บทที่ 5

“เทมส์”

เพียงฟ้าเอ่ยเรียกคนตัวโตที่ยังโอบกอดเธออยู่ตั้งแต่เมื่อคืน ต่อให้เมามากแค่ไหนเพียงฟ้าก็จดจำได้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น จำได้ว่าเทมส์เอาแต่ใจมากขนาดไหน แต่ถึงอย่างนั้นคนเด็กกว่าก็ดูแลเธอดีมากก่อนจะพามานอนหมดแรงจนเช้าแบบนี้

คิดกี่ทีก็ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่มาจนป่านนี้ เธอจะมาพลาดท่าเสียทีกับคนที่เด็กกว่าขนาดนี้ได้ เพราะความเซ่อซ่าและไม่ระวังตัวของตัวเองแท้ๆ อยู่ตัวคนเดียวจนตามใครไม่ทันแบบนี้ ถึงจะโทษตัวเองบ้างแต่ความรู้สึกตอนนี้ก็ไม่ได้แย่หรือรู้สึกเสียใจอะไรจนเพียงฟ้าก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน

“ครับ”

เสียงทุ้มครางรับแหบพร่าเพราะยังไม่ตื่นดี ร่างใหญ่ขยับตัวเข้าหาร่างเล็กก่อนจะกอดรัดแน่นกว่าเดิมจนเพียงฟ้าแทบหายใจไม่ออก

“ปะ ปล่อยพี่กลับได้ยัง”

เพียงฟ้าเอ่ยถามตะกุกตะกัก หน้าเห่อร้อนด้วยความเขินอายเมื่อร่างกายที่ยังเปลือยเปล่าทั้งคู่บดเบียดกันจนแนบชิด เธอพยายามดันอกแกร่งให้ออกห่างแต่เหมือนจะไม่เป็นผลเพราะเทมส์ก็ไม่ยอมคลายแขนออกเช่นกัน แถมพอเอามือไปดันมากๆก็ยิ่งใจสั่นกับกล้ามเนื้อที่ขึ้นรูปชัดเจนไปทั้งตัวของคนตัวโตอีกต่างหาก เมื่อคืนที่สัมผัสก็พอรู้ว่าเทมส์หุ่นดีมากแต่ไม่คิดว่าพอเห็นจริงๆจะดีมากขนาดทำให้อยากลูบได้ขนาดนี้

“ไม่ครับ”

เทมส์ตอบรับก่อนก้มลงกดจูบที่หน้าผากเนียนทั้งที่ยังไม่ยอมลืมตาด้วยซ้ำ มือหนาลูบไล้ไหล่เล็กเบาๆจนเพียงฟ้าขนลุกไปหมด อยากเร่งเวลาที่จะได้ออกไปจากที่นี่ไวๆเหลือเกิน เพราะการอยู่กับเทมส์นานๆช่างอันตรายต่อใจจริงๆ ขนาดหลับตาอยู่แบบนี้ยังดูดีจนเธอประหม่าได้ ถ้าลืมตาขึ้นมาแกล้งกันเหมือนเมื่อคืนอีกเธอจะเอาอะไรไปสู้กัน ไม่บอกก็รู้ว่าเทมส์เส่นห์แรงขนาดไหน

“ทำไมคะ”

เพียงฟ้าถามกลับก่อนหลบสายตาคมที่ลืมตาขึ้นมามองกันจนได้ และมันก็เริ่มทำให้เพียงฟ้าสงสัยเหลือเกินว่าคนที่เพิ่งตื่นสามารถดูดีได้ขนาดนี้จริงๆเหรอ ขนาดเธอเองยังไม่มีความมั่นใจพอจะมองหน้าเทมส์เลย

“เพียงได้เทมส์แล้วนี่”

และคำตอบนั้นก็ทำเอาเพียงฟ้าที่หลบสายตาเงยขึ้นมามองเทมส์อย่างไม่อยากจะเชื่อทันที ต่อให้รู้ว่าเทมส์เด็กกว่าขนาดไหนแต่ความช่ำชองขนาดนี้ก็ไม่น่าจะต้องมาเรียกร้องอะไรกับคนที่เพิ่งเสียครั้งแรกอย่างเธอรึเปล่า

