64

เหล่าชายาต้องไปสวดมนต์ขอพรให้แก่องค์ไทเฮา

          หลายวันมานี้ถังลีเพลิดเพลินกับเงินร้านค้าหอประดิษฐ์ทุกวันมีเงินเข้าไม่ต่ำกว่าวันละ 5000 ตำลึง ชีวิตนี้นางมีความสุขจริง ๆ 

แต่ทว่าความสุขของนางก็หมดไปเมื่อมีหนิงอ๋องนำข่าวร้ายมาบอกนาง ว่าให้เหล่าชายาอ๋องทั้งหลายไปสวดมนต์ให้พระนางสวีไทเฮาที่วัดเล้ง

"ท่านอ๋อง สวีไทเฮาไม่ชอบข้าใช่รึไม่" ถังลีคิดว่าเรื่องคราวที่แล้ว ที่สวีไทเฮามอบปิ่นมุกให้นาง พระนางก็มีแผนการอยู่แล้ว เหตุใดนางจะไม่รู้เล่า เพราะฮวาหรงแน่ ๆ พวกนางเป็นยายหลานกันฮวาหรงต้องเล่าเรื่องครั้งนั้นเมื่อเจอนางบนท้องถนนให้

สวีไทเฮาฟัง พระนางอาจแค้นแทนหลานสาวจึงคิดวิธีการทำร้ายนาง 

ช่างทุเรศสิ้นดี หนิงอ๋องไม่อยากให้ชายารักของเขาต้องไปตกระกำลำบากขอพรให้คนป่วยเช่นสวีไทเฮา

"อาหนิงในยามนี้ฝ่าบาทได้มีราชโองการให้เจ้านนั้นกับเหล่าชายาอ๋องทุกคนไปสวดมนต์ขอพรให้ยายแก่เจ้าเล่ห์ ถึงอย่างไรเจ้าก็ระวังตัวด้วย ข้าจะให้องครักษ์เงาตามไปดูแลเจ้าอย่างลับ ๆ อีกอย่างแม้แต่ชายารัชทายาทอย่างมู่หรงก็ต้องไปมิอาจหลีกเลี่ยงได้”

หนิงอ๋องให้คนไปส่งถังลีที่วัดเล้ง ถังลีมากับเสี่ยวจูเข้ามาในเรือนพำนักที่ทางวัดเตรียมให้ วัดนี้เป็นวัดของนางชี

ถังลีนึกตลกจริง ๆ ดูท่าสวีไทเฮาต้องหาทางรังแกนางเป็นแน่แท้ ถังลีสั่งให้เสี่ยวจูเก็บของเข้าชั้นเป็นที่เรียบร้อย ไม่นานนักนางชีน้อยมาเคาะประตูให้เหล่าชายาอ๋องไปทำวัตรเย็น

ถังลี มู่หรงที่พักเรือนข้าง ๆ กันจึงเดินมุ่งหน้าไปที่อารามหลวงของวัดเล้ง 

ภายในอารามวัดเต็มไปด้วยเหล่าสตรีมากมายทุกช่วงวัย พวกนางได้ยินประกาศจากทางการว่าสวีไทเฮาประชวร พวกนางจึงออกมาสวดมนต์ขอพรให้สวีไทเฮา

ถังลีไม่รู้ว่าสวีไทเฮาจะใช้ข้ออ้างในการป่วยกักขังพวกนางให้อยู่ในวัดเล้งนานเท่าใด 

ห้าวันผ่านไปสำหรับการอยู่ในวัดเล้งแห่งนี้ ช่างน่าเบื่อเหลือเกิน นางคิดถึงหอเครื่องประดิษฐ์ของนางแล้ว 

"พระชายาข้างนอกมีคนป่วยไข้เจ้าค่ะ แม่ชีแจ้งว่าไม่ให้พวกเราไปทำวัตรเช้า รอรักษาคนป่วยให้หายเสียก่อนเจ้าค่ะ"

ป่วยไข้อย่างนั้นรึ ช่างนี้ฝนห่าใหญ่ก็ตกบ่อยจริง นางเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือนที่จะรักษาขาของหนิงอ๋องให้หาย 

"มีหมอหลวงรึไม่"

"การสัญจรยากลำบากไม่มีหมอมารักษาเจ้าค่ะ ทำได้เพียงดื่มแค่ยาต้มเท่านั้นเจ้าค่ะ" ถังลีนึกกังวลจริง ๆ ว่าคนในวัดเล้งจะตายหมด

"ข้าจะไปหาชายารัชทายาท" ถังลีไม่รอช้ามุ่งหน้ามาที่ห้องของมู่หรงซึ่งอยู่ข้าง ๆ กันทันที 

