ตอนที่ 5 เรื่องบังเอิญ

เวลา 19.00 น.

          "แกจะแต่งชุดนี้ไปจริงๆ หรอยัยเมย์ แฟนแกจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ย"

เพลงขวัญเอ่ยถามเพื่อนตัวเองขึ้นเมื่อเห็นเมย์ใส่ชุดเดรสเกาะอกสั้นสีแดง หน้าอกหน้าใจนางก็แทบล้นออกมาข้างนอกล่ะ ปกติจะเห็นเพื่อนแต่งตัวแนวน่ารักพอมาเห็นแต่งเซ็กซี่แบบนี้เลยไม่ค่อยชิน แต่เมย์เป็นคนสวยคมพอแต่งแบบนี้ยิ่งหน้าคมสวยขึ้นไปไปอีก

          "พี่แดนไม่ว่าหรอก เพราะพี่เค้าไม่รู้ว่าฉันจะใส่ชุดแบบนี้ไปถือว่าไปเซอร์ไพรส์วันเกิดไปในตัว จะได้รู้ว่าแฟนตัวเองก็เซ็กซี่ไม่แพ้พวกสาวๆ ที่เข้ามาจีบตัวเอง ฮ่าๆๆๆ"

เมย์ตอบกลับเมย์ไปพร้อมกับนั่งแต่งหน้าที่โต๊ะแต่งตัวของเพลงขวัญ

          "ว่าแต่แก ใส่ปิดขนาดนี้ไม่คิดจะโชว์ของสวยๆ ให้ใครได้เชยชมเลยหรอจ้ะ"

เมย์ถามเพลงขวัญพร้อมกับมองการแต่งตัวของเพื่อน เพลงขวัญสวมกางเกงยีนส์ขายาวกับเสื้อยืดแขนสามส่วนรัดรูปสีดำทับในกางเกงรวบผมทรงหางม้าสูง แต่งหน้าอ่อนๆ ไม่ได้จัดเต็มเหมือนเมย์ ถึงจะเป็นเสื้อไม่ได้รัดรูปมากแต่ก็ยังมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของหุ่นเพลงขวัญได้ชัดเจน เพลงขวัญเลือกแต่งตัวแบบนี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เพราะไม่ชอบแต่งตัวโป๊ แม้จะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ก็ไม่ได้ทำให้ความสวยน้อยลงเลยด้วยซ้ำ

          "ฉันแต่งตัวปกติแบบนี้อยู่แล้วมั้ย อีกอย่างถ้าจะให้ใส่กระโปรงสั้นแบบนั้นฉันไม่ชินน่ะ"

ทางด้านเมย์เมื่อได้ยินคำตอบเพื่อนก็ส่ายหน้ายอมให้กับความเรียบร้อยของเพื่อนเหลือเกิน อยากเห็นเพื่อนแต่งตัวเซ็กซี่ให้เห็นซักครั้ง ขนาดแต่งธรรมดายังสวยได้ขนาดนี้ถ้าแต่งแนวเซ็กซี่จะสวยขนาดไหน

          "แก ฉันถามอะไรแกหน่อยสิ"

เมย์ลุกขึ้นจากโต๊ะแต่งตัวมานั่งข้างๆ เพลงขวัญที่ปลายเตียงนอน

          "ถามอะไรหรอ"

เพลงทำหน้าสงสัยเมื่อเพื่อนตัวเองทำหน้าจริงจังมาก

          "ร่างกายแกในร่มผ้ามีแผลเป็นตำหนิตรงไหนรึป่าว ฉันเห็นแกไม่ใส่เสื้อผ้าโชว์ตรงไหนเลยมีแต่เสื้อยืด ขนาดชุดนอนแกยังเป็นขายาว เพราะแผลเป็นนั่นรึป่าวแกถึงไม่มั่นใจที่จะใส่โชว์เนื้อหนัง บอกฉันได้นะเว้ย ฉันมีหมอดีๆ พาแกไปกำจัดแผลเป็นนั้นได้"

คำถามของเมย์ทำเพลงขวัญทำหน้าอึ้งเพราะไม่คิดว่าการแต่งตัวมิดชิดของตัวเองจะทำให้เพื่อนกังวลได้ขนาดนี้ แถมยังจะพาไปหาหมอกำจัดแผลเป็นอีก

