All Chapters of สามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์: Chapter 1 - Chapter 10

ซูซินเหยียนลืมตาขึ้นมามองไปข้างๆใช้มือลูบไล้ที่นอนเย็นเฉียบ เมื่อคืนเป็นคืนเข้าหอของนางกับโจวเยี่ยนเฉิง แต่เขาไม่ได้นอนที่นี่ เขาไม่ยอมเข้าหอกับนาง ไม่แม้แต่จะมาเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวและดื่มเหล้ามงคลหลังพิธีกราบไหว้ฟ้าดินเสร็จ เขาก็กินดื่มกับแขกเหรื่อและสหายสนิท นางรอเขาอยู่นานจนหลายชั่วยาม จนสาวรับใช้ทนไม่ไหวไปตามเขา ถึงได้รู้ว่าเขาเมาหนักและนอนอยู่ที่ห้องหนังสือไม่ยอมเข้าหอกับนาง นางกับเขาเป็นคู่หมั้นกันมาหลายปีโดยผู้ใหญ่หมั้นหมายให้ พอถึงเวลาออกเรือนนางก็ได้แต่งงานกับเขา โจวเยี่ยนเฉิงเป็นสหายสนิทกับซูตงหยางพี่ชายของนาง นางมักจะติดตามพี่ชายไปนู่นมานี่บ่อยๆ และทุกครั้งโจวเยี่ยนเฉิงก็จะไปด้วย นางมีใจให้เขา จงรักภักดีมั่นคงไม่เปลี่ยน เพราะคิดว่าชีวิตนี้ยังไงนางก็จะต้องแต่งงานเป็นภรรยาเขาเพียงผู้เดียว แต่นางไม่รู้เลยว่าเขาไม่ได้รักนาง แต่มีคนในใจแล้ว จนกระทั่งเมื่อคืนนางตัดสินใจไปตามเขาที่ห้องหนังสือ ถึงได้เห็นเขารำพึงรำพันถึงหญิงคนหนึ่งทั้งยังกอดจูบภาพวาด " หลินเอ๋อ หลินเอ๋อข้าขอโทษ ข้าทำให้เจ้าเสียใจ แต่ข้าสัญญาว่าจะรักษาตัว จะไม่เข้าหอกับนางเด็ดขาด เจ้าอย่าโกรธข้าเลยนะ"นางกุมอกด้ว

" ลี่หลินคาระวะฮูหยินเจ้าค่ะ"ถานลี่หลินลุกจากตักโจวเยี่ยนเฉิงย่อตัวทำความเคารพ" เจ้า เจ้าว่าเจ้าชื่ออะไรนะ"" ข้าชื่อลี่หลินเจ้าค่ะ"" หลินเอ๋อ ข้าจะพาเจ้าไปส่งที่ห้อง เดินทางไกลมาทั้งวันคงเหนื่อยแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ"โจวเยี่ยนเฉิงประคองกอดถานลี่หลินเดินผ่านนางไป ไม่สนใจนางว่าจะรู้สึกเช่นไรไม่มีคำอธิบายสักคำ ถานลี่หลินส่งยิ้มให้นาง เป็นรอยยิ้มของผู้ชนะ นางกำมือแน่น" สือหลาง นี่มันเกิดอะไรขึ้น เล่ามา"" อะเอ่อ คือว่า เมื่อเช้านายท่านกำลังจะตามฮูหยินไปที่จวนของคุณชายตงหยาง แต่มีบ่าวรับใช้พานางเข้ามา นางเล่าให้ฟังว่าเมื่อสองปีก่อน นางหนีพวกโจรแล้วผลัดตกหน้าผาแต่มีคนช่วยชีวิตไว้ นางก็ความจำเสื่อมเพราะหัวกระแทกก้อนหิน พึ่งฟื้นความจำได้ไม่นาน พอจำทุกอย่างได้ก็รีบกลับมาที่นี่ เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละขอรับ"" ฮูหยิน ท่านจะทำยังไงต่อไปเจ้าคะ"" กลับเรือน"" ฮูหยิน ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้นสักหน่อย"ซูซินเหยียนกำลังจะเดินออกจากห้องโถง โจวเยี่ยนเฉิงก็เดินตรงเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้านาง" ไม่ต้องห่วง นางก็อยู่ส่วนนาง เจ้าก็อยู่ส่วนเจ้า ยังไงตำแหน่งฮูหยินของจวนนี้ก็ยังคงเป็นของเจ้า"นางมองหน้าเขาด้ว

ก่อนสติจะดับวูบ นางรับรู้ได้ว่ามีมือหนึ่งมาฉุดรั้งนางขึ้นไป ซูซินเหยียนสำลักน้ำออกมา ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้น เห็นซูตงหยางและลู่หนิงนั่งอยู่ข้างๆ" เหยียนเอ๋อ"" ฮูหยินท่านฟื้นแล้ว"" พี่ใหญ่ หนิงเอ๋อ "ซูตงหยางกับลู่หนิงประคองนางขึ้นมา" ไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าปลอดภัยแล้ว มีข้าอยู่ข้าไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้"นางส่งยิ้มให้พี่ชาย หากเขาไม่บังเอิญผ่านมาแล้วกระโดดลงน้ำลงไปช่วยนาง นางคงจมน้ำตายไปแล้ว คิดถึงโจวเยี่ยนเฉิงที่เลือดเย็นผลักนางตกน้ำ แล้วยังสั่งห้ามบ่าวรับใช้ทุกคนช่วยนาง ทั้งที่รู้ว่านางว่ายน้ำไม่เป็น แต่กลับปล่อยให้นางจมน้ำไม่สนใจ เขาคงอยากให้นางตายไปให้พ้นใช่ไหม เขาจะได้สมหวัง ครองคู่กับถานลี่หลินโดยไม่มีใครว่าอะไร ทั้งยังไม่ผิดสัญญาที่ให้กับบิดามารดาของเขา ว่าจะแต่งงานกับนางให้นางเป็นฮูหยินของเขาคนเดียวไปทั้งชีวิต ซูตงหยางลูบหัวน้องสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันไปมองโจวเยี่ยนเฉิงกับถานลี่หลินด้วยสายไม่พอใจ หากเขาไม่บังเอิญมาหานางในเวลานี้ ป่านนี้นางอาจจะจมน้ำตายไปแล้วก็ได้ เขาลุกขึ้นเดินปรี่ไปต่อยโจวเยี่ยนเฉิงด้วยความโมโห" เจ้าเป็นสามีของนาง แต่กลับปล่อยให้นางต้องจมน้ำเพราะสาวใช้คนเ

