บทที่ 02 ผู้หญิงร้ายๆ กับผู้ชายเสียทรง [1]

Lux beyond condominium

12.47 น.

“ไหนล่ะคุณเป็นของผม ผมเป็นของคุณ” คาริสาบ่นอุบ กวาดสายตามองห้องกว้างพลางยกมือขึ้นปิดปากหาวหวอดใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจทิ้ง

เมื่อคืนภากรพาเธอกลับมาที่นี่ โดยอ้างว่าเป็นคอนโดของเขา แต่เธอไม่เชื่อคำพูดของเขาหรอก เป็นไปได้ยากที่คนอย่างเขา ซึ่งมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเข้าถึงยาก (หากไม่มีผลประโยชน์ร่วมกัน) และน่าจะหวงความเป็นส่วนตัวมาก จะพาเธอมาถึงห้องที่พักอาศัยอยู่จริง

ข้าวของเครื่องใช้แต่ละอย่างดูเหมือนใหม่ บางชิ้นยังไม่ผ่านการใช้งานด้วยซ้ำ แม้แต่รองเท้าสลิปเปอร์ในตู้ที่เธอหยิบออกมาสวม ยังมีป้ายราคาห้อยอยู่เลย

แต่พามาแล้วเท่ากับพามาทิ้งอย่างนั้นเหรอ?

เมื่อคืนเขาเปิดประตูห้องต้อนรับเธอ ก่อนที่ตัวเองจะเดินตามเข้ามาเพียงไม่กี่ก้าว จากนั้นก็รับสายโทรศัพท์จากโรงพยาบาลแล้วก็รีบไปในทันที จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่โผล่หัวกลับมา

รอจนเที่ยงวันแล้วแม้แต่เงาของเขาเธอก็ไม่เห็น ทำราวกับกำลังปั่นหัวเธอเล่นอย่างไรอย่างนั้น แม้ใจหนึ่งเธอจะพยายามคิดว่าเขาอาจยังติดพันธุระเรื่องของน้องสาว แต่อย่างน้อยก็น่าจะส่งข่าวกลับมาบ้าง ตัวมาไม่ได้ เบอร์โทรของกันและกันยังไม่มี แต่แค่ไปนั่งเฝ้าเธอที่บาร์ยังพาคนไปติดตามไปสามสี่คน จะชี้นิ้วจิ้มมาสักคนให้ขับรถกลับมาส่งข่าวให้เธอมันจะไปยากเย็นอะไร

ปัง!

ปิดประตูห้องด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟต์เพราะเธอต้องกลับแล้ว

ติ๊ง!

พบคนของภากรตั้งแต่ก้าวเท้าออกมาจากลิฟต์เลย

“จะกลับแล้วเหรอครับคุณคริส”

คาริสาดึงหน้าใส่เสียเลย โมโหเจ้านาย พาลลงที่ลูกน้องนี่แหละ

“ผมชื่อสมุทรครับ เป็นผู้ช่วยคุณกร” เขาแนะนำตัว “คุณกรสั่งเอาไว้ว่าถ้าคุณคริสต้องการจะกลับ ให้ผมขับรถไปส่ง”

“เขาสั่งเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไรคะ”

“เมื่อคืนครับ”

แบบนี้ก็แสดงว่าเขาตั้งใจจะไม่กลับมา จงใจปล่อยให้เธอรอเก้อจริงๆ

“ขอบคุณค่ะคุณสมุทร แต่คริสสะดวกกลับเองมากกว่า”

“แต่คุณกรกำลังเดินทางกลับแล้วนะครับ น่าจะใกล้ถึงแล้ว”

“เรื่องของเขาสิคะ” คาริสาบอกอย่างไม่คิดจะใส่ใจ ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายผิดเงื่อนไข ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เธอต้องสนใจอีก

“นี่คีย์การ์ดค่ะ”

“คริส” ภูมิพัฒน์ที่เธอนัดเอาไว้มาถึงพอดี

โชคดีที่เธอจำเบอร์ของเขาได้ จึงใช้โทรศัพท์ในห้องโทรให้เขาแวะมารับ

“คริสกลับก่อนนะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก สวัสดีค่ะ” คาริสายกมือไหว้สมุทรก่อนจะรีบเดินมาหาภูมิพัฒน์ทันที

ขึ้นรถภูมิพัฒน์ได้เธอจึงลอบถอนหายใจ เสียงถอนหายใจของเธอดังเสียจนเจ้าของรถที่กำลังขับรถอยู่ต้องหันมามอง

“เป็นอะไร เมื่อกี้ใครเหรอ”

“ใคร อ๋อ คุณสมุทรน่ะ ผู้ช่วยของคนรู้จัก”

“คนรู้จัก?”

