ตอนที่ 17 เบอร์หนึ่งในใจ

หลังจากเปลี่ยนโทรศัพท์เครื่องใหม่ และเก็บ “อดีต” ไว้ในลิ้นชักลึกสุดของหัวใจ

นิรินก็ตั้งใจเรียนมากขึ้นเป็นพิเศษ ยิ่งใกล้วันสอบ ยิ่งไม่มีเวลาวอกแวก

เธอใช้ทุกนาทีบนรถวินไปกับการอ่านเนื้อหาเตรียมสอบ การฟังบันทึกเลกเชอร์ และจดโน้ตใหม่ซ้ำไปซ้ำมา

แม้แต่ตอนพักกลางวัน เธอก็ยังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้หลังตึกคณะ ก้มหน้าก้มตากับชีทในมือ

รอยยิ้มบาง ๆ ที่เคยมีบ่อย ๆ หายไปบ้าง แต่ความมุ่งมั่นกลับชัดขึ้นในดวงตา

ปริญ...หนุ่มหล่อจากเอกเดียวกัน เริ่มเข้าหาเธอบ่อยขึ้น

เขาเป็นคนเรียบร้อย สุภาพ และดูจะมีพื้นฐานครอบครัวที่ดี

วันหนึ่งเขาเดินมานั่งข้างเธอในมุมเงียบหลังคณะ ก่อนจะยื่นแก้วน้ำให้

“เห็นเธออ่านทุกวัน กลัวจะลืมดื่มน้ำ”

นิรินรับมา พลางพยักหน้าขอบคุณ

“ขอบคุณค่ะ หนูยังไม่ลืมหายใจนะคะ” เธอแซวเบา ๆ

เขาหัวเราะ

“เราอยู่กลุ่มเดียวกันก็จริง แต่ไม่ค่อยได้คุยกันเลย”

“คงเพราะหนูพูดน้อยมั้งคะ”

“ไม่ใช่หรอก...แค่เธอเหมือนอยู่ในโลกของตัวเองตลอดมากกว่า”

ปริญเว้นจังหวะนิดหนึ่ง ก่อนเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าเดิม

“แต่บางครั้ง ผมก็อยากเข้าไปอยู่ในโลกนั้นด้วยนะ”

นิรินชะงักเล็กน้อย

ไม่ได้ตอบอะไร

แค่ยกแก้วขึ้นจิบ แล้วก้มหน