65 ไม่เจ็บตัวแน่นอน

หลังจากแยกกับฉางกังแล้วเข่อซิงก็ได้ตรงกลับจวนทันที เรื่องบางเรื่องเขาก็รู้สึกละอายใจเกินกว่าจะบอกกับภรรยาไปตรง ๆ ลี่อินยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องฟู่เฉิงและเจี้ยนกั๋ว ทว่านางก็รู้สึกถึงความไม่สบายใจบางอย่างที่เข่อซิงเก็บซ่อนอยู่ หญิงสาวยกของว่างเข้ามาในห้องทำงาน วางขนมกุ้ยฮวานั้นลงบนโต๊ะอย่างเบามือที่สุด จากนั้นผละตัวเดินไปเปิดหน้าต่างให้แสงสว่างส่องเข้ามาด้านในเพื่อทำให้บรรยากาศโปร่งโล่งสบายขึ้น สายลมอ่อน ๆ พัดผ้าม่านสีขาวพลิ้วไหว กลิ่นดอกไม้นานาพันธุ์กรุ่นละมุนถึงภายในห้อง แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ปลอบประโลมความเหน็ดเหนื่อยใจของชายหนุ่มได้เลยแม้แต่น้อย

“ทานของว่างหน่อยเถิดเจ้าค่ะ เมื่อคืนนี้ข้าเห็นท่านพี่นั่งอยู่ในห้องทำงานจนดึกดื่น กว่าจะกลับไปที่ห้องนอนก็เลยยามจื่อ มีงานเร่งด่วนอันใดหรือเจ้าคะ”

“…น้องหญิง”

“มีอะไรหรือเจ้าคะ”

ลี่อินมองลึกเข้าไปในตาของสามีอย่างอ่อนโยน นางยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อเป็นกำลังใจแก่เขาแล้วจึงกล่าวต่อ

“ข้าไม่รู้ความทุกข์ใจของท่านพี่ แต่ข้าก็สัมผัสได้ถึงความไม่สบายใจนั้น เราสองคนแต่งงานกันแล้วก็เหมือนคน ๆ เดียวกัน ท่านพี่แบ่งปันทั้งทุกข์และสุขให้ข้าได้ทั้งนั้น จงอย่