อีกอย่างเพียงฟ้าเป็นคนเสียหายยังไม่คิดเรียกร้องอะไรเลยนะ

“มะ ไม่ใช่แบบนั้นสิ เทมส์ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อยทำเป็นไม่เคยไปได้”

เพียงฟ้าหลบสายตากับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มแสนร้ายกาจนั่นก่อนพูดออกมาด้วยความประชดประชัน อย่ามาทำเหมือนเธอเป็นคนทำให้เสียหายได้รึเปล่าเด็กนี่

“ทำไมเพียงพูดแบบนั้นอ่ะ”

เทมส์ทำเสียงไม่พอใจออกมา แต่แขนแกร่งยังคงกอดรัดลูบไล้คนในอกไม่เลิก จมูกโด่งก็สูดดมไปทั่วหน้าสวยอย่างหลงใหล เมื่อคืนว่าชอบมากๆแล้วแต่พอตื่นเช้ามาเจอหน้าแดงๆของคนขี้เขินก็ยิ่งอยากแกล้งไปใหญ่ แก่กว่าแต่ประสบการณ์เป็นศูนย์ขนาดนี้ใครจะปล่อยไปง่ายๆกัน

“เรียกพี่ด้วยสิ พี่แก่กว่าตั้งเป็นสิบปีเลยนะ”

เพียงฟ้ารีบท้วงเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ยอมเรียกเธอว่าพี่สักที เพราะเมื่อคืนที่ได้ถามอายุตอนก่อนจะหลับไปจริงๆถึงได้รู้ว่าเทมส์อายุยี่สิบสามแล้ว เป็นนักศึกษาปีสุดท้ายของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาสถาปัตยกรรมภายใน อยู่ที่บ้านนี้คนเดียวเพราะพ่อแม่ย้ายไปทำธุรกิจที่อเมริกากันหมดแต่เจ้าตัวไม่อยากย้ายที่เรียนเลยตั้งใจจะเรียนให้จบก่อนค่อยคิดว่าจะอยู่ที่ไหนอีกที

“เก้าครับไม่ใช้สิบแล้วเทมส์ก็ไม่ถือ ใครเรียกเมียว่าพี่บ้างอ่ะ”

เทมส์ตอบอย่างไม่สนใจก่อนจะซุกหน้าลงกับซอกคอหอมแล้วถูไถไปมาจนเพียงฟ้าจั๊กจี้ไปหมด

“เทมส์! พี่ไม่ใช่นะ”

คนที่ได้สถานะแบบไม่ทันตั้งตัวท้วงขึ้นทันทีอย่างไม่ยินยอม ถึงจะเสียหายแต่ให้คบกับคนที่เด็กกว่าขนาดนี้เพียงฟ้าคงทำใจไม่ได้จริงๆ ใครรู้เข้าเธอคงกลายเป็นยายแก่ล่อลวงเด็กแน่ ถึงแม้ความจริงเธอจะโดนเด็กล่อลวงก็เถอะ

“เข้าไปตั้งกี่ครั้งยังไม่ใช่อีกเหรอครับ หืม”

เทมส์หอมแก้มเนียนแรงๆก่อนถามออกมาอย่างหยอกเย้าให้คนแก่กว่าหน้าแดงเล่น

“เทมส์!ห้ามพูดนะ คือพี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าพี่ไม่ได้เป็นคนนัดมา เพื่อนพี่สมัครให้เลยจะมาขอยกเลิกแต่เทมส์ก็ไม่ฟังพี่จนเลยเถิดแบบนี้อ่ะ”

เพียงฟ้าที่ตั้งท่าจะโวยวายพยายามใจเย็นอีกนิด ก่อนจะอธิบายให้คนที่ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ ฟังเหตุผลของเธอบ้าง

“เทมส์ฟังตลอด เพียงไม่ยอมพูดเองต่างหาก”

คนเด็กกว่าเถียงทันทีอย่างเอาแต่ใจ มันก็ถูกที่ว่าเทมส์ปล่อยให้พูดแต่ที่จริงพูดไม่ถึงประโยคก็โดนขัดตลอดต่างหากเพียงฟ้าขอเถียงสุดใจเลย

“แต่เทมส์มอมเหล้าพี่นะ”

