ตอนที่ 4 สถานการณ์พาไป

ตอนที่ 4 สถานการณ์พาไป

            เช้าวันต่อไป รวีมีเรียนเช้า จึงรีบออกห้องไปในขณะที่อิงฟ้าและภาคินนอนหลับอยู่

            อิงฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมา เธอมองหน้าภาคินด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก สายตาไล่ไปตั้งแต่ดวงตา จมูก ปาก ความลืมตัวทำให้เธอเอื้อมมือไปแตะปลายจมูกภาคิน ภาคินที่สะลืมสะลืออยู่ พลางดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดในอ้อมอก

            “ซนอะไรแต่เช้า หึ” ภาคินพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา

            อิงฟ้าตกใจอย่างมาก เกร็งตัวแน่นอย่างไม่รู้จะทำยังไง ในหัวบอกให้เธอรีบผละออกไป แต่ร่างกายกลับอยู่นิ่งในอ้อมกอดชายหนุ่ม สัมผัสที่เธอได้รับช่างอบอุ่นอย่างยิ่ง รู้สึกอิจฉารวีเป็นอย่างมากที่เธอได้อยู่ในอ้อมกอดเขาทุกวัน

            ภาคินยื่นปากไปจุมพิตที่หน้าผาก ไล้ลงมาจุมพิตที่ปากหญิงสาว ก่อนจะกอดเธอไว้แน่น แต่ความรู้สึกช่างแตกต่างจากในทุก ๆ วัน เขาลืมตาตื่นขึ้นมอง ในขณะที่อิงฟ้ารีบหลับตาปี๋ ชายหนุ่มตกใจรีบคลายอ้อมกอด

            “ขอโทษนะอิงฟ้า เราคิดว่าเป็นรวี” ชายหนุ่มรีบขอโทษขอโพยอย่างหนัก

            หญิงสาวลุกขึ้นได้แต่ก้มหน้านิ่ง ทำตัวไม่ถูก

            “ไม่เป็นไรเหรอก ไม่ได้ตั้งใจนี่นา” อิงฟ้าตอบพร้อมรีบลุกเดินหนี

            เธอเข้าห้องน้ำด้วยความรีบเร่ง ทั้งอาย ทั้งเขิน ทั้งทำให้ไม่ถูก ทำให้ลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาด้วย หลังจากอาบน้ำเสร็จ ถึงเพิ่งนึกได้ อยากจะเขกหัวตัวเองสักร้อยครั้ง ที่ทำให้ตัวเองขายหน้าไม่หยุด

            “ภาคินอยู่ไหม” หญิงสาวตะโกนเรียกชายหนุ่มหลายรอบแต่ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ทำให้เธอคิดว่าเขาไม่อยู่ห้องแล้ว จึงเดินออกจากห้องน้ำทันที

            ในขณะที่ชายหนุ่มเองที่ทำตัวไม่ถูกจึงเดินออกนอกห้องนอนเพื่อไปสงบสติตัวเอง พลันได้ยินเสียงเรียก จึงเดินกลับห้องเข้านอน

            “กรี๊ด.......ด” หญิงสาวร้องเสียงหลง

            ภาพหญิงสาวเปลือยเปล่าต่อหน้าตนทำให้ ภาคินสตั้นท์ไปชั่วขณะ พอมีสติจึงรีบหันหลังหนีแล้วรีบเดินออกห้องนอนไป

              หลังจากอิงฟ้าจัดการตัวเอง เรียบร้อยจึงเดินออกมากนอกห้องเพื่อบอกให้ภาคินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว

            หลังจากทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว จึงออกข้างนอกพร้อมกัน โดยที่ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบ และไม่กล้าที่จะสบตากันเลย

              เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ภาคินและอิงฟ้าต่างรู้สึกกระอักกระอ่วนใจยิ่งนัก สัมผัสที่ทั้งคู่ได้รับช่างอบอุ่น และโหยหา ในขณะเดียวกันต่างก็รู้สึกผิดต่อกัน และต่อรวี เช่นกัน