การได้เห็นมดปลวกมันดิ้นรนกระเสือกกระสนอยากจะมีชีวิตต่อไป ไม่ต่างจากสัตว์ในคอกที่เฝ้าฝันว่าสักวันตนจะได้เป็นอิสระ ทั้งที่เส้นทางเดียวของมันมีแต่ความตายที่รออยู่ฉึก!มีดเล่มเดิมแทงเข้าที่กลางหัวใจเกรย์สันก้มมองน้องชายที่ไม่มีส่วนใดเหมือนตนเลยกำลังเงยหน้ามองด้วยความแค้น“แทงได้ดี… แต่เสียใจด้วย” คนมีศักดิ์เป็นพี่กระชากมีดออกจากมือน้องชาย เลือดสีแดงสดไหลย้อนออกมาจากปากแผลราวกับทำนบแตก แต่ไม่กี่วินาทีถัดมาก็หยุดไหล แผลภายนอกสมานตัวกันราวกับไม่เคยบาดเจ็บมาก่อน“แก...! แก!!” ดนัยมองบาดแผลหายไปกับตาตัวเองก็ยิ่งโกรธแค้น “อึก!” และก่อนที่จะได้บริภาษคำร้ายกาจระบายความโกรธก็ถูกอีกฝ่ายใช้ฝ่ามือที่ดูไร้เรี่ยวแรงนั่นคว้าเข้าที่ลำคอดนัยปัดป่ายขาไปมาเมื่อถูกยกขึ้นเหนือพื้น ลมหายใจเริ่มขาดห้วงไปทีละนิด“เอาล่ะ หมดเวลาครอบครัวสุขสันต์แล้ว อุตส่าห์ใจดีปล่อยให้ได้มีชีวิตรอดแล้วแท้ๆ แต่เป็นนายที่ดิ้นรนหาที่ตายเร็วเอง”“อึก!” ดนัยกดตามองเกรย์สันอย่างไม่ยินยอม ใบหน้าขาดอากาศเริ่มขึ้นสีแดงและเปลี่ยนเป็นสีม่วงในเวลาต่อมา“ลาก่อนน้องชา… อัก!” เกรย์สันเตรียมเกร็งนิ้วมือหักคอคนอายุน้อยกว่า แต่แล้วกลับมีความเจ็
[ สวัสดีคุณเกรย์สัน ]พลายมงคลปรากฏตัวขึ้นด้านหลังดนัย รูปร่างสูงใหญ่ของวิญญาณช้างพาให้เกรย์สันต้องเงยหน้ามองคู่สนทนาด้วยดวงตาเบิกกว้างอ้าปากค้างช้างพูดได้!!“ช้างมีพลังพิเศษ!” เกรย์สันอึกอักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะประมวลผลออกมาในสมมติฐานที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด[ ผิดแล้ว ข้าเป็นวิญญาณต่างหาก ]“ผีไม่มีจริง!” ชายที่เชื่อแต่หลักวิทยาศาสตร์เถียงกลับเสียงแข็ง“เขาเป็นผีจริงๆ นะพี่ชาย” ดนัยมองสีหน้าไม่เชื่อถือของพี่ชายแล้วก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆหน้าตาอิหลักอิเหลื่อนั่นมันอะไรกันตลกเป็นบ้า!“พวกแผนการต่างๆ ที่พี่วางแผนไว้อย่างแยบยลก็เป็นพลายมงคลที่นำข่าวสารเหล่านั้นกลับมาแจ้งให้เราทราบและเตรียมรับมือได้ทัน”“ไม่จริง! สัตว์อย่างพวกแกต้องเคียดแค้นชิงชังมนุษย์สิ” แค่จาคอปแปรพักตร์ไปร่วมมือกับมนุษย์ ตนยังพอรับได้ เพราะอย่างไรก็เคยเป็นสัตว์เลี้ยงมาก่อน การที่มันเชื่องกับใครก็ตามที่ให้อาหารจึงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่กับช้างใหญ่ตรงหน้าดูอย่างไรก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่จะยอมให้มนุษย์โขกสับ[ ข้าไม่ปฏิเสธที่บรรดาสรรพสัตว์ล้วนหวาดกลัวมนุษย์ ]“เห็นไหมล่ะ”[ แต่มันก็เป็นวัฏจักรที่มีมานานแล้วไม่ใช่หรือ? แมลง