ข้อหาหนักหน่วงที่ทำเธอพลาดท่าจริงๆถูกหยิบยกขึ้นมาทันทีจนเทมส์เกือบจะขำ อยู่ดีๆก็จะกลายเป็นคนหื่นที่มอมเหล้าสาวทำมิดีมิร้ายซะแล้ว

“เทมส์ถามแล้ว เพียงดื่มเองไม่ได้บังคับนี่นา”

เทมส์แย้งขึ้นบ้างพลางยันแขนขึ้นก้มลงมองหน้าคนที่เถียงไปเขินไปอย่างเอ็นดู เขินขนาดนี้ยังจะเถียงกันอยู่ได้ มือหนาบีบแก้มนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว ก็หน้าเด็กขนาดนี้ใครจะเชื่อว่าอายุมากกว่าตั้งขนาดนั้นกัน ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่เห็นมีตรงไหนที่ดูอายุเยอะเลย ตรงไหนก็นิ่มตรงไหนก็เด้งสู้มือไปหมด

“ยังไงก็เถอะ มันทำอะไรไม่ได้แล้ว เราแค่ลืมๆมันไปนะ”

เพียงฟ้าที่เห็นสายตาไม่น่าไว้ใจจากคนที่มองเธออยู่รีบบอกออกมาอย่างตัดปัญหา มือเล็กดึงผ้าห่มมาคลุมถึงคออีกครั้งเพราะโดนเทมส์ดึงจนร่นลงไปเรื่อยๆจนแทบถึงหน้าอก ยิ่งตอนนี้ไม่ได้ใส่อะไรเลยก็ยิ่งอันตราย

“ไม่ลืมครับ เทมส์จำได้ทุกท่าเลยให้ทำไง”

เทมส์แนบมือกับหน้าหล่อเหลายิ้มหวานอวดลักยิ้มสองข้างให้เพียงฟ้าตาพร่าเล่น ใจที่สงบนิ่งกลับมาเต้นรัวทันทีจนต้องหลบสายตา ยิ่งอยู่นานๆเหมือนเธอจะเสียการควบคุมตัวเองไปเรื่อยๆแบบทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ไม่เคยคิดเลยว่าเด็กขนาดนี้จะมีเสน่ห์จนทำเธอเสียอาการได้ ต่อให้บอกว่าจะลืมความเป็นจริงเธอคงต้องจดจำมากกว่าที่เคยได้นอนกับคนที่แสนดูดีตั้งขนาดนี้

“เทมส์! หยุดพูดถึงเดี๋ยวนี้นะ”

เพียงฟ้าที่ได้สติเพราะมือหนาเลื่อนลงไปลูบเอวจนร้อนวูบให้รีบถดตัวหนี ก่อนจะห้ามเทมส์ที่พูดเรื่องน่าอายออกมา

“ทำไม เขินเหรอครับ”

เทมส์ขำเบาๆกับท่าทางระวังตัวจนเกินเหตุนั่น บอกเลยว่าถ้าเทมส์จะกินต่อให้ยากขนาดไหนก็เสร็จทุกรายทั้งนั้น ยิ่งอยู่บนเตียงตัวเปล่าขนาดนี้ยิ่งอันตรายบอกเลย

“ไม่ใช่แบบนั้น แต่มันไม่ได้”

เพียงฟ้ารีบแก้ตัวแม้ความจริงจะหน้าร้อนใจสั่นไปหมดอย่างที่ว่า เขินจนตัวจะระเบิดไปหมดแล้วจริงๆ อายุแค่นี้ทำไมถึงได้เจนจัดแพรวพราวขนาดนี้นะ

“อะไรไม่ได้ครับ ก็ได้กันไปหลายครั้งแล้วนะ”

เทมส์ยังคงแกล้งคนขี้เขินไม่หยุด ก็ทำตัวน่าแกล้งขนาดนี้เองช่วยไม่ได้ เมื่อคืนก็ว่าจะแค่กินแล้วแยกย้ายเหมือนเคยแต่ไม่รู้ทำไมพอได้เป็นคนแรกแล้วก็หวงขึ้นมาซะงั้น ไม่อยากให้ใครมาทับรอย อยากเก็บไว้แกล้งเล่นคนเดียว

“เด็กบ้านี่! พี่บอกว่าอย่าพูดไง”

