Mag-log inShare
บทที่ 184
Pinakabagong kabanata
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 192
ภายในค่ายทหารเวลานี้ ทุกคนกำลังนอนหลับใหล แม้แต่ทหารที่เฝ้าหน้าประตูค่ายทหารก็ยังงีบหลับด้วยเป็นเวลาหลังเที่ยงคืนแล้ว ใต้หล้าถูกปกคลุมด้วยความมืดมิด จิตใจของผู้คนก็อ่อนล้าลงในช่วงเวลานี้เอง ความระแวดระวังไม่สูงเท่าช่วงก่อนเที่ยงคืนจนกระทั่งเสียงกีบม้าดังสนั่นหูเข้ามา ทหารที่เฝ้าหน้าประตูถึงได้สติกลับมาพอลืมตาขึ้นมองก็เห็นทหารม้าเรียงรายกันพุ่งเข้ามา!“ขะ...ข้าตาฝาดไปใช่หรือไม่?”“ทหารม้ามากมายถึงเพียงนี้ เหตุใดพวกเขาถึงพุ่งมาหาเรา?”“แย่แล้ว พวกเขาจะบุกค่าย รีบเป่าแตรเร็วเข้า!”ทหารที่เฝ้าค่ายได้สติกลับมาทันที บางคนรีบปิดประตูค่าย และก็มีบางคนวิ่งเข้าไปเป่าเขาควายหร่านหมิงที่กำลังนอนหลับสนิทได้ยินเสียงแตรก็ตะโกนลั่นด้วยความโกรธเกรี้ยวทันทีว่า “ไอ้เวรคนไหนเป่าแตรกลางดึกกัน!”ทหารคนหนึ่งเข้ามารายงานทันทีว่า “แย่แล้วขอรับ! มีกองทหารม้าบุกเข้ามาในค่าย ตอนนี้คนของพวกเราถูกตีแตกกระจายไปหมดแล้วขอรับ!”หร่านหมิงโกรธจัด “มีคนกล้ามาก่อเรื่องเชียวหรือ คอยดูข้าสับพวกมันเป็นชิ้น ๆ!” เมื่อพูดจบ เขาก็หยิบง้าวยาวจากชั้นวางอาวุธทางด้านข้างขึ้นมา แล้วพุ่งออกไปจนร่างกลายเป็นเงาติดตาแต่เ
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 191
ฉู่หนิงไม่รู้เลยว่าหลิงเฟยเยียนยังจะก่อเรื่องอีก เมื่อเดินออกจากตำหนักบูรพาก็พบกับจ้าวอวี่ที่กำลังเฝ้าคุ้มกันอยู่ที่นี่พอเห็นฉู่หนิงออกมา สีหน้ากังวลใจของจ้าวอวี่ก็เลือนหายไปในพริบตา ก่อนจะรีบเข้ามาประสานมือคารวะ “คารวะท่านอ๋อง!”“ให้เจ้ารอนานแล้ว กลับจวนกันเถิด!”“เอ่อ...ท่านอ๋อง ทางฝั่งรัชทายาท...”“ไม่มีอะไรแล้ว”ฉู่หนิงพูดพลางเดินออกไปนอกวังหลวงแต่จ้าวอวี่ที่อยู่ด้านหลังกลับไล่ตามมาด้วยสีหน้าละอายใจ “ท่านอ๋อง ข้าน้อยเป็นห่วงว่าท่านจะเกิดเรื่อง เมื่อครู่นี้จึงส่งคนไปเรียกกวนอวิ๋นให้นำคนมา”ฉู่หนิงกลอกตา “เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ไยต้องทำให้เรื่องใหญ่โตถึงเพียงนี้ด้วย พวกเขาเป็นไพ่ตายของข้า ห้ามเปิดเผยล่วงหน้าเป็นอันขาด”พอครุ่นคิดแล้ว ฉู่หนิงก็รีบเดินออกไปนอกวังหลวง “รีบออกจากวัง หากไม่เห็นข้า กวนอวิ๋นอาจจะนำคนไปก่อเรื่องได้”จ้าวอวี่ไม่กล้าชักช้า รีบตามไปทันทีไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงหน้าประตูวัง เมื่อเดินไปก็ได้ยินเสียงกีบม้าดังมาจากด้านนอกฉู่หนิงหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย “เจ้ารีบไปขวางพวกเขาไว้ อย่าให้พวกเขาเข้าใกล้วังหลวง!”นี่เป็นกองกำลังฝีมือที่ตนสร้างออกมาอย่างยากลำบาก จะ
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 190
