“อื้ม โอ้ววว! อื้อ” เสียงครางอื้ออึงจากในลำคอของนายแพทย์หนุ่มดังขึ้น แข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องหรู แต่ทว่าในคราเดียวกัน เขาก็ผ่อนหนักผ่อนเบาอย่างมีสติ เมื่อภรรยากำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ “อ๊ะ อ๊าย อ๊า” คนตัวเล็กร้องครางออกมาด้วยความเสียว เมื่อนายแพทย์หนุ่มจูบไซ้ลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น เขากดจูบสลับกับการขบเม้มจนลำคอขาวผ่องเกิดรอยแดง ความรู้สึกวาบหวามเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างอรชร จนคนตัวโตอดที่จะเงยหน้าขึ้นไปสบตาหวานฉ่ำไม่ได้ “ตั้งรับให้ดีนะครับที่รักของผม” นายแพทย์หนุ่มพูดจบประโยค สะโพกของเขาได้สอบเข้าออกถี่ๆ มิหนำซ้ำในเวลานี้ปลายลิ้นร้อนผ่าวได้แตะลงไปที่เม็ดบัวอมชมพู ซึ่งสองมือหนายังคงขย้ำลงไปที่สองเต้าอย่างเมามัน จนคนตัวเล็กเผลอแอ่นอกขึ้นไปตอบรับกับริมฝีปากอุ่น ที่เธอกำลังวาบไหวกับสัมผัสที่ได้รับอย่างไม่รู้ตัว เมื่อความเสียวกระสันก่อเกิดขึ้นมาภายในกาย จากการปลุกเร้าของนายแพทย์จิรายุ “อื้ม คุณหมอ ฝน...อืม รู้สึกดีจัง” หญิงสาวร้องครางออกมาพร้อมกับถ้อยคำที่แสนหวาน ใบหน้างามเริ่มบิดเบี้ยวเหยเก ดวงตากลมโตปร
ความเร่าร้อนที่มี กำลังส่งผลให้ฝนสุดารู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง เมื่อนายแพทย์หนุ่มสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปแตะกระหวัดสัมผัสกับเรียวลิ้นเล็ก อย่างไม่มีใครยอมใคร จนคนตัวเล็กใต้ร่างเริ่มหายใจแรงขึ้น เขาจึงยอมผละจากจูบที่เร่าร้อน จมูกคมไซ้ลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่น จากนั้นนายแพทย์หนุ่มค่อยๆ ไล้ต่ำลงมา สายตาคมจับจ้องที่เม็ดบัวอมชมพู เมื่อเขามีความปรารถนาที่เต็มเปี่ยม อยากจะฉกชิมเอาความหอมหวาน ที่ดูสายสะดุดตารอเวลาให้ผีเสื้ออย่างเขาได้ดูดดื่มจนสมใจ “อื้ม อร้ายยยย! อ๊าย อื้ม คุณหมอ” เสียงหวานเริ่มร้องครางออกมาด้วยความเสียว เมื่อสัมผัสแปลกใหม่จากปลายลิ้นร้อนของคนตัวโต แตะลงไปที่เม็ดบัวอมชมพู ที่มันแข็งเป็นไตสู้ปลายลิ้นร้อนอย่างไม่มีท่าทีว่าจะยอมแพ้ “ภรรยาของผมช่างสวยไม่มีที่ติ ปล่อยตัวตามสบายนะครับคนดี ผมจะทำเบาๆ” นายแพทย์หนุ่มกระซิบลงไปที่ข้างใบหูของคนตัวเล็ก ซึ่งในเวลานี้เธอกำลังเขินอาย เมื่อแก่นกายของความเป็นชายกำลังถูไปมา บริเวณกลีบกุหลาบงามที่ไม่เคยมีผู้ชายคนใดได้สัมผัสมาก่อน แต่ในเวลานี้เธอกำลังจะยอมจำนนให้กับเจ้ามังกรยักษ์ ที่กำลังชูคอพ
“คุ...คุณหมอว่าอะไรนะคะ” หญิงสาวถึงกับพูดจาติดอ่างขึ้นมาทันที เมื่อชายร่างกำยำยืนอยู่ตรงหน้า แล้วมือของเขาทั้งสองข้างยังแตะไล้ลงมาที่หัวไหล่ของเธอเบาๆ อีกด้วย “คุณพร้อมหรือยังฝนสุดา พร้อมที่จะเป็นภรรยาของนายแพทย์จิรายุอย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งในทางพฤตินัยแล้วหรือยังครับ” คนตัวโตเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล มืออีกข้างของเขาแตะลงมาที่ปลายคางมนของภรรยา เพื่อให้เธอเงยขึ้นมาสบสายตาคมบ่งบอกถึงความในใจ “แต่... เอ่อ... ฝน คือว่า” ฝนสุดาพูดจาตะกุกตะกัก เมื่อหญิงสาวรู้สึกเขินอาย หลังจากที่นายแพทย์หนุ่มบ่งบอกถึงเจตจำนงที่ชัดเจน ในสิ่งที่เธอนั้นไม่ได้คิดที่จะตั้งรับมาก่อน เพราะหญิงสาวกำลังตั้งครรภ์ เธอจึงคาดไม่ถึงว่านายแพทย์หนุ่มจะกล้าเอ่ยถามออกมาตรงๆ เมื่อเขาปรารถนาอยากให้เธอทำหน้าที่ของภรรยาให้สมบูรณ์แบบ “ไม่ต้องหลบสายตา พูดมาสิครับผมกำลังตั้งใจฟังอยู่” ถ้อยคำเหล่านั้นไม่ต่างจากการออกคำสั่ง เมื่อนายแพทย์หนุ่มไม่ยอมปล่อยให้ฝนสุดา มีโอกา
