บทที่ 14

"ท่านพี่หานตงเทียนข้าเอาของใส่ในตระกร้าให้ท่านไปฝากน้องๆที่บ้านด้วยนะเจ้าคะและห้ามเปิดก่อนที่จะถึงบ้านด้วยไม่เช่นนั้นข้าจะโกรธท่านถ้าไม่รับของที่ข้าซื้อให้ท่าน อ่าแล้วข้าอยากขอแรงท่านมาช่วยทำคอกวัวและล้อมหน้าบ้านของตากับยายของข้าก่อนที่ท่านจะแต่งข้าเข้าบ้านได้ไหมเจ้าคะ" นางถามหานตงเทียน นางบอกว่าซื้อของให้และบอกให้มาช่วยล้อมรั้วและทำคอกวัวด้วยหลังจากที่ไปขายของที่ในเมืองกลับมาพร้อมท่านอา

"ให้พาน้องของท่านมาที่บ้านของข้าด้วยก็ได้ นางบอกข้าจะพาพวกเขาไปหาหน่อไม้ด้วยจะได้ไม่เหงาเพราะอยู่บ้านทั้งวันรอแต่พี่ชายให้พวกเขาได้ออกมาเล่นข้างนอกบ้างนะเจ้าคะ" นางบอกกับชายหนุ่ม

"อือได้สิ แล้วข้าจะพาพวกเขามาด้วยฝากเจ้าด้วยก็แล้วกันหรืออยากไปที่บ้านของข้าพร้อมพวกเขาก็ได้ ข้าไม่ห้ามเพราะเราต้องแต่งกันในไม่ช้า" หานตงเทียนตอบอวี่หลิงนางพยักหน้าตอบเสียงเบาอือ

"ถ้าท่านลำบากใจที่จะรับของจากข้าถือว่าค่าแรงที่ให้ท่านมาช่วยงานนะเจ้าคะ เดินทางกลับบ้านดีๆเจ้าค่ะ" นางบอกก่อนจะวิ่งหนีที่ชายหนุ่มตอบจะคำถามนางแล้วนั้นเออ วิ่งเข้าบ้านเลยชายหนุ่มจึงหัวเราะเบาๆที่นางอายเขาก็เป็นด้วย

หานตงเทียนที่ยกตระกร้าหนักมากไม่รู้นางใส่อะไรเข้าไป ทั้งยังห้ามเปิดก่อนจะถึงบ้านไม่เช่นนั้นนางจะโกรธจะไม่แต่งให้เขาด้วย เขาจึงไม่เปิดตามที่นางสั่งและเดินกลับบ้านไปด้วยความสุขที่นางทำให้เขาทั้งวัน

พอมาถึงบ้านก็เคาะเรียกน้องทั้งสองคนรีบมาเปิดประตูพอได้ยินว่าพี่ชายใหญ่กลับมาแล้ว พอพี่ชายเข้าบ้านปิดประตูเรียบร้อยเดินเข้าบ้านดินหลังน้อยของพวกเขาก่อนจะเข้าบ้านดิน เขามองบ้านไม้ที่ทำเอาไว้และจะได้แต่งภรรยาเข้าบ้านเขายกยิ้มที่มุมปากพอคิดเห็นใบหน้าของนาง

พอเดินมาถึงห้องโถงเขาวางตระกร้าลงและบอกน้องทั้งสองคนว่าในตระกร้านี้พี่ไม่ได้ซื้อแต่เป็นว่าที่พี่สะใภ้ใหญ่ที่ซื้อของใส่มาให้และนางยังบอกถึงเจ้าทั้งสองว่าให้ไปเล่นที่บ้านของนางในวันพรุ่งนี้ตอนที่พี่จะเข้าเมืองไปขายของป่าพร้อมท่านอาของนาง

