Share

บทที่ 18

Aвтор: ธารดารา
เสร็จสิ้นการประชุม

ฟู่เจิงนั่งนวดคิ้วอยู่บนพนักพิงเก้าอี้

ในจังหวะนี้เองเสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ฟู่เจิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองหน้าจอทีหนึ่งก่อนจะรับสาย “ฮัลโหล”

“อาเจิง คุณอยู่ที่บริษัทหรือเปล่าคะ? ฉันจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”

ฟู่เจิงมองปฏิทินบนโต๊ะ “วันนี้ถ่ายงานเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

ฉู่ซืออี๋ทำทีอยากจะพูดแต่ก็ชะงักไป “วันนี้...วันนี้ไม่ได้ถ่ายค่ะ”

“ไม่ได้ถ่ายงั้นเหรอ? ทำไมล่ะ?” ฟู่เจิงถาม

ตอนที่เขาเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ ยังเห็นห้องทำงานของเวินเหลียงถูกล็อกเอาไว้ เห็นชัดว่าออกไปทำงานข้างนอก

ทุกครั้งที่มีการถ่ายโฆษณา เวินเหลียงจะไปดูที่สถานที่ถ่ายทำ

ในเมื่อวันนี้เธอก็ออกไปสตูดิโอ ทำไมถึงไม่ได้ถ่ายล่ะ?

“ตอนที่เราไปถึงสตูดิโอ จู่ ๆ อาเหลียงก็บอกกับเราว่ามีเรื่องด่วนไม่ถ่ายแล้ว พูดจบเธอก็ออกไปเลย เราเองก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“คงจะมีเรื่องอะไรด่วนจริง ๆ แหละมั้ง ไหน ๆ ก็ไม่ได้ถ่ายแล้ว คุณมาหาผมที่บริษัทสิ”

ในสามปีนี้ ฟู่เจิงรู้ท่าทีในการทำงานของเวินเหลียงมาตลอด

ถ้าไม่ได้เกิดเหตุการณ์พิเศษขึ้นมาจริง ๆ เธอไม่มีทางบอกว่าไม่ถ่ายก็ไม่ถ่ายเด็ดขาด

เมื่อได้ยินว่าในน้ำเสียงของฟู่เจิงไม่มีทีท่าจะตำหนิเวินเหลียงเลยแม้แต่น้อย ฉู่ซืออี๋ที่อยู่ปลายสายก็หัวเราะเสียงเย็น ทว่ากลับพูดอย่างอ่อนโยน “ฉันเองก็เดาว่าคงเกิดเรื่องอะไรที่พิเศษขึ้นบางอย่าง จริงสิ อาเจิงฉันอยากจะขอร้องคุณเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องอะไรเหรอ?”

“การถ่ายทำครั้งนี้ ฉันอยากพาช่างแต่งหน้าไปเอง หลายปีนี้ฉันอยู่ต่างประเทศตลอดเพิ่งจะกลับมา เลยปรับตัวไม่ได้อยู่นิดหน่อย สภาพผิวก็ไม่ได้ดีมาก ฉันกลัวว่าช่างแต่งหน้าที่นี่จะไม่เข้าใจสภาพผิว แล้วการแต่งหน้าที่ออกมาจะไม่ได้ผลอย่างที่คาดไว้ ถ่ายออกมาคงไม่สวยแน่ ๆ ช่างแต่งหน้าของฉันเข้าใจสภาพผิวฉันดีที่สุด แสดงศักยภาพออกมาได้อย่างเต็มที่มากกว่า”

ฟู่เจิงยังแอบคิดว่าเรื่องใหญ่โตอะไรกัน “เรื่องแค่นี้ คุณก็ต้องรายงานผมด้วยเหรอ?”

ทว่าอู่ซืออี๋กลับพูดว่า “เรื่องเล็กที่ไหนกันคะ? เรื่องงานไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ต้องสื่อสารกันให้ดี ตอนนี้ควรเคารพซึ่งกันและกัน เป็นความจริงใจในการร่วมงาน อาเจิง ฉันให้ความสำคัญกับการเป็นแอมบาสเดอร์ตัวนี้มาก แน่นอนว่าเลยใส่ใจกับทุกเรื่อง ถ้าฉันไม่รายงานก่อนล่วงหน้า อาจมีคนหาว่าฉันเล่นตัวก็ได้”

“คุณพูดถูก”

แม้แต่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ฉู่ซืออี๋ก็ยังมาอธิบายให้ฟู่เจิงฟัง แต่เวินเหลียงกลับไม่แจ้งเรื่องที่วันนี้ไม่ถ่ายทำให้รู้ ไม่ได้บอกให้ชัดเจน

ฟู่เจิงเชื่อมั่นในการทำงานของเวินเหลียงมาตลอด การพัฒนาของเอ็มคิวก่อนหน้านี้ฟู่เจิงก็แทบจะแทรกแซงเข้าไปช่วยน้อยมาก เขามอบอำนาจในการตัดสินใจเองให้กับเวินเหลียงมากพอตัว

เรื่องในวันนี้เขาไม่ได้รีบเอาความ

...