“กลับกันเถอะค่ะ ฝนง่วงแล้ว” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน พร้อมกับทำท่าทีหาวออกมา จนคนตัวโตแอบอมยิ้มให้กับกิริยาที่น่ารักของเธอ “ใครบอกว่าผมจะพาคุณกลับไปนอนที่บ้าน เห็นเรือลำนั้นไหม” นายแพทย์หนุ่มชี้ไปที่เรือยอร์ตลำใหญ่ ซึ่งดูภายนอกยังหรูหรา จนฝนสุดาถึงกับเอามือขึ้นมาทาบอกด้วยความตื่นเต้น “หมายความว่า คืนนี้เราจะนอนค้างที่นี่บนเรือลำนั้นเหรอคะ” ฝนสุดาเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ทั้งที่อยากกระโดดเข้าไปสวมกอดคนตัวโต เมื่อหญิงสาวไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ชายที่ทำหน้าตายตลอดเวลา จะกลายเป็นคนที่แสนจะโรแมนติกได้มากขนาดนี้ “เราไปดูบรรยากาศบนเรือกันดีกว่า” พูดจบประโยคนายแพทย์จิรายุเดินโอบภรรยาไปที่เรือทันที เมื่อมาถึงเขากระซิบลงไปที่ข้างหูของชายหนุ่ม จากนั้นชายร่างบึกบินก็เดินออกไป ถ้าเดาไม่ผิดฝนสุดาคิดว่าเขาน่าจะเป็นกัปตันเรือ พอเดินเข้ามาภายในเรือ ฝนสุดาแทบก้าวขาไม่ออก เพราะการตกแต่งที่ดูสวยงาม เหมือนก
เมื่อนายแพทย์เดินมาถึง พายุได้จับจ้องมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างไม่วางตา เมื่อเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า นายแพทย์จิรายุจะกล้าทำเรื่องใหญ่ได้มากถึงเพียงนี้ “อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น เพราะถึงยังไงผมก็ไม่มีทางทิ้งลูกทิ้งเมียไปแต่งงานกับนุชวรา” นายแพทย์หนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับพี่ชาย “นานหรือยัง” “อะไรคือนานหรือยัง” “ฉันเกลียดนายก็ตรงนี้แหละ ถามทีไรน้อยครั้งที่จะได้คำตอบ ทำไมนายชอบตั้งคำถามกลับจังวะ” คราวนี้พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจ ในท่าทีของน้องชายของเจาเท่าไหร่นัก “ความรัก มักจะไม่มีอะไรตายตัว แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมสวยงามเสมอ ซึ่งผมไม่ได้สนใจในกฎเกณฑ์ของเวลา
“คุณแม่ครับ ทำไมวันนี้หยอดคำหวานเอาใจผมจัง คืนนี้จะนอนกอดให้หนำใจเลยคอยดู” นายแพทย์หนุ่มพูดพร้อมกับจับลงไปที่มือเรียว เขากุมเอาไว้พร้อมกับลูบลงไปที่หลังมือของเธอเบาๆ เพื่อถ่ายทอดความรักความอบอุ่นส่งไปให้กับหญิงสาว “ฉันไม่คิดว่าจะเจอกับนายในที่แบบนี้” เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้น ทำให้นายแพทย์จิรายุเงยหน้าขึ้นมา แล้วหันไปทางต้นเสียง “พี่มาทำอะไรที่นี่” น้ำเสียงที่ถามออกไปนั้นไม่มีท่าทีที่ตกใจเลยสักนิด ใบหน้าของนายแพทย์หนุ่มดูราบเรียบยังกับคนสองบุคลิก ผิดแปลกไปจากเวลาที่เขาพูดกับฝนสุดา “ฉันมาคุยงานกับลูกค้า ว่าแต่นายเถอะ มากับใครท่าทางเธอจะพิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ” พายุเอ่ยถามน้องชายออกมา ขณะที่ฝนสุดานั่งทำตาปริบๆ ด้วยความสงสัย เมื่อผู้ชายที่เดินเข้ามาทักดูจากน้ำเสียงและสำเนียงการพูดจา เขาน่าจะสนิทสนมกับนายแพทย์หนุ่มมากพอสมควร “คุณฝนสุดา นี่คือท่านประธานพายุผู้บริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์ท