แนะตัวละคร

ตอนที่ 1 บทนำ

"อื้อ..." เสียงครางดังออกมาจากหญิงสาวที่นอนเขย่าไปตามแรงเคลื่อนของม้า แสงแดดจากท้องฟ้าสาดลงมากระทบใบหน้า นางลืมตาขึ้นมาช้า ๆ แต่แล้วก็ต้องปิดตาลงไปใหม่อีกครั้ง

"น้ำ..หิวน้ำ" 

"หิวก็ลุกขึ้นมากิน ที่นี่ไม่มีบ่าวคอยรับใช้เจ้าหรอกนะ" ร่างอรชรขมวดคิ้วขึ้น เธออยู่คนเดียวที่ห้องนี่นา แล้วนั่นเสียงใครกัน หญิงสาวรีบผุดลุกขึ้น อาจเพราะลุกเร็วจนเกินไป จึงเกิดอาการเวียนศีรษะ เธอยันตนเองบนพื้นแข็ง ๆ ปรับลมหายใจเข้าจนเข้าที่ แล้วจึงหันไปมองรอบ ๆ 

ดวงตาเรียวเบิกกว้างตกใจจนหน้าเผือดสี มือเรียวยกขึ้นมาหยิกที่แขนเล็ก ๆ เธอต้องฝันไปแล้วแน่ ๆ เซียวลี่หลินตื่นสิ ตื่นเดี๋ยวนี้ แต่ไม่ว่าอย่างไรความจริงตรงหน้าก็ทำให้เธอหวาดกลัวเหลือเกิน

"โอ๊ย!!..ทำไมเจ็บล่ะ..ทำไมหยิกตัวเองแล้วเจ็บ นี่กำลังฝันอยู่ใช่ไหม"  ต้นแขนแดงเป็นรอยเล็บความเจ็บแล่นขึ้นไปถึงหัวใจ บ่งบอกว่าไม่ได้ฝัน ภาพตรงหน้านี้มิใช่ผนังห้อง แต่เป็นต้นไม้ที่กำลังเคลื่อนออกไปช้า ๆ เธอก้มลงไปมองก็เห็นว่าตนเองนอนอยู่บนเกวียน ใช่แล้ว!!..เป็นเกวียนที่ขนของมาเต็มคันรถ แล้วเสียงห้วนเมื่อสักครู่เล่า เป็นเสียงใครกัน เซียวลี่หลินหมุนตัวหันไปด้านหน้า ก็เห็นแผ่นหลังกว้างที่เปียกไปด้วยเหงื่อ

"คุณเป็นใครคะ" เสียงหวานสั่นเครือเบาจนไม่เหมือนเสียงตนเอง

"คุณอะไรของเจ้า..เป็นบ้าไปแล้วหรือ อย่าได้คิดเล่นลูกไม้กับข้าอีก ครั้งนี้หากเจ้าหนีไป ข้าจะปล่อยให้พวกโจรข่มเหงเจ้าเสีย อย่าหวังว่าข้าจะไปช่วยอีกเลย" ร่างอรชรทรุดตัวลงไปกองกับพื้นไม้แข็ง ๆ ภาพต่าง ๆ ไหลเข้ามาฉากต่อฉาก หญิงสาวยกมือขึ้นกุมศีรษะตนเองและร้องครางออกมา ทว่าบุรุษร่างสูงใหญ่ที่กำลังบังคับม้าลากเกวียนมิได้หันมาเหลียวแลเลยสักนิด 

นี่มันเรื่องบ้าอันใดกัน เหตุใดนางถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เซียวลี่หลินไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ นางมิใช่สตรีชั่วร้ายผู้นี้ นางมิได้แซ่จ้าว แต่นางแซ่เซียว ต่อให้มีนามเช่นเดียวกัน แต่กลับไม่ใช่คนเดียวกัน น้ำตาไหลออกจากดวงตา นี่หาใช่ความฝัน หากเป็นความฝันนางจะไม่รู้สึกเจ็บเลย แต่นี่นางเจ็บทั้งร่างกายยังมีบาดแผล คงเป็นก่อนหน้านี้ที่ร่างเดิมหนีจากสามีตนเอง ลู่ชุน!!..ใช่แล้ว ลู่ชุนเป็นพระเอกของเรื่องนี้ และนางก็เป็นตัวร้ายที่ทำให้เขาต้องถูกไล่ออกจากจวน ทว่าความเดิมในนิยาย วันที่สองผัวเมียเดินทางออกจากจวนสกุลลู่ จ้าวลี่หลินแอบนัดกับคนรักเอาไว้ว่าจะหนีไปด้วยกัน ทว่าตอนที่นางแอบหนีไปยามที่ลู่ชุนเผลอ นางโชคไม่ดีนัก ถูกคนรักหักหลังไม่มาตามนัด ตนเองก็ถูกโจรป่าหมายจะข่มเหง ความจริงตัวร้ายของเรื่องจะต้องตายในตอนนี้แล้ว แต่เหตุใดจึงยังไม่ตาย เหตุใดนางจึงได้ทะลุมิติมาเข้าร่างตัวร้ายนางนี้ด้วย

ก่อนหน้านั้นเซียวลี่หลินกำลังอ่านนิยายเรื่อง "ลวงรักแม่ทัพใหญ่แห่งหนานเย่" เป็นนิยายเรื่องล่าสุดของนักเขียนนามปากกาต้ายวี่ นางกำลังอ่านไปได้แค่ไม่กี่ตอน ก็ถึงเวลานัดเจอกับเพื่อน ๆ ดังนั้นเซียวลี่หลินก็ต้องวิ่งออกจากบ้านไปหาเพื่อนนักรีวิวอีกสามคน ปกติแล้วพวกเธอจะนัดกันไปนั่งอ่านนิยายที่ร้านกาแฟ แอร์เย็นฉ่ำ ๆ อ่านไปด่าไปจะมีอะไรดีไปกว่านี้ ทั้งเพื่อนก็คอเดียวกัน บางฉากยังช่วยกันวิจารณ์อีกด้วย

เซียวลี่หลินด่ากราดฮูหยินตัวร้ายภรรยาของลู่ชุนให้เพื่อน ๆ ฟังอย่างเมามัน เธอยังบอกอีกว่านอกจากสตรีผู้นั้นจะน่ารังเกียจแล้ว ยังหลงรักพี่ชายพระเอกที่เป็นตัวร้าย และนางนี่แหละที่เป็นต้นเหตุให้สามีต้องถูกไล่ออกจากจวน สวรรค์นางยังด่าไม่สะใจเลยนะ ร้านกาแฟก็ไฟดับเสียก่อน พวกเธอจึงได้แยกย้ายกันไป แต่ใครจะไปรู้แค่จะกลับไปอ่านต่อที่ห้องให้หนำใจ แต่อยู่ ๆ หัวใจเธอก็เจ็บปวดขึ้นมา จากนั้นภาพทุกอย่างก็ตัดไป ให้ตายเธอหัวใจวายเพราะด่าตัวร้ายมากเกินไปหรือนี่ เวรกรรมจริง ๆ แทนที่สวรรค์จะส่งให้มาอยู่ในร่างของฝูเจินที่เป็นนางเอกของเรื่อง แต่กลับมาอยู่ในร่างของจ้าวลี่หลินที่ชะตาขาดตายไปแล้ว คราวนี้จะทำเช่นไรดี คนที่ควรตายกลับไม่ตาย แล้วนิยายจะดำเนินไปทางไหนกัน โอ๊ย!!..