(ภาค 1) บทที่ 8 วัยเยาว์ (2)

(ภาค 1)

บทที่ 8

วัยเยาว์ (2)

            เล่นซ่อนหากันอยู่ดีๆ น้องชายที่แสนน่ารักก็หายตัวไป!

            ริคาร์โด ลูกัสตาร์กับคนรับใช้ช่วยกันออกตามหาซีเอลเป็นการใหญ่

            น้องชายของเขาเป็นโอเมก้าบริสุทธิ์ หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก หากถูกลักพาตัวไปล่ะก็...ไม่อยากจะคิดเลย    

            แต่ความกังวลของริคาร์โดกลับสูญเปล่า เพราะตอนที่เจอตัวซีเอล เจ้าเด็กน้อยกลับได้เพื่อนเล่นใหม่ซะแล้ว แถมยังแนะนำเพื่อนใหม่ให้พี่ชายรู้จักด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

            เห็นแบบนี้ริคาร์โดโกรธน้องชายไม่ลงจริงๆ ถึงก่อนนั้นจะเผลอเอ็ดใส่ไปยกหนึ่งเพราะความเป็นห่วงก็ตาม

            วันต่อมา ซีเอลชวนริคาร์โด และยังอ้อนวอนท่านพ่อให้พามาเที่ยวคฤหาสน์ดยุกมาร์คัส

            ตอนแรก ท่านพ่อตกใจ ต่อให้มาเที่ยวในอาณาเขตของดยุกมาร์คัส หากกลับไม่มีเหตุผลให้ต้องสุงสิง

            ทว่าพอถูกลูกชายคนเล็กอ้อนแล้วอ้อนอีก มาร์ควิสลีวานได้แต่ใจอ่อน พาลูกชายทั้งสองมายังคฤหาสน์ของดยุกมาร์คัส พร้อมถือของฝากมาทักทาย

            แน่นอนว่า ทุกคนในคฤหาสน์ตั้งแต่ดยุกมาร์คัสตลอดจนเหล่าคนรับใช้ตัวเล็กๆ ต่างแปลกใจที่เห็นเด็กจากตระกูลมาร์ควิสมาพบไคล์เดน

            คนในตระกูลฮิลล์ตันคบค้าสมาคมกับคนนอกน้อยมาก ไม่ใช่เพราะพวกเขาหยิ่งยโส แต่เพราะใบหน้าดุดัน บวกกับความแข็งแกร่งโดยกำเนิด ทำให้คนอื่นๆ เข้าใจผิดจนไม่กล้าคบค้าสมาคมด้วย  

            ยกเว้นก็เพียงแต่เด็กจากตระกูลมาร์ควิส

            ภายหลังไม่ได้มีแค่ซีเอลกับไคล์เดนที่สนิทกัน ต่อมา ริคาร์โดกับพวกพี่ชายพี่สาวของไคล์เดนยังคบหากันเป็นเพื่อนสนิทถึงขั้นทำธุรกิจร่วมกัน

            ในปีที่ซีเอลอายุสิบเจ็ด

            มีการ์ดเชิญจากราชวังส่งมายังตระกูลขุนนาง ให้เด็กๆ ในตระกูลเข้าร่วมงานเลี้ยงวันคล้ายวันประสูติเจ้าชายอเล็กซีส...เจ้าชายเพียงหนึ่งเดียวแห่งอาณาจักรอันเดอร์นิซ 

            ทันทีที่เห็นการ์ดเชิญ ซีเอลหน้าซีดเผือด

            งานเลี้ยงวันคล้ายวันประสูติเจ้าชายอเล็กซีสไม่ใช่งานเลี้ยงธรรมดา แต่จัดขึ้นเพื่อให้เจ้าชายเลือกคนที่ถูกใจมาเป็นคู่หมั้น  

            ซีเอลหน้าตาน่ารักและยังโดดเด่นที่สุดในบรรดาเหล่าโอเมก้ารุ่นราวเดียวกัน ฐานะก็ดีเลิศ และยังเป็นโอเมก้าบริสุทธิ์

            คุณสมบัติของโอเมก้าบริสุทธิ์คือสามารถตั้งท้องได้ง่าย ว่ากันว่า เด็กที่คลอดจากโอเมก้าบริสุทธิ์ส่วนใหญ่จะเป็นอัลฟ่าที่แข็งแรงสมบูรณ์

            ‘ท่านพ่อ ข้าไม่อยากไปงานเลี้ยง!’

