ตอนที่ 25 หมาเสือมันหวงก้าง

มหาวิทยาลัย

ความสัมพันธ์รักลับๆ ดำเนินไปโดยไม่มีใครรับรู้ มีแค่เจ้าหญิงเท่านั้นที่กุมความลับระหว่างเสือและส้มหวานเอาไว้

สอบกลางภาคผ่านไปอย่างฉิวเฉียด แต่แลกกับการห่างกับเสือเกือบสามวัน ได้แค่คุยกันผ่านข้อความ เจอหน้ากันก็ไม่ได้บ่อยเท่าที่ควร

ตอนนี้ส้มหวานคิดถึงอ้อมกอดเขาสุดๆ อยากกระโดดกอดเลยด้วยซ้ำ บอกไว้ว่าสอบเสร็จจะคืนกำไรให้เสือร้ายทั้งหมด

“พี่เสือ...” เธอเรียกชื่อเขาที่ยืนอยู่หน้าร้านข้าวแกง

ร่างสูงกำยำสวมช็อปแดงยืนคุยกับหญิงสาวอยู่ เธอเลยวิ่งเข้าไปหาเขาแล้วควงแขนยิ้มหวานส่งให้เสือ

เสือหลุบมองแล้วยิ้มเจื่อนๆ ให้คนตัวเล็ก ก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนร่วมคลาสที่มองทั้งคู่อยู่

“นี่ใครอ่ะเสือ อย่าบอกนะว่าแฟน” เพื่อนเขาอมยิ้มเตรียมแซวหนัก หรี่ตาตั้งหน้าพร้อมแซวให้ยับแล้ว

ส้มหวานยิ้มแก้มปริ ลึกๆ เธอก็คาดหวังคำตอบอยู่เช่นกัน

“นี่น้อง”

“น้องเหรอเสือ”

“เออดิ น้องสาวสิงห์มันไง”

เสือบอกกับขนมผิงเพื่อนร่วมคลาส เป็นอีกหนึ่งคนที่รู้จักสิงห์กับเขามาตั้งแต่ปีหนึ่ง จนตอนนี้ใกล้จะจบปีสี่อยู่แล้ว

เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนไป ส้มหวานยืนตัวชาลมร้อนไล่ผ่านวูบขึ้นมาถึงกลางอก มือที่ควงแขนเขาอยู่ค่อยๆ ลดระดับลง พร้อมกับขยับปลายเท้าห่างจากเสือเล็กน้อย

“น้องสาวเหรอคะ” ส้มหวานย้ำเสียงแผ่ว มองเขาที่เอามือล้วงกระเป๋าเสื้อช็อปเก็บซ่อนอาการไว้

กลัวคนอื่นรู้เหรอว่าเบื้องหลังเป็นแฟนกัน...

“เพิ่งรู้ว่าสิงห์มีน้องสาว น้องน่ารักซะด้วยสิ” ขนมผิงหันมาชมส้มหวานแล้วยิ้มกว้างจนตาปิด ส้มหวานก็ยิ้มเขินก่อนก้มหัวให้รุ่นพี่สาวนิดๆ

“เธอมีอะไรหรือเปล่า” เสือเลิกคิ้วถาม บนใบหน้าหล่อคมปรากฏรอยยิ้มดีใจ แต่ส้มหวานรีบหลุบตามองไปทางอื่นแทน

“เอ่อ...”

“มากินข้าวด้วยกันดิ เดี๋ยวพี่เลี้ยงขนมหวานด้วย”

ส้มหวานยืนนิ่งสติหลุดไปชั่วขณะ เธอเดินข้ามมาหลายตึกเพื่อตรงมาหาเสือที่โรงอาหาร แดดเปรี้ยงอบอ้าวจนเหงื่อย้อย

กะจะมาเซอร์ไพรส์เขาที่ยอมปล่อยเธอให้อ่านหนังสือแบบสงบๆ แล้วก็คอยให้กำลังใจมาตลอดสามวันที่ผ่านมา

แต่ประโยคที่บอกว่าเธอเป็นน้อง ตอนแนะนำตัวกับเพื่อนเขา ส้มหวานก็เลยทำตัวไม่ถูกว่าจะไปยังไงต่อ ไม่รู้จะพูดยังไงก็ในเมื่อเป็นน้องสาวของเพื่อนเขานี่

“หมวยจิ๋ว...” เสือแตะแขนเธอเพื่อเรียกสติ

คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กๆ ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบไม่ให้เขาแตะเนื้อต้องตัว เสือถึงกับหน้าถอดสีมองเธอที่ก้มหน้าไม่สบตาด้วย

“น้องไม่สบายหรือเปล่าคะ” ขนมผิงถามขึ้นอย่างห่วงๆ

“เธอไม่สบายเหรอ” เสือมุ่นคิ้วแล้วใช้หลังมือแตะแก้มเธอ

“ระ- เราไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” เธองุดหน้าจนคางชิดอก ก่อนเดินหนีเสือพร้อมความดีใจที่จางหายไป