ทางด้านเกรย์สันก็ได้รับแรงอัดกระแทกเข้าไปเช่นกัน แม้จะไม่หนักเท่าที่กลุ่มพันธมิตรได้รับ แต่ก็ทำให้เครื่องยนต์อัตโนมัติทำงานไม่ได้ไปครู่ใหญ่ส่วนพวกมนุษย์ก็เลิกไล่ตามตนตั้งแต่เริ่มออกห่างจากจุดต่อสู้มาได้ 50 กิโลเมตร คาดว่าพลังงานที่อยู่ในเครื่องแคปซูลเล็กจ้อยนั่นจะไม่เพียงพอหากทำการรุกไล่ต่อไปแรงระเบิดใหญ่ขนาดนั้นเกรย์สันทำใจไว้แล้วว่าผลงานชิ้นโบแดงของตนต้องไม่รอดแน่ เรื่องนี้อาจเป็นความผิดของเขาเองที่เลือกทำเลสุ่มเสี่ยงอย่างเกาะเกิดใหม่ที่ถูกดันขึ้นมาเพราะการระเบิดของภูเขาไฟใต้ทะเลหากเป็นสถานที่อื่นพวกมดปลวกพวกนั้นคงไม่สามารถหาช่องโหว่จากตรงนี้มาเล่นงานหมีน้ำที่แข็งแกร่งได้“ใกล้ถึงฐานที่จอดจรวดแล้วครับ” W03 รับหน้าที่บังคับเรือบินพาเจ้านายมายังสถานที่ที่อยู่ในแผนสุดท้ายสำหรับปฏิบัติการทั้งหมด“ไม่คิดว่าจะต้องจากไปทั้งแบบนี้” เกรย์สันกำหมัดกระแทกเข้ากับที่พักแขน แผนการเปลี่ยนโลกที่เตรียมการมาอย่างยาวนานกลับพังลงไปโดยที่ไม่สามารถหาทางแก้ไขได้เลยใครจะไปหยุดภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิดได้กัน!“...” ในขณะที่เจ้านายกำลังหัวเสียอย่างหนัก คงมีเพียง W03 ที่ลอบถอนหายใจโล่งอกเมื่อรู้ว่าเจ้านายจะ
จำได้ว่าวันนั้นตนปวดท้องหนักมากในระหว่างทำการทดลองและเผลอทำน้ำคั้นรากอากาศต้นไทรหกใส่สารสกัดที่ได้จากคริสตัลสีใส แต่ก็ไม่มีเวลาสนใจเก็บกวาดเพราะต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดทุกข์ก่อนพอกลับมาก็ดันเห็นชาล็อตนั่งทำจมูกฟุดฟิดอยู่ที่จานทดลองไม่หยุด ทั้งยังเกือบแลบลิ้นเลียของเหลวในจานนั้นด้วย ดีที่สิงหาวิ่งไปคว้ามากอดไว้ได้ทันและดุออกไปหลายคำแต่แทนที่จะสำนึก ชาล็อตกลับดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดจนสามารถกลับไปยืนบนโต๊ะได้อีกครั้ง จากนั้นเจ้าตัวก็ใช้ขาหน้าชี้ไปที่จานทดลองและทำท่าเบ่งกล้ามให้ดูสิงหาย่อมรู้ว่ากระต่ายของตนนั้นมีสติปัญญาเหนือกว่าสัตว์ทั่วไป เขาขมวดคิ้วตีความอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็นำจานทดลองนั้นไปตรวจสอบและได้รู้ผลในเย็นวันนั้นว่าเจ้าสิ่งนี้คือยาเพิ่มพลังสำหรับผู้ที่กลืนคริสตัลลงไปเกินขนาด หรือผู้ที่ใช้คริสตัลสีเขียวจนร่างกายหมดสภาพเด็กหนุ่มพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ปุ๊บปั๊บรับโชคกันอย่างงงๆ บทจะโชคดีก็โชคดีเกิ๊น!“สุดยอดไปเลยนะครับ อย่างนี้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องใช้พลังหมดขณะต่อสู้แล้ว” พอเฉินเฟิงเข้าใจคำพูดกำกวมของทั้งคู่ได้ก็ปรบมือยินดี“แหะๆ เป็นความบังเอิญครับ” สิงหายิ้มแหย ยังคงถ่อมตัวต
