65

โจรจับผิดตัว

        ถังลีกับมู่หรงและคนอื่น ๆ ต่างมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างอึ้งงัน ในจังหวะนั้นรู้สึกว่ามีหมอจากวังหลวงมาได้ทันเวลาพอดี พวกเขาอุตส่าห์ลุยน้ำมาอย่างอยากลำบาก ต้องมาโดนหลานสาวสวีไทเฮาด่าทอ

หมอหลวงหวังกับหมอหลวงจางต่างกล่าวชมเทียบยาของชายาเอกหนิงอ๋องที่ช่วยเหล่าบรรดาคนในวัดเล้งได้

ถังลีทราบข่าวจากเสี่ยวจูว่าศพของเมิ่งอ้ายนำไปทิ้งหลังวัดให้สุนัขหมาป่ามันกัดกิน สกุลเมิ่งยังต้องการความรุ่งเรื่อง แค่เมิ่งอ้ายคนเดียวพวกเขาไม่คิดแม้แต่จะฝังศพให้

ทำให้ถังลีคิดว่าสตรีในยุคนี้น่าสงสารเสียจริง แม้ตายศพก็ไร้ที่ฝัง

"พระชายาน่าสงสารคุณหนูเมิ่งอ้ายจริง ๆ นะเจ้าคะ" เสี่ยวจูนึกถึงเมิ่งอ้ายตายอย่างไรแผ่นดินฝัง

"กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง" ถังลีถอนหายใจ จู่ ๆ นางก็รู้สึกเป็นลมขึ้นมาเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า

กระนั้นถังลีจึงให้เสี่ยวจูออกไปเตรียมน้ำให้นางอาบเสียหน่อย คล้อยหลังสาวใช้เสี่ยวจู ไม่รอช้านางนึกถึงห้องยาหาที่ตรวจครรภ์ ที่จริงนางจับชีพจรตัวเองก็ได้ แต่นางไม่มั่นใจ กระนั่นใช้ที่ตรวจครรภ์จึงแม่นยำกว่า

สายตามองที่ขีดที่กำลังแล่นไปภาวนาขอให้เป็นขีดเดียวแต่ทว่าก็ไม่เป็นผลเพราะมันเป็นสองขีดถังลีแทบจะเป็นลม นางนั่งดมยาหอม รีบเก็บของเข้าห้องยามิติ

หากคำนวนเวลานางจะตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วกระมัง ชายหน้าตาอัปลักษณ์คนนั้นย่ำยีนางในจวนหนิงอ๋อง

นางจะต้องฆ่าเด็กคนนี้ เหตุใดนางถึงไม่กินยาคุมกำเนิดในตอนนั้น สถานการณ์ตอนนั้นนางคิดอะไรไม่ออกจริง ๆ เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่นางจะทำร้ายไม่ได้ ถังลีเลือกที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ ไหน ๆ นางก็จะไปจากจวนอ๋องแล้ว

เด็กคนนี้ไม่ได้เกิดจากความรัก แต่ทว่าจิตแห่งความเป็นคนและเป็นแม่นางต้องรับผิดชอบอยู่ดี ถึงอย่างไรเจ้าก้อนแป้งก็เป็นเลือดเนื้อของนางครึ่งหนึ่ง นางจะไม่มีวันทิ้งหรือทำร้ายลูกเป็นอันขาด ถังลีเช็ดน้ำตาอย่างลวก ๆ โชคดีที่ชุดในยุคนี้ตัวใหญ่พอจะปิดบังร่างกายของนางได้

ทางด้านฮวาหรงมองดูใบหน้าด้านซ้ายเป็นรอยแผลอันหน้าเกลียด หากเป็นเช่นนี้นางจะมีชีวิตอยู่เพื่ออันใด สตรีในยุคนี้หากโดนทำให้เสียโฉมเท่ากับคนตายไปแล้ว

"เสี่ยวเฉียนข้าอยากตาย" ฮวาหรงร่ำไห้ผ่านกระจกสีทองของนาง

"คุณหนูของบ่าว หากองค์ไทเฮาไม่คิดเล่นงานนังแพศยาถังลีนั่น คุณหนูจะมีบาดแผลเช่นนี้รึ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนังแพศยาถังลี

นายบ่าวคู่นี้รู้จักแต่โทษคนอื่นไม่โทษตนเองช่างรนหาที่เสียจริง ดวงตาของฮวาหรงร้อนดั่งเปลวเพลิงเป็นอย่างที่เสี่ยวเฉียนกล่าวมา

"ข้าจะทำให้นางอยู่ไม่สู้ตาย" ฮวาหรงพลันยิ้มเย็นจนเสี่ยวเฉียนขนลุกเลยทีเดียว...