          "ฮ่าๆๆๆ ที่ทำหน้าเครียดเพราะเรื่องนี้เองหรอยัยเมย์"

เพลงขวัญพูดกับเมย์พร้อมกับหัวเราะออกมาจนเมย์กอดอกทำหน้าเครียดกว่าเดิมเพราะเห็นเพื่อนหัวเราะกับคำถามตัวเอง

          "ก็ใช่น่ะสิ หัวเราะอะไรของแกเนี่ยฉันจริงจังนะเว้ยยยยย หุ่นแบบแกแต่งแต่มิดชิดแบบนี้เสียของแย่ ทั้งหุ่นดี ทั้งนมทั้งก้นจัดได้ว่าเป็นหุ่นในฝันของผู้หญิงหลายๆ คนเลยนะแก ตอบมาใต้ร่มผ้าแกมีตำหนิอะไรตรงไหนทำไมถึงใส่แต่เสื้อผ้ามิดชิดตลอด"

เมย์ยังคงร่ายยาวเรื่องการแต่งตัวของเพลงขวัญจนเพลงขวัญยิ้มกว้างให้กับเพื่อนตัวเอง คงจะห่วงกลัวว่าไม่มีความมั่นใจในการแต่งตัวเพราะมีตำหนิในร่างกาย

          "ไม่มีตำหนิอะไรตรงไหนทั้งนั้นล่ะ ที่ฉันไม่ใส่เพราะแค่ไม่อยากใส่ และอีกอย่างไม่รู้จะใส่ไปไหนด้วย เพราะฉะนั้นเลิกห่วงได้แล้วจ้ะ เพราะหุ่นเพื่อนแกสวยงามทุกส่วนไม่มีตำหนิแม้แต่น้อยเข้าประกวดนางงามยังได้เลย ฮ่าๆๆๆ"

เพลงขวัญตอบกลับเมย์แบบกวนๆ เพราะอยากให้เพื่อนเลิกทำหน้าเครียดซักที ทางด้านเมย์เมื่อได้ยินคำตอบเพื่อนก็ทำหน้ายิ้มกว้าง โล่งใจที่ไม่ได้เป็นแบบที่ตัวเองกังวล หลังจากแต่งตัวเสร็จเมย์กับเพลงขวัญก็เดินทางมายังผับ MDR โดยมีคนขับรถที่บ้านของเมย์มารับ

ณ ผับ MDR 21.00 น.

มาวิน ดินแดน และราเชนทร์ กำลังนั่งดื่มเหล้าที่ห้องโซนวีไอพีชั้น 2 ที่สามารถมองลงไปข้างล่างเห็นชัดทุกมุม แต่คนภายนอกไม่สามารถมองเห็นคนที่อยู่ข้างในได้ โซนวีไอพีส่วนมากจะเป็นพื้นที่ส่วนตัวมากต้องเป็นคนที่กระเป๋าหนักเท่านั้นถึงจะสามารถขึ้นมาได้เพราะมีบริการครบวงจรทั้งเหล้าและสาวสวยคอยบริการข้างๆ ตลอด ทั้งสามคนร่วมกันเปิดผับนี้ขึ้นมาตั้งแต่ตอนอยู่ปี 1 โดยชื่อผับก็มาจากตัวย่อชื่อของพวกเขาจนตอนนี้กลายเป็นผับขึ้นชื่อไปแล้ว ถึงจะมีบริการดูแลแขกจากสาวสวยแต่พวกเขามีกฎของการใช้บริการผับคือลูกค้าห้ามลวนลามพนักงานเว้นแต่ว่าสาวๆ พวกนั้นจะเต็มใจเอง ซึ่งนั่นก็เป็นผลพลอยได้ของพวกเค้าเองที่จะได้ทิปหนักๆ จากลูกค้า

          "คุณเชนทร์ครับ วันนี้มีเด็กใหม่มาทำงานเป็นสาวนั่งดริ๊ง 2 คน คุณเชนทร์จะให้เด็กมาทดลองงานกับคุณเชนทร์เองหรือให้ไปทดลองงานกับลูกค้าเลยครับ"

