4/5]

แม้จะมีคนที่กลายร่างเป็นซอมบี้ แต่ก็ไม่สามารถรอดพ้นจากการรุมกินโต๊ะมื้อใหญ่ของแมลงได้

“เป็นอะไรกันหรือเปล่าครับ” เฉินเฟิงเดินตรงไปยังบาเรียของสิงหา เมื่อบาเรียทั้งสองผนวกเข้าด้วยกันก็เผยให้เห็นกลุ่มคนจำนวนมากที่หลบอยู่ด้านใน นักวิทยาศาสตร์หนุ่มมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นทันทีเมื่อเห็นพวกเขาสองคน ที่ด้านข้างมีหัวหน้ายามาโมโตะคอยลูบหัวลูบไหล่ปลอบขวัญคนขี้กลัว

สถานการณ์แบบนี้… ขอหมั่นไส้ก่อนได้ไหม

“คุณเฉินเฟิง!” ดวงตาของสิงหาเป็นประกาย ผละจากคนตัวใหญ่มากอดเอวเจ้ากระต่ายไว้แน่น

“แล้วชาล็อตล่ะ” ปกติต้องมีกระต่ายตัวขาวตามเด็กน้อยอยู่ตลอดเวลานี่นา

“อยู่กับคนคุ้มกันของคุณยามาโมโตะครับ” เฉินเฟิงกวาดสายตากลับไปมองก็เห็นว่ามีคนอุ้มชาล็อตอยู่จริง “คือผมถือทั้งหินอุกกาบาตแล้วก็อุ้มชาล็อตไม่ไหว” คนไม่ออกกำลังกายอธิบายเสียงเบา

ความจริงแล้วเป็นแผนของคนเจ้าเล่ห์ที่อยากให้คนตัวเล็กได้ออกกำลังกายเสียบ้าง จึงอ้างว่าโจเซฟมอบหินอุกกาบาตก้อนนี้ให้สิงหา คนที่ต้องถือและเก็บรักษาก็ควรจะมีแค่เจ้าตัวเพียงคนเดียว ซึ่งเด็กหนุ่มก็พยักหน้าเห็นด้วย แค่รู้ว่าจะมีบาเรียคอยอยู่รอบตัวตลอดเวลาก็แทบไม่อยากห่างจากหินก้อนนี้แล้ว ต่