บทที่ 6 หนีเสือปะจระเข้

หลังจากวันนั้น อันอันก็พยายามหลีกเลี่ยงที่จะพบหน้านายท่านผู้นั้น หากนางเห็นเขาจากที่ไกลๆ นางก็จะรีบเปลี่ยนเส้นทางไปอีกทางหนึ่ง แม้จะอ้อมก็ตาม นางไม่อยากจะพบหน้าเขา เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นมันทำให้นางรู้สึกไม่ค่อยดี นางรู้สึกอายที่ตนเองร้องครวญครางดังผู้หญิงร่านอย่างที่ผู้ชายคนนี้ประนามไม่มีผิด ไม่ใช่ความตั้งใจของนาง

และยิ่งได้ยินว่าเขามีนางบำเรอที่อยู่ในหอนี้หลายคน และแต่ละคนก็เป็นหญิงนางโลมอันดับต้นๆ ( เสี่ยวหลินเป็นผู้เตือนในเรื่องนี้ ว่าอย่าหาเรื่องใส่ตัว เพราะอันอันเกือบตายจากการถูกผลักให้ตกบึงบัวแต่ก็จับมือใครดมไม่ได้ ) และหอมหมื่นลี้แม้จะเป็นผู้หญิงที่บ้าผู้ชายหล่อล่ำกล้ามแน่นๆ ทรงแบดๆ และนายท่านผู้นั้นก็ตรงสเปคมาก แต่ไม่อยากจะตุยอีกรอบหนึ่ง และไม่อยากจะเจ็บตัวโดยที่ไม่ทราบสาเหตุอีก จึงขออยู่ห่างตัวอันตรายเช่นเขาไว้เสียก่อนดีกว่า

แม้จะบ้าผู้ชายไม่น้อย ( แต่ก็ได้แค่มองและมโนไปคนเดียว ผู้ชายที่ผ่านมาไม่เคยรู้เรื่องอะไรด้วยเลย ) แต่ก็ขอกินอย่างปลอดภัยจะดีกว่า และที่สำคัญในหอนางโลมนี้ยังมีบุรุษที่มาเที่ยวที่นี่ มีที่เป็นทั้งขุนนางหนุ่มๆ พ่อค้าที่ร่ำรวยแต่งกายหรูหราดูดีและ