เจ้าของร้านเห็นชุดของนางก็รู้ทันทีว่าเป็นชุดจากทางร้าน ที่เมิ่งกุ้ยเฟยให้ตัดเย็บให้กับนาง จึงรีบมาวัดตัวนางและบอกว่าจะรีบแก้ให้เสร็จ ทั้งยังบอกจะส่งไปให้ถึงจวนนางรีบปฏิเสธบอกว่าจะมารับเอง ทางร้านจึงนัดให้นางมารับพรุ่งนี้ พอดีส่งบิดามารดานางเสร็จก็จะได้แวะมาเอา จะได้หาเลือกซื้อเครื่องประดับด้วย" คุณหนูจะไปไหนต่อดีเจ้าคะ"" ไปจวนพี่ใหญ่ คืนนี้ข้าจะนอนกับท่านแม่ของข้า"ซูซินเหยียนพูดคุยกับบิดามารดา นั่งเล่นเดินเล่นใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน จนเย็นมากแล้วซูหานจึงได้เอ่ยขึ้น" เหยียนเอ๋อนี่ก็เย็นมากแล้วกลับได้แล้วหล่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาส่งพ่อกับแม่"" ไม่เจ้าค่ะ คืนนี้ข้าจะนอนกับท่านแม่ นะเจ้าคะท่านแม่ ข้าอยากนอนกอดท่านแม่ ไม่รู้จากกันคราวนี้อีกนานแค่ไหนกว่าจะได้พบกันอีก"" เด็กโง่พูดอะไรเช่นนั้น เมืองหลวงกับผิงอันถึงจะไกลกันแต่ก็ใช่ว่าจะไกลมากซะที่ไหนเดินทาง10กว่าวันก็ถึงแล้ว เจ้าคิดถึงพ่อกับแม่ก็ไปหาได้ทุกเมื่อ"" เหยียนเอ๋อเจ้าจะนอนค้างที่นี่ได้อย่างไรพึ่งจะแต่งงานได้ไม่กี่วันมันดูไม่เหมาะ สามีภรรยาพึ่งแต่งงานกันใหม่ๆก็เหมือนข้าวใหม่ปลามัน ข้าว่าเดี๋ยวเยี่ยนเฉิงจะได้มาตามเจ้ากลับไปกลางดึก ฮ

" ซินเหยียน"" มาทำไม"" ข้ามารับเจ้ากลับจวน"" กลับไปทำไม ท่านกับข้าหย่ากันแล้ว หนังสือหย่าข้าวางเอาไว้ในห้อง ท่านไม่เห็นรึ"" เห็นแล้ว ข้าก็ฉีกทิ้งแล้วด้วย"" ท่าน"" ข้าไม่หย่า ข้ารับปากกับท่านแม่ไว้แล้วว่าจะแต่งงานกับเจ้าแค่คนเดียว มีเจ้าเป็นฮูหยินของข้าแค่คนเดียวเท่านั้น กลับไปกับข้าเถอะ สามีภรรยาไม่ควรแยกกันอยู่เช่นนี้"" ฮ่า ฮ่า ฮ่า"" เจ้า เจ้าหัวเราะอะไร"" ข้ารู้สึกขบขันยิ่งนัก จริงอย่างท่านว่า สามีภรรยาไม่ควรแยกจาก แต่ท่านกับข้าหาใช่สามีภรรยากัน ไม่ เราไม่เคยมีอะไรกัน คืนเข้าหอท่านก็ไปนอนที่ห้องหนังสือ กอดจูบลูบไล้ภาพวาดของถานลี่หลิน"อย่าว่าแต่เข้าหอเลย แม้แต่แตะต้องตัวนางก็ไม่เคย จับมือก็ไม่เคยโจวเยี่ยนเฉิงตกใจ นางรู้ได้อย่างไร หรือว่าคืนนั้นนางจะไปตามเขาแล้วเห็น" ซินเหยียน คือว่าเรื่องนั้นข้าอธิบายได้ ข้าคืนนั้นข้าเมาหนักไปหน่อย ข้ายอมรับว่าข้าคิดถึงหลินเอ๋อ แต่คนเราล้วนมีอดีตกันทั้งนั้น ตอนนั้นข้าคิดถึงนางที่จากไปแล้วไม่มีโอกาสได้พบเจออีก ไม่คิดว่าอยู่ดีๆนางจะปรากฏตัว ส่วนเรื่องเข้าหอข้ายังทำใจไม่ได้ เลย เลยให้เวลาตัวเองหน่อย"" หึ จะเข้าหอกับข้าต้องใช้เวลาทำใจขนาดนั้