บทที่ 497

“บังอาจถามฉู่อ๋อง จะเอาทหารในมือเราไปทำการใดหรือ?”

คำพูดของฉู่หนิงทำให้เหล่าทูตแปลกใจไม่น้อย หยวนเทียนขมวดคิ้ว พร้อมถามอย่างไม่เข้าใจ

กระทั่งฮั่วชวี่จี๋ยังเชิดหน้า ทำท่าทางเย่อหยิ่ง “ท่านตรวจสอบชัดเจนแล้วว่าองค์หญิงชางผิงคือคนร้าย ตอนนี้ไม่ควรไปจับตัวนางหรือ เหตุใดจึงมายืมกำลังคนกับพวกเราอีก?”

ฉู่หนิงฉีกยิ้ม “เพราะต้องไปจับกุมนาง ดังนั้นข้าจึงขอยืมกำลังคนจากพวกท่านนะสิ”

คำกล่าวนี้ทำให้ไป่หลี่ซิงกระแอม ยิ้มเจื่อนแล้วกล่าว “ท่านฉู่อ๋อง ครั้งที่แล้วองค์หญิงชางผิงกับองค์หญิงเกาผิงต่อสู้กัน ทำให้นางสูญเสียทหารต้าฉินไปครึ่งหนึ่ง ตอนนี้เหลือเพียงหนึ่งร้อยคนเศษเท่านั้น

ว่ากันตามความสามารถของท่านฉู่อ๋อง อยากจับกุมนางง่ายราวพลิกฝ่ามือ อีกอย่าง ต่อให้คนในจวนฉู่อ๋องมีไม่พอ ก็ยังสามารถโยกย้ายทหารรักษาพระองค์ได้”

คนมากมายขนาดนี้ เหตุใดฉู่หนิงยังต้องยืมกำลังคนจากพวกเขา?

ฉู่หนิงได้ยินดังนั้นมองนอกห้องแวบหนึ่ง เห็นคนอื่นจากไปหมดแล้ว ถึงได้เข้ามาใกล้พวกเขาแล้วเอ่ยเสียงค่อย

“ทุกท่านลองคิดดู ตอนองค์หญิงเกาผิงถูกสังหาร มีกองกำลังลึกลับหนึ่งหน่วยใช่หรือไม่?

จากการคาดคะเนของข้า นั่นน่าจะเป็นไส้ศึกที