            ซีเอลโพล่งแล้ววิ่งไปหลบหลังพี่ชายที่อายุห่างกันถึงห้าปี 

            มาร์ควิสลีวานรักลูกๆ อย่างเท่าเทียม หากลูกชายบอกไม่อยากไปก็จะไม่บังคับ  

            แต่ว่า...การ์ดเชิญงานเลี้ยงของเจ้าชายครั้งนี้เป็นราชโองการของจักรพรรดิ ขืนปฏิเสธ ตระกูลลูกัสตาร์อาจถูกเพ่งเล็งในภายหลัง มาร์ควิสลีวานไม่ได้กลัวอำนาจของจักรพรรดิแสนอ่อนแอผู้นั้น เพียงแต่ไม่อยากฟังคำติฉินนินทาของเหล่าขุนนางที่เก่งแต่ปาก   

            ‘พ่อก็ไม่อยากให้ลูกไปนักหรอก แต่พระราชามีรับสั่งลงมาแล้วว่าให้เด็กๆ ที่ได้รับการ์ดมากันทุกคน’

            ‘บอกว่าซีเอลไม่สบายก็ได้นี่ครับ’ ริคาร์โดเสนอแนะ

            ‘ใช่ๆ’ ซีเอลพยักหน้าติดๆ

            ‘ถ้าง่ายอย่างนั้นก็ดีสิ กลัวก็แต่ว่าจักรพรรดิจะให้เด็กที่ไม่มาในวันนั้นเข้าเฝ้าทีหลัง แบบนั้นจะไม่ยิ่งสะดุดตากว่าเดิมเหรอ’ มาร์ควิสลีวานกล่าวด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม  

            ได้ยินแบบนั้น ซีเอลขนลุกซู่ 

            แบบนั้นสะดุดตาเกินไปจริงๆ ด้วย เทียบกันแล้ว เข้าร่วมงานเลี้ยง แล้วคอยหลบเลี่ยงสายตาของเจ้าชายยังจะง่ายกว่า

            จริงด้วย!

            หลังจากครุ่นคิดใคร่ครวญ ซีเอลก้าวเท้าออกมาจากที่กำบัง

            ‘ก็ได้ครับ ข้าจะไป’ 

            ในงานเลี้ยงวันคล้ายวันประสูติเจ้าชายอเล็กซีส ซีเอลพยายามสุดความสามารถเพื่อไม่เป็นที่สะดุดตา โชคดีที่ไคล์เดนกับพี่ๆ ก็มาร่วมงานเลี้ยงด้วย

            ลูกๆ ของดยุกฮิลล์ตันเป็นอัลฟ่ากันทุกคน แม้ถูกเชิญให้เข้าร่วมงานเลี้ยง แต่ไม่มีใครมีคุณสมบัติเป็นคู่หมั้นของเจ้าชายสักคน เพราะเจซซี่ ฮิลล์ตัน บุตรสาวของดยุกมาร์คัสอายุมากกว่าเจ้าชายหลายปี   

            คนตระกูลฮิลล์ตันชอบจับดาบมากกว่าร่วมงานเลี้ยง ทุกคนจึงมายืนหลบมุม แสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการปลีกวิเวก อย่าเข้ามาใกล้เด็ดขาด   

            ซีเอลอาศัยความสัมพันธ์แฝงอยู่กับกลุ่มพี่น้องฮิลล์ตัน

            พี่ชายพี่สาวของไคล์เดนชอบซีเอลอยู่แล้วจึงให้ความร่วมมือ ยืนล้อมหน้าล้อมหลังซีเอลราวกับเป็นองครักษ์พิทักษ์โอเมก้า 

            งานเลี้ยงคืนนั้น เจ้าชายอเล็กซีสเต้นรำกับโอเมก้าหลายคน ยกเว้นซีเอล 

            เมื่องานเลี้ยงจบลง ซีเอลโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

            ทว่า

            สองสามวันให้หลัง กลับมีจดหมายจากราชวังส่งมาถึงมาร์ควิสลีวาน จดหมายระบุว่า ซีเอล ลูกัสตาร์ ถูกรับเลือกให้เป็นคู่หมั้น

            ซีเอลไหล่ห่อเหี่ยวอย่างสิ้นหวัง คิดอย่างเศร้าสลดว่าไม่อาจฝืนชะตากรรมได้เลยจริงๆ สินะ

            อุตส่าห์เจอกับไคล์เดนและได้เป็นเพื่อนกันแล้ว คิดว่าจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาได้แล้วเสียอีก แต่... 

            เวxเอ๊ย! 