การถ่ายทำในวันต่อมา ฉู่ซืออี๋และทีมของเธอไม่ได้มาสายอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ

สถานที่ถ่ายทำที่จัดเตรียมไว้เมื่อวานยังไม่ได้รื้อออก

ฉู่ซืออี๋แต่งหน้าเสร็จ ทำผมเป็นทรงสวย เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยก็เข้าไปถ่ายทำได้เลย

เพียงแต่ครั้งนี้ดันเกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว

“ผู้อำนวยการเวิน คุณรีบไปดูช่างแต่งหน้าหน่อยเถอะค่ะ” ผู้ช่วยวิ่งเหยาะ ๆ เข้ามาแจ้งเวินเหลียง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” เวินเหลียงเงยหน้าขึ้นมา

“คุณฉู่พาช่างแต่งหน้ามาเอง เหมือนจะเป็นเพราะว่าปัญหาเรื่องการแต่งหน้าแล้วก็ทรงผม เลยทะเลาะกับคุณถังน่ะค่ะ”

เวินเหลียงวางนิตยสารในมือลง แล้วเดินไปทางห้องแต่งตัวทันที

เมื่อเห็นเวินเหลียง ถังซือซือก็เดินออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “อาเหลียง คุณมาพอดีเลย คุณฉู่พาช่างแต่งหน้ามาเอง แถมยังแต่งหน้าอะไรไม่รู้มั่วซั่วอีก คุณไปดูเองละกัน!”

เวินเหลียงเดินเข้าไป หวังเหยียนยิ้มพลางพูดขึ้นว่า “ผู้อำนวยการเวิน ขอแนะนำให้คุณรู้จักนะคะ นี่คือคุณมิร่าช่างแต่งหน้าของซืออี๋ คุณคงเคยได้ยินชื่อเสียงของคุณมิร่ามาบ้างใช่ไหมคะ เธอคือช่างแต่งหน้าที่ใช้ในมิสเวิลด์”

ถังซือซือกลอกตาขาวอยู่ข้าง ๆ

“สวัสดีค่ะ” มิร่าทักทายเวินเหลียงด้วยภาษาจีน

“คุณมิร่า สวัสดีค่ะ” เวินเหลียงพยักหน้าให้มิร่า แล้วมองไปที่หวังเหยียน “หัวหน้าหวังคะ ฉันพอเข้าใจได้ว่าคุณฉู่ชินกับการใช้ช่างแต่งหน้าที่คุ้นเคยกัน แต่ทำไมถึงไม่แต่งหน้าและทำผมตามที่ขอมาล่ะคะ”

“ผู้อำนวยการเวิน คุณอย่าเพิ่งโกรธไปเลยนะคะ คุณมิร่าบอกว่า ทรงผมและการแต่งหน้าที่พวกคุณให้มามันไม่เหมาะกับซืออี๋เลย หรือว่าการออกแบบของคุณมิร่าไม่คู่ควรกับเสื้อผ้าของพวกคุณงั้นเหรอคะ?”

เวินเหลียงยังไม่ทันได้พูด ถังซือซือก็ก้าวขึ้นมาอย่างอดรนทนไม่ไหว ก่อนจะพูดอย่างเดือดดาลว่า “ผู้จัดการหวัง นี่มันไม่ใช่ปัญหาเรื่องความจริงใจหรือเรื่องเหมาะสมไม่เหมาะสมเลย! การแต่งหน้าและทรงผมของคุณมิร่าไม่แมตช์กับธีมหลักของการถ่ายทำในวันนี้ แล้วจะเอาไปใช้ในโฆษณาได้ยังไง?”

หวังเหยียนยิ้มเล็กน้อย “คุณถังพูดมาแบบนี้ ตอนนี้ที่โฆษณาของแอมบาสเดอร์ต้องการไม่ใช่จำนวนแฟนคลับหรอกเหรอคะ? แรงดึงดูดของซืออี๋อยู่ตรงนี้นี่ไง ขอแค่สวยแฟนคลับก็จะสั่งออเดอร์ มันเกี่ยวกับทรงผมมากขนาดไหนกันเชียว?”

ถังซือซือยังอยากโต้กลับ แต่เวินเหลียงห้ามไว้ เธอพูดกับหวังเหยียนว่า “หัวหน้าหวังคะ ฉันหวังว่าพวกคุณจะเข้าใจ สิ่งสำคัญของเรื่องนี้คือความสัมพันธ์ในการร่วมมือของทั้งสองฝ่าย! ตามสัญญา ในการถ่ายทำโฆษณา คุณฉู่ควรให้ความร่วมมือกับทางเรา ยิ่งพวกคุณเปลี่ยนการแต่งหน้าและทรงผมโดยพลการ ก็ยิ่งต้องหารือกับเราก่อน”

จังหวะนี้เองจู่ ๆ ฉู่ซืออี๋ก็เดินหน้าขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า “อาเหลียง ขอโทษจริง ๆ นะ ที่ลืมบอกเธอ แต่ว่าเมื่อวานฉันบอกเรื่องนี้กับอาเจิงแล้ว เขาเองก็ตอบตกลงด้วย”

เวินเหลียงฉงน

เธอเผยอปาก ราวกับกลืนทรายลงไปในลำคออย่างนั้น เสียงแหบแห้งจนพูดไม่ออก

ทันใดนั้นก็ไร้คำพูดไร้คำตอบอยู่เล็กน้อย

การต่อสู้ด้วยเหตุด้วยผลเมื่อครู่ ในสายตาของคนอื่นแล้วราวกับเป็นตัวตลกอย่างไรอย่างนั้น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Комментарии (3)
goodnovel comment avatar
Anchalee Olsen
เข้มข้น มาก อ่านสนุก
goodnovel comment avatar
Patamawadee Klampaiboon Thanasubtong
ทำไมย้อนกลับมาตอนเดิม
goodnovel comment avatar
Hathaigan Khamin
คือพระเอกมึงเป็นประธานได้ไงอะ ดูสิ้นคิดมาก ทำไรไม่ประสานกันคือ… บริษัทล่มไปเลยไป
ПРОСМОТР ВСЕХ КОММЕНТАРИЕВ

Latest chapter

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 945

    อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 944

    แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 943

    อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 942

    เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 941

    “เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 940

    เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status