공유

ตอนที่23

last update 최신 업데이트: 2025-07-30 16:37:14

" พี่ใหญ่ไม่เห็นด้วยที่ข้าอยู่กับท่าน แต่ท่านไม่ต้องห่วง ข้าบอกไปแล้วว่าข้าเต็มใจอยู่กับท่านเอง และจะไม่ยอมจากท่านไปไหนด้วย ท่านเป็นสามีของข้า ข้าสัญญาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะไม่ทิ้งท่านไปไหน"

นางจูบแก้มเขาให้คำมั่นสัญญา

ฝนตกลงมาอย่างแรง ซูตงหยางกับคนอื่นๆอีก4คนที่นอนข้างนอกต้องเข้ามาหลบฝนในบ้าน บ้านเล็กๆที่คับแคบอยู่แล้ว เมื่อชายตัวโต5คนเข้ามาก็ยิ่งดูคับแคบเข้าไปอีก

ป๋อเหวินเอากะละมังวางตรงที่น้ำหยด ซูตงหยางกับคนอื่นนั่งเบียดกันอยู่มุมหนึ่ง ตรงที่พวกเขานั่งอยู่ หลังคารั่ว น้ำฝนหยดลงมาตรงหัวซูตงหยางพอดี ตรงนั้นก็รั่ว ตรงนี้ก็รั่ว ไม่รู้จะขยับหนีไปทางไหน นี่มันบ้านอะไรกัน น้องสาวเขาอยู่ได้ยังไง น้ำหยดลงหัวไหลลงมาที่หน้า เขาปาดน้ำออกจากหน้าจ้องมองป๋อเหวิน ที่กำลังตบหลังน้องสาวเขาเบาๆกล่อมนอน แม้นางจะหลับแล้วแต่แขนยังโอบกอดป๋อเหวินไม่คลาย ในใจก็ยิ่งไม่ยินยอม ถึงจะดีแค่ไหนแต่ก็ไม่คู่ควรกับน้องสาวของเขาอยู่ดี

ตอนเช้าเห็นป๋อเหวินตะพายตระกร้าหวายออกมา ในมือยังถือหน้าไม้ ซูตงหยางรีบเข้าไปขวางหน้า

" ข้ามีเรื่องอยากคุยกับเจ้าหน่อย"

ซูตงหยางเดินนำหน้าป๋อเหวินไปข้างบ้าน

" เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใค
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • สามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์   ตอนที่34

    " เวลานี้สองคนนั่นอยู่ที่ไหน พวกเขาสบายดีไหม"" พวกเขา จากไปตั้งนานแล้ว"" เจ้าว่าอะไรนะ จากไป หมายความว่าพวกเขา"" พวกเขาจากไป ตั้งแต่ข้าได้เพียงสี่ปีเท่านั้น"เพราะปกป้องเขา บิดามารดาของเขาถึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก เขาไม่อยากนึกถึงเหตุการณ์ที่เจ็บปวดแสนสาหัสในครั้งนั้นอีก" เกิดอะไรขึ้น เจ้าเล่าให้ข้าฟังที"" ข้าไม่รู้ว่าพวกท่านจะมาอยากรู้เรื่องของข้าทำไม ต้องขออภัยด้วยที่ข้าไม่อยากเล่าถึงอดีตอีก มันโหดร้ายแสนสาหัสสำหรับข้าข้าไม่อยากพูดถึงมันอีก"" อย่างงั้นเจ้าก็ยิ่งต้องเล่าให้ข้าฟัง"" ฝ่าบาทเพคะ ให้หม่อมฉันพูดกับเขาเอง"" อา อาเหวิน"ป๋อเหวินขมวดคิ้วจ้องมองเมิ่งกุ้ยเฟย ที่เรียกชื่อเขาน้ำตาไหลพราก" คนที่เจ้าเรียกเขาว่าพ่อแม่ พวกเขาเป็นบ่าวรับใช้ข้าเอง"ไม่เพียงป๋อเหวินที่ตกตะลึง แต่ทุกคนก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน" เสี่ยวชุ่ยเป็นนางกำนัลคนสนิทของข้า ส่วนป๋อซื่อหานเป็นองครักษ์ของข้า ชื่อเสี่ยวชุ่ยกับป๋อซื่อหาน เป็นชื่อเดิมของพวกเขา แต่ตอนอยู่ในวังข้าเป็นคนตั้งชื่อให้พวกเขาใหม่ว่าชุ่ยเสียกับจ้านเกอ"เมิ่งกุ้ยเฟยมองหน้าหย่งเค่อ หย่งเค่อพยักหน้าให้ นางจึงเริ่มเล่าต่อ"เมื่อ20ปีก่อนข้ากับฝ่าบาทเ

  • สามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์   ตอนที่33

    ไม่ใช่แค่บิดามารดานาง แต่ยังมีฮ่องเต้กับเมิ่งกุ้ยเฟยอีก หากมีราชโองการสั่งให้เขาแยกจากนาง หรือใช้อำนาจมาทำให้เขากับนางต้องพลัดพรากกัน คนอย่างเขาจะทำอย่างไรได้ เขารู้ว่านางพูดจริง หากเขาไม่ไปนางก็จะไม่ไปแน่ ถ้าเป็นอย่างงั้นบิดามารดาของนางรวมทั้งเมิ่งกุ้ยเฟย ก็จะตามมาถึงที่นี่ แล้วอาจทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเดือดร้อน เพื่อบีบบังคับเขาให้ไปจากนางก็ได้ เขาดูออกว่านางเองก็คิดถึงบิดามารดาของนางเหมือนกัน เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดึงนางเข้ามากอด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด หากเขาต้องถูกบีบคับให้แยกจากนางเขาก็คิดเอาไว้แล้วว่าคงมีทางเดียว คือความตายนางจ้องมองหน้าเขา เดาออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่" ท่านไม่ต้องกังวล แล้วก็ไม่ต้องคิดอะไรเลอะเทอะ ท่านพ่อท่านแม่ข้าพวกท่านเป็นคนใจดีมีเหตุผล พวกท่านเคารพในการตัดสินใจของข้า ชีวิตของข้า ข้ากำหนดเองแม้แต่ฮ่องเต้ก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเกี่ยว เชื่อใจข้าเถอะ"เดินทางอยู่แรมเดือนในที่สุดก็มาถึงเมืองหลวง รถม้าจอดลงหน้าจวน ทันทีที่ซูตงหยางก้าวลงมา บ่าวรับใช้ที่เฝ้าประตูก็แสดงสีหน้าดีใจ คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปข้างในอีกคนรีบเปิดประตู ก้าวผ่านประตูได้ไม่กี่ก้าวซูหานกับซูเหม่ยฟางก็รีบ

  • สามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์   ตอนที่32

    ตั้งแต่วันนั้นที่กลับมาจากศาลกงผิง ป๋อเหวินก็พานางไปหาหมอ หลังจากตรวจดูก็พบว่านางตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว อีกสามวันจะมีการประหารถานลี่หลิน หลังจากนั้นพี่ชายของนางก็จะเดินทางกลับเมืองหลวงเพื่อปิดคดียามโฉ่ว เจ้าหน้าที่สองคนถูกล็อคคอจากด้านหลัง ตามมาด้วยเสียงดังกร๊อบ โจวเยี่ยนเฉิงกับสือหลางลากสองคนเข้าไปมุมหนึ่ง ก่อนจะสวมชุดของเจ้าหน้าที่ออกมา พากันเดินเข้าไปในคุก จุดไฟรมควันสลบ ไม่นานเจ้าหน้าที่สิบคนก็หมดสติ โจวเยี่ยนเฉิงรีบเอากุญแจจากเจ้าหน้าที่ที่นั่งอยู่เก้าอี้ รีบไปไขประตูให้ถานลี่หลิน นางเห็นโจวเยี่ยนเฉิงก็ดีใจ รู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องมาช่วยนางพอประตูเปิดออกนางก็โผเข้ากอดเขา เขาดันตัวนางออก" รีบไป"" เฮ้ เดี๋ยวก่อน ช่วยข้าด้วยสิ นะ ขอร้องหล่ะข้ายินดีเป็นทาสรับใช้ ให้ข้าทำอะไรก็ยอมช่วยข้าออกไปที ข้าไม่อยากถูกประหาร"โจวเยี่ยนเฉิงลังเล ก่อนจะโยนกุญแจให้" เจ้าเปิดออกมาเองเถอะ จะหนีรอดหรือไม่ก็แล้วแต่โชคชะตาของเจ้า"พูดจบก็จูงมือถานลี่หลินวิ่งออกไป แสงแดดเช้าวันใหม่สาดแสงเจิดจ้า โจวเยี่ยนเฉิงบังคับม้าให้หยุดเเล้วลงจากหลังม้า สือหลางที่ขับรถม้าก็บังคับม้าให้หยุดเช่นกัน ถานลี่หลินเ

  • สามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์   ตอนที่31

    " บังอาจ เจ้ากล้าลบหลู่พวกข้า เห็นทีว่าต้องจับเจ้าเข้าเครื่องทรมาน เจ้าถึงจะยอมสารภาพ"หม่าซิวหยวนตะคอกเสียงดัง ถานลี่หลินสะดุ้งตกใจ ตราบใดที่นางไม่ยอมรับ พวกเขาก็เอาผิดนางไม่ได้หรอก" จริงหรือเท็จเจ้ารู้ดีแก่ใจ ถุงเงินกับจดหมายนั่นข้าค้นเจอในห้องพักสมุนโจรคนหนึ่ง โชคดีที่แม้ผ่านมาหลายปีก็ยังอยู่ ต้องขอบคุณเจ้าด้วยนะ ที่เป็นคนชอบสะสมของเก่า โดยเฉพาะจดหมายนัดพบและสิ่งของอื่นๆ ทำให้ข้าสาวไปถึงตัวผู้บงการได้อีกหลายคนเลยทีเดียว"ซูตงหยางมองไปที่เซียวหมิง ถานลี่หลินหันควับไปมองด้วยสายตาเคียดแค้น ก็ว่าอยู่ว่าหลักฐานมาจากไหน โง่เขลาที่สุด ทำไมหยางไป๋ถึงได้มีลูกน้องโง่ๆแบบนี้ สะสมอะไรไม่สะสม ดันสะสมหลักฐานไว้ฆ่าตัวเอง" มาถึงขนาดนี้แล้วยอมรับผิดเถอะ ยังไงเจ้าก็หนีไม่พ้น""ยอมรับอะไรข้าไม่ผิด เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้า"" ข้าใส้ร้ายเจ้ารึ เจ้าก็รู้ดีว่าข้าพูดความจริงข้ายังจำได้ว่าพี่ใหญ่ถามเจ้า ว่ามีความแค้นอะไรกับพวกเขาถึงต้องฆ่าทิ้งให้หมดด้วยทั้งที่แค่ปล้นอย่างเดียวก็พอ เจ้าบอกว่าสองคนนั้นดูถูกเหยียดหยามเจ้า เห็นว่าเจ้าเป็นแค่สาวใช้ต่ำต้อย จึงขัดขวางความรักของเจ้ากับบุตรชายของเขา หากพวกเขาตายไปเจ้

  • สามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์   ตอนที่30

    หม่าซิวหยวนพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่นำกระดาษกับพู่กันไปให้นาง" เจ้าเขียนตัวหนังสืออะไรก็ได้ซักสองสามตัว ข้าจะดูเองว่าใช่ลายมือเดียวกันหรือไม่"ถานลี่หลินมองหน้าโจวเยี่ยนเฉิง ก่อนจะหยิบพู่กันมาเขียนอักษรลงไป นางจงใจเขียนบิดๆเบี้ยวๆ เจ้าหน้าที่เอาไปให้หม่าซิวหยวนดูเทียบกับจดหมาย ก็เห็นว่าลายมือไม่เหมือนกัน เขาส่งให้ซูตงหยางดู ซูตงหยางกระตุกยิ้มมุมปาก" เจ้าจงใจเขียนบิดเบี้ยวเพื่อให้แตกต่างจากในจดหมายสินะ"" ลายมือข้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ข้าเป็นเพียงสาวใช้ไม่มีความรู้อะไร ได้พี่ ได้นายท่านโจวเยี่ยนเฉิงช่วยสอนข้าให้เขียนหนังสือ ตอนที่เขาสอนข้าก็เขียนได้ดีอยู่ แต่พอนานไปข้าห่างเหินไม่ได้หยิบพู่กันนาน พอเขียนอีกทีก็เลยเป็นอย่างที่เห็น อีกอย่างเนื้อความในจดหมายก็แค่บอกสถานที่นัดเจอกัน บอกว่ามีงานให้ทำ ไม่อาจพิสูจน์ได้ว่างานนั้นคืองานอะไร"โจวเยี่ยนเฉิงพยักหน้าเห็นด้วย" นางพูดถูก หลักฐานแค่นี้อย่าคิดจะใส่ร้ายนางเลย"" ในเมื่อไม่ยอมรับในหลักฐานงั้นก็เบิกพยานเถอะ"ซูตงหยางบอกหม่าซิวหยวน หม่าซิวหยวนให้สัญญาณ เจ้าหน้าที่ก็พาคนเข้ามา วันก่อนทหารกลุ่มที่เมิ่งกุ้ยเฟยส่งมา ส่งข่าวจากนกพิราบส

  • สามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์   ตอนที่29

    " เจ้าอยากกลับเมืองหลวง"" ก็ใช่หน่ะสิ""แต่ข้าคิดว่าแค่เมืองซู่โจวนี้ก็พอแล้ว ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ลงโทษได้เลย ไม่จำเป็นต้องกลับเมืองหลวง"ถานลี่หลินตกใจ นางไม่เข้าใจว่าซูตงหยางพูดเรื่องอะไร โจวเยี่ยนเฉิงกับสือหลางก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ โจวเยี่ยนเฉิงออกมาขวางหน้านาง" เจ้าพูดอะไร ลงโทษอะไร ข้ารู้ว่าเมิ่งกุ้ยเฟยโปรดปรานเหยียนเอ๋อเหมือนบุตรสาว แต่ที่นางถูกน้ำป่าพัดไปก็ไม่ใช่ความผิดของหลินเอ๋อ นางเองก็ตกน้ำเหมือนกันหากจะโทษก็โทษข้าที่ช่วยเหยียนเอ๋อไว้ไม่ได้ "" เรื่องน้ำป่าพัดคิดเสียว่าน้องสาวข้าโชคร้ายเอง"" ถ้าอย่างงั้น"" หลายเดือนก่อนเจ้าคงจำได้ว่าข้าไปสืบคดี ไม่อยากรู้หรือว่าข้าไปสืบเรื่องอะไร"" ข้าไม่อยากรู้เรื่องงานของเจ้า แต่ถ้าเจ้าอยากเล่าก็เล่ามาข้าจะฟังให้ก็ได้"ซูตงหยางส่งเสียงหึในลำคอ ซูซินเหยียนไม่สนใจสักเท่าไหร่ มองเห็นผลมู่กวาก็ตาลุกวาว ป๋อเหวินมองตามก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บมาให้" เจ้าไม่อยากฟังก็ต้องฟัง เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเจ้าโดยตรง"" เจ้าหมายความว่ายังไง"" ข้าไปสืบคดีโจรภูเขาที่ทางการยังตามจับตัวไม่ได้ โจรพวกนั้นออกอาละวาดทำให้ชาวบ้านเดือดร้อน ฝ่าบาทเลยมีคำสั่งให้ข้าไป

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status