ฉู่หนิงยักไหล่ “พี่สะใภ้ ท่านพูดเกินไปแล้ว ข้าใช่ผู้ชายหรือไม่ ท่านยังไม่รู้อีกหรือ?”คำพูดสองแง่สองง่ามทำให้หลิงเฟยเยียนโกรธมาก แต่ฉู่หนิงไม่รอให้นางเอ่ยปาก เขากล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม “เห็นได้ชัดว่าเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นในวันนี้ ท่านจงใจทำเพื่อยั่วโมโหท่านพี่องค์รัชทายาท หากข้าเดาไม่ผิด ช่วงนี้พวกท่านน่าจะทะเลาะกันกระมัง?”มุมปากรัชทายาทกระตุก คิดในใจว่าเจ้าหมอนี่เดาแม่นจริงๆแต่เมื่อลองคิดดูดีๆ การกระทำของหลิงเฟยเยียนก็ผิดปกติจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมตั้งแต่เริ่ม หรือน้ำเสียงและสีหน้าในตอนนี้ ล้วนทำเพื่อยั่วโมโหตน ให้ตนกับฉู่หนิงบาดหมางกันฉู่หนิงกำลังจะไปแนวหน้า มาทะเลาะกับฉู่หนิงเพราะเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ความคิดที่ฉลาด! หากหลิงเฟยเยียนโดนฉู่หนิงล่วงละเมิดจริงๆ ข้าย่อมไม่ลังเลที่จะลงมือกับฉู่หนิงแต่เขาไม่ได้ทำ แม้แต่เรื่องที่เอาเปรียบ ฉู่หนิงก็ไม่ยอมรับ ตอนนี้ไม่มีหลักฐาน ทำอะไรฉู่หนิงไม่ได้ความอัปยศนี้ ทำได้เพียงกล้ำกลืน!แต่หากปล่อยฉู่หนิงไปทั้งเช่นนี้ ก็ดูจะเสียหน้าเกินไปรัชทายาทพลันหรี่ตา มีแสงเย็นสายหนึ่งแลบผ่านแววตา “น้องสิบแปดหมายความว่าอย่างไร เจ้ากำลัง
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 189
ฉู่หนิงหมดคำจะพูดเดิมทีคิดว่าเรื่องนี้จบแล้ว คิดไม่ถึงว่าหลิงเฟยเยียนจะสร้างเรื่องอีกผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่คนดี!เห็นได้ชัดว่าจงใจปลุกปั่นความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนมองดูท่าทางที่เหมือนโดนสวมเขาจนแทบจะกินหัวตนเองของรัชทายาท หากบอกว่าเขาเอาเปรียบหลิงเฟยเยียนจริงๆ คืนนี้ต้องโดนรัชทายาทสั่งสอนแน่นอนที่นี่คือตำหนักบูรพา รัชทายาทมีร้อยพันวิธีจัดการเขาโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้หลังจากกลอกตาหนึ่งรอบ ฉู่หนิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านพี่องค์รัชทายาท ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าไปเอาเปรียบพี่สะใภ้ตอนไหน”รัชทายาทแค่นเสียงเย็น ‘ฮึ่ม’ แล้วหันไปมองทางหลิงเฟยเยียน “เจ้าพูด!”ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าฉู่หนิงทำอะไรกับหลิงเฟยเยียน!หลิงเฟยเยียนยิ้มหยันในใจ แต่ภายนอกกลับแสร้งลังเล ดูแล้วเหมือนผู้เคราะห์ร้ายที่ไม่กล้าพูดความจริง“พระองค์ ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเถิด!”หลิงเฟยเยียนแสร้งถอนหายใจ และพลันหมุนกายก็จะไปทันทีรัชทายาทร้อนรนแล้ว เขาคว้านางไว้ แล้วกล่าวเสียงเย็น “ข้าสั่งให้เจ้าพูด!”หลิงเฟยเยียนกัดริมฝีปากเบาๆ นางกล่าวเสียงแผ่ว “ข้าพูดก็ได้ แต่องค์รัชทายาทฟังแล้วอย่าโกรธนะเพคะ”ยิ่งลังเลไม่ยอมพูด ในใจ
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 188