เสืออ้าปากพะงาบเรียกไว้ไม่ทัน เขายืนมองแผ่นหลังของส้มหวานเดินไกลออกไป ก่อนจะยิ้มเจื่อนส่งให้ขนมผิง มือก็รับข้าวจากป้าร้านแกงไปนั่งที่มุมโรงอาหาร

ร่างบางเดินจ้ำเท้าไม่มองข้างทาง แต่พอเดินออกมาหน้าโรงอาหาร ส้มหวานก็ปะทะกับเจ้าหญิงที่หอบหายใจเหนื่อย

เธอชวนอีกฝ่ายให้มาเป็นเพื่อนนั่นแหละ แต่ส้มหวานแค่ตื่นเต้นหนักไปหน่อยก็เลยวิ่งนำมาก่อน บนหน้ายังมีเหงื่อเป็นเม็ดๆ อยู่เลย

“เป็นอะไรส้มหวาน ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ” เจ้าหญิงหน้าตื่นตกใจ เมื่อเงยหน้ามาแล้วเห็นอีกฝ่ายเบะปากจะร้องไห้

“เจ้าหญิง...”

“ใครทำเพื่อนเค้าเนี่ย”

ส้มหวานจุกจนพูดอะไรไม่ออก เธอวิ่งเข้าไปสวมกอดเจ้าหญิงแล้วสะอื้นออกมาเบาๆ ไม่ได้อยากจะร้องไห้แต่น้ำตามันพรั่งพรูออกมาเอง

“โอ๋น้าไอ้ต้าว... ใครเป็นคนทำเนี่ย” เจ้าหญิงกอดตอบแล้วยกมือลูบหลังปลอบไปพลาง สายตาส่ายมองหาเสือที่ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ไหน แฟนตัวเองร้องไห้ยังไม่มาดูแลอีก

“ฮึก... อึก พี่เสือทำ”

“ใครนะ”

“พี่เสือ...”

พอได้ยินว่าเสือเป็นคนทำ ส้มหวานก็ผละตัวจากอ้อมกอดเล็กน้อย ก่อนจะถูกเจ้าหญิงจับมือไม่ให้เอามือขยี้ดวงตา

“พี่เสือใช่มั้ยที่ทำ”

“ฮึก”

ส้มหวานพยักหน้าหงึกหงัก เบะปากกลั้นเสียงสะอื้น แต่คนที่โกรธกว่าใครคือเจ้าหญิงที่หน้าดำหน้าแดงนำไปแล้ว

“ไอ้พี่เสือคนเลว”

“เราควรทำยังไงดี...”

“เอาคืนสิจะรออะไรล่ะ”

สามสาวเดินลงจากตึกคณะพร้อมกันหลังเลิกคลาส แตงโมก้มหน้าพิมพ์โทรศัพท์ยิกๆ อยู่คนเดียว ก่อนจะหันมาโบกมือลาทั้งสองคนเพราะผู้ชายของเธอมารอรับแล้ว

ส้มหวานกับเจ้าหญิงนัดกันไปซื้อเครื่องสำอาง หาที่กันน้ำได้ดีด้วย เวลาร้องไห้จะได้ไม่เยิ้มยืดเหมือนเมื่อกลางวันอีก

“น้องส้มหวาน” เสียงผู้ชายเรียกเธอจากด้านหลัง

เจ้าของชื่อเป็นคนหันกลับไปมอง ก่อนจะยิ้มให้หนุ่มรุ่นพี่ที่วิ่งเข้ามาหา แล้วก็ยื่นถุงขนมในมือมาให้เธอด้วย

“มีอะไรคะ” เธอยิ้มแหยๆ เพราะไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว

“เราชื่อส้มหวานใช่มั้ย”

“เอ่อ ใช่ค่ะ”

“เพื่อนพี่มันฝากคุกกี้มาให้ ไม่กล้าเอามาให้เอง”

“อ่า ขอบคุณนะคะ”

“พี่ชื่อโชกุนนะ ส่วนเพื่อนพี่มันชื่อไทเกอร์ เรียกไทก็ได้”

ร่างบางระบายยิ้มเจื่อนๆ เพราะเป็นคนคุยไม่เก่งกับคนไม่สนิท เธอเลยหันไปขอความช่วยเหลือกับเจ้าหญิง ซึ่งอีกฝ่ายก็เข้ามาประชิดตัวปกป้องทันที

“จะจีบเพื่อนเค้าแต่ไม่กล้าเข้ามา แบบนี้ไม่ผ่านเลย” เจ้าหญิงยิ้มแซวรุ่นพี่หนุ่ม พลางชะเง้อหน้ามองไปด้านหลังเขา

“ใจเย็นดิ เดี๋ยวพี่ไปตามมันมาให้ครับ” โชกุนว่า ก่อนที่จะเดินไปลากเพื่อนที่ยืนหลบอยู่หลังต้นไม้

เขาไปลากเพื่อนตัวดีมา อยากให้คุกกี้สาวแต่ดันไม่กล้าเข้าไปทัก คือหนุ่มแว่นหล่อสูงหน้าตี๋รุ่นพี่คณะแพทย์ปีสาม

“มองขนาดนี้ชอบเพื่อนเค้าเหรอ” เจ้าหญิงแซวยับ จนส้มหวานส่งสายตาขอให้พอก่อน

“ปะ- เปล่านะครับ พี่ก็แค่... แค่เอ็นดูน่ะ” ไทเกอร์ตอบแล้วใช้มือดันกรอบแว่นขึ้นเล็กน้อย

“ไม่ชอบแล้วเอาคุกกี้มาให้ทำไมอ่ะ ชอบก็บอกว่าชอบดิ จีบได้เลยนะเพื่อนเค้ายังไม่มีแฟนหรอก”

“จะ- เจ้าหญิง”

“พี่จีบได้เหรอครับ...”

