บทที่ 2 ตัวเลือก

กล้าตะวันเตร็ดเตร่หาห้องน้ำหลังจากสัมภาษณ์งานเสร็จอยู่พักใหญ่ เมื่อได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจึงรีบเดินมาดู

“ให้ผมช่วยไหมครับ” เขาอาสาอย่างแข็งขัน กล้าตะวันจำได้ดีว่าผู้หญิงคนนี้คือหนึ่งในคณะกรรมการสัมภาษณ์งาน การให้ความช่วยเหลือครั้งนี้อาจมีคะแนนพิเศษอยู่บ้าง หรือบางทีเขาอาจได้เข้าทำงานเลยก็เป็นได้

“ดะ ได้ค่ะ ช่วยพาคุณน้ำไปส่งห้องทำงานที”

“ครับ”

กล้าตะวันพยักหน้ารับก่อนเข้าไปช้อนตัวนิศาชลขึ้นมาอุ้มไว้ โอ้โห ให้ตายเถอะ ผู้หญิงคนนี้ตัวหนักเป็นบ้า ก้าวขาแทบไม่ออกกันเลยทีเดียว

“อะ เอ่อ พี่ดาว่าปล่อยคุณน้ำลง แล้วพวกเราช่วยกันประคองเข้าห้องดีกว่าค่ะ พี่ดากลัวว่าหลังคุณจะยอกเอา” เมื่อเห็นขาสั่นๆ ของผู้หวังดี ญาดาก็ได้แต่ยิ้มแห้งออกมา เธอตกใจจนลืมไปเสียสนิทเลยว่านิศาชลไม่ใช่ผู้หญิงเอวบางร่างน้อย

“ฝากดูคุณน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ พี่ดาขอไปหายาดม ยาลม ยาหม่อง สักครู่” ญาดาฝากฝังเจ้านายไว้กับผู้ชายตัวโตก่อนรีบจากไป

กล้าตะวันจึงต้องรับหน้าที่เป็นลูกมือของเธอไปโดยปริยาย เลขาสาวดูแลเจ้านายไปบ่นไป จนเขารับรู้เรื่องราวทั้งหมดด้วย เคยเห็นแต่ข่าวในทีวี ไม่คิดว่าวันนี้จะได้พบเจอเหตุการณ์จริงกับตัว ผู้คนสมัยนี้เป็นอะไรกัน ยังไม่พร้อมแต่งงานก็ควรพูดจากันดีๆ เล่นทิ้งอีกฝ่ายกลางคันแบบนี้ใครจะรับไหว

“รบกวนเวลาของคุณ เอ่อ”

“กล้าตะวันครับ”

“ค่ะ ไม่รบกวนเวลาคุณกล้าตะวันแล้ว ขอบคุณนะคะ ถ้าคุณน้ำรู้สึกตัวเมื่อไหร่พี่ดาจะบอกเธอให้ว่าคุณเป็นคนช่วยเหลือ” ญาดายิ้มกว้างให้ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาอย่างเป็นมิตร

“ครับ ผมกลับก่อนนะครับ”

กล้าตะวันชะโงกหน้ามองหญิงสาวผู้โชคร้ายด้วยความเห็นใจอีกครั้งก่อนเดินจากไป ไม่รู้ว่าฟื้นขึ้นมาแล้วเธอจะทำใจได้ไหม น่าสงสารจริงๆ

“อุ๊ยยย คุณน้ำลุกไหวไหมคะ พี่ดาช่วย” ญาดากระวีกระวาดเข้าไปประคองเจ้านายที่กำลังกึ่งลุกกึ่งนั่งอย่างทุลักทุเล

“น้ำลุกไหวค่ะพี่ดา ตอนเย็นนัดทานข้าวกับคุณพ่อกี่โมงคะ” พอลุกขึ้นนั่งได้ นิศาชลก็เร่งถามกำหนดการจากเลขาคนสนิททันที

“คุณน้ำ ถ้าไม่ไหวเลื่อนไปก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวพี่ดาโทรไปเลื่อนให้” ญาดาจ้องมองใบหน้าซีดเซียวของเจ้านายที่ขัดกับคำพูดเมื่อกี้ลิบลับ

“เลื่อนไม่ได้หรอกค่ะพี่ดา คุณพ่อคงเห็นข่าวเมื่อตอนบ่ายแล้ว น้ำอยากคุยกับคุณพ่อก่อน ป่านนี้คงเป็นห่วงแย่แล้ว” นิศาชลยืนยันหนักแน่น

