ตอนที่ 2 เจอกันครั้งแรก

ผ่านไป 1 อาทิตย์ กับกิจกรรมรับน้อง ฉันกับเมย์เข้ากิจกรรมรับน้องทุกครั้งและตอนนี้เราสองคนก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นด้วยความที่เป็นคนง่ายๆ เหมือนกันจึงทำให้เราเหมือนรู้จักกันมานาน ตอนนี้ฉันกับเมย์กำลังเรียนในห้องเรียน

          "เพลง วันนี้แกมีนัดไปไหนมั้ย"

เมย์เอ่ยถามฉันพร้อมกับทำหน้าเหมือนอ้อนๆ

          "ทุกวันนี้นอกจากมาเรียน ฉันก็กลับห้องมีแต่แกนั่นล่ะที่ชอบลากฉันไปนั่นไปนี่จนเค้าคิดว่าฉันกับแกเป็นแฟนกันแล้วมั้ง"

ฉันตอบเมย์ไปแบบกวนๆ เพราะยัยเพื่อนคนนี้รู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ค่อยออกไปไหนยกเว้นจะโดนยัยเมย์ลากตัวฉันไปนั่นไปนี่ด้วย แถมยังชอบกอดชอบหอมฉันบ่อยๆ เพราะนางเป็นคนชอบอ้อน เวลาอารมณ์ดีก็จะชอบเดินกอดแขนฉันบ้าง หรือถ้าเจอเรื่องๆ เหนื่อยก็ชอบมากอดชอบมาซบไหล่ฉันจนฉันชิน ถึงจะมีสายตาหนุ่มๆ ที่มองมาด้วยความเสียดายเพราะคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันฉันก็ไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้ก็ไม่ได้คิดจะมีแฟนอยู่แล้ว แถมยัยเพื่อนรักฉันก็มีแฟนแล้วนะ แฟนนางเป็นรุ่นพี่วิศวะ ปี3 เห็นว่าเป็นเพื่อนกับพี่ชายของนาง เมย์มีแฟนและพี่ชายเรียนวิศวะเครื่องกล ปี3 แต่ฉันไม่เคยเห็นหน้าทั้งแฟนและพี่ชายของเมย์ เพราะไม่ได้สนใจซักเท่าไหร่

          "จะชวนไปไหนคะคุณเพื่อน"

ฉันถามเมย์กลับไป แต่เพื่อนรักฉันก็ยังทำหน้าเหมือนไม่กล้าพูด ทำอ้ำๆ อึ้งๆ กว่าจะตัดสินใจตอบฉัน

          "คือ...ฉันอยากชวนแกไปผับอ่ะ วันนี้วันเกิดพี่ดินแดนแฟนฉัน ฉันอยากให้แกไปด้วยแกเป็นเพื่อนรักฉัน ฉันก็อยากให้แกได้รู้จักพี่ชายและแฟนฉัน ไปด้วยกันนะเพลง น๊าๆๆๆๆ"

เมย์เอ่ยชวนฉันพร้อมกับเอามือมาเกาะแขนทำหน้าอ้อนๆ ให้ด้วยท่าทางน่ารัก เอาตรงๆ ฉันกับเมย์หน้าตาเราถือว่าสูสีกันมาก เมย์เป็นผู้หญิงสวยคมแต่นิสัยชอบขี้อ้อน ต่างจากฉันเป็นผู้หญิงหมวยๆ สไตล์น่ารักๆ แต่นิสัยฉันเป็นคนนิ่งๆ ตรงๆ ไม่ได้มุ้งมิ้งเหมือนเมย์ ถึงบุคลิกจะต่างกันแต่เราก็ยังคบกันได้

          "อายุเรายังไม่ถึง 20 เข้าได้ด้วยหรอ"

ฉันถามเมย์เพราะเราอายุ 19 ปี ปกติผับก็ต้องอายุ 20 ปี ถึงเข้าได้

          "ได้อยู่แล้ว ผับที่ไปเป็นของพี่วินกับพี่ดินแดนน่ะ"

เมย์ตอบฉัน ไม่แปลกใจที่พี่ชายของเมย์จะมีผับเป็นของตัวเองเพราะบ้านของเมย์ค่อนข้างมีฐานะเรียกได้ว่ารวยเลยทีเดียวแต่นางเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายไม่ติดหรูและไม่รังเกียจที่บ้านฉันไม่ได้รวยเหมือนนาง

          "น๊าๆๆ เพลงเพื่อนรัก ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยน๊า"

เมย์ก็ยังทำเสียงอ้อนๆ ฉันและทำหน้าตาน่าเห็นใจจนต้องใจอ่อน

          "อือ ไปก็ได้ แต่ไม่กินเหล้านะ"

ฉันตอบเมย์ไปพร้อมยื่นคำขาดเรื่องเหล้าเพราะไม่เคยดื่ม

          "น่ารักมากเพื่อนฉัน สามทุ่มเดี๋ยวไปรับนะแต่งตัวสวยๆ เผื่อได้แฟนเป็นหนุ่มวิศวะเหมือนฉัน ฮ่าๆๆ"

ฉันมองค้อนให้กับเพื่อนรักตัวเองไปก่อนจะหันมาตั้งใจทำงานที่อาจารย์ให้ทำในห้องเรียน หลังจากทำเสร็จแล้วฉันเดินเอางานไปส่งที่โต๊ะอาจารย์

          "เพลง อาจารย์รบกวนเอาเอกสารไปให้อาจารย์เอกที่ตึกวิศะ ชั้น 7 ให้หน่อยได้มั้ยคะ"

