บทที่ 19

“ฝ่ายขายเป็นหนึ่งในแผนกที่สำคัญที่สุดของบริษัท” เฉิงเซียวเซียวจงใจเยาะเย้ยในระหว่างการประชุมวาระปกติของบริษัท “ถ้าบางคนไม่มีความสามารถในการขายจริง ๆ คงดีมาก ถ้าไม่ยึดเกาะตำแหน่งนี้ไว้แล้วลาออกไปซะ จะได้เปิดโอกาสให้คนที่มีความสามารถจริง ๆ เข้ามาทำงานแทน!”

"บริษัทของเราไม่ใช่สถานที่สำหรับอยู่ไปวัน ๆ รอเกษียณ ทุกคนควรตระหนักเรื่องนี้ไว้ให้ดี คนที่ได้รับคำสั่งแต่ทำตามไม่ได้ ไม่ควรได้รับแม้กระทั่งเงินเดือนพื้นฐานด้วยซ้ำ กรุณาคิดให้รอบคอบเกี่ยวกับทางเลือกในอนาคตด้วยนะคะ!"

เจียงชั่นก้มหน้าลง ปมระหว่างคิ้วไม่คลายออกจากกันตลอดทั้งช่วงบ่าย

ยังไม่พอ เมื่อเธอกลับถึงบ้านหลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานมาตลอดทั้งวัน เธอเห็นกู้หม่างนั่งอยู่บนโซฟา ดูโทรศัพท์มือถือไม่ละสายตา ทำตัวเหมือนลุงขี้เกียจ ห้องครัวว่างเปล่า เขาไม่มีแม้แต่น้ำร้อนด้วยซ้ำ

เห็นแบบนั้นแล้ว เจียงชั่นไม่สามารถอดทนเก็บซ่อนความคับข้องใจที่เก็บเอาไว้มาเป็นเวลานานได้จริง ๆ

“คุณ… คุณไม่ได้ทำกับข้าวหรอกเหรอ?”

กู้หม่างตกใจละสายตาจากโทรศัพท์

ผู้หญิงตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าแก้มแดงเรื่อ หายใจหอบถี่ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ

ดวงตากลมโ