ตอนที่7.เพื่อนรัก(จบ)

น้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมาอีกครั้ง เมื่อได้รับความอบอุ่นจากอกเพื่อน น่านนทีผู้ชายที่เข้มแข็ง กลับปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาง่ายๆ ทุกคนที่อยู่ตรงนี้คือเพื่อนของเขา เพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เรียน ป.1 ไม่จำเป็นต้องปิดบัง เมื่อความอบอุ่นอาบจนเต็มหัวใจ สำนึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำเอาไว้ แค่คนๆหนึ่งไม่รัก เขาตัดสินใจปลิดชีวิตตัวเอง จนลืมไปว่ายังมีใครอีกหลายคนที่รักเขา จะเป็นเรื่องบังเอิญหรืออะไรก็ตามแต่ ทันทีที่เขาเหยียบแผ่นดินบ้านเกิด ก็ได้เจอกับเพื่อนรักทั้งสามคน ในความโชคร้าย ในความผิดหวัง ก็ยังมีสิ่งดีๆอยู่ในนั้น เมื่อเพื่อนๆทุกคนต้อนรับและดีใจที่เขากลับมา

"หายไปนานเลยมึง ไม่ตอบจดหมายมาสักฉบับ"เพชรตัดพ้อ

"กูโทรไปที่หอพักของมึง เขาว่ามึงย้ายออกไปแล้ว ก็เลยติดต่อมึงไม่ได้ น่าจะโทรกลับมาหาพวกกูบ้าง"สิงห์เอ่ยสมทบ เมื่อน้อยใจเพื่อน

"ไหนดูหน้าสิ หนุ่มนักเรียนนอกจะหล่อสู้ชาวไร่ อย่างกูได้ไหม"ภูชิตกระเซ้า เพราะรู้มาว่าน่านนทีได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

น่านนทีไม่ตอบคำถาม เพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน ดีใจและตื้นตันจนบอกไม่ถูก

"อ้าวร้องไห้เฉยเลย ตกลงเจอพวกกูมึงดีใจหรือเสียใจวะเนี่ย"สิงห์ถามเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่ร้องไห้

"เพชร สิงห์ ภู ช่วยกูด้วยนะ"

"ใครทำอะไรมึง! มึงบอกกูสิ กูจะไปเอาเลือดหัวมันออก!"สิงห์โพล่งขึ้นด้วยความเดือดดาล เมื่อเห็นน้ำตาของเพื่อน เลือดนักสู้ที่อยู่ในตัว บวกกับความใจร้อน ก็ทำให้ฮึกเหิมอยากเอาเลือดหัวคนที่ทำเพื่อนรักออกสักปี๊บ

"เงียบไปเลยไอ้สิงห์ ไอ้นักเลงกระจอก"ภูชิตขัดคอเมื่อเพื่อนรักพูดไม่เข้าหู ตอนนี้พวกเขาไม่ใช่เด็กๆแล้ว ที่จะวิ่งไปตีรันฟันแทงกับใคร โตแล้วต้องแก้ปัญหาแบบคนโต

"กูว่าไปหาที่นั่งดีกว่า จะได้คุยกันยาว ไปน่านไปคุยกันที่ร้านกาแฟดีกว่า"เพชรบอก พร้อมกับโอบบ่าน่านนทีเดินนำหน้าไป โดยมีสิงห์เดินตามไปอีกคน ภูชิตหันรีหันขวาง เพราะไม่รู้ว่างานตรงนี้เสร็จหรือยัง

"พวกมึงขนปุ๋ยเสร็จแล้วเหรอ!"ตะโกนตามหลังเมื่อเพื่อนเดินห่างออกไป 

"กูกับไอ้เพชรยกส่วนของกูแล้ว เหลือแต่ของมึงนั่นแหละ ยกเอาเอง เสร็จแล้วขยับรถให้พวกกูด้วยนะ เอาไปจอดไว้ที่หลังโกดังเถ้าแก่ก่อน เดี๋ยวค่อยมาเอาตอนกลับ"สิงห์หันมาตอบ เมื่อเห็นภูชิตทำหน้าเลิ่กลั่กก็อยากขำ งานนะเขากับเพชรทำเสร็จหมดแล้ว เหลือแต่จ่ายเงินและขยับรถออกจากหน้าร้าน เมื่อภูชิตไม่ยกก็ต้องให้เป็นคนจ่ายเงิน เพราะอยากกินแรงเขา ค่าปุ๋ยทั้งหมดให้ภูชิตจ่าย ส่วนเงินที่เถ้าแก่คืนให้เป็นค่ายกปุ๋ย เขาก็ยกให้ภูชิตไป เห็นไหมว่าพวกเขาไม่ได้เอาเปรียบเพื่อนเลยสักนิด เขากับเพชรลงแรง ส่วนใครที่ไม่ลงแรงก็ต้องลงทุน

"ไอ้สิงห์! ไอ้เพชร! เอาตังค์ค่าปุ๋ยมาเดี๋ยวนี้!"ภูชิตตะโกนตามหลัง เมื่อรู้ว่าถูกเพื่อนรุมกินโต๊ะ ปุ๋ยสามคันรถราคาหลักหมื่น เขาจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายให้พวกมัน