“คุณน้ำมีนัดทานข้าวกับท่านประธานตอนหกโมงเย็นค่ะ ให้พี่ดาขับรถไปส่งนะคะ” ญาดาอาสาด้วยความเป็นห่วง สภาพของนิศาชลตอนนี้ไม่เหมาะกับการขับรถเอาเสียเลย

“ขอบคุณมากค่ะพี่ดา” นิศาชลกล่าวขอบคุณอย่างรู้สึกผิด สำหรับเธอแล้วญาดาเปรียบเสมือนพี่สาวคนหนึ่ง ใครไม่รักเธอก็ช่าง แต่เธอควรรักตัวเอง คนในครอบครัวและคนรอบข้างไม่ควรได้เห็นเธอเสียใจแบบนี้

“พี่ดาลงไปรอข้างล่างนะคะ”

“ค่ะ เดี๋ยวน้ำเก็บของเสร็จแล้วจะตามไป”

เมื่อมีเวลาว่างอยู่คนเดียวตามลำพัง นิศาชลก็ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ความเจ็บปวดที่สะสมไว้ถูกปลดปล่อยออกมาผ่านหยดน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า ความสับสนมึนงง ความกังวลใจ ความกลัว และคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวไม่หยุดหย่อน ทุกอย่างประดังประเดเข้ามาหาเธอภายในวันเดียวราวกับลมพายุ

นิศาชลพยายามตั้งสติและปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็งอยู่นานกว่าจะสงบลงได้ สิ่งสำคัญของเธอในตอนนี้คือครอบครัว พวกเขาเป็นห่วงเธอมาก ฉะนั้นเธอไม่ควรร้องไห้ออกมาให้พวกเขาเห็น

“น้ำพร้อมแล้วค่ะ ไปกันเถอะ” นิศาชลเข้ามานั่งภายในรถหรูด้วยดวงตาแดงก่ำ เธอพยายามเช็ดคราบน้ำตาหลายรอบแล้ว แต่ทำได้ดีที่สุดเพียงเท่านี้

“โอเคค่ะ” ญาดาส่งยิ้มกว้างให้เจ้านายเป็นเชิงปลอบใจ นิศาชลเข้มแข็งแค่ไหนญาดารู้ดี ปัญหาแค่นี้เดี๋ยวเจ้านายของเธอก็ผ่านไปได้

คฤหาสน์ร่วมสมัยสีขาวสุดหรูที่มีการผสมผสานกลิ่นอายของอดีตและปัจจุบัน ตั้งตระหง่านแถวย่านชานเมืองแลดูน่าเกรงขาม ด้วยพื้นที่ใช้สอยกว่าสองร้อยไร่ทำให้บ้านหลังนี้มีความเป็นส่วนตัวอยู่มาก รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาภายในบริเวณบ้านได้สักพักก็ดับเครื่องลง

นิศาชลสูดลมหายใจเข้าออกหลายครั้งเพื่อตั้งรับกับสถานการณ์ต่อไป หลังจากก้าวเท้าเข้ามาภายในตัวบ้านได้เพียงไม่นาน เสียงก้องกังวานของผู้เป็นบิดาก็เอื้อนเอ่ยฉุดรั้งเธอไว้

“ยัยน้ำ ข่าวในทีวีหมายความว่ายังไง”

“หมายความตามนั้นแหละค่ะคุณพ่อ” นิศาชลตอบคำถามด้วยความเหนื่อยหน่าย เธอไม่อยากอ่อนแอให้ผู้เป็นบิดากับมารดาเห็น

“พ่อเตือนแกแล้ว ผู้ชายคนนี้ไม่น่าไว้ใจ มันบังอาจมาหยามหน้าพวกเราได้ยังไง พ่อจะไปเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด” เจ้าสัวนธีโวยวาย เขาไม่ชอบขี้หน้าผู้ชายเฮงซวยคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น ถ้าไม่ติดว่าลูกสาวชื่นชอบมันหนักหนา เขาไม่มีทางยอมให้มันก้าวขาเข้ามาเหยียบภายในบ้านอย่างแน่นอน

“อย่าเลยค่ะคุณพ่อ น้ำไม่อยากรั้งคนหมดรักเอาไว้ แถมอีกฝ่ายยังเป็นถึงลูกสาวเจ้าของบริษัทก่อสร้างชื่อดัง อย่าให้เรื่องส่วนตัวของน้ำมาทำลายบริษัทคุณพ่อเลยค่ะ”