“อืม ไปหาอะไรกินก่อนเถอะ หิว อีกนิดจะโมโหหิวใส่นายแล้วเนี่ย” คาริสาอ้างแบบขอไปที นึกเสียดายเวลาหนึ่งคืนกับอีกครึ่งวันที่เธอเสียไปแบบไร้ประโยชน์ แต่จะพยายามคิดว่าแลกกับข้อมูลของปัตถ์พงษ์ที่เธอได้มา

นอกจากผู้หญิงที่เธอเห็นว่าเขาไปนัวเนียด้วยที่ผับเมื่อคืนก่อนวันแต่งงาน ก่อนหน้านี้ก็ยังมีน้องสาวของภากรอีกคนหนึ่งด้วย ซึ่งถ้าลองมีสันดานเป็นแบบนี้ ก็เดาไม่ยากว่าไม่น่าจะมีแค่สองคน และต้องมีทั้งแบบที่เป็นตัวเป็นตน แต่คบซ้อนซ่อนเอาไว้ แล้วก็มีแบบชั่วครั้งชั่วคราวที่เจอกับตามผับบาร์

“คิดอะไรอยู่” เสียงภูมิพัฒน์ดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด

“คิดว่าฉันกินอะไรเป็นอาหาร ทำไมถึงเคยคิดว่าผู้ชายอย่างไอ้ปัตถ์พงษ์เป็นคนดี” คาริสาอดจะก่นด่าตัวเองไม่ได้

“ตอนรู้จักเธอแรกๆ ฉันก็เข้าใจว่าเธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อยเหมือนกัน”

“ไอ้...” คาริสาหันไปมองตาขวางใส่

“เอาน่า อย่างน้อยเธอก็ยังไม่ได้แต่งงานกับมันสักหน่อย”

“แต่ฉันหงุดหงิดตัวเองนี่ นายคิดว่าฉันโดนของไหมภูมิ”

“เธอช่วยจริงจังได้สักสิบนาทีไหมคริส เรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอยังทำเป็นเล่น”

“ฉันก็จริงจังอยู่นี่ไง ถ้าฉันไม่โดนของ ทำไมที่ผ่านมาฉันถึงไม่เอะใจเลยสักนิด เซนส์ผู้หญิงของฉันมันใช้การไม่ได้เลยหรือไง”

คาริสาบ่นตลอดทางกระทั่งถึงร้านอาหาร

“เธอเคยได้ยินคำว่าโลกสองใบไหม”

“เคย แต่มันทำได้จริงเหรอวะ คนโกหก ยังไงก็ต้องมีหลุดกันบ้าง แต่นี่คำพูดของมัน การกระทำทุกอย่างดูน่าเชื่อไปหมดว่าเป็นคนซื่อ คนดี”

ภูมิพัฒน์ฟังไปถอนหายใจไปก่อนจะพากันเดินเข้ามาในร้าน หาที่นั่งแล้วต่างคนต่างสั่งอาหาร จากนั้นภูมิพัฒน์จึงส่งไอแพดของตัวเองให้กับเธอ

“ได้มาแล้วเหรอ”

“อืม ชื่ออัลบั้มคาริสา”

คาริสารีบคว้าไอแพดมาเปิดดู เลือกดูรูปภาพแล้วเลื่อนหาอัลบั้มคาริสาตามที่ภูมิพัฒน์บอก

แต่พอจิ้มนิ้วเปิดดูปุ๊บ สองตาของเธอก็แทบถลนออกจากเบ้าเมื่อเห็นภาพของปัตถ์พงษ์กับผู้หญิงมากหน้าหลายตารวมๆ แล้วหลายสิบรูป ยิ่งเลื่อนดูเธอยิ่งแค้นใจ!