๑๕ แสงจันทร์สาดส่องความจริง

ยามตรุษวสันต์ผ่านพ้นไป ดอกท้อเริ่มผลิบานส่งกลิ่นหอมกรุ่น ทว่าในเมืองหลวงบรรยากาศยังคงตึงเครียด แม้ตู้เยี่ยนอวี่ และแพทย์หลวงชางจะสามารถยับยั้งแผนการปล่อยพิษร้ายของ กองทัพเงาอสูรได้สำเร็จ แต่ภัยคุกคามหล่านั้นก็มิได้หายไปสิ้น การต่อสู้ในคืนนั้นทำให้ความจริงอันน่าตกใจบางอย่างถูกเปิดเผย และนำพาตู้เยี่ยนอวี่เข้าสู่โลกแห่งราชสำนักที่นางมิเคยปรารถนาจะข้องเกี่ยวเลยแม้แต่น้อย

“คุณหนูเจ้าคะ ท่านควรจะพักผ่อนเสียบ้างนะเจ้าคะ” เสี่ยวจูกล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย ใบหน้าของนางยังคงซีดเผือดจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา “ท่านมิได้หลับมิได้นอนมาหลายวันแล้วเจ้าค่ะ”

ตู้เยี่ยนอวี่ที่กำลังนั่งปรุงยาในห้องพักของโรงหมอหลวง เงยหน้าขึ้นมายิ้มอย่างอ่อนโยน “มิต้องเป็นห่วงข้าหรอกเสี่ยวจู” ดวงตาของนางยังคงฉายแววความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว “ตราบใดที่โรคระบาดยังมิหมดไป และกองทัพเงาอสูรยังคงเคลื่อนไหว ข้าก็มิอาจพักผ่อนได้อย่างสบายใจ”

แพทย์หลวงชางเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเคร่งเครียด “แม่นางตู้ มีข่าวร้าย”

ตู้เยี่ยนอวี่วางสมุนไพรในมือลงช้า ๆ “เกิดอันใดขึ้นเจ้าคะ ?”

“หลังจากที่เราสามารถยับยั้งแผนการปล่อยพิษของกองทัพเงาอสูรได้สำเร็จ ฝ่าบาทก็ได้ทรงทราบเรื่องนี้แล้ว” แพทย์หลวงชางกล่าว “แต่แทนที่จะทรงลงโทษกองทัพเงาอสูร กลับทรงมีรับสั่งให้จับกุมตัวข้าและแม่นางตู้”

ตู้เยี่ยนอวี่ถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ “ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นเจ้าคะ ?”

“ข้าเองก็มิอาจล่วงรู้ได้ขอรับ” แพทย์หลวงชางถอนหายใจเฮือกใหญ่ “แต่ได้ยินมาว่ามีขุนนางบางคนในราชสำนักพยายามป้ายสีว่าเราเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังโรคระบาดครั้งนี้ เพื่อช่วงชิงความดีความชอบจากแม่นางตู้”

ตู้เยี่ยนอวี่กำมือแน่น นางมิเคยคิดว่าความชั่วร้ายจะแฝงกายอยู่ในราชสำนักถึงเพียงนี้ “แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไปเจ้าคะ ?”

“เราต้องหนีไปก่อนขอรับ” แพทย์หลวงชางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “หากเรายังคงอยู่ในเมืองหลวง อาจจะต้องถูกจับกุมและถูกลงโทษได้”

ตู้เยี่ยนอวี่มองไปที่เสี่ยวจู ใบหน้าของนางยังคงซีดเผือดด้วยความตกใจ “เสี่ยวจู เจ้ากับข้าจะต้องหนีไปก่อน”

“แต่คุณหนูเจ้าคะ แล้วผู้ป่วยเหล่านี้เล่าเจ้าคะ ?” เสี่ยวจูถามด้วยน้ำเสียงกังวล

“ข้าจะฝากเรื่องดูแลผู้ป่วยไว้กับท่านหมอหลวงชาง และแพทย์หลวงคนอื่น ๆ” ตู้เยี่ยนอวี่กล่าว “เราจะต้องกลับมาที่นี่อีกครั้ง เมื่อสามารถไขปริศนาเบื้องหลังเรื่องนี้ได้ทั้งหมด”

