บทที่ 35.2 ที่แท้คำว่าบ้าน ก็ประกอบด้วยสิ่งอื่น

"เช่นนั้นก็ถือว่าเราไม่เคยพูดเรื่องนี้กัน" เซียวลี่หยางหันมองทางอื่น ไม่คิดจะพูดเรื่องนี้ต่อ แต่ไม่ทันถึงหนึ่งลมหายใจก็พลันมีมือข้างหนึ่งวางแปะลงมาบนมือของเขาเบา ๆ ทำให้เขาต้องกลับไปมองเจ้าของมือ เวลานั้นก็เห็นความมั่นใจในแววตาของนางอย่างชัดเจน

"..." เจียงเยี่ยนฟาง

"ก็ได้" สุดท้ายก็ต้องยอมอยู่ดี เขาจึงหันไปหาเติ้งอู๋ให้ไปจัดการปล่อยข่าว และอีกฝ่ายก็คงรู้อยู่แล้วว่าให้หาสถานที่แห่งหนึ่งเอาไว้หลอกว่าเป็นที่ที่หมอเทวดาอาศัยอยู่ในเมือง จึงไม่จำเป็นต้องสั่งการอีก

"ข้าจะให้เจินเจินไปเตรียมชุดไว้รอ" เจียงเยี่ยนฟางดึงมือกลับมา ไม่คิดว่าแค่วางมือลงแค่นี้ก็เกลี้ยกล่อมท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ได้แล้ว

"อืม"

"เมื่อครู่ที่ข้าพูดถึงไทเฮา..." เจียงเยี่ยนฟางนึกไปถึงคราแรกที่ได้จับมือของไทเฮาขึ้นมา พบว่าอีกฝ่ายคงอยู่ได้ไม่นานแล้ว และต่อให้เป็นตนเองก็ช่วยยื้อไม่ได้ เลยอยากบอกเรื่องนี้กับเซียวลี่หยาง ทว่าก็เพิ่งเปลี่ยนใจในตอนนี้เอง จึงพูดเพียงว่า "คราวที่แล้วไทเฮาทรงเรียกท่านไปพบ แต่เรากลับออกมาเสียก่อน ภายในช่วงนี้ก่อนที่เราจะเดินทาง ท่านหาเวลาไปเยี่ยมพระนางสักหน่อยเถิด" เมื่อวานนี้ไทเฮาเองก็ทรงไม่ได้มาร่วมใ