LOGINShare
๔๐ มังกรเหินปะทะพยัคฆ์ซ่อน
Last Updated:
2025-06-23 18:00:00บนลานประลองยุทธ์ที่กว้างใหญ่ สายลมที่เคยพัดเอื่อยพลันหยุดนิ่ง ดุจกำลังสะกดกลั้นลมหายใจเพื่อรอคอยการต่อสู้ครั้งประวัติศาสตร์ บรรยากาศรอบด้านเงียบสงัดจนได้ยินแม้เสียงใบไม้ไหว กู้เหยียนหลงและองค์ชายจ้าวเฟิงยืนประจันหน้ากัน ดั่งขุนเขาสองลูกที่ตั้งตระหง่านท้าทายซึ่งกันและกัน
กู้เหยียนหลงในอาภรณ์สีเงินยืนสงบนิ่ง กระบี่ยาวในมือสะท้อนแสงตะวันเป็นประกายวาววับ ท่วงท่าของเขามั่นคงดุจรากสนที่หยั่งลึก แต่อ่อนไหวพร้อมรับมือทุกสถานการณ์ดุจกิ่งหลิวต้องลม
ส่วนองค์ชายจ้าวเฟิงนั้นแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง เขากำดาบใหญ่ประจำกายไว้แน่น สองตาจับจ้องมาที่กู้เหยียนหลงราวกับพยัคฆ์ร้ายที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อ พลังปราณที่แผ่ออกมาจากร่างนั้นทั้งดุดันและเกรี้ยวกราด พร้อมที่จะระเบิดออกทุกขณะ
“เชิญท่านแม่ทัพใหญ่ลงมือก่อน” องค์ชายจ้าวเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่แววตากลับเย็นชา
“ในฐานะเจ้าบ้านที่ดี ข้าย่อมต้องให้เกียรติแขกผู้มาเยือนก่อน” กู้เหยียนหลงตอบกลับอย่างสุภาพแต่แฝงไว้ด้วยความเหนือกว่า
“ดี ! เช่นนั้นอย่าหาว่าข้ามิเกรงใจ !”
สิ้นเสียง องค์ช
Latest chapter
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๔๕ พายุในถ้วยชา
ข่าวการจับกุมตัวเสี่ยวจูเปรียบดั่งอสนีบาตที่ฟาดลงกลางใจของตู้เยี่ยนอวี่ ความเจ็บปวดและความโกรธแค้นปะทุขึ้นมาราวกับพายุคลั่งในถ้วยชาใบเล็ก ความสงบนิ่งที่นางเคยใช้เป็นเกราะป้องกัน บัดนี้ได้แตกร้าวลงอย่างสิ้นเชิง“พวกมัน... พวกมันบังอาจทำถึงเพียงนี้ !” น้ำเสียงของนางสั่นสะท้าน แววตาที่เคยแจ่มใสดุจสารทฤดู บัดนี้กลับลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงในขณะที่นางกำลังจะพุ่งทะยานออกจากห้องด้วยแรงโทสะ กู้เหยียนหลงก็ได้ก้าวเข้ามารวบร่างของนางไว้ด้วยอ้อมแขนที่แข็งแกร่ง“อวี่เอ๋อร์ ! ตั้งสติ !” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง “นี่คือสิ่งที่พวกมันต้องการ พวกมันต้องการให้เจ้าขาดสติและวิ่งเข้าไปสู่กับดักที่วางไว้”คำพูดของเขาเปรียบดั่งน้ำเย็นที่สาดใส่เปลวไฟ ทำให้ตู้เยี่ยนอวี่ได้สติกลับคืนมานางสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามข่มอารมณ์ที่ปั่นป่วนให้สงบลง ใช่แล้ว... นางจะพลาดท่าให้ศัตรูด้วยอารมณ์ชั่ววูบไม่ได้เด็ดขาด“ท่านพูดถูก ข้าเกือบจะเดินเข้าสู่หลุมพรางของพวกมันแล้ว” นางกล่าวพลางพิงร่างกับแผงอกที่อบอุ่นของเขา “
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๔๔ หมากสังหารในเงามืด
หลายวันผ่านไป กลิ่นหอมอันนุ่มนวลของเครื่องหอมสมานฉันท์ได้ลอยอวลไปทั่วทุกตำหนักในวังหลวง ดุจสายลมวสันต์ที่พัดพาความขุ่นมัวให้จางหาย บรรยากาศที่เคยตึงเครียดและอบอวลด้วยไอแห่งความขัดแย้ง ค่อย ๆ คลายลงอย่างน่าประหลาดใจ เหล่าขุนนางที่เคยหน้าบึ้งตึงใส่กันเริ่มมีรอยยิ้มและคำทักทายให้แก่กันบ้างแล้ว แม้จะเป็นเพียงผิวเผินก็ตามทีตู้เยี่ยนอวี่รู้ดีว่านี่เป็นเพียงการรักษาตามอาการ มิใช่การถอนรากถอนโคน แต่ก็ถือว่านางได้ซื้อเวลาและสกัดกั้นแผนการของฝ่ายตรงข้ามได้สำเร็จไปอีกหนึ่งก้าวทว่า