ภูภูมิเอ่ยถามราเชนทร์ขณะยืนรอมาวินตรวจสอบบัญชีของร้าน ภูภูมิ อายุ 35 ปีเป็นผู้จัดการของผับดูแลทุกอย่างแทนพวกเขาทั้งสามคน เป็นคนที่พวกเขาไว้ใจเพราะเป็นมื้อซ้ายของพ่อมาวินพ่วงตำแหน่งพี่เลี้ยงของมาวิน เก่งทั้งการบริหารงานและการต่อสู้ ซึ่งมาวินก็ได้รับการฝึกมาจากภูภูมิ

          "ส่งมาทั้งสองคนเลยเดี๋ยวผมทดลองงานเอง"

ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับมองรูปประวัติของสาวสวยที่จะมาทดลองงาน ถึงเขาจะเจ้าชู้แต่ก็ไม่กินพนักงานตัวเอง การทดลองงานก็มีกอดมีโอบไหล่บ้างเพื่อทดสอบเด็กว่าจะรับมือกับลูกค้ายังไง พวกเขาทั้งสามคนแบ่งงานชัดเจน มาวินดูแลบัญชีรายรับรายจ่าย ดินแดนดูแลสถานที่และเครื่องดื่ม ส่วนราเชนทร์จะดูแลคัดสรรพนักงาน ทั้งสามคนถึงจะอายุน้อยแต่ก็ทำหน้าที่ตัวเองได้ดีจนกิจการดีขึ้นมากจนทุกวันนี้

          "เดี๋ยวให้เด็กขึ้นมาบริการนะครับ"

ภูภูมิเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวออกจากห้องหลังมาวินตรวจเอกสารเรียบร้อยแล้ว

          "เออ ไอ้วิน วันนี้น้องสาวมึงเอาเพื่อนมาด้วยนะ เห็นว่าสนิทกันตั้งแต่วันแรกที่รับน้องแต่กูไม่เคยเห็นหน้า

ดินแดนเอ่ยพูดกับมาวินเรื่องแฟนของตัวเอง

          "แล้ว?"

มาวินเอ่ยถามสั้นๆ ทั้งที่สายตายังก้มเล่นโทรศัพท์อยู่

          "ช่วยหันหน้ามาคุยกับกูด้วยครับไอ้สัส ที่กูบอกเพราะเหมือนเมย์จะชงให้มึงจีบเพื่อนเค้าว่ะ"

หลังดินแดนพูดจบมาวินก็ยังนิ่งไม่มีท่าทีสนใจเลยแม้แต่น้อย

          "กูไม่ชอบ ยุให้จีบยังไงก็ไม่เอา เพราะกูมีคนในใจแล้ว"

มาวินตอบดินแดนไปแบบตรงๆ โดยสายตายังอยู่ที่โทรศัพท์เหมือนเดิมไม่ได้มีท่าทีอยากรู้ว่าหน้าตาเพื่อนของน้องสาวตัวเองเป็นยังไง เพราะตอนนี้คนที่เขานึกถึงมีเพียงสาวน้อยหน้าหมวยที่เจอกันวันนี้เท่านั้น

          "ไอ้สัส ใจมึงหนักแน่นมาก ถ้าเพื่อนน้องเมย์คนนี้สวยกูจีบนะมึงห้ามเปลี่ยนใจด้วยนะครับไอ้คุณวิน"

ราเชนทร์พูดขึ้นแบบไม่จริงจัง แต่มาวินก็ยังนิ่งเหมือนเดิมจนเพื่อนทั้งสองของเขาส่ายหน้าให้กับความเย็นชาของเขา บทจะไม่สนใจก็ไม่สนใจจริงๆ ต่างจากเมื่อตอนกลางวันที่ทั้งพูดทั้งยิ้มจนเพื่อนคิดว่าผีเข้า ผู้หญิงคนนั้นทำเพื่อนเขาเป็นเอามากจริงๆ

          "ไอ้วิน กูถามจริงๆ นะ สมมุติผู้หญิงคนนั้นเค้ามีแฟนล่ะ มึงจะทำยังไง"

คำถามของดินแดนทำให้มาวินชะงักเงยหน้ามองเพื่อนตัวเองทันที เขาไม่ได้คิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำเพราะคิดว่าชอบก็เลยตั้งใจจะจีบแค่นั้นเอง

          "ถ้าเค้ามีแฟนจริงๆ แล้วแฟนเค้าดี หล่อ รวย ดูแลเธอได้ ไม่เจ้าชู้ ไม่นอกใจ กูจะยอมถอย แต่ถ้าตรงกันข้ามกูจะแย่งมาเป็นของกู"