โมโหไปเถิด โกรธไปเถิด นี่ก็คือผลลัพธ์ที่เจ้าทำให้ข้าโกรธ!มองดูท่าทางของรัชทายาทที่โมโหจนแทบคลั่งแต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าหลิงเฟยเยียนรู้สึกสาแก่ใจเพียงใดรัชทายาทยิ่งโกรธ หลิงเฟยเยียนยิ่งมีความสุขฉู่หนิงยิ้มในใจ สภาพที่โวยวายแต่ทำอะไรไม่ได้ของรัชทายาทมันน่าขำจริงๆเขาแค่แกล้งโง่แกล้งมึนก็สิ้นเรื่อง เพราะเขาดื่มจนเมาแล้ว ไม่รู้และไม่เห็นอะไรทั้งสิ้นจะจับชู้?ฝันไปเถอะ!รัชทายาทโมโหจนแทบกระอักเลือดแล้วมาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้าสารเลวฉู่หนิงยังเสแสร้งอีกเมื่อครู่ตอนเข้ามาเมาเหมือนหมูตาย ตอนนี้กลับสร่างเมาเหมือนไม่เคยดื่มมาก่อน“ฉู่หนิง อย่ามาแสดงละครต่อหน้าข้า!”รัชทายาทจ้องฉู่หนิงเขม็ง “ข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้ากับชายาที่รักเริ่มเป็นชู้กันตั้งแต่เมื่อไร?”ฉู่หนิงเกาศีรษะอย่างงงงวย “อะไรเริ่มตั้งแต่เมื่อไร? ท่านพี่องค์รัชทายาทจำไม่ได้แล้วหรือ? ท่านเป็นคนสั่งให้พี่สะใภ้มาหาข้าตอนดึกเองนะพูดก็พูดเถิด ตอนนี้ข้ากับพี่สะใภ้รู้จักกันยังไม่ถึงสิบวันเลย ท่านไปเอาคำว่าชู้มาจากไหน?”รัชทายาทพลันตะลึง เริ่มรู้สึกสับสนเล็กน้อยใช่แล้ว ฉู่หนิงกับชายาที่รักเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน อี
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 187
รัชทายาทโมโหมาก!มองดูคนรักของตนเองเผยเนินอกต่อหน้าฉู่หนิง พริบตานั้นรู้สึกว่ามีเขางอกบนศีรษะแล้วความรู้สึกที่ของรักของหวงของตนเองโดนผู้อื่นแย่งไป มันทำให้รัชทายาทแทบคลั่ง เวลานี้ เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น คิดเพียงจะเข้าไปจับชู้คาหนังคาเขา!หลิงเฟยเยียนที่อยู่ในห้องย่อมได้ยินเสียงฝีเท้าจากข้างนอก บนใบหน้านางปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันตอนนี้รู้จักร้อนรนแล้ว?ตอนที่ตบหน้าข้า เหตุใดเจ้าไม่นึกถึงผลที่ตามมาบ้าง?ฮึ่ม แม้ตอนนี้เจ้าสารเลวฉู่หนิงจะตื่นอยู่ก็เถอะ แต่ขอแค่สามารถเอาคืนรัชทายาท ต่อให้ถูกมองจนหมดเปลือกแล้วอย่างไร?อย่างไรเสียฉู่หนิงก็ไม่ได้แตะต้องนาง!แค่จูบปากทีเดียวเท่านั้น!ต่อให้รัชทายาทเข้ามาแล้วอย่างไร นางไม่มีอะไรต้องละอายใจ ก็แค่อยากยั่วโมโหเขาเท่านั้นฉู่หนิงที่นอนอยู่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบเช่นกัน เขาแอบขำในใจแอบดูอยู่ตั้งนาน ที่แท้จุดประสงค์ของรัชทายาทแค่อยากดูว่าตนกับหลิงเฟยเยียนมีความสัมพันธ์อะไรกันหรือไม่?อย่างไรหลิงเฟยเยียนก็เป็นพี่สะใภ้ของตน ตนจะทำไปทำ ‘เรื่องไม่ดี’ อะไรกับนางได้อย่างไรใจแคบ รัชทายาทใจแคบจริงๆเมื่อรู้จุดประสงค์ของรัชทายาท ฉู่หนิงใจ
Maaari mong magustuhan
เจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา7 viewsตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร45 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน251.1K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ579.9K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋659.8K viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา377.1K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์159 viewsหลังจักรพรรดินีขึ้นครองบัลลังก์ นางกลับคิดเอาชีวิตข้า
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว286 views