            ซีเอลสบถคำหยาบเป็นครั้งแรก ก่อนจะร้องไห้ฟูมฟายจนถึงกับไข้ขึ้น

  

            อีกด้านหนึ่ง มาร์ควิสลีวานเดินทางเข้าวังหลวงเพื่อทูลขอให้จักรพรรดิยกเลิกการหมั้นหมาย บังเอิญระหว่างทางได้เจอกับดยุกมาร์คัสพอดี หลังจากพูดคุยกันคร่าวๆ ทั้งสองมีเป้าหมายเดียวกัน 

            แรงกดดันจากขุนนางทั้งสองตระกูลใหญ่ ทำเอาจักรพรรดิตระหนักว่าได้ตัดสินใจผิดพลาดไปเสียแล้ว

            ‘เป็นครั้งแรกเลยนะที่ดยุกมาร์คัสกับมาร์ควิสลีวานทูลขอเรื่องเดียวกัน’ จักรพรรดิกล่าวอ้อมแอ้มพร้อมกับปาดเหงื่อ ‘แต่ว่านะ ลูกใครใครก็รักใช่ไหม เราเองก็ปฏิเสธเจ้าชายไม่ได้’

            ‘ถูกอย่างที่พระองค์ตรัส ลููกใครใครก็รัก ดังนั้นฝ่าบาทช่วยยกเลิกการหมั้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ’ มาร์ควิสลีวานยังคงรั้นจะถอนหมั้นให้ได้

            ‘กระหม่อมเห็นด้วยกับมาร์ควิสลีวาน เด็กคนนั้นกระหม่อมหมายปองไว้ให้กับลูกชายแล้วแท้ๆ ทำไมฝ่าบาทถึงได้ชิงตัดหน้าก่อนพ่ะย่ะค่ะ’ ดยุกมาร์คัสกล่าวอย่างฉุนๆ

            ‘โถ เห็นแก่ที่เราเป็นจักรพรรดิ ยอมยวนๆ ให้หน่อยไม่ได้หรือ’

            ขุนนางทั้งสองตอบประสานเสียง ‘ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!’  

            ‘ต้องถอนหมั้นให้ได้หรือ’

            ‘ต้องถอนหมั้นให้ได้พ่ะย่ะค่ะ’

            ‘หากลูกชายกระหม่อมคิดสั้นขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ’

            ดยุกมาร์คัสได้ยินคำพูดของมาร์ควิสลีวานก็พลอยตกใจไปด้วย อดจะพึมพำอย่างสะเทือนอารมณ์ไม่ได้ ‘โธ่ ซีเอลเด็กดี...’

            จักรพรรดิกุมขมับ หลังจากใคร่ครวญแล้วว่าการจับคู่ให้กับคนสองคนที่ไม่ได้รักกันมีแต่จะส่งผลเสีย สุดท้ายจึงตรัสว่า ‘อเล็กซีสเป็นคนรักง่ายหน่ายเร็ว ถึงเราไม่ออกราชโองการถอนหมั้นตอนนี้ อีกไม่กี่ปีเจ้าตัวก็คงประกาศถอนหมั้นเอง ตอนนี้พวกเจ้าช่วยหลับหูหลับตาทำเป็นไม่รู้ก่อนได้หรือไม่’

            ‘ไม่กี่ปีของฝ่าบาทคือกี่ปีกันพ่ะย่ะค่ะ’ ดยุกมาร์มาคัสถาม ‘การทำเป็นไม่รู้ของพระองค์ ลูกชายของกระหม่อมก็เศร้าเสียใจเหมือนกัน’

            ‘เราจะตบรางวัลให้ดยุกอย่างงาม’

            ‘ของล้ำค่ากระหม่อมมีเยอะแล้ว’

            ‘โถ...ยอมเราหน่อยไม่ได้หรือ แค่...เอ่อ ห้าปี เราสัญญาจะออกราชโองการถอนหมั้นให้’

            ‘ไม่พ่ะย่ะค่ะ ต้องภายในหนึ่งปี’ มาร์ควิสลีวานปฏิเสธทันควัน

            ‘งั้นสี่ปี’ จักรพรรดิต่อรอง  

            ‘หนึ่งปีครึ่ง ไม่ขาดไม่เกิน’

            ‘สามปีครึ่งแล้วกัน มากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ’

            ‘สองปี กระหม่อมให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว’

            ‘สามปีเถอะ ภายในสามปี ถ้าอเล็กซีสไม่ถอนหมั้น...เราจะออกราชโองการเอง พวกเจ้าช่วยไว้หน้าเราหน่อยไม่ได้จริงเหรอ’

            ขุนนางสูงวัยทั้งสองหันมองหน้ากัน

            สามปี...ถือเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสม

            อย่างไรก็ตาม เพื่อป้องกันการผิดสัญญา มาร์ควิสลีวานและดยุกมาร์คัสกดดันให้จักรพรรดิเขียนราชโองการล่วงหน้า

            ระหว่างเขียนราชโองการ จักรพรรดิเปรยว่า...

            ‘ว่าแต่ว่า ทั้งสองตระกูลสนิทสนมกันตอนไหน เหตุใดเราไม่ยักรู้เลย’