ยามราตรี ดวงจันทร์ทอแสงนวลผ่องลงมายังเมืองหลวงที่จมดิ่งในความทุกข์ระทม ดุจแสงจันทร์ที่สาดส่องลงบนซากปรักหักพัง

ตู้เยี่ยนอวี่ แพทย์หลวงชาง และเสี่ยวจูแอบหนีออกจากโรงหมอหลวงภายใต้ความมืดมิดของราตรี พวกเขาเดินทางไปที่ย่านการค้าลับแห่งหนึ่งในเมืองหลวง ซึ่งเป็นแหล่งรวมข้อมูลลับและผู้คนจากทุกสารทิศที่นั่น แพทย์หลวงชางมีสหายเก่าแก่ผู้หนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้าของสำนักข่าวกรองลับของราชสำนัก แม้จะเป็นเพียงขุนนางเล็ก ๆ แต่ก็มีความจงรักภักดีต่อฝ่าบาท และเป็นผู้ที่ได้รับความไว้วางใจจากแพทย์หลวงชาง

“คารวะท่านพี่จาง” แพทย์หลวงชางกล่าวกับชายผู้หนึ่งที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ในห้องลับแห่งหนึ่ง

“ท่านหมอหลวงชาง” ชายผู้นั้นผุดลุกขึ้นยืนด้วยความประหลาดใจ “เกิดอันใดขึ้น ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร ?”

แพทย์หลวงชางเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้สหายฟังอย่างละเอียด ตู้เยี่ยนอวี่และเสี่ยวจูรับฟังอยู่ข้าง ๆ ชายผู้นั้นรับฟังด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

“ข้ามิเคยคาดคิดว่าจะมีเรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้นในราชสำนัก !” จางอู๋จีกล่าวด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ “ขุนนางกังฉินเหล่านี้บังอาจนัก !”

“จางอู๋จี ข้าขอร้องท่าน โปรดช่วยสืบหาความจริงเบื้องหลังเรื่องนี้ด้วยเถิด” แพทย์หลวงชางกล่าว “และช่วยหาทางปกป้องแม่นางตู้ด้วย”

จางอู๋จีมองตู้เยี่ยนอวี่ด้วยแววตาครุ่นคิด “แม่นางตู้คือหมอเทวดาผู้นั้นเองหรือ ?”

ตู้เยี่ยนอวี่โค้งคำนับเล็กน้อย “ข้าคือตู้เยี่ยนอวี่เจ้าค่ะ”

จางอู๋จีถอนหายใจเฮือกใหญ่ “แม่นางตู้ ความรู้ความสามารถของท่านล้ำเลิศยิ่งนัก ข้าได้ยินกิตติศัพท์ของท่านมานานแล้ว” เขาหยุดชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เช่นนั้นข้าจะช่วยท่าน แต่ท่านจะต้องระมัดระวังตนเองให้ดี”

สหายสนิทของหมอหลวงชางได้อธิบายถึงโครงสร้างของราชสำนัก และอำนาจมืดที่แฝงตัวอยู่ในวังหลวง เขาเชื่อว่ามีขุนนางบางคนกำลังสมคบคิดกับกองทัพเงาอสูร เพื่อโค่นล้มราชบัลลังก์

“หากเป็นเช่นนั้น” ตู้เยี่ยนอวี่กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เราก็ต้องหาหลักฐานมาเปิดโปงพวกเขาให้ได้เจ้าค่ะ”

–

ยามฤดูใบไม้ผลิผลิบานเต็มที่ ดอกไม้นานาชนิดเบ่งบานส่งกลิ่นหอมกรุ่น ตู้เยี่ยนอวี่และเสี่ยวจูพักอยู่ที่บ้านพักลับของจางอู๋จีในย่านชานเมืองหลวง นางยังคงฝึกฝนกำลังภายในอย่างไม่หยุดหย่อน และศึกษาตำราแพทย์โบราณเพื่อหาทางรักษาโรคระบาดที่ยังคงระบาดอยู่ในเมืองหลวง