อีกฝ่ายหน้าแดงมือลูบต้นคอใหญ่ ดวงตาใต้กรอบแว่นของไทเกอร์เป็นประกาย มองส้มหวานเหมือนจะคล้อยตามทุกครั้งเวลาที่เธอยิ้มให้

“จะสะดวกใจมั้ยถ้าพี่อยากขอไลน์น้องส้มหวานไว้ติดต่อ”

“คะ”

“ไอจีก็ได้ครับ... ได้ไหม”

รุ่นพี่ขี้อายใช้ความกล้าทั้งหมดเพื่อขอไอจีเธอ ขนมคุกกี้นี่ก็เป็นของจากร้านเขาเอง เพราะไม่รู้จะเข้าหาสาวด้วยวิธีไหน

ไทเกอร์เขินมากจนมือสั่น ยื่นมือถือให้ส้มหวานแล้วก้มหน้าลง โชกุนเพื่อนที่ยืนข้างๆ ก็ตบบ่าให้กำลังใจ ส่วนเจ้าหญิงกลั้นยิ้มเอ็นดูรุ่นพี่จนหน้าแดงหมดแล้ว

“นี่ค่ะ” ส้มหวานพิมพ์ชื่อไอจีให้ ก่อนจะส่งมือถือคืนไปแต่ดันเป็นจังหวะนรก คือมือเธอไปแตะอีกฝ่ายตอนที่เสียงของเสือตวาดดังมาพอดี

“หมวยจิ๋ว”

“พี่เสือ...”

ร่างบางผวาราวกับคนทำผิด รีบผละมือออกแล้วขยับปลายเท้าถอยหลังสองก้าว

“ไอ้นี่ใคร” เสือเข้าประชิดตัวส้มหวานไวมาก ขายาวของเขาก้าวไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเธอแล้ว

“อ้าว น้องส้มหวานมีแฟนแล้วเหรอครับ” โชกุนยิ้มแห้งติดเกรงใจด้วยซ้ำ ตอนสายตาเสือตวัดมองอย่างไม่พอใจ

เธอเงียบไปหนึ่งอึดใจ ก่อนจะตอบกลับพร้อมยิ้มกว้าง

“คนนี้พี่ชายเราเองค่ะ”

“เฮ้ยหมวย...”

“ถ้างั้นเราขอตัวก่อนนะคะ”

โชกุนตบบ่าเป็นกำลังใจให้ไทเกอร์ เจ้าหญิงที่พอมองสถานการณ์อยู่ก็กอดอก แล้วหรี่ตาจิกเสือเพื่อคาดโทษ

“ถ้างั้นไว้พี่จะทักไปหานะครับน้องส้มหวาน”

“ไว้ไปดื่มด้วยกันนะคะพี่ๆ เดี๋ยวเค้านัดเองค่า”

รุ่นพี่ทั้งสองยิ้มให้เป็นกันเอง ก่อนจะเดินจากไปให้ส้มหวานยืนตัวแข็ง เมื่อแขนหนักๆ ของเสือพาดอยู่บนบ่าเล็ก

“คุยอะไรกัน”

“คะ”

“ถามว่าคุยอะไร”

เสือเผลอขึ้นเสียงนิดๆ มองส้มหวานที่ช้อนตามอง แต่ไม่ยอมตอบคำถามถึงขั้นให้เขาพูดซ้ำรอบที่สอง

“เป็นอะไรของพี่เนี่ย มาขึ้นเสียงใส่เพื่อนเค้าทำไม” เจ้าหญิงออกโรงปกป้อง ผลักอกเสือให้ถอยออกไปก่อน

“ก็เพื่อนเธอให้ไลน์ผู้ชายมั่วซั่ว”

“ก็ส้มหวานยังไม่มีแฟน จะให้ไลน์รุ่นพี่แล้วมันผิดยังไง”

“พูดมาได้ไงว่าไม่มีแฟน”

“แล้วใครแฟนส้มหวานล่ะ”

คนหน้าสวยเชิดหน้าใส่ ตอกกลับเสือจนเขาสะอึกในลำคอเถียงต่อไม่ออก พอมองส้มหวานเธอก็เบือนหน้าหนีเขาอีก

“ไม่ยักจะมีสักคนเลย... เห็นแต่หมาหวงก้างตัวเท่ายักษ์”