บทที่ 48.2 ชะตาถูกผูกโยงกันตั้งแต่แรก

เมื่อกลับมาแล้วเซียวลี่หยางก็รื้อค้นของในห้องอย่างบ้าคลั่ง ไม่ลืมสั่งให้คนช่วยตามเก็บของที่เขารื้อทีละชิ้นให้กลับไปอยู่ที่เดิมอีกด้วย

กระทั่งผ่านไปสักพักใหญ่เขาถึงเจอสิ่งที่ต้องการ ไม่รีรอก็รีบเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะกลางห้องซึ่งได้ให้เติ้งอู๋เตรียมน้ำร้อนไว้รออยู่แล้ว

ในวันนั้นที่หิมะตกหนัก เจียงเยี่ยนฟางจ้องมองเขาปั้นชาเป็นก้อนโดยไม่คิดจะหลบซ่อนสายตา นางเอ่ยว่า 'ชาดอกไม้เมื่อนำไปตากให้แห้งแล้ว ภายหลังนำกลับมาแช่น้ำก็จะเบ่งบานดูสวยงาม ช่วงเวลานี้ข้างนอกหิมะตกหนัก ใช้การรมความร้อนเพื่อให้แห้งก็ถือว่าแก้ขัดได้อยู่ แต่ข้ามีเรื่องน่าสนใจยิ่งกว่า ท่านดูนี่' ในมือของนางประคองกระดาษแผ่นเล็กที่คล้ายจดหมายลับเอาไว้ พลางยื่นมือส่งมาให้เขาดู

'ก็แค่กระดาษเปล่า'

'ชินอ๋องผู้มากความรู้อย่างท่านยังดูไม่ออก เช่นนั้นก็ถือว่าเรื่องนี้เป็นข้าคนแรกที่เพิ่งค้นพบ' เจียงเยี่ยนฟางหยิบตะกร้าสมุนไพรแห้งตัวหนึ่งมาชูให้เขาดูอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหย่อนลงในจอกชาร้อน ๆ ที่อยู่ข้างกาย 'มีครั้งหนึ่งตอนที่ข้าบดสมุนไพรตัวหนึ่งเสร็จแล้วก็นำไปวางไว้บนผ้าลองสำหรับตาก จากนั้นผ้าก็เกิดสีตามมาซึ่งเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่นานมันก็จางหา