Semua Bab วิวาห์ป่วนในจวนแม่ทัพ: Bab 1 - Bab 10

หลี่ซูฮวาเดินกลับมาที่จวนตระกูลหลี่อย่างไม่รีบไม่ร้อน ระหว่างทางนางก็สังเกตสถานการณ์โดยรอบไปด้วย นางไม่คุ้นชินกับเส้นทาง จึงอาศัยถามชาวบ้านเหล่านั้น จึงพอได้รู้ว่าที่นี่คือเมืองต้าเฉวียน เมืองหลวงที่รุ่งเรืองและใหญ่โตกว้างขวาง โอบล้อมไปด้วยภูเขาและต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์ อีกทั้งยังมีแม่น้ำขนาดใหญ่โอบล้อมเอาไว้อีกด้วย สายตาของเหล่าชาวบ้านค่อนข้างมองนางด้วยความสงสัย คงเพราะเสื้อผ้าของนางดูเลอะเทอะ โชคดีที่เลือดของพวกคนชั่วไม่กระเด็นมาถูกเสื้อผ้าของนาง มิเช่นนั้นนางคงลำบากกว่าเดิมเป็นแน่เมื่อเดินมาไม่นานนัก นางก็พบกับจวนตระกูลหลี่ จวนแห่งนี้ค่อนข้างใหญ่โตและกว้างขวาง ด้านหน้าประตูจวนติดป้ายขนาดใหญ่เอาไว้ว่า 'จวนตระกูลหลี่' หลี่ซูฮวาไม่ได้ต้องการจะเรียกพ่อบ้านหรือใครมาเปิดประตูให้นางในยามวิกาลเช่นนี้อยู่แล้ว นางจึงเดินลัดเลาะหาทางเข้าอีกทาง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังหาไม่พบ นางจึงตัดสินใจปีนกำแพงกระโดดเข้าไปในจวนตระกูลหลี่แทน นางกระทำการอย่างรอบคอบเพื่อมิให้ใครมาพบเห็นนางได้หลี่ซูฮวากระโดดลงจากกำแพงอย่างคล่องแคล่ว นางสอดส่ายสายตามองไปโดยรอบ ก่อนจะพบว่ายามนี้นางกำลังยืนอยู่ที่ด้านหลังของจวน ซึ่งม

หลี่ซูฮวากลับมาที่เรือนปีกซ้ายด้วยความรู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่ง การได้ลงไม้ลงมือกับแม่ครัว ทำให้นางรู้สึกโล่งสบายใจยิ่งนักรุ่งเช้าวันต่อมา หลี่ซูฮวาตื่นขึ้นมาแต่เช้า นางเดินไปที่สวนท้ายจวนเพื่อยืดเส้นยืดสายให้ร่างกายเข้าที่เข้าทางเสียหน่อย ร่างกายนี้อ่อนแอบอบบางเกินไป โชคดีที่นางค่อย ๆ ปรับสภาพได้ และหมั่นฝึกฝนออกกำลังกายบ่อย ๆ ร่างนี้จึงแข็งแรงขึ้นมากกว่าแต่ก่อน เมื่อกลับมาถึงก็พบกับอาหารชุดใหญ่ที่ห้องครัวส่งมาให้ ทั้งเนื้อตุ๋น โจ๊กที่ข้นจนเห็นเม็ดข้าว อีกทั้งยังมีผักสดอีกมากมาย หลี่ซูฮวาที่ได้เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก หึ!!! ไม่ทุบไม่ตีไม่ดีขึ้นเลยสินะ!!! หลังจากอาบน้ำและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์เรียบร้อย คนของเรือนใหญ่ก็มาแจ้งแก่นางว่าให้รีบไปที่เรือนใหญ่ทันที หลี่ซูฮวาถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะค่อย ๆ เดินไปที่เรือนใหญ่อย่างไม่รีบไม่ร้อน เมื่อนางมาถึงก็ได้ยินเสียงหัวเราะของบุรุษดังแว่วออกมาจากในเรือนใหญ่ ผสมผสานกับเสียงสตรีน้อยนางหนึ่งที่ใสกังวานราวกับระฆังใบใหญ่ เมื่อหลี่ซูฮวาเดินเข้าไปข้างใน ผู้คนที่กำลังนั่งจิบชากันอยู่ที่ห้องโถงกลางเรือนก็พลันมีสีหน้าเร

เฟิ่งหยูเสียเลือดมากมายจนสติของเขาเริ่มพร่าเลือน หลี่ซูฮวายกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ก่อนจะสั่งให้คนไปตามพ่อบ้านตู้มาพบนางอย่างเร่งด่วน พ่อบ้านตู้ที่รีบวิ่งมาถึงเรือนปีกซ้าย เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าก็รู้สึกสยดสยองเป็นอย่างมาก ร่างของเฟิ่งหยูที่นอนหายใจรวยริน อีกทั้งยังโชกไปด้วยเลือดสร้างความน่าหวาดกลัวให้แก่เขาเป็นอย่างยิ่ง ถัดจากร่างของเฟิ่งหยูไม่ไกล เขาก็ได้พบกับหลี่ซูฮวาที่นั่งคุดคู้อยู่ตรงมุมห้อง ร่างของนางสั่นเทา ใบหน้าสวยหวานชุ่มไปด้วยหยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า เมื่อพ่อบ้านตู้สังเกตอย่างละเอียดอีกคราจึงได้พบว่ามีสุนัขล่าเนื้อสีดำตัวใหญ่กำลังนอนหมอบอยู่ใกล้ ๆ กับนาง "คุณหนูใหญ่!!!""พ่อบ้านตู้!!! ข้ากลัว รีบไปตามท่านปู่มาเร็วเข้าเถิด ฮือออ!!!"หลี่ซูฮวาเสแสร้งทำเป็นยกมือขึ้นมาปิดหน้า พลางร่ำร้องสะอึกสะอื้น พ่อบ้านตู้แทบมิทันได้สังเกตด้วยซ้ำ ว่าใบหน้าสวยภายใต้ฝ่ามือนั้น กำลังยกยิ้มอย่างอำมหิตอยู่ ฮูหยินใหญ่กำลังนั่งจิบชาร้อนอย่างละเมียดละไม ในใจของนางตอนนี้กำลังมีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ป่านนี้เฟิ่งหยูคงจะจัดการหลี่ซูฮวาไปเรียบร้อยแล้ว แต่ทว่าความฝันของนางกลับต้องพังทลายลงเมื่อ