ทั้งพี่น้องจึงยิ้มทั้งใบหน้าพอรู้ว่าว่าที่พี่สะใภ้ชวนไปหาที่บ้านของนางจะพาทำอาหารเอาไว้กินหน้าหนาวนั้นเองพวกเขาตอบพร้อมกัน

"เจ้าค่ะ/ขอรับท่านพี่"

"เอาละพี่จะไปอาบน้ำก่อนพวกเจ้าก็เปิดดูกันเองว่านางซื้ออะไรให้บ้าง" หานตงเทียนพูดจบก็เดินไปเอาผ้าชุดใหม่ไปผัดเปลี่ยนเขาเดินไปข้างหลังบ้านเพื่ออาบน้ำที่ลำธาร

สองพี่น้องจึงเปิดผ้าคลุมตระกร้าออกมองดูของที่น้องสาวหยิมออกมาผ้าสามพับพร้อมที่ตัดและเข็มอีก ข้างล่างเป็นเครื่องปรุงมีทุกอย่างครบ ขนมสามห่อหูลู่ถังสี่ไม้และห่อขนมจีบหมูห่อใหญ่และมีบะหมี่แห้งสามห่อในห่อผ้ารวมทั้งของแห้งที่พวกนางไม่เคยได้กินเพราะมันแพงมากแต่พี่สะใภ้เอาใส่ในห่อผ้านี้ เนื้อตากแดดปลาแห้งที่ไม่เคยกินหลายอย่างสองพี่น้องขนออกมาจนเต็มโต๊ะและแยกเอาของที่แห้งใส่ตระกร้าเอาไว้ก่อนพอดีกับที่พี่ชายใหญ่เดินเข้ามาในบ้านหลังเขาไปอาบน้ำมา

มีอะไรบ้างละที่พี่สะใภ้ของพวกเจ้าให้มา" หานตงเทียนถามน้องทั้งสองคนและนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวเขามองอาหารที่น้องทั้งสองคนเอาออกมาวางที่โต๊ะอย่างตกใจ

"นี้ของนางหมดนี้เลยหรือ" หานตงเทียนถามน้องเหมือนละเมอมองกองข้าวของที่นางให้มาอย่างโง่งม

"ขอรับท่านพี่ข้าวอย่างดีอีกหลายชั่งเลยขอรับท่านพี่" หานตงเหวินตอบพี่ชาย

"นางช่างใส่ใจท่านพี่มากนะขอรับ มากินมื้อค่ำกันเถอะขอรับพี่สะใภ้ซื้อบะหมี่ใส่ห่อผ้าและขนมจีบห่อใหญ่ขอรับพี่ใหญ่"

จากนั้นหานซูอิงที่ไปอุ่นอาหารกับมาสองพี่น้องยกออกมาใส่ถ้วยให้พี่ชายและลงมือกินกันด้วยความอร่อยขนาดหมูตุ๋นของนางอร่อยจนเขาอยากลืนลิ้นลงไปด้วย

"อื้ออร่อยมากเจ้าค่ะ" หานซูซิงกินไปน้ำตาคลอที่พี่สะใภ้ใส่ใจพวกนางยิ่งนักนางเงยหน้ามองพี่ชายทั้งที่น้ำตาคลอ

"ข้าอยากไปหาพี่สะใภ้เจ้าค่ะพี่ใหญ่" นางบอกพี่ชายด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า 

"ข้าด้วยขอรับพี่ใหญ่" หานตงเหวินพูดเหมือนกับน้องสาว

"อือได้สิพรุ่งนี้พี่จะพาไปหานางด้วย แต่พี่ต้องขึ้นเขาไปดูกับดักก่อน กินมื้อเช้าแล้วค่อยไปหานางกัน" เขาตอบน้องทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มเช่นเดียวกัน ต้องรีบช่วยอาของนางสร้างคอกวัวกับล้อมรั้วให้เสร็จก่อนตามที่นางขอแล้วเขาจะแต่งนางเข้าบ้านเลยอยากเห็นรอยยิ้มที่นางให้มาตอนเขาเข้าบ้านมาคงจะมีความสุขน่าดู สามพี่น้องกินมื้อค่ำด้วยความสุขและมีเสียงหัวเราะพอพูดถึงว่าที่พี่สะใภ้ของพวกเขานั้นเอง

