ตอนที่ 4 พี่ฮอตกับน้องเนิร์ด

คนน่ารักส่ายหัวดุ๊กดิ๊กไปมา ปลายเท้าเล็กกวัดแกว่งกลางอากาศอย่างอารมณ์ดี เธอได้ทั้งเครื่องสำอางใหม่ถูกใจแล้วก็มานั่งผ่อนคลายกับไอศกรีมรสโปรด

เสือที่นั่งข้างเธอขมวดคิ้วเครียด เมื่อเห็นว่าส้มหวานแอบมองหนุ่มตี๋ขาวสูงเหมือนอปป้า แต่คนขี้อายแบบเธอไม่ได้มองโจ้งแจ้งแต่แสร้งทำเหมือนมองนกกับท้องฟ้าแทน

“จะมองอะไรขนาดนั้น ชอบหรือไง” เขาพูดแล้วกระตุกมุมปากขึ้นนิดๆ ติดจะมันเขี้ยวเธอด้วยซ้ำ

“ก็ผู้หญิงคนนั้นเธอดูฮอตมากเลยนี่คะ” เธอตอบแล้วใช้ปากงับไอศกรีมไปด้วย ทำคนข้างๆ หันขวับด้วยความตกใจ

“ไม่ได้มองผู้ชายคนนั้นหรอกเหรอ”

“มองค่ะ แต่ไม่ได้มองเพราะชอบสักหน่อย”

“งั้นก็หันมามองพี่ดิหมวยจิ๋ว...” เสือเรียกฉายาของอีกฝ่าย

ผู้ชายสูงหล่อใส่เสื้อกล้ามสีขาวดูฮอตมาก แล้วแฟนสาวข้างเขาก็สวยหมวยแซ่บดูเหมาะสมกัน จนเธอเก็บมาคิดมากว่าต้องทำยังไงถึงจะดูฮอตเหมือนผู้หญิงคนนั้นบ้าง

ต้องเริ่มจากถอดแว่นหรือดัดผมลอนใหญ่ๆ กับใส่เสื้อที่โชว์เนื้อหนังบ้างกัน ส้มหวานคนนี้ถึงจะเลิกเนิร์ดดี้แบบนี้สักที

“เหอะ เลิกมองได้แล้ว” เสือบีบแก้มเธอให้หันมามองที่เขา

“โอ้ย เราเจ็บนะพี่เสือ” เธอมุ่ยหน้าจนปากยู่เข้าหากัน

แก้มของส้มหวานนิ่มเด้งเหมือนสกุชชี่ของเล่น เสือบีบแล้วคลายออกหลายครั้ง แต่ยังไม่ยอมปล่อยแก้มเธอให้เป็นอิสระ

ส้มหวานพยายามเหล่หางตามองต่อ เธอกำลังเก็บข้อมูลหนุ่มหล่อสาวสวยที่เดินผ่านหน้าต่างหาก ก่อนที่จะถูกเสือใช้มือทั้งสองข้างจับใบหน้าเธอไว้

“เลิกมองได้แล้ว” เขาพูดด้วยเสียงหงุดหงิด คิ้วเข้มแทบจะผูกกันเป็นโบอยู่แล้ว

“มือไม่สะอาดหน้าเราจะเป็นสิวนะ”

“คนตรงหน้ามันไม่ฮอตพอให้เธอมองเหรอ”

เสือชักสีหน้าไม่สบอารมณ์ เขาจับหน้าเธอแล้วเค้นถามไม่สนสายตาคนอื่น แม้ตรงนี้จะเป็นที่นั่งสาธารณะของห้างก็ตาม

เสือร้ายวิศวะปีสี่พูดไปใครก็รู้จักทั้งนั้น ทั้งเกิดมาหล่อเบ้าหน้าพระเจ้าปั้นแต่งเองกับมือ ความรวยที่เกิดมามีรถสปอร์ตขับโก้หรู เวลาควงสาวแต่ละทีดีกรีเน็ตไอดอลไม่ก็ดาวคณะเลย

“ก็... ก็เราเห็นพี่จนเบื่อแล้วนี่คะ” ส้มหวานตอบกลับแล้วทำตาปริบๆ ใส่เขาอย่างไร้เดียงสา

