๖๘ ค่ายกลร้อยสังหาร

ณ ที่พำนักลับของสำนักพันเงา

บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด แผนที่ของจวนเสนาบดีหลิวถูกกางออกบนโต๊ะ มันเป็นมากกว่าจวนของขุนนางธรรมดา แต่คือป้อมปราการที่ถูกสร้างขึ้นอย่างแยบยล

“จวนของหลิวเจิ้งถูกขนานนามในยุทธภพว่าหลงเหอ” นายหญิงแห่งเงากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เยียบเย็น ดวงตาของนางจับจ้องไปที่แผนที่ราวกับจะแผดเผามันให้เป็นเถ้าถ่าน “ผู้ที่คิดจะเข้าไป มีแต่เข้าได้... ออกไม่ได้”

พวกเขาต้องการข้อมูลจากภายในที่มากกว่าแผนผังทางสถาปัตยกรรมธรรมดา ตู้เยี่ยนอวี่จึงตัดสินใจเข้าพบเยว่ฉานอีกครั้งหนึ่ง

“บัดนี้เรารู้แล้วว่าศัตรูที่แท้จริงของท่านคือผู้ใด” ตู้เยี่ยนอวี่กล่าวกับเยว่ฉานที่นั่งนิ่งอยู่ในห้องขัง “ความแค้นของท่าน จะได้รับการชำระก็ต่อเมื่อหลิวเจิ้งสิ้นอำนาจ และการจะโค่นล้มเขาได้ เราจำเป็นต้องมีบัญชีลับเล่มนั้น ท่านเคยเข้าไปในจวนของเขาหรือไม่”

ดวงตาของเยว่ฉานที่เคยไร้แวว บัดนี้กลับฉายประกายความแค้นอันลึกล้ำ

“ข้าเคยเข้าไปในฐานะขลุ่ยมายา” นางกล่าว “จวนของมันมิได้มีเพียงองครักษ์ฝีมือดี แต่ยังเต็มไปด้วยกลไกสังหารและค่ายกลที่อำมหิต”

ด้วยแรงแค้นเป็นเครื่องนำทาง เยว่ฉานได้วาดแผนผังภายในของจวนเสนาบดีหลิวอย่