ตอนที่ 88 ระหว่างเปลวเพลิงและเกล็ดน้ำแข็ง

“จันทราอาจมืด...แต่ราตรีจะไม่สิ้นแสง”

เสียงคำรามของท้องฟ้าดังสะท้อนเหนือเทือกเขาเซียนซื่อ—แผ่นฟ้าแยกออกเป็นรอยร้าว แสงสว่างวาบลงมาจากจุดสูงสุด ราวกับสวรรค์ยังลังเลว่า...ใครคือผู้ควรได้รับชัยในศึกครั้งนี้

ลานน้ำแข็งเต็มไปด้วยรอยร้าวที่เกิดจากแรงปะทะของเวทขั้นสูง พื้นน้ำแข็งที่เคยขาวสะอาด ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยรอยดาบและรอยเลือดจากหลายเผ่าพันธุ์

ท่ามกลางใจกลางของมหาสมรภูมิ

หลงเทียนเจินยืนตระหง่านอยู่กลางพายุเพลิงทอง—ดวงตาสีแดงฉานของเขาเรืองแสงราวกับเทพมารแห่งยุคโบราณกำลังสิงสู่

ร่างของเขาห่อหุ้มด้วยเกราะมังกรทองโบราณ—สิ่งซึ่งเคยหายสาบสูญไปนานนับพันปี

ปีกสีทองของเขากางออกครั้งเดียว—เมฆทั้งแนวฟ้าแยกออก ปลายนิ้วของเขาเคลือบเพลิงสีทองอมขาว—เพลิงที่เผาได้แม้กระทั่งจิตใจ

ระลอกเพลิงสีทองพุ่งแหวกอากาศตรงมาทางหลงอวิ๋น

เขาถอยไปก้าวหนึ่ง พลางยกแขนขึ้น—ม่านน้ำแข็งสีครามปะทุขึ้นทันที

ครึ่กก!!

แรงปะทะดังลั่นสนั่นหุบเขา พลังทั้งสองกระแทกกันจนพื้นน้ำแข็งระเบิดเป