บทที่ 15 คำชี้แนะจากผู้อาวุโส

หลี่ซูฮวารู้สึกผ่อนคลายและรู้สึกพึงพอใจในการปรนนิบัติจากจ้าวเฉินอวี้เป็นอย่างยิ่ง นางจึงมอบตั๋วเงินให้เขาไปหนึ่งร้อยตำลึงเพื่อไว้ใช้จ่าย จ้าวเฉินอวี้ดีใจยิ่งนัก ตั้งแต่แต่งนางเข้าจวนมาสมบัติทุกชิ้นของเขานางก็เก็บไปเสียหมด เขาเองก็ยอมตามใจนาง จะให้ทำเช่นไรได้เล่า ก็เขากลัวภรรยานี่นา

ด้านหลี่ชิงเยียนนั้น ยามนี้นางกำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ตั้งแต่ผ่านคืนเข้าหอในคืนนั้น เสิ่นเทียนเหยาก็ไม่มาหานางอีกเลย อีกทั้งนางยังต้องคอยรบรากับเหล่าอนุของเขาอยู่ทุกวี่วัน ยามนี้ใบหน้างดงามราวนางฟ้านางสวรรค์ กลับแก่ชราราวกับหญิงสูงวัย เสิ่นเทียนเหยาที่ชื่นชมความงดงาม เมื่อได้เห็นหลี่ชิงเยียนในสภาพเช่นนี้ก็รู้สึกรังเกียจนางขึ้นมา

เมื่อนึกถึงหลี่ซูฮวาพี่สาวของนาง ใจของเขาก็ร้อนรุ่มขึ้นมาเสียดื้อ ๆ หากรู้ว่าแต่งหลี่ชิงเยียนมาแล้วนางจะกลายเป็นเช่นนี้ มิสู้เขาแต่งกับหลี่ซูฮวาเสียยังดีกว่า

"ท่านอ๋องยาต้มเสร็จแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

"นำมาให้ข้า"

หมอหลวงต้มยาบำรุงมาให้เขาเหมือนเช่นทุกวัน เสิ่นเทียนเหยารับมาดื่มจนหมดถ้วย รสชาติขมของมันทำให้เขาเบ้หน้าเล็กน้อย

นี่คือยาที่ท่านหมอหลวงปรุงขึ้นมาใหม่ หวังจะช่วยทำให้ตรงนั้