พยัคฆ์ร้ายที่ถูกลิดรอนคมเล็บ ย่อมต้องหาวิธีสังหารเหยื่อด้วยวิธีอื่นที่แยบยลกว่าเดิมณ เรือนรับรองของคณะทูตแคว้นเวย องค์ชายจ้าวเฟิงกำลังพิจารณากระดานหมากเบื้องหน้าด้วยสายตาที่เย็นชา“เครื่องหอมของนาง ทำให้บรรยากาศในวังหลวงสงบลงอย่างเห็นได้ชัด” เสนาบดีหลิวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แฝงความกังวล “สตรีผู้นี้มีวิธีการที่เหนือความคาดหมายอยู่เสมอ”องค์ชายจ้าวเฟิงแย้มพระสรวลที่มุมปาก“นางใช้โอสถรักษาโรคที่กายและอากาศ แต่จะรักษาโรคที่เกิดในใจคนได้อย่างไร&rdquo
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๔๓ พิษไร้เงา เงามืดในใจคน
หลายวันผ่านไปหลังพระอาการประชวรของฝ่าบาททุเลาลง แม้บุปผาปรสิตจะถูกขนย้ายออกไปจนสิ้น แต่ดูเหมือนว่าละอองเกสรที่มองไม่เห็นของมันได้หยั่งรากลึกลงในจิตใจของผู้คนในวังหลวงแห่งนี้แล้วบรรยากาศที่เคยสงบสุข บัดนี้กลับอบอวลไปด้วยไอแห่งความขัดแย้งที่ไร้รูป ตู้เยี่ยนอวี่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัว ขันทีนางกำนัลที่เคยคล่องแคล่วกลับพลั้งเผลอทำของตกแตกอยู่บ่อยครั้ง เหล่าองครักษ์ที่เคยมีระเบียบวินัยกลับมีเรื่องกระทบกระทั่งกันด้วยโทสะเพียงเล็กน้อย แม้แต่เหล่าขุนนางในท้องพระโรง ก็มักจะถกเถียงกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ดุจเปลวไฟที่พร้อมจะลุกโชนขึ้นจากถ่านที่คุอยู่“นี่มิใช่เรื่องปกติ” ตู้เยี่ยนอวี่เอ่ยกับกู้เหยียนหลงในยามค่ำคืน “พิษของบุปผาปรสิตมิได้ทำร้ายร่างกายโดยตรง แต่มันบั่นทอนสติสัมปชัญญะ ทำให้จิตใจอ่อนแอลง และขยายอารมณ์ด้านลบให้รุนแรงขึ้น วังหลวงในยามนี้เปรียบเสมือนดินปืนที่แห้งกรัง รอเพียงประกายไฟเล็ก ๆ ก็พร้อมจะระเบิดขึ้นได้ทุกเมื่อ”กู้เหยียนหลงขมวดคิ้ว “และเสนาบดีหลิวก็คือผู้ที่กำลังถือคบเพลิงนั้นอยู่”
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๔๒ วังวนบุปผามายา
เสียงของขันทีที่ร้อนรนเปรียบดั่งสายฟ้าที่ฟาดลงมากลางใจ ตู้เยี่ยนอวี่และกู้เหยียนหลงมิมีเวลาให้ตกตะลึง พวกเขารีบรุดไปยังตำหนักบรรทมของฝ่าบาทในทันที ทุกย่างก้าวที่เหยียบย่ำไปบนพื้นหยกขาวของวังหลวง ช่างหนักอึ้งราวกับกำลังเดินฝ่าพายุที่มองไม่เห็น“เหยียนหลง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในตำหนัก ท่านต้องสงบนิ่งไว้” ตู้เยี่ยนอวี่กระซิบขณะที่พวกเขากำลังวิ่ง “การเปิดโปงความจริงในยามนี้ มีแต่จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง เราต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าก่อน”กู้เหยียนหลงพยักหน้า แววตาคมกริบของเขาสงบนิ่งแต่แฝงไว้ด้วยความระแวดระวัง เขาเข้าใจในทันทีว่า นี่มิใช่เพียงการรักษาพระอาการประชวร แต่เป็นสมรภูมิรบที่ใช้ปัญญาเป็นอาวุธเมื่อมาถึงตำหนักบรรทม บรรยากาศภายในช่างน่าอึดอัดยิ่งนัก เหล่าหมอหลวงอาวุโสยืนเรียงรายด้วยใบหน้าเคร่งเครียด เสนาบดีหลิวและองค์ชายจ้าวเฟิงยืนอยู่ไม่ไกลจากพระแท่นบรรทม ใบหน้าของทั้งสองฉายแววห่วงใยอย่างสุดซึ้ง แต่ในสายตาของตู้เยี่ยนอวี่แล้ว มันคือการแสดงละครฉากใหญ่ที่น่าสมเพชฝ่าบาทประทับอยู่บนพระแท่นบรรทม พระพักตร์ของพระองค์ซีดเซียว แต่ที่น่ากังวล
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๔๑ ของกำนัลจากพยัคฆ์ร้าย