“แล้วแกจะให้พ่อทำยังไงยัยน้ำ ยืนมองลูกสาวตัวเองในงานแต่งที่ไร้เจ้าบ่าวอย่างนั้นหรือ” เจ้าสัวนธีสงสารลูกสาวสุดหัวใจ เขาเลี้ยงนิศาชลมาอย่างดี ลูกสาวของเขาไม่เคยทำร้ายใคร แล้วทำไมเธอถึงถูกผู้ชายเลวๆ คนนั้นทำลายหัวใจแทบไม่เหลือชิ้นดี

“น้ำจะยกเลิกงานแต่งค่ะคุณพ่อ” นิศาชลเบือนหน้าหนีพร้อมกับน้ำตาเม็ดโตที่ร่วงหล่นลงมา

“คิดดีแล้วหรือลูก ถ้าน้ำยกเลิกงานแต่งต้องเป็นขี้ปากชาวบ้านไปอีกนาน น้ำรับได้ใช่ไหม” คุณหญิงนิภาสอบถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นใย หัวอกคนเป็นแม่แหลกสลายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ไม่มีทางออกไหนดีกว่านี้แล้วค่ะคุณแม่” นิศาชลฝืนยิ้มบางเบาให้มารดา เธอยอมรับการถูกนินทาไม่ได้แล้วอย่างไร สุดท้ายก็ต้องยอมรับให้อยู่ดี ในเมื่อเรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นแล้ว

“พ่อไม่ยอมให้แกเป็นขี้ปากชาวบ้านหรอกยัยน้ำ ลูกสาวพ่อทั้งเก่ง ทั้งจิตใจดี เงินทองมีเหลือกินเหลือใช้ แค่ผู้ชายคนเดียวทำไมจะหามาแต่งงานด้วยไม่ได้”

“คุณพ่อหมายความว่ายังไงคะ” นิศาชลเกิดความสงสัยในคำพูดของบิดา

“ในเมื่อไอ้ภาริชมันไม่อยากเป็นเจ้าบ่าวของแก พวกเราก็แค่หาคนที่เขาอยากเป็นมาทำหน้าที่แทน” เจ้าสัวนธีหาทางออกอย่างไม่ยอมแพ้

“คุณพ่อคะ การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าไม่มีความรักเป็นพื้นฐานจะไปกันรอดได้ยังไง” นิศาชลคัดค้านหัวชนฝา เธอไม่ยอมแต่งงานกับคนแปลกหน้าเด็ดขาด

“แกอยากถูกนินทาไปตลอดชีวิตหรือยัยน้ำ ลำพังตัวแกอาจรับได้ แต่พ่อกับแม่ไม่ใช่ พ่อขอร้องแกสักครั้งเถอะ ในชีวิตนี้พ่อไม่เคยขอร้องอะไรแกเลย”

“คุณพ่อจะให้น้ำไปหาเจ้าบ่าวที่ไหนมาแต่งงานด้วยคะ เหลือเวลาอีกแค่สามวัน” นิศาชลถอนหายใจยืดยาว ผู้ชายมีขายตามท้องถนนหรือยังไง เวลาอยากได้ก็ไปเลือกซื้อเอาอย่างนี้หรือ

“จะไปยากอะไร พ่อเตรียมผู้ชายไว้ให้แกเลือกแล้ว” เจ้าสัวนธียิ้มแป้นอย่างมีเลศนัย เขาเตรียมเจ้าบ่าวจำเป็นไว้ให้นิศาชลตั้งแต่ได้ยินข่าวแล้ว ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นจะได้ระเห็จออกจากชีวิตลูกสาวเขาเสียที

“คุณพ่อออออ” นิศาชลอ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ เธอตกหลุมพรางบิดาผู้ให้กำเนิดเข้าเต็มเปา

“มานี่เลย มานั่งเลือกเจ้าบ่าวของลูกกัน”

“คุณพ่อเขานั่งเลือกทั้งวันเลยนะ คัดแล้วคัดอีกจนเหลือสามคนสุดท้าย” คุณหญิงนิภาจูงมือลูกสาวผู้เป็นแก้วตาดวงใจเข้าไปนั่งบนโซฟาอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับกล่าวสนับสนุนความคิดของสามีอย่างสุดความสามารถเช่นกัน

ภายในห้องโถงอันกว้างใหญ่ของบ้านนธี ปัทมพิสุทธิ์ เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของชายหญิงวัยกลางคน นิศาชลมองภาพผู้ให้กำเนิดทั้งสองด้วยความอึดอัดใจ เธอไม่อยากทำลายรอยยิ้มพวกท่านทั้งสองเลย ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเธอถูกเลี้ยงดูเป็นอย่างดี มีเพียงครั้งนี้ครั้งเดียวที่คุณพ่อเอ่ยปากขอร้องออกมา

