LOGINShare
บทที่ 9 หวนคืนมาพบ
Last Updated:
2025-06-25 12:00:54นับจากวันนั้นที่ไป๋เฉินเซียงได้พบกับหลานอี้ซิน นางก็ไม่คิดเฉียดกรายเข้าใกล้น้ำพุร้อนยามที่เขามารับการรักษาดวงตาอีก เพราะไม่อยากคอยปิดบังตัวตนให้ต้องอึดอัด และไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนอีกเช่นเดียวกัน
ไป๋เฉินเซียงหนีออกจากจวนสกุลไป๋ได้ร่วมสองเดือนแล้ว ไม่กี่วันมานี้นางได้ลงเขาติดตามนักพรตน้อยเกาจวิ้นเข้าไปในตัวเมือง ภาพที่ประกาศตามหาไป๋เฉินเซียงบ้างเก่าลอกล่อนจนมองไม่ออก บางป้ายประกาศก็ถูกละเลงหนวดเคราเพื่อความสนุก ไป๋จื่อเหิงถอดใจจากการติดตามหานางไปตั้งนานแล้ว เพราะยามนี้ไป๋อีถิงได้เข้าไปเป็นอนุของแม่ทัพชิงหลงเป็นที่เรียบร้อย
เดิมทีไป๋เฉินเซียงอยากขออภัยพี่สาวต่างมารดาตนเช่นกัน ไป๋อีถิงต้องตกกระไดพลอยโจนเช่นนี้ก็เป็นเพราะนางดื้อรั้นเอาแต่ใจ ไป๋เฉินเซียงทราบดีการเข้าไปเป็นอนุที่ท้ายเรือนหวังเหว่ยหาใช่เรื่องน่ายินดี ที่นั่นคืออเวจีบนดินดี ๆ นี่เอง
แต่นึกดูแล้วที่ไป๋เฉินเซียงต้องถูกผลักไสไปเป็นอนุ ล้วนเป็นแผนการต่ำช้าของหยางปิ่งอี้ทั้งสิ้น
กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนอง!
“ท่านอาจารย์ คุณชายห
Latest chapter
วิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด บทที่ 39 ตัวอันตราย
หลังจากวันนั้นหลานอี้ซินก็ยื่นฎีกาถวายฮ่องเต้ ทุกอย่างได้รับการพิจารณาตามที่เขาต้องการทั้งหมด ไป๋เฉินเซียงรับอาสาช่วยงานประจำการที่ศาลาพักพิงผู้ไร้บ้าน ไม่เพียงเท่านั้นนางยังอาสาช่วยตามหาบ้านให้เด็ก ๆ ที่ถูกโจรลักพาตัวมาอีกด้วยสืบเสาะไปมาจึงได้รู้ว่าลู่ฮ่าวคือบุตรชายของพ่อค้าระดับเศรษฐี มิน่าครั้งแรกที่ไป๋เฉินเซียงพบเขาผิวพรรณจึงได้เกลี้ยงเกลาไม่คล้ายขอทานทั่วไป ในตอนนั้นบิดาของลู่ฮ่าวเข้ามาค้าขายยังแคว้นจื่อโจว ลับตาไม่กี่อึดใจ ลู่ฮ่าวก็ถูกลักพาตัวไป ครอบครัวพยายามออกตามหาลู่ฮ่าวอยู่นานก็ไม่พบ ด้วยอาชีพพ่อค้าที่ต้องรอนแรมจึงไม่สามารถปักหลักอยู่ที่จื่อโจวเป็นเวลานานได้ พวกเขาจำต้องตัดใจล่องเรือไปยังเมืองถัดไปกระนั้นครอบครัวของลู่ฮ่าวก็ไม่ได้ละเลยหรือทิ้งขว้างเขาแต่อย่างใด เพราะพ่อของลู่ฮ่าวทุ่มเงินว่าจ้างหน่วยคุ้มภัยแห่งหนึ่งเอาไว้ อย่างน้อย ๆ ถ้ารอดชีวิตก็ต้องเจอตัว หากตายไปแล้วได้เห็นศพก็ยังดี ต่อมาไป๋เฉินเซียงก็ติดตามจนเจอสำนักคุ้มภัยแห่งนั้น พวกเขาจึงทำการส่งข่าวกลับไปยังครอบครัวของลู่ฮ่าว ไม่นานบิดาของลู่ฮ่าวก็มารับตัวลูกชาย ส่วนหลู่เหย
วิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด บทที่ 38 หายนะที่ไม่ตั้งใจ (2)
ของสิ่งนั้นร่วงแหมะตรงปลายเท้าของสวีเยว่เข้าพอดี เขาลดตัวลงเชื่องช้าหยิบขึ้นมาเปิดอ่านด้วยมืออันสั่นเทา ครั้นเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในก็ตาโต เขาตวัดตามองเข้มจนราชทูตของชิงเป่ยเหงื่อแตกพลั่กหน้าเผือดสี “หมายความว่าอย่างไร”“องค์ชาย ท่านอย่าได้หลงกลรัชทายาท นั่นของปลอม”สวีอู๋เจ๋อกอดอก “ปลอมหรือไม่คนจากแคว้นชิงเป่ยรู้ดีแก่ใจ คงไม่ต้องให้ข้าอธิบายกระมังว่าพวกเจ้าวางกลอุบายสกปรกเพียงใด