อาจารย์พิมเป็นที่ปรึกษาของห้องฉัน ด้วยความที่ฉันชอบช่วยอาจารย์ทำงานทางเอกสารเลยค่อนข้างสนิทกัน

          "ได้ค่ะอาจารย์"

หลังจากส่งงานฉันและเมย์จึงเดินมาตึกของคณะวิศวะที่มี 10 ชั้น อาจารย์เอกเป็นอาจารย์ประจำคณะวิศะและเป็นสามีของอาจารย์ที่ปรึกษาของฉัน

          "เพลง แกขึ้นเอาเอกสารไปให้อาจารย์เอกคนเดียวได้มั้ยข้าศึกบุกฉัน ฉันต้องไปห้องน้ำด่วน"

เมย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับทำหน้าทรมานจนฉันต้องหัวเราะขึ้นเพราะหน้าของเมย์ตอนนี้ตลกมาก

          "ไปจัดการข้าศึกแกเถอะ เสร็จแล้วนั่งรอโต๊ะหน้าตึกก็ได้ อย่าเสียงดังมากนะเดี๋ยวหนุ่มๆ วิศะจะตกใจ ฮ่าๆ"

ฉันบอกเมย์พร้อมกับทำหน้าล้อเลียนใส่ เมย์ทำหน้ายู่ใส่ฉันแล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำทัน ฉันเลยขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 7 เพื่อเอาเอกสารไปให้อาจารย์เอก หลังเอาเอกสารให้อาจารย์เอกเสร็จแล้วฉันจึงเดินมากดลิฟต์ พอประตูลิฟต์ฉันก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อยเพราะมีคนอยู่ในลิฟต์ ที่ตกใจเพราะผู้ชายสามคนที่อยู่ในลิฟต์ใส่เสื้อช็อปสีแดงเป็นเอกลักษณ์ของวิศวะ แถมหน้าตาทั้งสามคนจัดได้ว่าหล่อมาก เหมือนเทพบุตรในนิยายเลย แต่สายตาฉันดันไปสะดุดมองคนที่ยืนตรงกลาง เป็นผู้ชายหน้าคม ผิวขาว สูงราวๆ 185 ขึ้น แต่สายตาดูดุมาก ฉันมัวแต่ตกใจเลยยืนนิ่งจนผู้ชายข้างๆ คนที่ฉันสบตาถามขึ้น

          "จะเข้ามั้ยครับ"

เสียงเรียกถามทำให้ฉันมีสติขึ้นมาจึงรีบเดินเข้าไปข้างในโดยไม่พูดไม่จาพร้อมจะกดเลขชั้นที่จะลงแต่ปรากฎว่าชั้น 1 ได้ถูกกดไว้แล้ว ฉันยืนอยู่หน้าผู้ชายทั้งสามคนจนลิฟต์ลงมาชั้น 5 ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกพร้อมกับมีนักศึกษาชายจำนวนมากเดินเข้าจนฉันต้องถอยจนรู้สึกว่าหลังตัวเองไปชนกับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันจนแนบชิดกัน

          "ขอโทษค่ะ"

ฉันหันหน้าไปเอ่ยขอโทษคนข้างหลังด้วยความสูงของชั้นอยู่แค่ไหล่เขาจึงเงยหน้าขึ้นจนไปสบตาเข้ากับคนตัวโตที่ก้มมามองฉันก่อนหน้านั้นแล้ว ตึกตัก ตึกตัก อยู่ดีๆ ใจก็เต้นแรงแปลกฉันจึงหันกลับมาเหมือนเดิม ได้แต่ภาวนาให้ลิฟต์รีบลงไปชั้น 1 เร็วๆ

Part : มาวิน

          ผมชื่อ กิตติกวิน เตชะวงศ์วรากุล ชื่อเล่น มาวิน เรียนวิศวะเครื่องกลปี 3 อายุ 21 ปี ฉายาเจ้าชายน้ำแข็งหนุ่มฮอตประจำคณะวิศวะกรรม ฉายานี้ได้มาเพราะนิสัยผมเป็นคนค่อนข้างเงียบ ไม่ค่อยพูด และค่อนข้างเย็นชากับคนรอบข้างโดยเฉพาะกับผู้หญิงที่ชอบเข้ามาอ่อยผม ผมไม่ชอบผู้หญิงที่เข้าหาผมก่อน พูดง่ายๆ คือตอนนี้ผมโสดแถมยังซิงเพราะไม่เคยมีอะไรกับใคร ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีนะครับ แต่อยากมีกับคนที่ผมถูกใจเท่านั้น ผมเคยมีแฟนตอน ปี1 แต่คบกันไม่ถึง 3 เดือนก็ต้องเลิกกันเพราะผมดันไปจับได้ว่าเธอแอบไปเอากับคนอื่น ตอนนั้นผมเลิกโดยไม่มีเยื่อใย ไม่รู้สึกเสียใจเพราะเหมือนยังไม่ได้รู้สึกรัก ที่คบเพราะอยากลองมีแฟนดูแต่ไม่อยากมีอะไรด้วยเลย เธอง้อมาขอคืนดีแถมยังตื๊อไม่เลิกจนผมรู้สึกรำคาญแถมยังตามจัดการผู้หญิงที่เข้ามาจีบผมทุกคน แต่ผมไม่ได้ห้ามอะไรเธอ ดีด้วยซ้ำที่เธอจัดการผู้หญิงพวกนั้นให้ ผมไม่ใช่ผู้ชายดีซักเท่าไหร่หรอกนะ เลยไม่ได้รู้สึกสงสารผู้หญิงที่โดนแฟนเก่าตัวเองจัดการ