เพียงฟ้าที่ทั้งเขินทั้งโมโหที่เทมส์ไม่เชื่อฟังก็เสียงดังใส่อย่างข่มขู่ แต่คงไม่รู้ว่าท่าทางนั่นมันน่าขย้ำให้จมเตียงมากกว่า

“หึ”

เทมส์ขำเบาๆกับความดันทุรังจะให้ลืมให้ได้ ถ้ารู้ว่าเทมส์คนนี้โซฮ็อตมีแต่คนอยากได้ขนาดไหนจะต้องภูมิใจต่างหาก แรร์ไอเทมนะบอกเลย

“ทำไมเข้าใจยากจัง พี่ต้องกลับห้องแล้วนัดต่อไปพี่ไม่มาแล้วเข้าใจมั้ย”

เพียงฟ้าตัดบทก่อนดึงผ้าห่มมาพันตัวจนมิดเพื่อจะลงจากเตียงแล้วไปจากที่นี่สักที ลืมไปว่าพอดึงมาเทมส์ที่เปลือยเหมือนกันก็ไม่มีอะไรคลุมตัวเลย เธอรีบหันหน้าหนีทั้งที่มันแดงก่ำจนน่าตลก

“ไปอาบน้ำกัน”

เทมส์ยิ้มขำอาการเขินอายนั่น ไม่สนใจว่าเพียงฟ้าจะพูดอะไรเพราะถ้าเทมส์อยากได้เทมส์ก็จะเอา ร่างสูงลุกออกจากเตียงก่อนเดินเข้าหาเพียงฟ้าที่พยายามไม่มองและถอยหนีจนหงายลงเตียงไปอีกรอบ

“เดี๋ยวสิ เข้าใจที่พี่บอกมั้ย”

เพียงฟ้าดันคนที่เข้ามาดึงผ้าห่มออก ก่อนจะถามย้ำถึงสิ่งที่ตัวเองบอกอีกที

“ครับ จะกลับก็ไปอาบน้ำสิ เพียงจะกลับแบบนี้เหรอครับ”

เทมส์ตอบรับส่งๆเพื่อตัดปัญหาก่อนจะถามคนที่ไม่ยอมให้แกะผ้าออก แถมยังขยับตัวหนีอยู่เรื่อยจนน่าหงุดหงิด ได้กันไปขนาดนี้ยังจะมากลัวอะไรอยู่อีก เทมส์อ่อนโยนจะตายต้องชอบสิถึงจะถูก

“อ้อ อาบน้ำก่อนก็ได้”

เพียงฟ้าที่เห็นว่าเทมส์รับฟังและจะให้ไปอาบน้ำจริงๆก็ยอมพยักหน้าเชื่อฟังแต่โดยดี ร่างเล็กค่อยๆคลายผ้าห่มออกจากตัวโดยมีเทมส์ที่ตัวเปล่าเปลือยยืนอวดหุ่นอยู่ข้างๆให้เพียงฟ้าใจสั่นหน้าแดงเล่น ต่อให้เขินแค่ไหนสายตาไม่รักดีก็ยังแอบมองร่างสูงอยู่หลายครั้งจนอยากตีตัวเอง

“มาครับ เทมส์อุ้ม”

เทมส์ที่รอจังหวะอยู่ พอเห็นเพียงฟ้ากำลังจะขยับไปหยิบผ้าเช็ดตัวก็รีบเข้าไปช้อนร่างบางขึ้นมาแล้วโยนผ้าห่มออกไปทันที

“ไม่ต้อง อ้ะ”

เพียงฟ้าหวีดร้องอย่างตกใจเมื่อตัวลอยขึ้นก่อนจะรีบคว้าคอเทมส์เอาไว้เพราะกลัวตก แต่พอเงยหน้าขึ้นสบตากับสายตาระยิบระยับแสนอันตรายนั่น เพียงฟ้าก็ใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีอย่างควบคุมไม่ได้ รอยยิ้มที่ดูยังไงก็ร้ายกาจไม่ได้ทำให้เธอเผลอมองลักยิ้มน่ารักนั่นอีกแล้ว นอกจากหวั่นใจว่าการอาบน้ำครั้งนี้จะปลอดภัยจริงๆรึเปล่า ดูยังไงเทมส์ก็ไม่น่าจะเป็นคนว่าง่ายขนาดนั้นจริงๆนั่นแหละ