“ยัยน้ำแกเชื่อพ่อสักครั้งได้ไหม ผู้ชายทั้งสามคนนี้เป็นคนดีพ่อรับรองได้”

“อะไรกันคะคุณพ่อ” นิศาชลขมวดคิ้วมองโปรเจคเตอร์ในห้องโถงด้วยความแปลกใจ ภาพผู้ชายสามคนลักษณะแตกต่างกันเคลื่อนไหวไปมาเต็มหน้าจอ

“ว่าที่ลูกเขยของพ่อไง คนแรกคือตาปกป้อง ลูกชายเพื่อนพ่อที่ลูกชอบเล่นด้วยตอนเด็กๆ พี่เขายังโสด อายุ 30 ปีพอดี อยู่ในวัยสร้างครอบครัวเลยนะ จบปริญญาโททางด้านวิศวกรรมจากอังกฤษ ทำงานเก่ง นิสัยดี หน้าตาหล่อเหลาใช้ได้ ไม่เจ้าชู้ คุยกันกะ กับ”

“พอก่อนค่ะคุณพ่อ พี่เขาอายุเยอะกว่าน้ำเกินไป น้ำไม่ชอบ” ยังไม่ทันบรรยายสรรพคุณของว่าที่ลูกเขยคนแรกจบ นิศาชลก็ตัดบทอย่างไร้เยื่อใย

“ไม่เป็นไร คนที่สองต่อเลย พี่เขาชื่อทัตเทพ คนนี้อายุ 28 ปี อายุไล่เลี่ยกันกับลูก จบปริญญาโทด้านการตลาด จากมหาวิทยาลัยในออสเตรเลีย ตอนนี้เป็นรองประธานบริษัท พี่เขาเป็นคนอารมณ์ดี สุภาพเรียบร้อย หน้าตาหล่อแบบเกาหลีตรงสเปกลูกเลย”

“ค่ะ” นิศาชลตอบรับแค่นั้นก็เงียบไป ทำให้เจ้าสัวนธีต้องนำเสนอว่าที่ลูกเขยคนสุดท้ายอย่างเร่งรีบ

“คนที่สาม ชื่อกล้าตะวัน อายุ 26 ปี จบวิศวกรรมโยธาจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ได้เกียรตินิยมด้วยนะ แต่คนนี้ไม่ได้หล่อรวยเหมือนสองคนแรก เขาเป็นเด็กกำพร้า สู้ชีวิตมาก พ่อรู้จักมาพักหนึ่งแล้วเป็นคนดีใช้ได้ พ่อชอบความขยัน และความอดทนในตัวเขา”

“คุณพ่อรู้จักกล้าตะวัน เอ่อ คุณกล้าได้ยังไงคะ” นิศาชลเอ่ยถามอย่างสงสัย กล้าตะวันโคจรเข้ามาอยู่ในตัวเลือกของพ่อเธอได้ยังไง เขามีแผนการซับซ้อนอะไรหรือเปล่าที่เข้ามาสมัครงานในบริษัท

“เขาเคยช่วยพ่อไว้ตอนเกิดอุบัติเหตุหน่ะ เมื่อไม่นานมานี้พึ่งได้รู้ว่าเขาเป็นเด็กทุนที่พวกเราให้การอุปการะด้วย”

“คุณพ่อแน่ใจนะคะว่ากล้าตะวันไม่ได้วางแผนมาหลอกเรา” นิศาชลหรี่ตาเล็กแคบถามย้ำอีกครั้ง

“อะไรกันยัยน้ำ แกเป็นคนคิดแง่ลบแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ กล้าตะวันเป็นคนดี เชื่อพ่อสิ อย่าหาเหตุผลมาปฏิเสธเลย ยังไงแกก็ต้องเลือกแต่งงานกับใครสักคน แกอยากเห็นพ่อกับแม่ร้องไห้ไปตลอดชีวิตหรือไง”

“ใช่ลูก สถานที่เอย ชุดเจ้าสาวเอย ของชำร่วย อาหารในงาน แขกอาวุโส แขกกิตติมศักดิ์ หุ้นส่วนทางธุรกิจ ไหนจะญาติพี่น้องทั้งหลายอีก งานแต่งเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว จะยกเลิกยังไง”

เจ้าสัวนธีกับคุณหญิงนิภาทั้งขู่เข็ญทั้งอ้อนวอนไปพร้อมกัน ปกตินิศาชลว่านอนสอนง่าย ลูกสาวเพียงคนเดียวของพวกเขาจะกล้าปฏิเสธงานแต่งจนพ่อแม่อับอายไปด้วยเชียวหรือ