"น้องหญิงถัง" มู่หรงกำลังจะออกมาเดินเล่นด้านนอกนั่งในเรือนอึดอัดอย่างมาก

"พี่สะใภ้ ท่านอย่าได้ออกมาเดินเล่นนะเจ้าคะ วันนี้นางชีแจ้งว่ามีไข้หวัดระบาด หมอหลวงมารักษาไม่ได้เนื่องจากน้ำท่วมตัดถนน ท่านจงรักษาตัวให้ดี ข้าจะไปเคี่ยวยาในโรงครัว" ถังลีเตือนมู่หรงด้วยความเป็นห่วง

นางจึงพาเสี่ยวจูมาที่โรงครัวของวัด แน่นอนว่าไม่ลืมถือกระเป๋ายามาด้วย ถังลีกำลังคุยกับแม่ชีเรื่องการเคี่ยวยารักษาผู้ป่วย นางเล่าว่านางเคยรักษาอาการป่วยของไท่ชางหวงได้ กระนั้นแม่ชีจึงเชื่อในการแพทย์ของนางอย่างไม่ต้องสงสัย

หม้อยาขนาดใหญ่ส่งกลิ่นฉุนผู้คนที่ป่วยไข้ต่างมารอรับยาจากถังลี ถังเหมยกับจ้าวเฟยก็ป่วยไข้เช่นกัน พวกนางส่งพิราบไปหาท่านอ๋องแต่ทว่าท่านบอกว่าถนนตัดขาดน้ำท่วมมิอาจส่งหมอมารักษาได้ คังอ๋องกับชางอ๋องจึงบอกให้พวกนางรอไปก่อน 

"ขอบคุณพระชายาเอกหนิงอ๋อง" เหล่าฮูหยินจึงยกมือไหว้ 

ฮวาหรงก็ป่วยเช่นกันไม่คิดเลยว่าท่านยายจะไม่ส่งคนมาช่วยนาง บอกว่าให้นางรออีกสักสามวัน หากรอเช่นนั้นนางคงได้ป่วยตายก่อนพอดี

"ให้ข้าด้วย" ฮวาหรงต่อแถวอย่างหน้าไม่อาย หากนางไม่ดื่มยาต้ม นางคงจะต้องตายแน่ ๆ

ถังลีในฐานะที่นางเป็นหมอนางย่อมไม่แบ่งชนชั้นคนไข้ แม้นางจะเกลียดฮวาหรงเพียงใดก็ตาม ถังเหมยกับจ้าวเฟยก็ขอยาต้มเช่นกัน ยาต้มของถังลีทำให้คนในวัดเล้งหายป่วย

ทุกคนต่างชื่นชมชายาเอกหนิงอ๋องว่าเป็นพระโพธิสัตว์ลงมาเกิด ถังลีไม่กล้ารับคำชมจริง ๆ นางได้แต่ยิ้ม 

ในระหว่างที่เหล่าฮูหยินและคุณหนูกำลังดื่มยาต้มแล้วนั่งพักผ่อนที่ลานวัดกันคนละมุมนั้น

"กรี๊ด!!!" เสียงกรีดร้องของสตรีนางหนึ่งดังขึ้น ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยเลือด 

"คุณหนูใบหน้าท่าน"

 เสี่ยวเฉียงมองใบหน้าฮวาหรงเต็มไปด้วยเลือด คนที่ทำร้ายนางคือ เมิ่งอ้าย

"เมิ่งอ้ายเจ้ากล้าทำร้ายข้า" เมิ่งอ้ายแค้นนักนางเดินทางมาที่วัดเล้งแต่ทว่าโดนชายชั่วย่ำยี นางคิดหาโอกาสกลับไปเมืองหลวงฆ่าฮวาหรง แต่ทว่าสวรรค์เข้าข้าง เมื่อพวกนางได้มาสวดมนต์ขอพรให้สวีไทเฮา ทำให้เมิ่งอ้ายได้มีโอกาสแก้แค้น

"ฮวาหรงใบหน้าของเจ้าอัปลักษณ์ยิ่งนัก ต่อไปนี้เจ้าจะอยู่ไม่สู้ตาย ข้าเป็นคนป่วยใกล้ตายแล้ว" เมิ่งอ้ายไม่ยอมดื่มยา ไหน ๆ นางจะตายแล้วสู้ทำให้ฮวาหรงอับอายขายขี้หน้าดีกว่า จากนั้นเมิ่งอ้ายล้มลงแล้วกระอักเลือดตายเพราะพิษไข้