หากไม่เพราะแม่ทัพไป๋หู่ใช้ปัญญามากกว่าพละกำลัง แล้วจะได้ของสิ่งนี้มาอย่างไร”“อธิบายมา” สวีเยว่เลื่อนลอยอีกฝ่ายไม่ตอบ เอาแต่มองกันหน้าซีด “องค์ชายสามนั่นมันเรื่องเหลวไหล มีที่ใดกันราชโองการตีเมืองในยามกระชับมิตร”“ข้ายังไม่พูดสักคำ แต่เจ้าก็พูดมันเสียแล้ว” สวีเยว่เสียงแข็ง“เรื่องนี้ต้องฟังเราอธิบายก่อน”“อธิบายอะไร! ในเมื่อกษัตริย์ของเจ้าหวังยึดอำนาจของข้าทั้งหมด เห็นข้าเป็นวัวเป็นม้าให้พวกเจ้ารึ ฝันไปเถอะ”สวีเยว่โมโหถึงขีดสุด เขาดาหน้าเข้าหาทูตทั้งสองด้วยความกราดเกรี้ยว ไม่ทันได้หวดดาบลงไปทูตจอมขี้ขลาดก็กระโจนลงน้ำเสียงดังสนั่นตู้ม!สว
วิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด บทที่ 38 หายนะที่ไม่ตั้งใจ (1)
เมื่อสามวันก่อน“นายท่านแย่แล้วขอรับ” ชายชุดดำเร่งร้อนเข้ามาท่าทางตื่นตระหนกเรือสำราญที่กำลังล่องอยู่กลางแม่น้ำมีชายสูงศักดิ์และชายต่างแคว้นนั่งเจรจากันหน้าเคร่งเครียด“อะไรของเจ้า ไม่เห็นหรือว่าเป็นเวลาใด”“ขออภัยองค์ชาย แต่ว่าทหารเงาของเรารายงานว่า แม่ทัพไป๋หู่หายจากอาการตาบอดแล้ว”“อะไรนะ!” เจ้าของร่างสูงผุดลุกเดี๋ยวนั้น“นี่มันเรื่องอะไรกัน ไหนว่าหมอหลวงตรวจสอบแล้วว่าอี้ซินไม่อาจรักษาดวงตาให้หายขาดได้”“ท่านแม่ทัพ เป็นเช่นนั้นจริงขอรับ แต่ว่าหมอที่ตรวจคนนั้นเป็นสายลับขององค์รัชทายาท”ทุกคนได้ฟังก็เข่าแทบทรุด ทั้งที่คิดว่าตามสืบและทำงานรอบคอบมาโดยตลอดกระนั้นพวกเขากลับถูกหลานอี้ซินตลบหลังจนเลือดซิบ จะขยับกายทิศทางใดก็เกรงจะเป็นการหลบหลุมแล้วพลาดตกบ่อทูตจากแคว้นชิงเป่ยลุกยืนเต็มความสูง สีหน้าของพวกเขาบ่งบอกถึงความเป็นกังวล “ไยพวกท่านไม่จัดการปัญหาคาราคาซังนี้ให้เรียบร้อย ส่วยที่ตกลงกันไว้สามส่วนก็ไม่ส่งมอบให้เราหลายเดือนแล้ว ครั้งก่อนที่เรายอมอ่อนข้อให้แม่ทัพชิงหลงก็เจรจากันรู้เรื่องแล้วมิใช่หรือ ไฉนยามนี้
วิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด บทที่ 37 คำอธิบาย
ด้านนอกเริ่มเกิดจลาจลแล้ว ชายเมื่อครู่ชักเท้ากลับทันควัน เขาสบถเสียงดังด้วยความหัวเสีย “พวกเจ้าอยู่กันเงียบ ๆ หากใครส่งเสียงข้าจะจับตัดลิ้นให้หมด!” ปัง!เสียงโลหะกระทบกันดังครึกโครม กองกำลังลับของแม่ทัพไป๋หู่มาถึงที่เกิดเหตุทันเวลา หลานอี้ซินลดฝ่ามือที่ปิดปากหญิงสาวลง ไป๋เฉินเซียงได้สติ ร่างระหงรุดเข้าหาสหายน้อยทั้งสองด้วยความเป็นห่วง“เสี่ยวซี เสี่ยวอี้ พวกเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” ไป๋เฉินเซียงเร่งร้อนแกะเชือกที่มัดแขนขาของเด็ก ๆ ออกเด็กชายทั้งสองส่ายศีรษะ “ไม่ขอรับ พวกเราปลอดภัยดี”ไป๋เฉินเซียงหันรีหันขวาง กวาดตามองบรรดาเด็กน้อยตาดำ ๆ ทีละคน หลานอี้ซินเองก็ออกมาช่วยเหลือและแก้มัดให้ทุกคนแล้ว ทว่าไป๋เฉินเซียงพยายามหาอย่างไรก็ไม่เห็นอีกคนที่อยากเจอ“เหยาเอ๋อร์เล่า เหยาเอ๋อร์อยู่ที่ใด” ไป๋เฉินเซียงหน้าซีดเด็กชายทั้งสองส่ายศีรษะพร้อมเพรียง “เหยาเอ๋อร์ ออกไปตามท่านพี่ฮ่าว ไม่รู้ว่านาง ฮึก…นาง…”ไป๋เฉินเซียงตระหนก พลันลุกพรวดและเร่งสาวเท้าไปยังด้านหน้าของประตู“เจ้าจะไปไหน” หลานอี้ซินปรามไ
วิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด บทที่ 36 ดื้อรั้น
หลังรอดพ้นจากสายตาของชายฉกรรจ์ทั้งสามอย่างหวุดหวิด ไป๋เฉินเซียงและลู่ฮ่าวจึงออกมาจากพื้นที่หลบซ่อน ประเมินจากสายตา ลู่ฮ่าวดูผอมโซมากกว่าตอนที่พบกันครั้งแรก“เสี่ยวฮ่าว ไยเจ้าผอมแห้งเพียงนี้”“ท่านพี่เซียง หลายเดือนมานี้พวกข้าถูกพวกเขาจับตัวไปใช้แรงงานขอรับ เพราะช่วงนี้พวกเราขอทานได้น้อยลงมาก พวกเขาเลยจะตัดแขนขาพวกเราขอรับ”ไป๋เฉินเซียงอุทานเสียงดัง “เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร แล้วตอนนี้พวกน้อง ๆ เล่าอยู่ที่ใด”“เรื่องมันยาวมาก ข้าจะพาท่านไปเอง แต่ว่าเราไปกันแค่สองคนเกรงว่าจะเป็นอันตราย”“อืม…ก็จริง” ไป๋เฉินเซียงขบคิดหนึ่งเด็กหนึ่งสตรีจะต่อกรกับอันธพาลพวกนั้นได้อย่างไร“เอาอย่างนี้เราไปตั้งหลักก่อน ข้าจะดูว่าพอทำอะไรได้บ้าง อีกอย่างเจ้าคงยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน เดี๋ยวข้าหาอะไรให้เจ้ารองท้องก่อน”ลู่ฮ่าวพยักหน้า “ขอรับท่านพี่เซียง”ทั้งสองเร่งร้อนจับจูงกันไปตามทางเดิน ทำให้ไป๋เฉินเซียงไม่ทันสังเกตว่าตนกำลังสวนทางกับใครบางคน ทว่าลมที่พาดผ่านในยามที่คนเราขยับร่างทำให้อีกฝ่ายต้องหยุดฝีเท้าลงทันควัน
วิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด บทที่ 35 สองสหาย
เป็นเวลาร่วมสามวันที่หลานอี้ซินไม่กลับมาที่จวนสกุลวูเลย เขาทำราวกับเอานางมาทิ้งไว้แล้วตัวเองก็อันตรธานหายไปอย่างไร้ร่องรอยท่านแม่ทัพไป๋หู่นี่อย่างไรมักทำตัวดั่งเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง [1] อยู่เรื่อย!“อีเอ๋อร์ นั่นเจ้าจะไปที่ใด”ไป๋เฉินเซียงชะงักฝีเท้าลง ร่างระหงหมุนตัวกลับหลังแช่มช้าฮูหยินวูสลดลง “แม่นางไป๋ เจ้าเองหรือ”“เจ้าค่ะ ข้าเอง”“ขอโทษด้วย เจ้าสองคนคล้ายกันมาก ข้าก็เลยคิดว่าเป็น...” ฮูหยินวูกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไป๋เฉินเซียงสาวเท้าเข้าใกล้อีกฝ่าย มือเรียวเอื้อมจับมือของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้พลางบีบเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม “ฮูหยินวู ท่านวางใจ ข้าเชื่อว่าท่านแม่ทัพจะต้องช่วยพวกเราได้แน่”ฮูหยินวูพยักหน้า เพราะต้องไม่ทำตัวให้เป็นที่ผิดสังเกตของบรรดาบ่าวไพร่ นางหลงลืมไปเสียสนิทว่ายามนี้วูหลิงอีไม่ได้อยู่ที่เรือนด้วย“เจ้าจะออกไปข้างนอกใช่หรือไม่ แต่ท่านแม่ทัพกำชับแล้วว่า…”ไป๋
You may also like
เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน32.0K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน18.1K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.4K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่122.0K viewsทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา16.3K viewsบ้าไปแล้ว! ข้าหลงไปในนิยายจีนเซินเจิ้น!
PunnyG332 viewsคุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร
เทียนสื่อ1.7K viewsองค์หญิงสองสามี
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา1.4K views