“แล้วชอบมองคนหล่อมากมั้ย”

“ก็ไม่ได้ชอบมองขนาดนั้นสักหน่อย”

เสือแค่นเสียงในลำคอ อยู่ดีๆ ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเฉยเลย

“มองแล้วอยากได้มั้ยล่ะ” เขาเลิกคิ้วถามแล้วบีบแก้มเธอด้วยความมั่นเขี้ยว กลิ่นตัวส้มหวานหอมหวานเหมือนชื่อ จนเขาอดคิดไม่ได้ว่าผู้ชายคนอื่นมันจะได้กลิ่นเหมือนกันมั้ย

“อย่าพูดจาลามกกับเรานะพี่เสือ”

“ทำไม แม่ไม่ชอบให้พูดคำหยาบเหรอ”

ส้มหวานจับมือเขาออกแล้วลอบสังเกตคนที่เดินผ่านไปผ่านมา เธอกำลังลักลอบเก็บข้อมูลสาวสุดฮอตอยู่ว่าเขาแต่งตัวกันยังไง แต่ไม่รู้ว่าทำไมใครบางคนถึงมาขัดขวางเธอนัก

เสือแสร้งว่าเหยียดแขนบิดขี้เกียจ ก่อนจะวาดวงแขนโอบไหล่คนตัวเล็กกว่า พอเธอหันมาก็ทำหน้าตายไม่รู้ไม่ชี้

“พี่เสืออย่ามาโอบไหล่เรา เดี๋ยวคนเข้าใจผิดอีกหรอก” เธอปัดมือเขาออกเพราะกลัวคนเข้าใจผิด

“อย่าทำตาหวานให้มันมาก แก่แดดนักจะฟ้องไอ้สิงห์”

“บอกว่าอย่าโอบไหล่เราไงคะ พี่ไม่ใช่แฟนเรานะ”

คนตัวเล็กเริ่มทำหน้ามู่ทู่ใส่ แต่กลับดูน่ารักน่าเอ็นดูจนเสือชะงักไป ก่อนที่จะก้มหน้ากระซิบหยอกเย้าให้เธอด่าเล่นๆ

“เดี๋ยวในอนาคตก็ได้เรียกพี่ว่าผัวครับเธอ”

คำว่าผัวถูกเน้นข้างใบหูเธอ ลมหายใจอุ่นร้อนรดรินที่ลำคอจนรู้สึกขนลุกชัน ส้มหวานไม่ชอบใจดันอกเขาออกแล้วเอามือปิดหูตัวเอง

“อื้อ... ไอ้พี่เสือคนบ้า”

“อยากติดเชื้อเสือบ้ามั้ยล่ะ”

ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเริ่มจะตีกัน เสียงหวานของหญิงสาวก็ดังแทรกเข้ามา ส้มหวานเลยหยุดทำหน้าดุเสือที่ไม่สลด แล้วหันไปทางต้นเสียงที่เรียกชื่อเธอแทน

“ส้มหวาน”

“เจ้าหญิง...”

เจ้าหญิงก็คือเจ้าหญิงสมชื่อเลยล่ะ รูปร่างเธอเพรียวบางแต่ดูเซ็กซี่มากเพราะเนินอกและสะโพกผาย รอยยิ้มหวานล้ำดุจเจ้าหญิงผู้สง่างามดูเข้าถึงยากแต่กลับเฟรนด์ลี่สุดๆ เลย

“สวัสดีค่ะพี่เสือ” เจ้าหญิงทักเสือแล้วเอียงคอยิ้มยียวน

“เสียบรรยากาศหมด” เสือถอนหายใจกวนประสาทกลับ

จะมีก็แต่ส้มหวานที่หันรีหันขวามองทั้งคู่ เธอไม่รู้เลยว่าเสือกับเจ้าหญิงไปรู้จักกันตอนไหน หรือบางทีเธออาจจะเอาแต่อ่านหนังสือ ไม่ได้สนใจเรื่องราวข่าวสารอย่างที่แตงโมบอก

“หยอกน้องแรงอีกแล้วนะคะ” สรรพนามที่เจ้าหญิงใช้ดูสนิทกันมาก แปลว่าทั้งสองคนอาจจะสนิทกันก็ได้