จางอู๋จีได้ส่งสายสืบออกไปรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับกองทัพเงาอสูรและขุนนางที่สมคบคิดกับพวกเขา ซึ่งข้อมูลที่ได้มานั้นก็น่าตกใจยิ่งนัก พวกเขาพบว่ามีขุนนางระดับสูงหลายคนเป็นพวกเดียวกับกองทัพเงาอสูร และกำลังวางแผนที่จะก่อกบฏในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

“แม่นางตู้ นี่คือรายชื่อขุนนางที่สมคบคิดกับกองทัพเงาอสูร” จางอู๋จียื่นม้วนกระดาษม้วนหนึ่งให้ตู้เยี่ยนอวี่ ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด

ตู้เยี่ยนอวี่รับม้วนกระดาษมาคลี่อ่าน ดวงตาของนางเบิกกว้างเมื่อเห็นรายชื่อขุนนางเหล่านั้น บางคนเป็นขุนนางที่เคยได้รับการเคารพนับถือจากผู้คน

“พวกเขามิได้เพียงแค่ทำร้ายผู้คน แต่ยังทรยศต่อแผ่นดินด้วย” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ

“เราต้องหาหลักฐานที่แน่นหนา เพื่อเปิดโปงความจริงให้ฝ่าบาททรงทราบ” แพทย์หลวงชางกล่าว “แต่การเข้าถึงวังหลวงนั้นมิใช่เรื่องง่ายนัก”

ตู้เยี่ยนอวี่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เช่นนั้นเราก็จะต้องหาทางลอบเข้าไปในวังหลวงให้ได้เจ้าค่ะ”

แพทย์หลวงชางและจางอู๋จีมองหน้ากันด้วยความตกใจ “แม่นางตู้ ท่านจะทำเช่นนั้นหรือ มันอันตรายยิ่งนัก !”

“ข้าต้องทำเจ้าค่ะ” ตู้เยี่ยนอวี่กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “หากเราปล่อยให้เรื่องนี้ดำเนินต่อไป เมืองหลวงแห่งนี้จะต้องล่มสลายเป็นแน่”

นางวางแผนการลอบเข้าวังหลวงอย่างละเอียดรอบคอบ นางจะใช้ความรู้ด้านกำลังภายในของตนเอง เพื่อลอบเข้าไปในวังหลวงยามค่ำคืน และค้นหาหลักฐานที่สามารถเปิดโปงความชั่วร้ายของขุนนางกังฉินเหล่านั้นได้ ส่วนแพทย์หลวงชางและจางอู๋จีจะคอยให้ความช่วยเหลือจากภายนอก

ยามราตรี ดวงจันทร์ทอแสงนวลผ่องลงมายังวังหลวง

ตู้เยี่ยนอวี่สวมชุดที่เรียบง่าย พกยาถอนพิษและอาวุธเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดตัวไปด้วย ในคราแรกเสี่ยวจูอยากที่จะติดตามไปด้วย แต่ครานี้ตู้เยี่ยนอวี่มิอนุญาต เนื่องจากครั้งนี้มันอันตรายเกินไป

“คุณหนู ท่านจะต้องระวังตัวให้มากนะเจ้าคะ !” เสี่ยวจูกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอเบ้า

ตู้เยี่ยนอวี่ลูบศีรษะของเสี่ยวจูอย่างแผ่วเบา “มิต้องเป็นห่วงหรอกเสี่ยวจู ข้าจะกลับมาอย่างปลอดภัย”

นางใช้ความรู้ด้านกำลังภายในของตนเอง เพื่อปีนข้ามกำแพงวังหลวงอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ภายในวังหลวงนั้นใหญ่โตและซับซ้อนยิ่งนัก ดุจเขาวงกตที่ไร้ทางออก ตู้เยี่ยนอวี่ต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่งในการเคลื่อนไหว เพื่อมิให้ถูกทหารเวรยามตรวจพบ