สามวันผ่านไปบรรยากาศกลับมาเป็นปกติทุกคนต่างหายไข้ทางสัญจรได้สะดวก ไทเฮามีรับสั่งให้เหล่าคนที่มาขอพรให้พระนางหายประชวรกลับเมืองต้าโจวได้

มู่หรงที่ท้องเห็นเป็นรูปร่างแล้วให้สาวใช้ประคองขึ้นรถม้า 

ถังลีขึ้นรถม้ากับเสี่ยวจูเป็นที่เรียบร้อยพวกนางนั่งได้ไม่นานสารถีก็หยุดรถม้า

"ชายาเอกหนิงอ๋องคุณหนูของข้ารถม้านางเสียล้อหลุดขอให้ชายาเอกหนิงอ๋องให้คุณหนูข้านั่งด้วยเถอะ" สาวใช้เสี่ยวเฉียนขอร้องแทนเจ้านาย

ถังลีฉุกคิดในใจฮวาหรงมีลูกไม้อะไรอีก เหตุใดต้องนั่งรถม้ากับนางให้ได้ 

หากคิดดูแล้วในเหล่าเชื้อพระวงศ์มีชายารัชทายาที่ท้องโตคงนั่งด้วยไม่สะดวก ชายาเอกคังกับชายาเอกชางอ๋องก็นั่งรถม้าด้วยกัน กระนั้นมีเพียงถังลีที่นั่งคนเดียว

ถังลีอนุญาตให้ฮวาหรงขึ้นมาบนรถม้าอีกทั้งสาวใช้ของพวกนางทั้งสองคนจำเป็นต้องเดินเท้าเพรารถม้าค่อนข้างแคบรองรับได้แค่สองคน

แต่ทว่าถึงรถม้าจวนหนิงอ๋องจะแคบแต่ทว่าก็ยังมีโต๊ะน้ำชาเล็ก ๆ ด้านในถังลีค่อย ๆ จิบน้ำชาอย่างสบายใจ ฮวาหรงเผยอยิ้ม

คอยดูถึงอีกหน่อยเจ้าจะยิ้มมิออก ใกล้จะถึงหน้าผาแล้ว พวกโจรคงมาซุ่มรอแล้วกระมัง นางสั่งเสี่ยวเฉียนไปบอกพวกโจรเรียบร้อยแล้ว 

ซ่า !!!

น้ำชาหกไปทางฮวาหรงทำให้ชุดกระโปรงของนางเปียกทันที

"เจ้า"

"คุณหนูฮวาหรงข้าขอโทษด้วย เอาอย่างนี้ดีรึไม่เจ้ามาเปลี่ยนชุดกับข้า ชุดเจ้าเลอะเช่นนี้หากสวมนาน ๆ จะไม่สบาย ข้าหวั่นใจหากองค์ไทเฮารู้ว่าเจ้าป่วยขึ้นมาต้องเสียพระทัยแย่เลยกระมัง" ถังลีช่างสมบทบาทในการแสดงละครเสียจริงทั้งสีหน้าท่าทาง

"ก็ได้" หลังจากที่เปลี่ยนชุดกันเรียบร้อยแล้ว ถังลีสวมชุดฮวาหรงได้พอดี ส่วนฮวาหรงค่อยยังชั่วหน่อยอาภรณ์ผืนนี้งามนัก

รถม้านับสิบต่างมุ่งหน้ามาที่หน้าผาเพราะเป็นทางผ่านที่จะไปต้าโจวอยู่แล้ว

เหตุใดรถม้าถึงได้สั่นโครงเครงเช่นนี้

"คุณหนูระวัง"

"คุณหนูมีโจรเจ้าค่ะ" คนขับรถม้าเสียชีวิตคาที่ ถังลีกับฮวาหรงพลันตกใจยิ่งนัก

ส่วนรถม้าอีกก้าวคันมุ่งหน้าไปแล้วไม่ได้สังเกตรถม้าคันสุดถูกซุ่มโจมตี

สาวใช้ทั้งสองถูกตบจนหน้าหันแล้วกดลงกับพื้นชายชุดดำนับสิบ ลากตัวสองสตรีที่อยู่ในรถม้าออกมา

"ใครคือชายาหนิงอ๋อง" ถังลีไม่ยอมพูด แต่ทว่าฮวาหรงชี้ไปที่ถังลี เจ้าโจรชั่วคิดว่ารับเงินมาต้องทำให้สำเร็จ หัวหน้าใหญ่บอกว่าชายาหนิงอ๋องจะต้องแต่งกายงดงาม

"เจ้ามากับข้า" ฮวาหรงโดนลากตัวออกไป 

"ไม่ใช่ข้านะ เป็นนาง" ฮวาหรงยังชี้ตัวไปที่ถังลี ถังลีแกล้งเป็นลม สาวใช้โดนกดหน้าร้องขึ้น

"ปล่อยพระชายานะ" ทำให้มั่นใจว่าจับไม่ผิดตัว ชายชุดดำจึงวางระเบิดควันแล้วหนีออกไป ยามนี้รถม้าที่เหลือรีบหวนกลับมาแต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะฮวาหรงโดนจับตัวไปแล้ว