“แล้วมาทำอะไรแถวนี้ ถ้านัดผู้ชายไว้จะฟ้องพี่จ้าวขา”

“ไม่ได้นัดผู้ชายจ้า มาทำสวยเฉยๆ แล้วสองคนนี้นี่ยังไง”

เสือจะเล่นมุกจับผิดเจ้าหญิง แต่ไหงโดนรุ่นน้องหันมาจับพิรุธความสัมพันธ์ของเขาแทน เขายังไม่ทันได้อ้าปากตอบกลับไป ส้มหวานก็ดันลนลานแทรกขึ้นมาแทนซะงั้น

“เอ่อ... คือพี่เสือพาเรามาตัดแว่นเฉยๆ เหมือนกัน” เธอยิ้มเจื่อนแล้วหัวเราะแห้งๆ กลัวเจ้าหญิงจะเข้าใจผิดอีกคน

เจ้าหญิงพยักหน้ารับช้าๆ แล้วลากเสียงขานรับในลำคอตอนหันไปมองเสือ

“สาวเนิร์ดกับหนุ่มฮอตมันเป็นของคู่กันอ่ะเนอะ”

“เรา... เราไม่ได้เนิร์ดสักหน่อยเจ้าหญิง”

ส้มหวานเริ่มทำหน้ามู่ทู่อีกแล้ว พลางใช้มือดันกรอบแว่นขึ้นเล็กน้อย แต่เจ้าหญิงที่กอดอกมองเธอขยับเท้าเข้าใกล้ ก่อนจะป้องปากกระซิบข้างหูส้มหวานไม่ให้เสือได้ยิน

“ส้มหวานอ่ะเนิร์ดจะตาย... ถ้าไม่เนิร์ดก็ต้องคั่วหนุ่มฮอตอย่างพี่เสือติดไปแล้ว”

คั่วหนุ่มฮอต...

คำพูดของเจ้าหญิงตีวนอยู่ในหัวเธอ ถ้าไม่เนิร์ดก็ต้องคั่วหนุ่มฮอตให้ได้อย่างงั้นเหรอ แล้วหนุ่มฮอตที่เจ้าหญิงพูดถึงอยู่ตอนนี้ก็คือพี่เสือใช่ไหม

“ใครได้ควงตัวท็อประดับนี้โคตรน่าอิจฉาจะตาย” เจ้าหญิงเป่าหูเหมือนพรายกระซิบ ก่อนจะขยิบตาให้เสือที่มองมา จนได้ยินเสียงกระแอมไอกลบเกลื่อนดังจากคนข้างๆ

“ระ- เรากับพี่เสือไม่ได้...” เธอกำลังจะส่ายหน้าปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายกลับหันไปโบกมือให้คนอื่นแทน

“โอะ ผู้ชายมารับแล้ว ขอตัวก่อนน้าไอ้ต้าวจ้มจ้ม”

“เจ้าหญิงดะ... เดี๋ยวก่อนสิคือเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”

ส้มหวานอ้าปากพะงาบพยายามจะอธิบาย แต่ก็ไม่ทันแล้วเมื่อเจ้าหญิงวิ่งสับเท้าไปที่หนุ่มเสื้อคลุมสีเขียว เธอยกมือขึ้นเกาหัวแล้วเอียงคอมองอีกฝ่ายที่ขึ้นมอเตอร์ไซค์ไป

ผู้ชายที่เธอพูดถึงคือพนักงานชายจากแอปขับรถ...

“เมื่อกี้ยัยนั่นพูดกับเธอว่าอะไร” เสือเค้นถาม พลางยกมือขึ้นถูปลายจมูกแก้อาการประหม่า

“ปะ- เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”

“อย่าโกหกพี่ไอ้หมวยจิ๋ว”

“เราไม่ได้โกหก...”

เธอโกหกแบบไม่เต็มเสียง ก่อนจะงุดหน้าจนคางชิดอก รีบคิดหาทางหนีจากการถูกจับผิดนี้ทันที

“เราอยากกลับห้องแล้ว... พี่ไปส่งเราด้วยนะคะ”

“ก็บริการส่งถึงที่มาเกือบ 6 ปีมั้ยแล้ววะหมวยจิ๋ว”