นางเดินสำรวจไปตามห้องต่าง ๆ ในวังหลวงอย่างเงียบเชียบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่สามารถเปิดโปงความชั่วร้ายของขุนนางกังฉินเหล่านั้นได้ ในที่สุดนางก็มาถึงห้องทำงานของขุนนางคนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้าของกลุ่มกังฉิน ใบหน้าของเขาปรากฏอยู่ในรายชื่อที่จางอู๋จีได้มอบให้

ตู้เยี่ยนอวี่ลอบเข้าไปในห้องทำงานอย่างเงียบเชียบ ภายในห้องนั้นมืดสนิท มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างเล็กน้อย นางค้นหาหลักฐานอย่างละเอียดถี่ถ้วน

ในที่สุดนางก็พบนครม้วนกระดาษลับซ่อนอยู่ในลิ้นชักลับของโต๊ะทำงาน เมื่อคลี่ออกอ่าน ดวงตาของนางก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ ในนั้นมีรายละเอียดแผนการก่อกบฏทั้งหมด รวมถึงรายชื่อขุนนางที่สมคบคิดกับกองทัพเงาอสูร และแผนการที่จะปลงพระชนม์ฝ่าบาทในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“ชั่วร้ายยิ่งนัก !” ตู้เยี่ยนอวี่พึมพำกับตนเองด้วยความโกรธแค้น ดวงตาของนางฉายแววแน่วแน่ “ข้าจะต้องหยุดยั้งพวกเขาให้ได้ !”

นางรีบเก็บม้วนกระดาษลับนั้นใส่ในเสื้อคลุม และเตรียมที่จะออกจากห้องทำงานทันที ทว่าจู่ ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านนอก ตู้เยี่ยนอวี่รีบหลบซ่อนตัวอยู่หลังม่านบังตาอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ

ประตูห้องทำงานเปิดออกเผยให้เห็นร่างของชายผู้หนึ่งที่ก้าวเข้ามาในห้อง ดวงตาของเขาฉายแววอำมหิต เขาคือขุนนางผู้เป็นหัวหน้าของกลุ่มกังฉิน

ชายผู้นั้นเดินเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบ และจุดไฟจนสว่างจ้า ตู้เยี่ยนอวี่ลอบมองเขาจากหลังม่านบังตา หัวใจของนางเต้นระรัว

ชายผู้นั้นเดินตรงไปยังลิ้นชักลับของโต๊ะทำงาน และเปิดออก แต่เมื่อเห็นว่าม้วนกระดาษลับหายไป ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ

“ใคร ! ใครบังอาจเข้ามาในห้องของข้า !” ชายผู้นั้นร้องด้วยความโกรธ เสียงของเขาดังก้องไปทั่วห้อง

ตู้เยี่ยนอวี่รู้ดีว่าตนเองถูกจับได้แล้ว นางตัดสินใจที่จะเปิดเผยตัว เพื่อเผชิญหน้ากับความจริง

นางก้าวออกมาจากหลังม่านบังตาอย่างช้า ๆ ใบหน้าของนางสงบนิ่ง แต่แฝงด้วยความเด็ดเดี่ยว

“ข้าเองเจ้าค่ะ” ตู้เยี่ยนอวี่กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

ชายผู้นั้นมองตู้เยี่ยนอวี่ด้วยความตกตะลึง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง “เจ้า ! เจ้าเป็นใคร ! เจ้าเข้ามาในวังหลวงได้อย่างไร !”

“ข้าคือตู้เยี่ยนอวี่เจ้าค่ะ” นางตอบด้วยน้ำเสียงมั่นคง “และข้ารู้แผนการชั่วร้ายของพวกท่านทั้งหมดแล้ว”

ชายผู้นั้นหัวเราะเสียงดัง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! เด็กน้อย เจ้าบังอาจนัก ! เจ้าคิดหรือว่าเจ้าจะสามารถหยุดยั้งแผนการของพวกข้าได้”

“ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็จะหยุดยั้งพวกท่านให้ได้” ตู้เยี่ยนอวี่กล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “เพื่อปกป้องแผ่นดินนี้และผู้คนบริสุทธิ์”