ค่ำคืนหลังการประลองยุทธ์ วังหลวงอบอวลไปด้วยบรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลองชัยชนะของแม่ทัพใหญ่กู้เหยียนหลง เสียงดนตรีและการร่ำสุรายังคงดังกังวาน ทว่าในเรือนพักของหมอหลวง บรรยากาศกลับสงบนิ่งและแฝงไว้ด้วยความใคร่ครวญ“ชัยชนะในวันนี้อาจเป็นเพียงสุราพิษเคลือบน้ำตาล” ตู้เยี่ยนอวี่เอ่ยขึ้นขณะที่นางกำลังเปลี่ยนผ้าพันแผลให้กู้เหยียนหลงอย่างแผ่วเบา แม้เขาจะมิได้รับบาดเจ็บรุนแรง แต่การใช้พลังปราณอย่างหนักก็ทำให้ร่างกายต้องการการฟื้นฟู “การทำให้พยัคฆ์ร้ายเสียหน้าต่อหน้าธารกำนัล ย่อมมีแต่จะทำให้มันยิ่งเคียดแค้นและอันตรายมากขึ้น”กู้เหยียนหลงมองนางด้วยสายตาอ่อนโยน“ข้ารู้ แต่เรามิมีทางเลือกอื่น นี่คือการประกาศให้ศัตรูทั้งที่เปิดเผยและซ่อนเร้นได้รู้ว่า แผ่นดินต้าเฉินมิใช่ลูกพลับนิ่มที่ผู้ใดจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด”ทั้งสองต่างรู้ดีว่า หมากกระดานนี้ยังอีกยาวไกล ชัยชนะในวันนี้เป็นเพียงการกินหมากตัวเล็ก ๆ ของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้นวันรุ่งขึ้น เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น องค์ชายจ้าวเฟิงได้ทูลขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทอีกครั้ง ท่าทีของเขาแตกต่างจากเมื่อว
วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน ๔๐ มังกรเหินปะทะพยัคฆ์ซ่อน
บนลานประลองยุทธ์ที่กว้างใหญ่ สายลมที่เคยพัดเอื่อยพลันหยุดนิ่ง ดุจกำลังสะกดกลั้นลมหายใจเพื่อรอคอยการต่อสู้ครั้งประวัติศาสตร์ บรรยากาศรอบด้านเงียบสงัดจนได้ยินแม้เสียงใบไม้ไหว กู้เหยียนหลงและองค์ชายจ้าวเฟิงยืนประจันหน้ากัน ดั่งขุนเขาสองลูกที่ตั้งตระหง่านท้าทายซึ่งกันและกันกู้เหยียนหลงในอาภรณ์สีเงินยืนสงบนิ่ง กระบี่ยาวในมือสะท้อนแสงตะวันเป็นประกายวาววับ ท่วงท่าของเขามั่นคงดุจรากสนที่หยั่งลึก แต่อ่อนไหวพร้อมรับมือทุกสถานการณ์ดุจกิ่งหลิวต้องลมส่วนองค์ชายจ้าวเฟิงนั้นแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง เขากำดาบใหญ่ประจำกายไว้แน่น สองตาจับจ้องมาที่กู้เหยียนหลงราวกับพยัคฆ์ร้ายที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อ พลังปราณที่แผ่ออกมาจากร่างนั้นทั้งดุดันและเกรี้ยวกราด พร้อมที่จะระเบิดออกทุกขณะ“เชิญท่านแม่ทัพใหญ่ลงมือก่อน” องค์ชายจ้าวเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่แววตากลับเย็นชา“ในฐานะเจ้าบ้านที่ดี ข้าย่อมต้องให้เกียรติแขกผู้มาเยือนก่อน” กู้เหยียนหลงตอบกลับอย่างสุภาพแต่แฝงไว้ด้วยความเหนือกว่า“ดี ! เช่นนั้นอย่าหาว่าข้ามิเกรงใจ !”สิ้นเสียง องค์ช
You may also like
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน12.1K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่120.7K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ28.8K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย432.6K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่179.3K viewsทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง
มังกรเล่นน้ำ3.2K viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย128.9K viewsแม่ทัพร้ายโหยหารัก
จ้าวฮุ่ยอิง3.6K views