ทางฝั่งครอบครัวของอวี่หลิงหลังจากที่นำวัวไปผูกที่หลังบ้านและให้มันอยู่ในคอกง่ายๆไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยทำคอกให้มันอย่างดีและเขาก็ได้เอ่ยปากบอกหานตงเทียนให้มาช่วยแล้วหลังจากขึ้นเขาเก็บกับดักและไปขายที่เหลามาก่อนซึ่งชายหนุ่มก็รับปากแล้ว

อวี่จางเฉิงบอกเล่าเรื่องขายกวางและขายปลาในวันนี้ให้พ่อแม่และภรรยาฟัง ที่อวี่หลิงนางให้ไปซื้อวัวเพื่อจะนำปลาไปส่งที่เหลาทุกวันนั้นเองและข้าวของเป็นนางที่ซื้อหาให้สำหรับทุกคนและไม่ต้องว่าให้นางเพราะตำลึงเป็นนางหามาด้วยความสามรถของนางนั้นเอง สองตายายจึงไม่พูดอะไรหลานสาวเพราะนางบอกว่ามันจำเป็นต้องซื้อ ให้ท่านตาไปซื้อที่เพิ่มและทำบ้านใหม่ก่อนที่จะเข้าหน้าหนาวนี้อีกไม่ถึงสี่เดือนดี

ทุกคนที่ได้ชุดใหม่ต่างก็ดีใจนานมากแล้วที่ครอบครัวลำบากจนไม่มีใจจะซื้อหาอะไร ลำพังแค่ให้มีกินไปวันๆก็จะแย่แล้ว หลังจากอิ่มมื้อค่ำที่เป็นหมูตุ๋นที่นางทำเอาไว้และอาสะใภ้ดูแลเป็นอย่างดีบอกจำนวนตำลึงกันเรียบร้อย อวี่จางเฉิงก็นำออกมากองให้ทุกคนดู อวี่หลิงก็นำออกมาด้วยของนางเหลือเก้าสิบตำลึงทองกับสิบตำลึงเงินนอกนั้นนางซื้อของเข้าบ้านให้ทุกคน

"นี้ตำลึงที่เหลือหลิงเอ๋อร์วัวสองตัวร้อยตำลึงเงินเกวียนอีกสิบห้าตำลึงเงิน,หลานเก็บเอาไว้มันคือของหลานที่หามาได้" อวี่จางเฉิงบอกหลานสาวของตัวเอง

"ข้าคือคนในครอบครัวของพวกท่านนะเจ้าคะท่านอาและข้าจะทำให้พวกท่านร่ำรวยไปด้วยกันจงเชื่อใจข้า นี้ตำลึงข้าเอาแค่สามสิบตำลึงทองนอกนั้นข้ายกให้ท่านอาหมด ที่เหลือไปซื้อที่มาเพิ่มอีกสิบหมู่ก่อนและสร้างบ้านหลังใหม่ให้ครอบครัวให้ทุกคนมีห้องเป็นตัวเอง การขายปลาข้ายกให้ครอบครัวของท่านอาให้เลี้ยงดูท่านตาท่านยายแทนมารดาของข้าที่บุญน้อยด่วนจากพวกเราไป" นางบอกทุกคนที่นั่งในห้องโถงตากับยายน้ำตาไหลอาบแก้วที่หลานสาวช่างกตัญญูยิ่งนักแม้บิดามารของนางจากไปก่อนวัยอันสมควร

"ได้ข้าจะทำตามที่เจ้าต้องการทุกอย่าง" อวี่จางเฉิงตอบหลานสาวของตัวเองเขาภูมิใจยิ่งนักที่นางรู้ความ