กล่าวจบ ชายผู้นั้นก็พุ่งเข้าใส่ตู้เยี่ยนอวี่ทันที

ตู้เยี่ยนอวี่มิได้หวาดหวั่น นางเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและคล่องแคล่ว แต่แฝงด้วยพลังที่แข็งแกร่ง กำลังภายในที่ฝึกฝนมาตลอดถูกนำมาใช้อย่างเต็มที่

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด ตู้เยี่ยนอวี่พยายามใช้กำลังภายในของตนเองเพื่อรับมือกับชายผู้นั้น แต่เขามีวรยุทธ์ที่สูงส่ง และเป็นผู้ที่ได้รับฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

ตู้เยี่ยนอวี่กัดฟันแน่น ฝ่ามือทั้งสองสั่นเทาเล็กน้อยด้วยแรงกระแทกจากการปะทะเมื่อครู่ ร่างของนางถอยหลังไปสองก้าว เลือดในอกไหลย้อนขึ้นมาแทบถึงลำคอ แม้จะฝืนกลืนมันกลับลงไป แต่นางรู้ดีว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบ

ชายผู้นั้นยกยิ้มเย้ยหยัน “ฮึ เจ้าไม่มีทางชนะข้าได้หรอก !”

แววตาของตู้เยี่ยนอวี่กลับแน่วแน่ยิ่งขึ้น ดั่งน้ำแข็งที่ไม่อาจละลาย “ข้าจะไม่มีวันยอมพ่ายให้คนเช่นท่าน”

นางสูดลมหายใจเข้าลึก ปล่อยให้สติรวมศูนย์อยู่ที่ปลายฝ่ามือ แล้วรอจังหวะเพียงชั่วพริบตา เมื่อชายผู้นั้นพุ่งเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับกำลังภายในมหาศาล นางกลับเบี่ยงกายหลบอย่างอ่อนช้อย และในชั่วขณะหนึ่งนั้นเอง

ปลายนิ้วของนางแทงเข้าไปยังจุดลมปราณใต้รักแร้ข้างขวาของเขาอย่างแม่นยำ !

“อั่ก !” ชายผู้นั้นทรุดลงทันที ร่างสั่นเทิ้มด้วยความเจ็บปวด มือกุมแขนที่ไร้เรี่ยวแรง “เจ้า เจ้ากล้าแทงข้า !”

ตู้เยี่ยนอวี่มองเขาด้วยสายตาเยือกเย็น “นี่มิใช่เพราะข้าเก่งกว่า แต่เพราะท่านประมาทเอง”

เสียงของนางแม้แผ่วเบา แต่กลับเต็มไปด้วยอำนาจ “จำเอาไว้ให้ดี หากยังกล้ากระทำชั่วอีก ครานี้ข้าจะมิไว้ชีวิตท่านอีก”

นางหันหลังเดินจากไปช้า ๆ แม้ร่างกายจะอ่อนแรง แต่ทุกย่างก้าวกลับมั่นคงเฉกเช่นวีรสตรีผู้มีเป้าหมายแน่วแน่

ตู้เยี่ยนอวี่มิได้เสียเวลา นางรีบออกจากห้องทำงานทันที ทิ้งให้ชายผู้นั้นนอนกองอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวด นางต้องรีบนำหลักฐานนี้ไปให้ฝ่าบาททรงทราบ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

ยามราตรีที่ดวงจันทร์ลอยเด่นทอแสงนวลละมุนลงมาคล้ายม่านเงินที่โอบล้อมวังหลวงไว้ในอ้อมแขนแห่งความสงบ ตู้เยี่ยนอวี่เร่งฝีเท้าไปตามระเบียงยาวด้วยความคล่องแคล่ว เงาร่างของนางเคลื่อนไหวเงียบงันดุจเงาสะท้อนในสายน้ำ หัวใจเต้นถี่ด้วยแรงกังวล แต่ภายในกลับหนักแน่นด้วยเจตจำนงอันแน่วแน่ดุจเปลวเทียนที่ไม่หวั่นไหวในลมแรง