บทที่ (6.3).7 ข้าเองก็จะตอบแทนท่านบ้าง

ด้วยความที่กู่เยว่ชิงยืนบังมือของคุณหนูใหญ่เจียงอยู่ หงเปาจึงมองไม่เห็นว่าหยกในมือของเจ้าตัวเป็นของจริงหรือของปลอม อีกทั้งบริเวณเรือนเก่าทรุดโทรมแห่งนี้ก็มีคบไฟแค่ตรงหน้าเรือนเท่านั้น

และเสียงของกำไลหยกที่ตกกระทบพื้นเมื่อครู่ ก็ช่างแตกต่างจากเสียงกำไลหยกของคุณหนูใหญ่เจียงที่แตกไปเมื่อคราก่อนมากนัก จึงรู้ว่าคุณหนูใหญ่เจียงไม่ได้โกหก ทว่า...คำพูดพวกนั้นกล่าวกับกู่เยว่ชิงหรือกล่าวกับเจ้านายของเขากันแน่ เรื่องนี้มีเพียงคนพูดเท่านั้นที่รู้

ต่อจากนั้นเจียงเยี่ยนฟางก็รับปิ่นสีทองในมือเจินเจินมาใส่ในกล่องไม้ไว้แทน "แต่กล่องไม้นี่เป็นของจริงแน่นอน พระชายากู่ รบกวนฝากทิ้งด้วย ของของท่าน ข้าไม่ต้องการ" ครั้นพูดเสร็จเจียงเยี่ยนฟางก็กระแทกกล่องไม้ไปให้อีกฝ่ายรับไว้ ดวงตามองผ่านศีรษะของกู่เยว่ชิงไปด้านหลัง สบตาเข้ากับคนที่นั่งหน้านิ่งแต่มือกำพนักพิงแขนแน่น ก่อนจะดึงสายตากลับมา ก้มลงไปกระซิบเสียงเบากับคนตรงหน้าที่ยืนถือกล่องไม้ตัวสั่นว่า "ฝากความคิดถึง ถึงบิดาของท่านด้วย หวังว่าขุนนางกู่จะสุขภาพแข็งแรง"

"เจ้า!!!" กู่เยว่ชิงตกใจผงะถอยหลัง เซไปหลายก้าวจนจูหลิงต้องเข้ามาช่วยประคอง ในขณะที่กำลังจะออกปาก