กลุ่มของนิโคลัสว่ายขึ้นมาจนเกือบถึงผิวน้ำ แคปซูลฟลายอิงฟิชที่รออยู่แล้วก็รีบคว้าตัวทั้ง 6 คนบินกลับขึ้นไปบนเรือรบทันที และไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีแรงสั่นสะเทือนจากใต้ผิวน้ำดันขึ้นมาอย่างรุนแรงบึ้ม!กลุ่มแก๊สและควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นสูง พร้อมกับสะเก็ดหินและเถ้าถ่านสีดำที่พุ่งตามขึ้นมาเป็นสายเล็กๆโจเซฟฉวยโอกาสที่มันยังไม่ปะทุอย่างเต็มที่นักสั่งให้ฟลายอิงฟิชถอนกำลังอย่างเร่งด่วน พอแคปซูลทุกลำลงจอดดีแล้ว จอมพลเรือโคลตันก็ออกคำสั่งให้เปิดโหมดบินสูงสุดและใช้ไอพ่นหลบหนีก่อนที่จะได้รับผลกระทบจากภูเขาไฟระเบิดไปด้วยทันทีตูม!!!การระเบิดระลอกที่สองมาพร้อมกับเขม่าสีดำที่มีขนาดใหญ่กว่าการระเบิดครั้งแรก มันโหมตัวขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศ พร้อมกันนั้นก็เกิดแรงสั่นสะเทือนกระจายเป็นวงกว้าง คลื่นสูงหลายเมตรพัดม้วนกระจายตัวออกไปโดยมีปล่องภูเขาไฟใต้ทะเลเป็นจุดศูนย์กลางตูม!!เพล้ง!!เคร้งๆๆอาคารสำนักงานใหญ่ของเกรย์สันเป็นที่แรกที่ถูกความเกรี้ยวกราดของธรรมชาติพัดทำลาย เสียงกระจกแตกและตัวอาคารถูกแรงลมอัดกระแทกพังเสียหายยับเยินซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของทหารบนเรือรบ ต่อให้เทคโนโลยีของเกรย์สันจะป้องกันลูก
“ยังหรอกครับ ต้องรอให้จัดการเจ้านี่ได้ก่อน” ขนาดว่ายืนแช่เท้าอยู่ในลาวาก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ อึดถึกอย่างที่สิงหาบอกไว้จริงๆ[ นั่นสิ ทางนี้ใกล้กำจัดฝูงซอมบี้เสร็จแล้ว หากต้องการการสนับสนุนก็เรียกได้ทุกเมื่อ ]ทันทีที่จอมพลเรือใหญ่แห่งประเทศ A วางสายไป ก็มีข้อความใหม่เข้ามาต่อ[ หัวหน้า ให้เริ่มได้เลยหรือเปล่า ]โจเซฟได้รับสายจากนิโคลัสก็จ้องมองปากปล่องภูเขาไฟใต้ทะเลที่มีการปะทุเพียงเล็กน้อยพร้อมกับธารลาวาไหลที่ลงมาเอื่อยๆ แค่นี้จะไปพอสังหารศัตรูได้อย่างไร“ทีมระเบิดภูเขาลุยงานเลย” คนเป็นหัวหน้าใคร่ครวญเล็กน้อย ก่อนจะตกลงให้กลุ่มผู้มีพลังพิเศษธาตุไฟออกไปทำภารกิจนอกแคปซูล[ รับทราบครับ/ค่ะ ]“ระวังตัวด้วยนะครับ” เฉินเฟิงปลดเข็มขัดนิรภัยพลางสวมกอดคนรักจากด้านหลัง “ถ้าเห็นท่าไม่ดีให้รีบกดปุ่มฉุกเฉินที่ชุดเลยนะ”“ครับ พี่จะระวังตัว” คุณหมอหมีรั้งใบหน้าเจ้ากระต่ายเข้ามาจูบ กักตุนกำลังใจไว้เต็มเปี่ยม “อาเฟิงเองก็อย่าทำอะไรโลดโผนนักนะ” ช่วงเวลาที่ให้บังคับเรือแคปซูลเองก็ไม่รู้จะซนอะไรบ้าง“วางใจได้เลยครับ ผมไม่โลดโผนเหมือนมังคุดหรอก” อดีตผู้ช่วยเชฟยิ้มหัวเราะ กดจมูกลงแก้มคนรักฟอดใหญ่ “รักพี่นิคนะ