มาวินตอบอย่างหนักแน่นให้เพื่อนรู้ว่าไม่ได้พูดเล่นและคิดจริงตามที่พูด

          "แม่งง กูยอมใจมึงจริงๆ ไอ้สัสวิน มึงโดนเค้าทำของใส่แน่ๆ ไปอาบน้ำมนต์ที่วัดมั้ยเผื่อจะเลิกคลั่งเค้าทั้งที่ไม่รู้จักแบบนี้"

ราเชนทร์ยังคงพูดวนมาเรื่องไสยศาสตร์ จนมาวินมองค้อนให้เพื่อนตัวเอง เมื่อกลางวันก็มาว่าผีเข้า ตอนนี้ยังมาว่าโดนของอีก หรือตัวเองจะโดนของจริงๆ ถึงได้อยากเจอสาวน้อยคนนั้นมากขนาดนี้ เมื่อคิดถึงหน้าเธอมาวินก็ยิ้มขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยจนเพื่อนๆ ตกใจ

          "ไอ้สัสวิน อยู่ดีๆ ก็ยิ้ม กูขนลุก มึงโดนของจริงๆ แน่ ฮ่าๆๆ"

ราเชนทร์พูดทีเล่นทีจริงให้กับเพื่อน จนมาวินทำท่าลุกขึ้นจะเตะเพราะมันพูดกวนไม่เลิก

"แล้วมึงจะไปหาเค้าเจอได้ยังไงวะไอ้วิน มหาลัยไม่ใช่เล็กๆ แถมไม่รู้ว่าอยู่ปีไหนอีก"

ดินแดนเอ่ยถามเพื่อนขึ้น เพราะคิดไม่ออกว่ามันจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้นยังไง

          "เธออยู่คณะครุศาสตร์"

มาวินตอบเพื่อนไปสั้นๆ พร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม

          "กูรู้ครับ กูก็ได้ยินเค้าตอบเหมือนกัน แต่กูอยากถามเพราะคณะนี้มีตั้งหลายสาขาครับเพื่อน ไม่ได้มีสาขาเดียวที่มึงจะได้ตามเค้าเจอง่ายๆ"

ดินแดนยังคงพูดขึ้นด้วยความสงสัย

          "กูว่าเค้าอยู่ไม่ปี1 ก็ปี2 มึงไม่รอถามน้องเมย์ดูเผื่อเค้ารู้จัก สาวสวยคนนั้นหน้าตาเป็นเอกลักษณ์ดีออก สวยๆ แบบนั้นในคณะมีไม่กี่คนหรอก ขนาดรุ่นเดียวกันกับเรายังไม่สวยเท่านี้เลย"

ราเชนทร์เสนอความคิดตัวเองออกไปจนเพื่อนทั้งสองมองหน้าราเชนทร์ เพราะไม่คิดว่ามันจะพูดเรื่องมีสาระกับเค้าก็เป็น

          "แล้วถ้าสมมุติสาวสวยคนนั้นแม่งเป็นเพื่อนสนิทของน้องเมย์ แล้วมาเที่ยวด้วยตอนนี้กูบอกเลยกูจะช่วยไอ้วินจีบทุกวิถีทาง ฮ่าๆๆๆ แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะสวยขนาดนั้นไม่คบน้องสาวมึงหรอก"

ราเชนทร์ยังคงพูดต่อพร้อมกับทำหน้ากวนๆ ใส่ดินแดน

          "สัส แฟนกูก็สวยเถอะ เดี๋ยวกูจะฟ้องเมย์ว่ามึงบอกเธอไม่สวยมึงโดนแน่"

ขณะดินแดนกับราเชนทร์พูดกวนกันอยู่โดยมีมาวินนั่งฟังเงียบๆ เป็นเรื่องปกติของพวกเขา ประตูห้องก็เปิดมาพร้อมกับสาวสวยสองคนเดินเขาจนพวกเขาทั้งสามคนนิ่ง ทำหน้าอึ้งให้กับคนที่เจอ ไม่ได้ตกใจที่เจอหน้าเมย์แต่พวกเขาตกใจที่เจอสาวสวยผู้ที่ทำให้มาวินตกหลุมรัก ทั้งที่เพิ่งพูดขึ้นเรื่องไปตามหาเธอแท้ๆ แต่เธอดันมาปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขา อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น