หลี่กวงเว่ยที่สะสางงานต่าง ๆ ในราชสำนักเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขากำลังเดินทางกลับจวนตระกูลหลี่ ระหว่างทางเขาได้พบกับพ่อบ้านตู้ที่กำลังวิ่งกระหืดกระหอบมาหาเขา พ่อบ้านตู้บอกว่าหลี่ซูฮวามีเรื่องสำคัญต้องการจะปรึกษาเขาเสียหน่อย เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาจึงมุ่งหน้ากลับมาที่จวนอย่างเร่งด่วนเมื่อมาถึงจวนก็พบว่าหลี่ซูฮวามารอเขาอยู่ที่หน้าจวนก่อนแล้ว ทั้งสองจึงพูดคุยกันไปพลางเดินรับลมไปพลาง ยามนี้อากาศค่อนข้างเย็นสบายไม่น้อย หลี่ซูฮวาชวนท่านปู่ของนางพูดเรื่องสินเดิมและเรื่องของมารดานางไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเดินมาถึงจวนท้ายจวน เขาก็บังเอิญได้ยินเสียงครางกระเส่าปนเหนื่อยหอบของบุรุษและสตรีดังแว่วอยู่ไม่ไกลมากนัก ใบหน้าชราขมวดมุ่นก่อนจะเดินเข้าไปดูที่มาของต้นเสียงทันที เขาถึงกับต้องโมโหสุดขีดที่ได้เห็นภาพบัดซบตรงหน้า "นังแพศยา"ยามนี้ฮูหยินใหญ่ไร้ซึ่งสติใดใดแล้ว นางยังคงถูกไฟราคะแผดเผาจนมิอาจหยุดยั้งได้"ไปตามหลี่เหวยมาเดี๋ยวนี้"พ่อบ้านตู้ที่ได้ยินเช่นนั้น จึงรีบตรงไปที่เรือนใหญ่ทันที หลี่ซูฮวาเสแสร้งแกล้งทำเป็นยกมือขึ้นมาปิดใบหน้าอย่างเขินอายไม่กล้ามอง แต่ทว่านางยังคงแอบสอดส่องสายตามองผ่านง่ามนิ้วท

หลายวันต่อมา แม่ทัพใหญ่จ้าวก็นำแม่สื่อมาสู่ขอหลี่ซูฮวา ด้วยเพราะฮูหยินใหญ่ของเขาอาการย่ำแย่มิสู้ดีนักจึงมาด้วยตนเองมิได้ เดิมเขาจะให้ฮูหยินรองมาทำหน้าที่นี้แทน แต่กลับถูกจ้าวเฉินอวี้ด่าว่าเสียจนหน้าชา เขาจึงต้องมาด้วยตนเองคราหนึ่ง การเจรจาเป็นไปอย่างราบรื่นดี หลี่กวงเว่ยเองก็มิได้ขัดข้องสิ่งใด การแต่งงานของหลี่ซูฮวาและจ้าวเฉินอวี้จึงกำหนดเอาไว้ ในอีกสามเดือนข้างหน้า หลี่ชิงเยียนที่ได้ทราบเรื่องก็รู้สึกเจ็บแค้นใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ท่านแม่ของนางต้องกระเด็นออกไปจากจวนก็เพราะฝีมือของหลี่ซูฮวา นังสตรีต่ำช้าผู้นั้น คอยดูเถิด วันที่นางได้เป็นพระชายาของท่านอ๋อง วันนั้นนางจะเหยียบหลี่ซูฮวาให้จมดิน ยิ่งได้นึกถึงใบหน้าที่งดงามของท่านอ๋อง ใบหน้าของหลี่ชิงเยียนก็แดงระเรื่อ เฝ้านึกถึงคืนวันที่แสนมีความสุขในจวนอ๋องที่กำลังรอคอยนางอยู่ เช้าวันนี้หลี่ซูฮวาออกจากจวนและมุ่งหน้ามาที่โรงเตี๊ยมซึ่งเป็นสินเดิมของท่านแม่ เป็นอย่างที่ท่านปู่ว่าเอาไว้ไม่มีผิด คนงานล้วนเป็นคนของเฟิ่งหรวนทั้งหมด พวกเขาถามหานางอยู่ตลอดเวลา หลี่ซูฮวาจึงเอ่ยตอบไปตามที่ท่านปู่สั่งเอาไว้ เดิมทีก็มีคนไม่เชื่อนาง อีกทั้งยังมองนางด้วย